Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-143/16/AZ
z 21 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2016 r. (data wpływu 18 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zachowania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów, które następnie podlegają likwidacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zachowania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów, które następnie podlegają likwidacji

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

T. Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność handlową we własnych lub wynajmowanych powierzchniach handlowych. W ramach działalności Spółka dokonuje obrotu towarami nabytymi w celu sprzedaży. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa towary, które są następnie sprzedawane w sklepach Spółki. Celem zakupów jest chęć osiągnięcia przychodów ze sprzedaży, realizacja czynności opodatkowanych VAT. Nabywając towary Spółka dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia towarów.

Jak przewiduje Wnioskodawca, w niektórych przypadkach, z przyczyn obiektywnych o charakterze rynkowym, Spółka może nie być w stanie sprzedać swoim klientom całości wolumenu nabytych towarów handlowych (częściowo ma to miejsce już obecnie). Dotyczyć to może m.in. następujących przypadków:

• towary spożywcze mające krótki termin przydatności do spożycia,
• towary posiadające pewne wady utrudniające lub uniemożliwiające sprzedaż całości wolumenu danego produktu (np. produkty z rozerwanymi, częściowo zniszczonymi opakowaniami),
• towary o charakterze sezonowym, takie jak np. kalendarze, produkty i gadżety nawiązujące do określonego wydarzenia kulturalnego, rozrywkowego lub sportowego (np. sprzęt piłkarski z logo danych mistrzostw świata), sanki, wyprawki szkolne, zimowe płyny do spryskiwaczy, odzież, obuwie, itd.
• produkty, które z innych przyczyn o charakterze rynkowym nie zostały sprzedane w całości w sieci sklepów Wnioskodawcy w ustalonym pierwotnie i przedłużanym okresie sprzedaży, nawet po zaoferowaniu znacznych obniżek cen.
  
  

W odniesieniu do tego rodzaju towarów handlowych Spółka zakłada, że w pierwszej kolejności podejmie racjonalne próby ich sprzedaży w sklepach, z uwzględnieniem szerokiego wachlarza form promocji, takich jak m.in. zmiana miejsca i sposobu prezentowania towaru lub kilkukrotne obniżki ceny. Po bezskutecznej sprzedaży części takiego wolumenu Spółka zamierza dokonywać fizycznej likwidacji niesprzedanych produktów.

Z punktu widzenia Spółki planowaną likwidację takiego asortymentu będą uzasadniać następujące okoliczności:

• mając na uwadze chęć utrzymania lub poprawienia pozycji na konkurencyjnym rynku podmiotów prowadzących sklepy wielobranżowe, jak również uwzględniając oczekiwania konsumentów, koniecznym działaniem biznesowym Spółki jest stałe utrzymywanie atrakcyjnej oferty produktowej w prowadzonych sklepach (zapewnienie zmienności asortymentu), jak również odpowiednia prezentacja tych produktów. Również z tego powodu Spółka na bieżąco musi usuwać produkty przeterminowane lub ze zbliżającym się terminem przydatności do spożycia, produkty z określonymi wadami, produkty sezonowe, itd. (po kilkukrotnych obniżkach cen na te produkty), wymieniając je na ich nowsze partie lub inny asortyment produktów,
• towary te nie będą mieć wartości handlowej lub ich wartość handlowa będzie znikoma (w rozumieniu skutecznej możliwości ich sprzedaży w prowadzonych przez Spółkę obiektach),
• jedną z podstawowych zasad skutecznej sprzedaży stosowaną przez sklepy jest efekt obfitości towarowej. Ujmując tę zasadę obrazowo, jeżeli danego towaru jest niewiele na półce (mimo promocji nie udało się sprzedać wszystkiego), to klient odnosi wrażenie, że towar jest stary, wybrakowany lub gorszej jakości - i przeciwnie, jeżeli czegoś jest dużo, to wiele się tego sprzedaje, inni klienci też kupują, sklep ma szeroki wybór asortymentu (gdy klient potrzebuje danego towaru to z łatwością go znajdzie). Innymi słowy, pozostająca na półce sklepowej przez dłuższy czas niewielka ilość danego asortymentu mogłaby wpływać negatywnie na wizerunek Wnioskodawcy na konkurencyjnym rynku sklepów wielobranżowych. Z tych przyczyn, racjonalnym działaniem ukierunkowanym na zwiększenie przychodów i sprzedaży opodatkowanej VAT jest usuwanie z powierzchni obiektów handlowych resztek produktów niesprzedanych przez założony okres, z zastosowaniem różnych technik sprzedaży (w celu zapewnienia niezbędnego miejsca na nowy asortyment),
• w celu zapewnienia odpowiedniego wizerunku Wnioskodawcy oraz utrzymania czystości w obiektach handlowych konieczne jest m.in. bieżące usuwanie z tych obiektów towarów z uszkodzonymi opakowaniami, z których mogłaby wysypać się zawartość (np. proszki do prania),
• koszty przechowywania określonych produktów poza powierzchnią sklepów mogą znacznie przekraczać cenę ich ewentualnej sprzedaży w kolejnym sezonie (np. przechowywanie sanek, sztucznych choinek, odzieży, obuwia, itp.).
  
  

Wnioskodawca dokumentuje i będzie dokumentować niszczenie towarów poprzez tworzenie stosownych protokołów lub raportów z systemu ewidencji towarów. Raporty te są potwierdzane zgodnie z procedurami obowiązującymi w Spółce, przez osoby odpowiedzialne za zarządzanie towarami. Raporty są archiwizowane dla celów weryfikacyjno-kontrolnych. Dokumentami likwidacyjnymi są także karty przekazania odpadów oddawane Spółce przez firmy odbierające odpady (likwidowane towary są umieszczane w odpowiednich pojemnikach na odpady, a firmy odbierające przekazują Wnioskodawcy kartę przekazania odpadów, w oparciu o którą prowadzona jest ewidencja odpadów, wskazująca łączną ilość odpadów danej kategorii w danym okresie).

Należy podkreślić, iż Wnioskodawca przywiązuje i będzie przywiązywać dużą wagę do właściwego planowania zaopatrzenia w produkty handlowe dla całej sieci prowadzonych obiektów, zarówno co do ilości jak i rodzaju zakupów. Planowanie dokonywane jest (i będzie) w oparciu o prognozy i analizy sprzedaży, jednakże z uwzględnieniem konieczności zapewnienia tzw. efektu obfitości towarowej. Innymi słowy, brak sprzedaży danego towaru w założonym czasie i jego późniejsza likwidacja nie będą spowodowane czyjąkolwiek winą, tylko będą stanowić konsekwencję racjonalnego prowadzenia działalności handlowej w segmencie sklepów wielobranżowych.

Reasumując, likwidacja części asortymentu dokonywana byłaby z obiektywnych, rynkowych przyczyn. Czynności likwidacji odnosiłyby się do części nabytego towaru, który w wyniku określonych czynników rynkowych, upływu okresu przydatności, upływu danego sezonu sprzedaży itd. w wyniku normalnego procesu działalności gospodarczej i bez winy po stronie Spółki stanie się dla niej bezużyteczny i utraci wartość handlową. Działania te podejmowane byłyby zatem przede wszystkim w celu zabezpieczenia sprzedaży i atrakcyjności całej oferty produktowej Spółki.

Koszt zakupu towarów handlowych podlegających likwidacji w ramach działań opisanych w niniejszym wniosku nie byłby wcześniej zaliczany do kosztów podatkowych Spółki.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy Wnioskodawca zachowuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów w zakresie, w jakim następnie część nabytego towaru podlegałaby likwidacji z uwagi na brak możliwości ich sprzedaży (z przyczyn rynkowych, niezawinionych przez Wnioskodawcę, w ramach działań opisanych w niniejszym Wniosku) w sklepach Spółki?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Podatek VAT

W opinii Spółki, w sytuacji, w której w momencie nabycia towarów handlowych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na istnienie związku z przyszłą sprzedażą opodatkowaną, wystąpienie w późniejszych etapach okoliczności obiektywnych opisanych w stanie faktycznym wniosku nie powoduje utraty prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem takich towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z realizowanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych wskazanych powyżej, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a także niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W przedstawionym powyżej opisie zdarzenia przyszłego Spółka będzie nabywać towary w celu wykorzystania ich do wykonywania standardowych czynności opodatkowanych, tzn. w celu dalszej odsprzedaży na rzecz klientów obiektów handlowych Spółki.

Należy podkreślić, iż prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego. Dlatego decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 (przepisy dotyczące obowiązku korygowania podatku naliczonego) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, regulacje art. 91 ustawy o VAT znajdowałyby zastosowanie w odniesieniu do przypadków, gdy z przyczyn od podatnika zależnych, z winy podatnika i bez związku z jakąkolwiek późniejszą sprzedażą opodatkowaną nie dochodziłoby do wykorzystania nabytych towarów do działalności opodatkowanej. W takiej sytuacji odliczona kwota podatku z tytułu nabycia towarów, które nie zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej winna być skorygowana.

Tymczasem w przypadkach opisanych w opisie zdarzenia przyszłego wniosku wystąpią sytuacje, w których, w lokalach Spółki pozostaną towary, które były pierwotnie przeznaczone do działalności opodatkowanej, ale w wyniku określonych obiektywnych czynników rynkowych, upływu okresu przydatności, upływu danego sezonu sprzedaży, itd., w wyniku normalnego procesu działalności gospodarczej i bez winy po stronie Spółki, staną się dla Wnioskodawcy bezużyteczne i utracą wartość handlową.

Istotne argumenty dla wyłączenia w odniesieniu do takich sytuacji konieczności dokonywania korekt podatku naliczonego wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał).

Na szczególną uwagę zasługuje orzeczenie w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził - odwołując się do zasady neutralności podatku VAT - że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

Również w wyroku z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar przeciwko Brigitte Breitsohl Trybunał stwierdził, że artykuł 4 i 17 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczania podatku od wartości dodanej, który został zapłacony za transakcje, które zostały dokonane w aspekcie zaplanowanej działalności gospodarczej, zostaje utrzymane nawet wtedy, gdy organ podatkowy już w trakcie pierwszego ustalenia wymiaru podatku wie, że zamierzona działalność gospodarcza prowadząca do opodatkowanych transakcji nie będzie wykonana.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również organy podatkowe. Identyczny przypadek jak Spółki był przedmiotem pozytywnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2016 r., sygn. IBPP1/4512-854/15/BM. Dodatkowo, ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 22 czerwca 2012 r. (sygn. IBPP1/443-369/12/LSz), uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w zakresie braku konieczności dokonania korekty VAT w przypadku likwidacji materiałów, które nie znajdą dalszego zastosowania z powodu uszkodzeń mechanicznych, niewłaściwych szerokości, zbyt małych ilości nawiniętych na rolki, braku zamówień ze strony klientów w związku z zakończeniem produkcji oraz zniszczenia niepotrzebnych półfabrykatów (które nie mogą być już wykorzystane ze względu na zakończenie współpracy z kontrahentem). W ocenie organu podatkowego w ww. przypadkach wystąpiła sytuacja, w której pozostały na magazynie takie towary, które w wyniku normalnego procesu działalności gospodarczej i bez niczyjej winy stały się dla przedsiębiorstwa bezużyteczne, utraciły, jak podaje wnioskodawca, wartość handlową.

Podobnie jak w sytuacjach stanowiących przedmiot rozstrzygnięć Trybunału oraz interpretacji Ministra Finansów, nie można dopatrywać się winy i celowego działania Wnioskodawcy w tym, że określona część asortymentu zakupionego dla celów handlowych nie zostanie ostatecznie skutecznie sprzedana. Tym samym, skoro może dojść w określonych sytuacjach do konieczności zniszczenia/likwidacji towarów, z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, a zakupionych wcześniej z zamiarem ich wykorzystania do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to Wnioskodawca nie utraci prawa do odliczenia podatku naliczonego i nie jest zobowiązany do dokonania korekty tego odliczonego podatku (przy zachowaniu warunków wynikających z przepisów art. 86 i 88 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w kwestiach dotyczących podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące więc znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ww. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Korekty, o której mowa w ust. 1 dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 7 ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o cała kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy o VAT w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, jest podmiotem prowadzącym działalność handlową we własnych lub wynajmowanych powierzchniach handlowych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa towary, które są następnie sprzedawane w jego sklepach. Celem zakupów jest chęć osiągnięcia przychodów ze sprzedaży, realizacja czynności opodatkowanych VAT. Nabywając towary Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia towarów.

Wnioskodawca przewiduje że, w niektórych przypadkach, z przyczyn obiektywnych o charakterze rynkowym, może nie być w stanie sprzedać swoim klientom całości wolumenu nabytych towarów handlowych (częściowo ma to miejsce już obecnie). Dotyczyć to może m.in. następujących przypadków:

• towary spożywcze mające krótki termin przydatności do spożycia,
• towary posiadające pewne wady utrudniające lub uniemożliwiające sprzedaż całości wolumenu danego produktu (np. produkty z rozerwanymi, częściowo zniszczonymi opakowaniami),
• towary o charakterze sezonowym, takie jak np. kalendarze, produkty i gadżety nawiązujące do określonego wydarzenia kulturalnego, rozrywkowego lub sportowego (np. sprzęt piłkarski z logo danych mistrzostw świata), sanki, wyprawki szkolne, zimowe płyny do spryskiwaczy, odzież, obuwie, itd.
• produkty, które z innych przyczyn o charakterze rynkowym nie zostały sprzedane w całości w sieci sklepów Wnioskodawcy w ustalonym pierwotnie i przedłużanym okresie sprzedaży, nawet po zaoferowaniu znacznych obniżek cen.
  
  

W odniesieniu do tego rodzaju towarów handlowych Wnioskodawca zakłada, że w pierwszej kolejności podejmie racjonalne próby ich sprzedaży w sklepach, z uwzględnieniem szerokiego wachlarza form promocji, takich jak m.in. zmiana miejsca i sposobu prezentowania towaru lub kilkukrotne obniżki ceny. Po bezskutecznej sprzedaży części takiego wolumenu Wnioskodawca zamierza dokonywać fizycznej likwidacji niesprzedanych produktów.

Wnioskodawca dokumentuje i będzie dokumentować niszczenie towarów poprzez tworzenie stosownych protokołów lub raportów z systemu ewidencji towarów. Wnioskodawca ma ustalone procedury zatwierdzania powstałych raportów, przez osoby odpowiedzialne za zarządzanie towarami. Raporty są archiwizowane dla celów weryfikacyjno-kontrolnych. Dokumentami likwidacyjnymi są także karty przekazania odpadów dostarczane Wnioskodawcy przez firmy odbierające odpady (likwidowane towary są umieszczane w odpowiednich pojemnikach na odpady, a firmy odbierające przekazują Wnioskodawcy kartę przekazania odpadów, w oparciu o którą prowadzona jest ewidencja odpadów, wskazująca łączną ilość odpadów danej kategorii w danym okresie).

Wnioskodawca przywiązuje i będzie przywiązywać dużą wagę do właściwego planowania zaopatrzenia w produkty handlowe dla całej sieci prowadzonych obiektów, zarówno co do ilości jak i rodzaju zakupów. Planowanie dokonywane jest (i będzie) w oparciu o prognozy i analizy sprzedaży, jednakże z uwzględnieniem konieczności zapewnienia tzw. efektu obfitości towarowej. Czynności likwidacji odnosiłyby się do części nabytego towaru, który w wyniku określonych czynników rynkowych, upływu okresu przydatności, upływu danego sezonu sprzedaży itd. w wyniku normalnego procesu działalności gospodarczej i bez winy po stronie Wnioskodawcy stanie się dla niego bezużyteczny i utraci wartość handlową. Działania te podejmowane byłyby przede wszystkim w celu zabezpieczenia sprzedaży i atrakcyjności całej oferty produktowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zachowania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów w zakresie, w jakim następnie część nabytego towaru podlegałaby likwidacji z uwagi na brak możliwości ich sprzedaży.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie należy odwołać się do - przytoczonego również przez Wnioskodawcę - orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej) z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT) że, w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

Biorąc zatem pod uwagę wymienione przepisy, przestawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy i w końcu przywołany wyżej wyrok TSUE należy stwierdzić, że w sytuacji gdy zakup przez Wnioskodawcę towarów będących przedmiotem wniosku był dokonany z zamiarem ich wykorzystania do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, i następnie z przyczyn niezawinionych przez Wnioskodawcę część nabytych towarów podlegałaby likwidacji, to Wnioskodawca zachowuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem zlikwidowanych towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy że skoro może dojść w określonych sytuacjach do konieczności zniszczenia/likwidacji towarów, z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, a zakupionych wcześniej z zamiarem ich wykorzystania do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to Wnioskodawca nie utraci prawa do odliczenia podatku naliczonego i nie jest zobowiązany do dokonania korekty tego odliczonego podatku (przy zachowaniu warunków wynikających z przepisów art. 86 i 88 ustawy o VAT), należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretne przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.