Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.350.2016.2.AP
z 29 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 czerwca 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.350.2016.1.AP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 czerwca 2016 r. (data doręczenia 13 czerwca 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.), nadanym dnia 19 czerwca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzi wraz z żoną gospodarstwo rolne. W ramach gospodarstwa rolnego posiada uprawy warzyw w szklarniach ogrzewanych powyżej 50 m² (sałata, rzodkiewka) - szklarnia 238 m² oraz uprawy warzyw w tunelach foliowych ogrzewanych powyżej 50 m² (sałata, rzodkiewka) - tunele 1 758 m². Zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego”, wyżej wymienione uprawy zalicza się do działów specjalnych produkcji rolnej. W 2015 r. przychód z tytułu wyżej wymienionych upraw wyniósł ok. 300 000 zł.

Wnioskodawca otrzymał decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy z działów specjalnych produkcji rolnej ustalanych przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu na 2016 r.

Oprócz opisanych upraw w szklarni i tunelach Wnioskodawca posiada ok. 40 ha upraw polowych (sałata, rzodkiewka, koperek, cebula, szpinak), które są działalnością rolniczą, niebędącą działami specjalnymi produkcji rolnej. W 2015 r. przychód z działalności rolniczej, z tytułu opisanych upraw polowych, niebędących działami specjalnymi produkcji rolnej, wyniósł ok. 6 700 000 zł.

W piśmie z dnia 14 czerwca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w 2015 r. przychody netto ze sprzedaży osiągniętej przez Niego w ramach działów specjalnych produkcji rolnej i działalności rolniczej przekroczyły limit w walucie polskiej 1 200 000 euro wskazany w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić od 1 stycznia 2016 r. księgi rachunkowe i ustalać na ich podstawie dochód, skoro Jego przychód za 2015 r. przekroczył kwotę 1 200 000 euro (w tym przychód z działów specjalnych produkcji rolnej wyniósł ok. 300 000 zł, przychód z działalności rolniczej wyniósł ok. 6 700 000 zł)?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek taki nie wystąpi, ponieważ przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Informacje zawarte w „Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” mają znaczenie w dziedzinie oceny, czy danego rodzaju działalność ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeśli dany rodzaj uprawy, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie jest wymieniona w treści załącznika, to należy uznać, że ta uprawa, chów lub hodowla jest działalnością rolniczą niebędącą działem specjalnym produkcji rolnej. W konsekwencji, do przychodów z tej działalności nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z prowadzonych upraw rolnych poza szklarnią i tunelami są przychodami z działalności rolniczej i jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie ma też obowiązku prowadzić ksiąg rachunkowych i na ich podstawie ustalać dochodu dla działów specjalnych produkcji rolnej, ponieważ przychód z działów specjalnych nie przekroczył 1 200 000 euro (wyniósł ok. 300 000 zł) i Jego dochód w związku z tym, z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych. Podsumowując, ani działalność rolnicza (niebędąca działami specjalnymi), mimo przekroczenia z niej przychodu 1 200 000 euro nie obliguje Wnioskodawcy do prowadzenia ksiąg rachunkowych i ustalania na ich podstawie dochodu - ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczy działalności rolniczej, ani działy specjalne nie obligują do prowadzenia ksiąg, gdyż przychód z ich tytułu nie przekroczył 1 200 000 euro (wyniósł ok. 300 000 zł).

W piśmie z dnia 14 czerwca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych nie wystąpi. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych występuje w przypadku przekroczenia przychodów ze sprzedaży w wysokości 1 200 000 euro. Przychody Wnioskodawcy z działów specjalnych produkcji rolnej wyniosły za 2015 r. ok. 300 000 zł, a więc kwotę dużo niższą niż limit prowadzenia ksiąg (1 200 000 euro). Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstałby, jeśli przychody osiągnięte z działów specjalnych produkcji rolnej przekroczyłyby równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Bez znaczenia pozostaje fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności rolniczej, z której w 2015 r. osiągnął przychody ok. 6 700 000 zł, ponieważ zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem działów specjalnych produkcji rolnej. O ile więc ustalenie limitu do prowadzenia ksiąg rachunkowych w przypadku działów specjalnych produkcji rolnej jest zasadne, tak nie ma ono uzasadnienia w przypadku działalności rolniczej. Ponadto Wnioskodawca zauważył, że wszystkie wyjaśnienia Ministra Finansów dotyczące działów specjalnych produkcji rolnej i prowadzenia ksiąg rachunkowych od 1 stycznia 2016 r. dotyczą sytuacji, gdy rolnik prowadzi działy specjalne produkcji rolnej i działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie działa na podstawie wpisu do CEiDG, prowadzi tylko działy specjalne produkcji rolnej i działalność rolniczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ww. ustawy określono, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca między innymi na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Jak stanowi art. 2 ust. 3 powołanej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro ustawodawca zdefiniował zarówno pojęcie działalności rolniczej jak i działów specjalnych produkcji rolnej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem tych definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu. Oznacza to, że działalnością rolniczą dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w stanie nieprzetworzonym, określona jako naturalna, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów. W przypadku nabycia przez podatnika roślin lub zwierząt od innych producentów, okresy ich przetrzymywania, w których następuje ich biologiczny wzrost (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) – nie mogą być krótsze niż określone w ww. art. 2 ust. 2 ww. ustawy, by można uznać tą działalność za działalność rolniczą.

Przy czym, w myśl art. 2 ust. 3a cyt. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

Zasady ustalania przychodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Stosownie do treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zatem, w zależności od dokonanego przez podatnika wyboru, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany na dwa sposoby:

• metodą szacunkową;
  

• w oparciu o prowadzone przez podatnika księgi (podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe).
  
  

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin „również” wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1 tej ustawy. O ile zatem art. 24a ust. 1 ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), o tyle art. 24a ust. 2 ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów – prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin „księgi” zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ww. ustawy, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a tej ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg co do zasady nie dotyczy, chyba że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Zatem, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Nadmienić należy, że stosownie do treści art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzi wraz z żoną gospodarstwo rolne, w którym posiada uprawy warzyw w szklarniach ogrzewanych powyżej 50 m² (sałata, rzodkiewka) - szklarnia 238 m² oraz uprawy warzyw w tunelach foliowych ogrzewanych powyżej 50 m² (sałata, rzodkiewka) - tunele 1 758 m². Zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego”, wyżej wymienione uprawy zalicza się do działów specjalnych produkcji rolnej. W 2015 r. przychód z tytułu wyżej wymienionych upraw wyniósł ok. 300 000 zł. Wnioskodawca otrzymał decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy z działów specjalnych produkcji rolnej ustalanych przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu na 2016 r. Oprócz opisanych upraw w szklarni i tunelach Wnioskodawca posiada ok. 40 ha upraw polowych (sałata, rzodkiewka, koperek, cebula, szpinak), które są działalnością rolniczą, niebędącą działami specjalnymi produkcji rolnej. W 2015 r. przychód z działalności rolniczej, z tytułu opisanych upraw polowych, niebędących działami specjalnymi produkcji rolnej, wyniósł ok. 6 700 000 zł. Wnioskodawca wskazał, że w 2015 r. przychody netto ze sprzedaży osiągniętej przez Niego w ramach działów specjalnych produkcji rolnej i działalności rolniczej przekroczyły limit w walucie polskiej 1 200 000 euro wskazany w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychodów z tytułu działalności rolniczej nie należy łączyć z przychodami z działów specjalnych produkcji rolnej, gdyż w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej.

Jednakże, ustalając limit przychodów 1 200 000 euro, należy uwzględnić przychody ze sprzedaży z wszystkich rodzajów działalności podatnika, zarówno z działalności rolniczej jak i z działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym, należy podkreślić, że są to przychody określone w ustawie o rachunkowości.

Należy zatem wskazać, że pomimo tego, że do dochodów osiąganych z działalności rolniczej, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stosuje się przepisów tej ustawy a ustawę o rachunkowości, to dla prawidłowego ustalenia limitu przychodów, Wnioskodawca powinien uwzględnić przychody ze wszystkich źródeł, a więc z działów specjalnych produkcji rolnej oraz z działalności rolniczej. Zsumowanie przez Wnioskodawcę przychodów ze wszystkich wskazanych źródeł spowoduje przekroczenie limitu równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Reasumując, w sytuacji, gdy w poprzednim roku obrotowym (kalendarzowym), tj. w 2015 r., przychody Wnioskodawcy, z działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczyły limitu 1 200 000 euro wskazanego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, ale łączne przychody z działów specjalnych produkcji rolnej i działalności rolniczej w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego przekroczyły równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, Wnioskodawca zobowiązany będzie w 2016 r. do ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych przy pomocy ksiąg rachunkowych, a zatem nie będzie On miał możliwości opodatkowania powyższych dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.