Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-312/16-5/EKu
z 29 sierpnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozstrzygnięcia czy po stronie Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Producenta na wytworzenie wyrobów sprzedawanych następnie w ramach akcji promocyjnych np. po cenach niższych niż koszty wytworzenia lub cena rynkowa, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • rozstrzygnięcia czy przychodem (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta) z tytułu sprzedaży wyrobów dokonywanej przez producenta w ramach akcji promocyjnych będzie kwota faktycznie zapłacona przez klienta, pomniejszona o należny podatek VAT oraz
  • rozstrzygnięcia czy po stronie Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Producenta na wytworzenie wyrobów sprzedawanych następnie w ramach akcji promocyjnych np. po cenach niższych niż koszty wytworzenia lub cena rynkowa, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest wspólnikiem tj. komplementariuszem w spółce komandytowej („Producent”). Spółka komandytowa (tu: Producent), jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, a w konsekwencji, nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają natomiast poszczególni wspólnicy, w przypadku osoby prawnej stanowi o tym regulacja art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (...) łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

Zgodnie natomiast z treścią art. 5 ust. 2 cytowanej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Wnioskodawca jako wspólnik rozlicza przychody i koszty podatkowe zgodnie z procentowym udziałem w zysku Producenta. Producent, prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na produkcji i sprzedaży szerokiego asortymentu środków chemicznych, takich jak kosmetyki (w tym mydła naturalne, mydła toaletowe, kosmetyki hipoalergiczne), środki czyszczące (proszki do prania, pasty czyszczące) oraz chemia gospodarcza. Producent dokonuje sprzedaży produkowanych wyrobów za pośrednictwem różnych kanałów dystrybucji, takich jak: sprzedaż do hurtowni lub sieci handlowych oraz sprzedaż bezpośrednio na rzecz konsumentów np. za pośrednictwem sklepu internetowego.

W celu zwiększenia sprzedaży produkowanych wyrobów, Producent wdraża różnego rodzaju akcje promocyjne. Wprowadzenie powyższych działań spowodowane jest m.in. dużą konkurencją na rynku i potrzebą dopasowywania oferty Producenta do oczekiwań klientów oraz presji ze strony konkurencji.

Obecnie Producent rozważa wprowadzenie mechanizmów promocyjnych polegających na:

  1. sprzedaży zestawów produktów oferowanych w cenie katalogowej oraz w cenie obniżonej do np. 1 zł lub 1 gr (tzw. model 3+1 gratis, lub 3 towary w cenie 2) - w ramach tego modelu klienci zakupując towary w cenie katalogowej uzyskają znaczny rabat obniżający cenę przypadającą na jeden (promocyjny) element zestawu. W praktyce element objęty znacznym rabatem będzie sprzedawany po cenie promocyjnej, która może być niższa niż koszt wytworzenia lub wartość rynkowa (np. 1 zł lub 1 grosz). W konsekwencji, w ramach np. akcji 3+1 gratis, klient zakupujący 3 towary w przykładowej cenie jednostkowej 10 zł, płacąc 31 zł (lub 30 zł i 1 gr) otrzyma 4 towary.
    Zestawy promocyjne będą objęte odrębnym kodem towarowym, a zakup wyrobów w obniżonej cenie będzie możliwy wyłącznie w przypadku zakupu pozostałych elementów zestawu (tj. nie będzie możliwe zakupienie wyłącznie produktu, którego cena - po uwzględnieniu obniżki - wyniesie 1 zł lub 1 gr).
  2. przyznawaniu klientom rabatu pozwalającego na zakup wyrobów po spełnieniu określonych warunków - w ramach tego modelu klient, który spełni określone warunki (np. dokona zakupów na określoną kwotę w określonym terminie lub zakupi określoną ilość promowanych wyrobów) uzyska prawo do rabatu przyznanego do bieżącej lub przyszłej transakcji.
    Przykładowo, klient który wciągu miesiąca lub jednorazowo zakupi wyroby o wartości 100 zł, uzyska rabat w wysokości 10%, który może zrealizować w transakcji, która spowodowała przekroczenie kwoty 100 zł, lub w kolejnej transakcji/transakcjach. Rabaty udzielone klientowi w ramach kilku transakcji zakupu mogą podlegać sumowaniu, jednak cena sprzedaży wyrobów po rabacie nabywanych w ramach transakcji, w której klient wykorzystuje rabat, nie może być niższa niż 1 zł. W efekcie udzielonych rabatów, ceny promocyjne poszczególnych wyrobów mogą być niższe od kosztu ich wytworzenia lub wartości rynkowej.

Celem organizowania powyżej opisanych akcji promocyjnych jest uatrakcyjnienie oferty Producenta oraz podniesienie wśród jego klientów świadomości istnienia szerokiego asortymentu oferowanych wyrobów i ich zastosowania, jak również zachęcenie klientów do zwiększenia wolumenu zakupów wyrobów dostarczanych przez Producenta. W konsekwencji, Producent przewiduje, że dzięki organizowanym akcjom promocyjnym, wzrosną jej przychody z tytułu sprzedaży oferowanych przez niego wyrobów.

W celu wyprodukowania wyrobów, w tym wyrobów promocyjnych, Producent ponosi szereg wydatków na nabycie w surowców, materiałów i usług, w tym od podmiotów zagranicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy po stronie Wnioskodawcy, przychodem (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta) z tytułu sprzedaży wyrobów dokonywanej przez Producenta w ramach akcji promocyjnych będzie kwota faktycznie zapłacona przez klienta, pomniejszona o należny podatek VAT ?
  2. Czy po stronie Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Producenta na wytworzenie wyrobów sprzedawanych następnie w ramach akcji promocyjnych np. po cenach niższych niż koszty wytworzenia lub cena rynkowa, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta ?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem wydanym w dniu 29 sierpnia 2016 r. nr ILPB3/4510-1-312/16-4/EKu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Producenta na wytworzenie wyrobów sprzedawanych następnie w ramach akcji promocyjnych np. po cenach niższych niż koszty wytworzenia lub cena rynkowa, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle cytowanej regulacji, aby dany wydatek mógł być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

  • wydatek musi zostać poniesiony,
  • celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie źródła przychodów albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • wydatek nie może znajdować się w katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Planowana sprzedaż premiowa bez wątpienia stanowi działanie służące zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodu, jak również uzyskiwaniu przychodu Producenta. Planowane modele sprzedaży premiowej mają bowiem na celu wpłynąć na zwiększenie wolumenu sprzedawanych przez Producenta wyrobów, budować rozpoznawalność firmy oraz oferowanych marek wśród docelowych grup potencjalnych klientów, a w efekcie korzystnie wpływać na osiągane przychody.

Technika taka jest znana i powszechnie stosowana w ramach gospodarki rynkowej, w celu skutecznego intensyfikowania sprzedaży, co wpływa na zwiększenie przychodów.

Co więcej, wydatki jakie Producent będzie ponosić na nabycie lub wytworzenie wyrobów sprzedawanych w ramach planowanych modeli promocji będą bezpośrednio związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Nabywane surowce, materiały i usługi zostaną bowiem wykorzystane do produkcji wyrobów sprzedawanych następnie w cenach promocyjnych.

Wobec powyższego, opisane wydatki na zakup lub wytworzenie wyrobów objętych promocją, jako że nie znajdują się w katalogu negatywnym wydatków niestanowiących kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, w świetle przywołanej powyżej regulacji art. 5 ust. 1 ww. ustawy wydatki poniesione przez Producenta na wytworzenie wyrobów sprzedawanych następnie w ramach akcji promocyjnych np. po cenach niższych niż koszty wytworzenia lub cena rynkowa, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta).

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że takie stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 grudnia 2015 r., sygn. nr ILPB3/4510-1-466/15-4/AO oraz z 18 sierpnia 2015 r., sygn. nr ILPB3/4510-1-231/15-2/JG, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 września 2015 r., sygn. nr IPPB6/4510-90/15-3/AK.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska, jak wskazano na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uwzględniając powyższe przepisy prawa podatkowego, uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać na art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Producent (spółka komandytowa której komplementariuszem jest Wnioskodawca) będzie wdrażała rożnego rodzaju akcje promocyjne. Promocje będą polegały m.in. na sprzedaży zestawów produktów oferowanych w cenie katalogowej oraz w cenie obniżonej do np. 1 zł lub 1 gr (tzw. model 3+1 gratis, lub 3 towary w cenie 2) - w ramach tego modelu klienci zakupując towary w cenie katalogowej uzyskają znaczny rabat obniżający cenę przypadającą na jeden (promocyjny) element zestawu, w ramach np. akcji 3+1 gratis, klient zakupujący 3 towary w przykładowej cenie jednostkowej 10 zł, płacąc 31 zł (lub 30 zł i 1 gr) otrzyma 4 towary.

Promocje będą polegały również na przyznawaniu klientom rabatu pozwalającego na zakup wyrobów po spełnieniu określonych warunków – w ramach tego modelu klient, który spełni określone warunki (np. dokona zakupów na określoną kwotę w określonym terminie lub zakupi określoną ilość promowanych wyrobów) uzyska prawo do rabatu przyznanego do bieżącej lub przyszłej transakcji.

Jak przedstawiła Spółka, celem organizowania powyżej opisanych akcji promocyjnych jest uatrakcyjnienie oferty Producenta oraz podniesienie wśród jego klientów świadomości istnienia szerokiego asortymentu oferowanych wyrobów i ich zastosowania, jak również zachęcenie klientów do zwiększenia wolumenu zakupów wyrobów dostarczanych przez Producenta. W konsekwencji, Producent przewiduje, że dzięki organizowanym akcjom promocyjnym, wzrosną jej przychody z tytułu sprzedaży oferowanych przez niego wyrobów.

W celu wyprodukowania wyrobów, w tym wyrobów promocyjnych, Producent ponosi szereg wydatków na nabycie surowców, materiałów i usług, w tym od podmiotów zagranicznych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki związane z planowanym wprowadzeniem wskazanych wyżej mechanizmów promocyjnych oferowanych towarów mają związek z przychodami Spółki, spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Reasumując, wydatki poniesione przez Producenta na wytworzenie wyrobów sprzedawanych następnie w ramach akcji promocyjnych np. po cenach niższych niż koszty wytworzenia lub cena rynkowa, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Producenta.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj