Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.772.2016.2.RK
z 13 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków przystosowujących mieszkanie do wynajmu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2016 r. złożony został ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 listopada 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.772.2016.1.RK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 listopada 2016 r. (data doręczenia 15 listopada 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), nadanym za pośrednictwem … dnia 16 listopada 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w spadku po matce, która zmarła 20 września 2014 r., wraz z bratem stała się współwłaścicielką mieszkania położnego w … przy ul. … (zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 26 listopada 2014 r). W związku z chęcią stania się jedyną właścicielką mieszkania z zamiarem przeznaczenia go do wynajmu (zamieszkiwała i nadal zamieszkuje w innym lokalu, którego jest właścicielką), podjęła szereg działań zmierzających do uzgodnienia z bratem warunków uzyskania prawa własności do całości przedmiotowego mieszkania. W drodze ugody sądowej z dnia 1 lutego 2016 r. stała się jedyną właścicielką mieszkania. Przystąpiła do remontu mieszkania w celu przywrócenia jego wartości użytkowej dla celów najmu. Mieszkanie nie przechodziło żadnego gruntownego remontu od czasu jego oddania do użytkowania, tj. od 1967 r., a ostatnie drobne remonty polegające na położeniu płytek w kuchni i łazience zostały wykonane około 20 lat temu i w związku z tym konieczne było przeprowadzenie następujących prac: kuchnia - wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymiana instalacji elektrycznej, położenie nowych tynków i kafelków oraz wymiana wykładziny podłogowej, dwa pokoje i przedpokój - malowanie ścian, wymiana wykładzin podłogowych, łazienka - malowanie ścian oraz wymiana wszystkich drzwi wewnętrznych w mieszkaniu. Dodatkowo zostały częściowo wymienione meble oraz zakupione inne artykuły wyposażenia mieszkania. Wartość żadnego z elementów wyposażenia nie przekroczyła 3 500 zł i nie stanowiła składnika środków trwałych. Wnioskodawczyni dysponuje dokumentacją zdjęciową stanu mieszkania przed i po remoncie. W czasie od śmierci matki do zawarcia ugody sądowej Wnioskodawczyni ponosiła połowę kosztów czynszu oraz mediów, natomiast od momentu zawarcia ugody sądowej ponosiła te koszty w całości. Zaraz po zakończeniu remontu i wyposażeniu mieszkania podjęła czynności zmierzające do znalezienia najemcy - zamieściła ogłoszenie na portalu …. Ostatecznie umowę najmu okazjonalnego podpisała po kilku miesiącach oczekiwania, tj. od 1 września 2016 r. Dla rozliczenia najmu w 2016 r. wybrała opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W piśmie z dnia 15 listopada 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że faktycznie umowę najmu okazjonalnego podpisała dnia 10 sierpnia 2016 r., a nie jak pierwotnie wskazała we wniosku w dniu 1 września 2016 r. Pierwszy przychód z najmu przedmiotowego mieszkania uzyskała dnia 23 sierpnia 2016 r., gdyż zgodnie z umową najmu, najemca uiszcza opłaty za najem z góry, tj. przed rozpoczęciem miesiąca, którego opłata dotyczy. Dodała, że rozpoczęcie najmu nastąpiło od dnia 1 września 2016 r. Umowa najmu okazjonalnego została zgłoszona do Naczelnika … Urzędu Skarbowego w ….

Ponadto Wnioskodawczyni doprecyzowała opis stanu faktycznego wskazując, że mieszkanie nie przechodziło żadnego gruntownego remontu od czasu jego oddania do użytkowania tj. od 1967 r., a ostatnie drobne remonty polegające na położeniu płytek ceramicznych w kuchni i łazience zostały wykonane około 20 lat temu i w związku z tym w celu przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i funkcji mieszkalnej lokalu przeznaczonego do celów mieszkaniowych, konieczne było przeprowadzenie następujących prac:

• kuchnia - wymiana zużytej, starej instalacji wodno-kanalizacyjnej na nową, sprawną, wymiana starej, zużytej, aluminiowej instalacji elektrycznej na nową, zapewniającą bezpieczeństwo użytkowników lokalu, wymiana odpadających tynków na ścianach na nowe tynki, wymiana starych popękanych płytek ściennych na nowe płytki ceramiczne oraz wymiana zużytej wykładziny podłogowej PVC na nową wykładzinę podłogową PVC,
  

• dwa pokoje - malowanie ścian i sufitów, wymiana zużytych wykładzin podłogowych PVC na nowe wykładziny PVC, wymiana starych, zużytych skrzydeł drzwiowych na nowe skrzydła drzwiowe,
  

• przedpokój - malowanie starej, zużytej boazerii, wymiana starych, zużytych kasetonów sufitowych ze styropianu na nowe kasetony sufitowe ze styropianu, wymiana zużytej wykładziny podłogowej PVC na nową wykładzinę PVC,
  

• łazienka - malowanie ścian i sufitów, wymiana starego, zużytego grzejnika CO (rura grzewcza) na nowy grzejnik CO, wymiana zużytej aluminiowej instalacji elektrycznej na nową, zapewniającą bezpieczeństwo użytkowników lokalu, wymiana zużytego skrzydła drzwiowego na nowe skrzydło drzwiowe.
  
  

Biorąc pod uwagę ww. zakresy prac przeprowadzonych w mieszkaniu, spełniają one definicję remontu, zgodną z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, ze zm.), wg której remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym. Remont zmierza do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego, bez zmiany cech użytkowych. Zakres prac wykonanych w Jej mieszkaniu w całości wyczerpuje tę definicję remontu, gdyż miały one na celu przywrócenie funkcji mieszkalnej lokalu przeznaczonego do najmu w celach mieszkalnych - ich celem było przywrócenie funkcjonalności, bezpieczeństwa i estetyki lokalu mieszkalnego w celu jego najmu do celów mieszkaniowych: stare, zużyte instalacje: wodno-kanalizacyjna, elektryczna i element instalacji centralnego ogrzewania zostały zastąpione nowymi, które obecnie pełnią dokładnie taką samą funkcję jak stare; zużyte płytki ścienne i wykładziny podłogowe musiały zostać wymienione na nowe, a ściany i sufity zostały odświeżone poprzez ich ponowne pomalowanie; stare, zużyte skrzydła drzwiowe wyglądały nieestetycznie i w ich stanie nie nadawały się do dalszego użytkowania, dlatego zostały zastąpione nowymi. Dodatkowo zostały częściowo wymienione meble oraz zakupione inne artykuły wyposażenia mieszkania. Wartość żadnego z elementów wyposażenia nie przekracza 3 500 zł i nie stanowi składnika środków trwałych. Ww. prace wykonane w mieszkaniu zakończyły się przed oddaniem tego mieszkania do użytkowania na podstawie umowy najmu. Umowa najmu okazjonalnego mieszkania zawarta została poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni wynajmuje mieszkanie w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy koszty remontu i wyposażenia mieszkania, które Wnioskodawczyni poniosła w celu przystosowania mieszkania do najmu mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania dochodu z najmu i zostać odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych?
2. Czy koszty utrzymania mieszkania, związane z ponoszeniem połowy opłat czynszowych i za media w czasie trwania współwłasności mieszkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu i odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym Wnioskodawczyni uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych?
3. Czy koszty utrzymania mieszkania, związane z ponoszeniem opłat czynszowych i za media od momentu zawarcia ugody sądowej, zgodnie z którą Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką mieszkania do momentu rozpoczęcia najmu mieszkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu i odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków przystosowujących mieszkanie do wynajmu. Natomiast w pozostałej części tego pytania dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia mieszkania na potrzeby najmu oraz w zakresie pytań oznaczonych Nr 2 i Nr 3, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty remontu i wyposażenia mieszkania, które poniosła w celu przystosowania mieszkania do najmu mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu z najmu i zostać odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych. W myśl ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. W przypadku najmu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z najmu, w tym również wydatki remontowe. Poniesienie wydatków przed rozpoczęciem najmu nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z najmu, jeżeli wydatki te miały na celu osiągnięcie przychodu. Poniesione wydatki mające na celu przystosowanie lokalu na cele mieszkalne, a tym samym przygotowanie go do wynajęcia, niewątpliwie mają wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu. Aby zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów rozstrzygające znaczenie ma charakter prac wykonywanych w lokalu przed jego wynajęciem. Z uwagi na brak w przepisach prawa podatkowego definicji remontu, należy odnieść się do definicji sformułowanej przez przepisy prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane, remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym. Remont zmierza do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego, bez zmiany cech użytkowych. Zatem zakres prac wykonanych w mieszkaniu w całości wyczerpuje definicję remontu, gdyż miały one na celu przywrócenie funkcji mieszkalnej lokalu przeznaczonego do najmu w celach mieszkalnych. Wydatki na wyposażenie lokalu przeznaczonego do najmu można bezpośrednio zaliczyć do kosztów, jeśli nie przekraczają kwoty 3 500 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Zauważyć jednak należy, że podatnik - wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia - w myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy - uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z cyt. powyżej przepisów wynika więc, że jeżeli środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie będą stanowiły bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,
4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
5. modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.
   
   

Koszty uzyskania przychodów mogą natomiast stanowić wydatki poniesione na remont składnika majątku, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy składnik majątku jest ujawnionym środkiem trwałym.

Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Za remont nie mogą być, więc uznane prace, w wyniku których powstają nowe elementy. Należy również zauważyć, że remont nie został wymieniony w art. 22g ust. 17 ustawy, co oznacza, że remont nie mieści się w pojęciu ulepszenia. Zatem, co do zasady, wydatki na remont środka trwałego, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie muszą być zaliczone do jego wartości początkowej. Tym samym mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższa zasada nie dotyczy jednak przypadku, w którym nakłady zostały poniesione przed oddaniem środka trwałego do używania, zaś ich celem było przystosowanie tego środka do używania. Takie wydatki powinny zwiększać wartość początkową środka trwałego. Mogą zatem wpływać na wysokość kosztów uzyskania przychodów, ale tylko poprzez odpisy amortyzacyjne, a nie bezpośrednio. Tym samym wartość początkowa składnika majątku spełniającego definicję środka trwałego, w rozumieniu art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego (art. 22h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego, dopiero w momencie, gdy mieszkanie przeznaczone na wynajem, zostanie przekazane do użytkowania jako kompletne i zdatne do użytku, może zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z tym że zapis w ewidencji winien być dokonany najpóźniej w miesiącu przekazania środka trwałego do używania.

Zatem warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia mieszkania do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w celu przystosowania mieszkania do wynajmu, przeprowadziła remont, który polegał na: wymianie instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej i elementów instalacji centralnego ogrzewania, położeniu płytek ściennych i wykładzin podłogowych, położeniu tynków, malowaniu ścian i sufitów, wymianie skrzydeł drzwiowych. Wnioskodawczyni wskazała, że ww. prace wykonane w mieszkaniu zakończyły się przed oddaniem mieszkania do użytkowania na podstawie umowy najmu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z przystosowaniem mieszkania do wynajmu nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji bowiem, gdy podatnik ponosi wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania (np. najmu), tj. czyni ten środek kompletnym, zdatnym do używania, wówczas wartość poczynionych nakładów stanowi element wartości początkowej środka trwałego. W konsekwencji ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z przystosowaniem mieszkania na potrzeby najmu zwiększają wartość początkową środka trwałego, jakim jest wynajmowane mieszkanie i stanowią koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne ustalone od wartości początkowej środka trwałego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, że wydatki na remont poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z przystosowaniem mieszkania do wynajmu może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.