Interpretacja Ministra Finansów
PT8.8101.275.2016.PSG.849
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) Minister Rozwoju i Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2011 r. nr ILPP1/443-801/11-4/KG, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na wniosek z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 22 lipca 2011 r. (data wpływu 29 lipca 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obrotu z tytułu sprzedaży ciepła na potrzeby właścicieli lokali oraz z tytułu zaliczek na poczet mediów zużywanych przez właścicieli lokali, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynął wniosek z dnia 26 maja 2011 r., złożony przez: Wspólnotę Mieszkaniową (dalej: Wnioskodawca), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obrotu z tytułu sprzedaży ciepła na potrzeby właścicieli lokali oraz z tytułu zaliczek na poczet mediów zużywanych przez właścicieli lokali. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lipca 2011 r. (data wpływu 29 lipca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada własną kotłownię wytwarzającą ciepło dostarczane do lokali właścicieli oraz na sprzedaż zewnętrzną. Kotłownia zgodnie z zapisami aktów notarialnych stanowi część wspólną właścicieli. Wspólnota jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż zewnętrzna traktowana jest jako obrót w rozumieniu ustawy o VAT (wystawiane są faktury VAT dla odbiorców zewnętrznych). Natomiast wytworzenie ciepła dostarczanego do lokali właścicieli Wnioskodawca traktuje jako obrót poza ustawą VAT, czyli jako zużycie wewnętrzne. Wnioskodawca zaznaczył, że Wspólnotę tworzą dwaj właściciele, tj. Spółdzielnia Mieszkaniowa posiadająca lokale mieszkalne (z udziałem 79%) i spółka osobowa posiadająca lokal użytkowy (z udziałem 21%). Wspólnota ma zawarte umowy dotyczące dostawy gazu, wody, wywozu nieczystości. Media te są zużywane przez zamieszkujących lokale mieszkalne i lokal użytkowy będący właścicielem (21%) i nie są zużywane w częściach wspólnych. Media te rozliczane są na właścicieli, na poczet tych kosztów wpłacają oni zaliczki, rozliczane na dzień 31 grudnia. Zaliczki dotyczące mediów Wnioskodawca traktuje jako zużycie wewnętrzne przez właścicieli, czyli obrót poza ustawą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wytworzenie ciepła na potrzeby właścicieli oraz przychody z zaliczek na poczet mediów zużywanych przez właścicieli są obrotem w rozumieniu ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wytworzenie ciepła na potrzeby właścicieli oraz przychody z zaliczek na poczet mediów dostarczanych do lokali właścicieli nie są obrotem w rozumieniu ustawy o VAT we Wspólnocie.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie przepisu § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-801/11-4/KG, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe - w części dotyczącej dostarczania ciepła z własnej kotłowni na rzecz członków wspólnoty;
• nieprawidłowe - w części dotyczącej zaliczek na poczet mediów (gazu, wody, wywozu nieczystości) zużywanych w lokalach mieszkalnych i lokalu użytkowym.
  
  

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji indywidualnej uznał, iż czynność polegająca na wytworzeniu przez Wnioskodawcę ciepła we własnej kotłowni na potrzeby członków Wspólnoty nie mieści się w definicji sprzedaży, a zatem w odniesieniu do tej czynności nie wystąpi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, natomiast otrzymywane przez Wnioskodawcę od jej członków zaliczki na poczet mediów (gazu, wody, wywozu nieczystości) zużywanych w lokalach mieszkalnych i lokalu użytkowym stanowią obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 1. W tym zakresie bowiem spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 30 ust. 3 ustawy, tzn. Wnioskodawca nabywa usługi (media) w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym Wnioskodawca zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi. W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m. in. z tytułu zakupu przez Wnioskodawcę mediów do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe w zakresie braku obrotu z tytułu dostarczania ciepła z własnej kotłowni na rzecz członków wspólnoty, a za nieprawidłowe w zakresie braku obrotu z tytułu zaliczek na poczet ww. mediów zużywanych w lokalach mieszkalnych i lokalu użytkowym.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Rozwoju i Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2011 r. nr ILPP1/443-801/11-4/KG, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany.

Zdaniem Ministra Rozwoju i Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 535, z późn. zm.) – dalej: ustawa o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Definicja sprzedaży zawarta jest w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, który stanowi, iż przez pojęcie sprzedaży - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT).

Podstawę prawną funkcjonowania wspólnot stanowi ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Ustawa ta określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres działania zarządu nieruchomością wspólną.

Zgodnie z treścią art. 6 ustawy o własności lokali ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Z art. 13 ustawy o własności lokali wynika, że właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada własną kotłownię wytwarzającą ciepło dostarczane do lokali właścicieli oraz na sprzedaż zewnętrzną. Kotłownia zgodnie z zapisami aktów notarialnych stanowi część wspólną właścicieli. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż zewnętrzna traktowana jest jako obrót w rozumieniu ustawy o VAT (wystawiane są faktury VAT dla odbiorców zewnętrznych). Natomiast wytworzenie ciepła dostarczanego do lokali właścicieli Wnioskodawca traktuje jako obrót poza ustawą VAT, czyli jako zużycie wewnętrzne. Wnioskodawcę (będącego wspólnotą mieszkaniową) tworzą dwaj właściciele, tj. Spółdzielnia Mieszkaniowa posiadająca lokale mieszkalne (z udziałem 79%) i spółka osobowa posiadająca lokal użytkowy (z udziałem 21%). Wnioskodawca ma zawarte umowy dotyczące dostawy gazu, wody, wywozu nieczystości. Media te są zużywane przez zamieszkujących lokale mieszkalne i lokal użytkowy będący właścicielem (21%) i nie są zużywane w częściach wspólnych. Media te rozliczane są na właścicieli, na poczet tych kosztów wpłacają oni zaliczki, rozliczane na dzień 31 grudnia.

Dokonując analizy przedstawionego w sprawie stanu faktycznego Minister Rozwoju i Finansów zauważa, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT (odrębnym od tworzących go podmiotów - tj. Spółdzielni Mieszkaniowej oraz spółki osobowej) dokonuje świadczenia usług na ich rzecz, polegających na dostarczaniu ciepła wytworzonego w kotłowni będącej częścią wspólną do lokali należących do tych podmiotów. Spełnione są wszelkie przesłanki dotyczące opodatkowania tych usług. Wykonywane świadczenie wypełnia definicję świadczenia usług, zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Jest ona wykonywana przez czynnego podatnika VAT działającego w tym charakterze na rzecz odrębnych podmiotów. Z tytułu świadczenia tych usług Wnioskodawca rejestruje obrót, co oznacza odpłatność usług.

W przedmiocie zaliczek na poczet mediów (gazu, wody, wywozu nieczystości) zużywanych w lokalach mieszkalnych i lokalu użytkowym zauważyć należy, iż stan faktyczny, zapytanie i stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku dotyczą wyłącznie mediów zużywanych w lokalach należących do Spółdzielni Mieszkaniowej oraz spółki osobowej – zakres zagadnienia nie obejmuje mediów zużywanych w częściach wspólnych. Zgodnie z powyżej przytoczonymi przepisami podmiotem zobowiązanym do pokrycia kosztów mediów objętych zakresem pytania jest każdorazowo właściciel danego lokalu. Wnioskodawca nabywa gaz, wodę oraz usługi wywozu nieczystości od dostawców i pobierając od właścicieli lokali będących członkami wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych im towarów i usług wykonuje świadczenie na rzecz ww. podmiotów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za sprzedawane im przez Wnioskodawcę towary i usługi. Tym samym Wnioskodawca zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom i otrzymuje zwrot kosztów w odpowiedniej wysokości, dokonuje ich sprzedaży właścicielom lokali.

Zatem otrzymywane przez Wspólnotę od jej członków zaliczki na poczet mediów (gazu, wody, wywozu nieczystości) zużywanych w lokalach mieszkalnych i lokalu użytkowym stanowią obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, iż wytworzenie ciepła na potrzeby właścicieli oraz przychody z zaliczek na poczet mediów dostarczonych do lokali właścicieli nie są obrotem w rozumieniu ustawy VAT we wspólnocie, należało uznać za nieprawidłowe, gdyż w ocenie Ministra Rozwoju i Finansów z podanego opisu stanu faktycznego wynika, że powyższe czynności stanowią obrót w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 22 sierpnia 2011 r. nr ILPP1/443-801/11-4/KG, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Rozwoju i Finansów – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Rozwoju i Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Rozwoju i Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Rozwoju i Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Rozwoju i Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.