Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1104.2016.2.MST
z 13 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 2 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania CIT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego przez Wnioskodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania CIT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego przez Wnioskodawcę. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1104.2016.1.MST wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 lutego 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Caritas Diecezji X Organizacja Pożytku Publicznego (dalej: „Wnioskodawca”, „Caritas OPP”) została ustanowiona przez Caritas Diecezji X i działa w ramach kościelnej osoby prawnej Caritas Diecezji X. Celem Caritas OPP jest działalność pożytku publicznego, zgodna z ewangelicznym przykazaniem miłości Boga i bliźniego, mająca na uwadze dobro każdej osoby ludzkiej bez względu na jej wyznanie, światopogląd, narodowość, rasę i przekonania. Caritas OPP prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych, a także zasady działania organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego, w tym przede wszystkim na podstawie:

1. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.),
2. ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 239 ze zm.).

Do szczególnych zadań Caritas OPP wg Polskiej Klasyfikacji Działalności należy:

• Ochrona zdrowia i pomoc społeczna (85),
• Szpitalnictwo (85.II.Z),
• Działalność fizjoterapeutyczna (85. 1 4. A),
• Działalność pielęgniarek i położnych (85.14.C),
• Pomoc społeczna pozostała, bez zakwaterowania (85.32.C).

Caritas OPP posiada status organizacji pożytku publicznego i prowadzi statutową działalność pożytku publicznego na podstawie swojego statutu, której przedmiot jest wyszczególniony w Krajowym Rejestrze Sądowym. Caritas OPP dysponuje środkami publicznymi, prywatnymi oraz darowiznami dla realizacji zadań statutowych, a także odpisem 1% podatku dochodowego do osób fizycznych. Caritas OPP nie prowadzi działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 31 stycznia 2017 r., wskazano, że:

Caritas Diecezji X Organizacja Pożytku Publicznego jest wyodrębnioną pod względem organizacyjnym i rachunkowym jednostką wspomagającą działalność Caritas Diecezji X, ustanowioną przez Caritas Diecezji X do realizacji wyłącznie statutowej działalności pożytku publicznego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Z dniem 29 listopada 2007 r., na wniosek Caritas Diecezji X, Caritas Diecezji X Organizacja Pożytku Publicznego została na podstawie art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.), uznana przez Dyrektora Izby Skarbowej za odrębny podmiot podatkowy.

Z uwagi jednak na to, że Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność statutową i pomimo uzyskania odrębności dla celów podatkowych, nadal pozostaje częścią kościelnej osoby prawnej, Wnioskodawca uważa, że w zakresie niegospodarczej działalności statutowej nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej, przez co nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych [ art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.)].

Caritas Diecezji X Organizacja Pożytku Publicznego nie posiada samodzielnej osobowości prawnej, ponieważ jest częścią kościelnej osoby prawnej jaką jest Caritas Diecezji X. Powyższe powoduje, że wchodząc w skład Caritas Diecezji X, Wnioskodawca prowadzi działalność statutową w ramach kościelnej osobowości prawnej Caritas Diecezji X, która także prowadzi wyłącznie działalność statutową niebędącą działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako jednostka organizacyjna kościelnej osoby prawnej, ma obowiązek sporządzania i składania do Urzędu Skarbowego zeznania CIT-8 wraz z załącznikami, oraz Sprawozdania Finansowego z działalności statutowej opisanej wyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku sporządzania deklaracji CIT-8 ze swojej działalności statutowej oraz jej składania do Urzędu Skarbowego, ponieważ w myśl art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.), kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie, osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych. Powyższy przepis znalazł odzwierciedlenie również w art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”). Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko potwierdza również interpretacja Ministerstwa Finansów z 26 marca 1994 r. odnosząca się do kościelnych osób prawnych (PO 4/N-722-86/94), w której można przeczytać: „W uzyskanych w tej sprawie opinii zainteresowanych resortów wynika, że działalność oświatowa prowadzona przez kościelne osoby prawne polegająca na prowadzeniu szkół, przedszkoli, burs, internatów itp. nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o działalności gospodarczej, chyba że statut jednostki organizacyjnej określa jej zarobkowy charakter. Podobnie, nie jest działalnością gospodarczą, działalność polegająca na prowadzeniu zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy społecznej, zakładów leczniczo-wychowawczych itp. Te formy działalności w ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, a także w pozostałych wymienionych na wstępie ustawach są określone jako działalność charytatywno-opiekuńcza tj. nie mająca charakteru zarobkowego, a więc jako taka nie podlega pod przepisy ustawy o działalności gospodarczej.”

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również, zdaniem Wnioskodawcy, interpretacje Ministra Finansów z 3 czerwca 2009 r. IPPB5/423-191/09-2/AM oraz z 22 kwietnia 2016 r. IPPB5/4510-200/16-2/MR, które zostały wydane dla jednostek będących w analogicznej jak on sytuacji.

W świetle zaprezentowanych argumentów, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop, dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku dochodowego i w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia ewidencji przewidzianej w przepisach ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu, a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 updop, podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do urzędu skarbowego sprawozdanie wraz z opinią i raportem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki – także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek złożenia opinii i raportu nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione z obowiązku badania.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Z ww. przepisu wynika, że kościelne osoby prawne nie mają obowiązku składania zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8) oraz sprawozdań finansowych z niegospodarczej działalności statutowej.

Z wniosku wynika, że Caritas Diecezji X Organizacja Pożytku Publicznego nie jest kościelną osobą prawną. Stanowi ona tylko wyodrębnioną pod względem organizacyjnym i rachunkowym jednostkę wspomagającą działalność Caritas Diecezji X. Z dniem 29 listopada 2007 r. Wnioskodawca został uznany przez Dyrektora Izby Skarbowej za odrębny podmiot podatkowy.

Zatem, w przypadku Wnioskodawcy nie można uznać, że jest on kościelną osobą prawną, do której zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, bowiem kościelną osobą prawną jest Caritas Diecezji X, a Wnioskodawca na gruncie przepisów podatkowych został uznany za odrębnego od Caritas podatnika.

W związku z powyższym, dochody Wnioskodawcy, niebędącego kościelną osobą prawną, uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej, nie są wolne od podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop, a zatem Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzania i składania do Urzędu Skarbowego zeznania CIT-8 wraz z załącznikami, oraz sprawozdania finansowego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.