Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-718/13/17-S/IM
z 20 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 3201/14, oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1276/13 – stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 18 czerwca 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, osobą fizyczną mającą miejsce stałego zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca zamierza być komandytariuszem spółki komandytowej mającej swoją siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Spółka”). Spółka planuje nabyć od innego podmiotu będący w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym znak towarowy (dalej: „Znak”). Nabycie Znaku nastąpi w formie umowy sprzedaży. Spółka zamierza wykorzystywać Znak w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przewidywany okres używania znaku jest dłuższy niż 1 rok. Po nabyciu znaku przez Spółkę przewidywane jest udzielenie przez Urząd Patentowy prawa ochronnego na Znak, na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Od jakiego momentu Spółka będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do Znaku, jeśli Znak w momencie jego nabycia przez Spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym?
  2. Jaka będzie wartość początkowa prawa ochronnego do Znaku, będąca podstawą odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę, które dla Wnioskodawcy będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Znaku znajdującego się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym w miesiącu, w którym przedmiotowy Znak zostanie zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tzn. wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce prawa ochronnego na Znak.

Wartością początkową prawa ochronnego do Znaku, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, będzie wartość z umowy sprzedaży nabycia znaku przez Spółkę, która nastąpi przed udzieleniem prawa ochronnego do Znaku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (dalej: „ustawa PWP”) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W celu ustalenia znaczenia zwrotu „prawa określone w ustawie – Prawo własności przemysłowej” należy odnieść się do art. 6 ust. 1 ustawy PWP, który stanowi, że na warunkach określonych w tej ustawie udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy PWP). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione podstawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 ustawy PWP). Prawo to podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ustawy PWP).

Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 PWP).

Biorąc pod uwagę treść art. 22b ust. 1 ustawy PIT, prawo do znaku towarowego może stanowić wartość niematerialną i prawną, jeżeli spełnia poniższe warunki:

  1. prawo to zostało nabyte,
  2. nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  3. jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
  4. jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostało oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu lub umowy leasingu.

Odnosząc zaprezentowany stan faktyczny do wymienionych wyżej warunków należy stwierdzić, że:

Ad. 1) przedmiotowy znak zostanie nabyty przez Spółkę wskutek umowy sprzedaży,

Ad. 2) Znak będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania w dniu jego przyjęcia do używania,

Ad. 3) przewidywany okres używania Znaku będzie dłuższy niż rok,

Ad. 4) Znak będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą przez prawo do znaku towarowego w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy PIT należy rozumieć wyłącznie prawo do znaku towarowego zarejestrowanego, tj. znaku w odniesieniu do którego zostało uzyskane prawo ochronne. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do rejestracji. Dopiero po dokonaniu rejestracji takie prawo do znaku towarowego może być wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowane dla celów podatkowych. Wówczas bowiem takie prawo do znaku zostaje przyjęte do używania jako prawo, gdyż pod pojęciem prawa do znaku towarowego mieszczą się tylko podmiotowe prawa do znaku, które mają charakter bezwzględny.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. wyrok NSA II FSK 412/08 z 28 sierpnia 2009 r. oraz II FSK 196/11 z 28 sierpnia 2012 r., Wyrok WSA w Rzeszowie I SA/Rz 639/12 z 27 września 2012 r.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że po zarejestrowaniu Znaku Spółce będzie przysługiwało prawo do ujęcia Znaku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych oraz rozpoczęcia amortyzacji podatkowej.

Przedstawione stanowisko znajduje jednoznaczne potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku WSA w Rzeszowie z 15 listopada 2011 r. (sygn. akt I SA/Rz 649/11), Sąd zgodził się ze stanowiskiem innej spółki w podobnym stanie faktycznym wskazując, że za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki że możliwe jest amortyzowanie praw ochronnych na znaki towarowe wniesione aportem jako prawa z rejestracji znaków towarowych w sytuacji gdy prawa ochronne zostały przyznane po wniesieniu aportu. Stanowisko takie zostało także potwierdzone m.in. w wyroku NSA z dnia 27 maja 2009 r. (sygn. akt II FSK 181/08), z dnia 25 sierpnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 627/09), a także w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 210/11).

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że nie można uznać, że w momencie rejestracji Znaku w Urzędzie Patentowym dojdzie do „wytworzenia” Znaku przez Spółkę. Prawo do niezarejestrowanego Znaku zostanie nabyte przez Spółkę wcześniej w ramach umowy sprzedaży. Następnie wskutek zakończenia procedury rejestracji w Urzędzie Patentowym zostanie udzielone prawo ochronne na Znak. Skutek ten następuje z mocy prawa na podstawie przywołanych wyżej przepisów ustawy PWP. W konsekwencji nie dochodzi w tym przypadku do jakiegokolwiek działania Spółki, które byłoby ukierunkowane na wytworzenie Znaku. W szczególności za takie działanie nie można uznać wystąpienia do Urzędu Patentowego z wnioskiem o zmianę podmiotu uprawnionego do prawa ochronnego na Znak (niniejsze stanowisko potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 maja 2012 r. sygn. IPPB3/423-113/12-2/PK1).

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzeczeniach sądowych. W szczególności kwestię tę jednoznacznie przesądził przywołany już wcześniej wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 210/11). W uzasadnieniu tego wyroku sąd podkreślił, że w „świetle orzecznictwa sądów nie sposób się zgodzić z twierdzeniem Organu, iż uzyskanie praw ochronnych na znaki towarowe po wniesieniu prawa z rejestracji znaków towarowych należy definiować jako ich „wytworzenie” przez podmiot do którego prawa z rejestracji znaków zostały wniesione aportem. Stanowisko takie jest całkowicie bezzasadne i nie znajdują uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa”.

W podobnym tonie wypowiedział się również WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 13 września 2012 r. sygn. I SA/Gl 1021/11, zgodnie z którym „w okoliczność analizowanego zdarzenia przyszłego brak jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego zostanie przez Spółkę wytworzone. Prawo to powstanie bowiem w wyniku rejestracji wspólnotowego znaku towarowego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante. Wykładnia językowa nie pozwala na przyjęcie, że dokonanie rejestracji, w wyniku której powstanie prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego stanowi wytworzenie tego prawa przez Spółkę”.

Skoro nie można mówić o wytworzeniu, to w takim razie nie znajdzie zastosowania przepis art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, ale art. 22g ust. 1 ustawy PIT – wartość początkowa powinna być określona w wysokości nabycia Znaku w drodze umowy sprzedaży.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka będzie uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Znaku będącego w momencie jego nabycia w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym w miesiącu, w którym zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tzn. wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce praw ochronnych na przedmiotowy Znak, a wartością początkową, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodu, będzie cena nabycia wynikającą z umowy sprzedaży Znaku. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W dniu 13 września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-718/13-2/IM dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, w której uznano, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej wskazano, że Spółka nie będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do Znaku, jeśli Znak w momencie jego nabycia przez Spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym, bowiem nie zostały spełnione warunki wynikające z art. art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nabyła znak towarowy, który nie jest wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Ponadto wskazano, że z uwagi na powyższe odpowiedź na pytanie drugie jest bezprzedmiotowa.

Pismem z dnia 1 października 2013 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 13 września 2013 r. nr ILPB1/415-718/13-2/IM. W wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 22 października 2013 r. nr ILPB1/415W-96/13-2/AP).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 28 listopada 2013 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 24 grudnia 2013 r. nr ILPB1/4160-103/13-2/AP.

Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1276/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

W ocenie Sądu Administracyjnego w Poznaniu nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu zaprezentowanym w zaskarżonej interpretacji, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do nabycia przez Spółkę prawa ochronnego podlegającego amortyzacji. Z powołanego art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że przedmiot amortyzacji może być albo nabyty albo wytworzony we własnym zakresie. Wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji tylko w sytuacji kiedy zostaną nabyte.

Zdaniem Sądu wykładnia językowa stosowana z uwzględnieniem zasady racjonalności prawodawczej nie pozwala na przyjęcie tezy, że mogłoby dojść do nabycia prawa ochronnego, które nie istniało. Dopiero w momencie, gdy prawo istnieje, a więc w momencie jego powstania w wyniku rejestracji, może zostać nabyte. Nabycie w takiej sytuacji będzie tożsame z uzyskaniem prawa, a możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie jeszcze uzależniona od wprowadzenia tego prawa ochronnego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. To że chwilą sprzedaży znaku towarowego Spółce na przedmiotowy znak nie będzie udzielone jeszcze prawo ochronne, nie oznacza to że Spółka nie może nabyć tego prawa w wyniku wydania konstytutywnej decyzji o zarejestrowaniu znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.

Dalej Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że prawidłowo skarżąca zauważyła, że uzyskanie przez Spółkę konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego o przyznaniu prawa ochronnego na znak towarowy nie oznacza, że prawo do znaku towarowego miało być przez Spółkę wytworzone. Fakt rejestracji nie może być uznany za wytworzenie znaku we własnym zakresie przez Spółkę, gdyż następuje na podstawie decyzji organu działającego w granicach stosownych regulacji prawnych. Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, możliwe jest amortyzowanie przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy - nabyty w formie umowy sprzedaży jako prawa z rejestracji tego znaku - w sytuacji gdy prawa ochronne zostało przyznane po zakupie znaku towarowego.

W dniu 30 lipca 2014 r. na powyższy wyrok tutejszy Organ wniósł skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 3201/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowisko Organu nie ma dostatecznego uzasadnienia prawnego, a ponadto jest nieracjonale.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny nie ma uzasadnionych powodów, które mogłyby być wywodzone, czy to z wykładni gramatycznej, czy też systemowej, bądź celowościowej, aby na gruncie art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. przyjmować, iż w użytym tam pojęciu „nabyte” nie mieści się uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Art. 144 i art. 147 ustawy P.w.d. stanowią o „wydaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy”. Urząd patentowy udziela zatem w drodze decyzji prawa ochronnego na znak towarowy, a adresat tej decyzji prawo to nabywa. Zakup prawa ze zgłoszenia znaku towarowego oraz otrzymanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, to dwa różne zdarzenia, które się nie wykluczają i które nie mogą być sobie przeciwstawiane, jak czyni to Minister Finansów.

Zakup prawa ze zgłoszenia znaku towarowego oznacza tylko tyle, iż podmiot, do którego aport ten wniesiono, po przeprowadzeniu przez Urząd Patentowy przewidzianej przepisami ustawy P.w.p. procedury rozpatrywania zgłoszenia znaku towarowego, stanie się adresatem wydanej w następstwie tego decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, bądź odmowy udzielenia takiego prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że gdyby uznać za prawidłowe prezentowane w skardze kasacyjnej - tok rozumowania oraz sposób wykładni art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., z których wynika, iż uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy w drodze decyzji Urzędu Patentowego, nie stanowi „nabycia” takiego prawa, co w świetle treści powyższego przepisu, jak podkreśla Minister Finansów stanowi elementarny warunek uznania tego prawa za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, musiałoby to oznaczać, że żaden podmiot, który uzyskał prawo ochronne na znak towarowy w tym trybie, tj. poprzez decyzję Urzędu Patentowego, nie miałby możliwości amortyzacji tego prawa. Wynikałoby zatem z tego, iż jedynym sposobem uzyskania takiej możliwości byłoby nabycie takiego prawa od innego podmiotu - jego właściciela. Podmiot, który uzyskał prawo ochronne na znak towarowy w drodze decyzji Urzędu Patentowego, ale jak twierdzi Minister Finansów prawa tego nie nabył, musiałby w celu uzyskania możliwości amortyzowania tego prawa, zbyć je innemu podmiotowi, a następnie nabyć je od niego. Oczywiste jest, iż rezultat wykładni art. 22b ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. prowadzący do takich wniosków, jest całkowicie nieracjonalny, a co najistotniejsze, nie wynika z treści tego przepisu, a więc jako taki jest nieprawidłowy.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1276/13 wpłynął do tut. Organu w dniu 30 grudnia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 3201/14, oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1276/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
  7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje nabyć od innego podmiotu będący w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym Znak towarowy. Nabycie nastąpi w formie umowy sprzedaży. Spółka zamierza wykorzystywać Znak w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przewidywany okres używania Znaku jest dłuższy niż 1 rok. Po nabyciu Znaku przez Spółkę przewidywane jest udzielenie przez Urząd Patentowy prawa ochronnego na Znak, na rzecz Spółki.

Wnioskodawca podjął wątpliwość od jakiego momentu Spółka będzie uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do Znaku, jeśli Znak w momencie jego nabycia przez Spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym oraz jaka będzie wartość początkowa prawa ochronnego do Znaku.

Według art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie do art. 22d ust. 2 powołanej ustawy składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

Zgodnie za art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z cytowanych przepisów prawnych wynika, że amortyzacji podlegają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Katalog środków trwałych jest katalogiem otwartym, a katalog wartości niematerialnych i prawnych jest katalogiem zamkniętym. Amortyzacji podlegają środki trwałe nabyte lub wytworzone oraz wartości niematerialne i prawne, ale wyłącznie nabyte.

WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1276/13, potwierdza m.in. stanowisko NSA wyrażone w wyroku z dnia 8 października 2013 r. o sygn. II FSK 2812/11 zgodnie z którym istnieje możliwość amortyzacji prawa ochronnego do znaku towarowego, które zostało uzyskane już po nabyciu samego znaku towarowego przez spółkę. NSA zaznaczył, iż „niezarejestrowany znak towarowy nie jest pozbawiony jakiejkolwiek ochrony prawnej, choć nie wynika ona z prawa do znaku. Stanowi on dobro chronione prawem, którego naruszenie może rodzić odpowiedzialność odszkodowawczą na grancie prawa cywilnego zwłaszcza wtedy, gdy poprzez działania w obszarze stanu faktycznego istnienia i wykorzystywania tego znaku, podmiotowi zaliczającemu znak do swego przedsiębiorstwa zostanie wyrządzona szkoda. Oznacza to, że sam znak towarowy (a nie tylko prawo do takiego znaku) posiada określoną wartość”. Jak stwierdził NSA w powołanym wyroku „używanie niezarejestrowanego znaku towarowego, który nie został objęty prawem ochronnym, stanowi wykonywanie określonych czynności faktycznych, realizację stanu faktycznego, które nie są objęte prawem do niego”, fakt nabycia niezarejestrowane znaku towarowego powinien mieć znaczenie (jako swoista czynność faktyczna) przy ustalaniu wartości początkowej znaku towarowego na potrzeby jego amortyzacji po uzyskaniu prawa ochronnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Spółka będzie uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Znaku będącego w momencie jego nabycia w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym w miesiącu, w którym zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tzn. wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce praw ochronnych na przedmiotowy Znak, a wartością początkową, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodu, będzie cena nabycia wynikającą z umowy sprzedaży Znaku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. na dzień 13 września 2013 r.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych sprawy, w której zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj