Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.85.2017.1.KR
z 27 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, ogródka przydomowego lub komórki lokatorskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, ogródka przydomowego lub komórki lokatorskiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka z o.o. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) w ramach działalności gospodarczej nabyła działkę z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami w parterze. Warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę było zapewnienie przyszłym mieszkaniom miejsc parkingowych, przynależnych do każdego lokalu na terenie tej działki objętej jednym numerem KW.

Spółka dokończyła budowę budynku ogrodziła, utwardziła i uporządkowała teren, oddała budynek do użytkowania i przystąpiła do sprzedaży lokali mieszkalnych. Zgodnie z obowiązującym prawem nabywający, oprócz lokali stają się współwłaścicielami w częściach ułamkowych terenu całej nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę są m.in. lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych wraz z przynależącym do określonego lokalu udziałem w prawie własności gruntu oraz udziałem we współwłasności budynku i innych składników nieruchomości wspólnej. Prawo do wyłącznego korzystania z komórki lokatorskiej i/lub miejsca postojowego czy ogródka przydomowego nie może być przedmiotem odrębnego obrotu i jest ściśle związane z nabyciem lokalu, co w praktyce oznacza, że określona osoba nie może nabyć prawa do komórki lokatorskiej/miejsca postojowego czy ogródka przydomowego nie nabywając lokalu, a Spółka nie może dokonać zbycia takiego prawa osobom innym, niż nabywcy lokalu w danym budynku.

W odniesieniu do wybranych lokali mieszkalnych nabywcy takiego lokalu przyznane zostaje również prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, które są umiejscowione w obrębie nieruchomości i/lub prawo do wyłącznego korzystania z ogródka przydomowego ustanowionym na zasadzie umowy o podział do korzystania z nieruchomości wspólnej (tzw. podział quoad usum) oraz komórki lokatorskiej, Spółka stosuje dwa rodzaje umów z nabywcami.

W pierwszym rodzaju umów, określając przedmiot umowy wskazuje się, że nabywca lokalu za określoną cenę nabywa lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności gruntu wraz z udziałem we współwłasności budynku i innych składników nieruchomości wspólnej. W dalszej części umowy wskazuje się, że w ramach podziału nieruchomości do korzystania, w związku z posiadanym przez nabywcę udziałem w nieruchomości wspólnej, zostaje mu przyznane także prawo do wyłącznego korzystania z dokładnie określonego miejsca postojowego (na zewnątrz budynku). W tego rodzaju umowach ustalana jest jedna cena obejmująca ww. elementy.

Drugi rodzaj umów w podobny sposób określa przedmiot umowy wskazując, że jest nim określony lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności gruntu wraz z udziałem we współwłasności budynku i innych składników nieruchomości wspólnej, w ramach którego nabywcy będzie przysługiwać prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego. W umowach drugiego rodzaju określona zostaje cena, jaką nabywca zobowiązany jest zapłacić. Ponadto Spółka dokonuje w tego rodzaju umowach wyróżnienia, co składa się na cenę nabycia, poprzez wskazanie ceny lokalu oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Służy to wyłącznie celom informacyjnym. Prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie jest bowiem przedmiotem osobnego obrotu i jest ściśle związane z nabyciem lokalu, co w praktyce oznacza, że określona osoba nie może nabyć prawa do miejsca postojowego nie nabywając lokalu, a Spółka nie może dokonać zbycia takiego prawa osobom innym, niż nabywcy lokalu w danym budynku.

Przeniesienie na nabywcę własności lokalu wraz z przynależącym do niego udziałem w gruncie i częściach wspólnych budynku i prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego następuje w drodze jednej umowy i jednego aktu notarialnego.

Analogiczne umowy zawierane są w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską czy ogródkiem przydomowym.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wniosek dotyczy sytuacji, w których lokale mieszkalne sprzedawane są przez Spółkę osobom fizycznym, w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Lokale te spełniają definicję lokali objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12 i 12a Ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy dokonując dostaw lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego Spółka może zastosować stawkę 8% VAT dla takiej dostawy?
  2. Czy dokonując dostaw lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z ogródka przydomowego Spółka może zastosować stawkę 8% VAT dla takiej dostawy?
  3. Czy dokonując dostaw lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z komórki lokatorskiej Spółka może zastosować stawkę 8% VAT dla takiej dostawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do korzystania z miejsca parkingowego, prawo do wyłącznego korzystania z ogródka przydomowego czy komórki lokatorskiej stanowi element dostawy lokalu i dlatego całość dostawy należy opodatkować stawką 8%.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Standardową stawką podatku VAT stosowaną dla dostawy towarów jest stawka 23%, niemniej - zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146f ust 1 Ustawy VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8%. Definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zawarto w art. 41 ust. 12a Ustawy VAT. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, lokale dostarczane przez Spółkę spełniają tę definicję, dlatego też Wnioskująca jej nie przytoczyła.


Z uwagi na fakt, że Ustawa VAT oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892; dalej: Ustawa o własności lokali).


Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. Ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 Ustawy o własności lokali, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeby ludzi.


Jak wynika z powyższego, Ustawa o własności lokali rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze (pomieszczeń przynależnych).


Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1984 r.

Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z powyższego wynika więc jednoznacznie, że nie można nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego - te dwa elementy muszą być zbywane łącznie, stanowią przedmiot jednej dostawy. Przedmiotem dostawy jest bowiem lokal mieszkalny wraz z określanymi prawami związanymi z jego własnością, zatem nie można tych dwóch rzeczy rozdzielać i dokonać ich odrębnych dostaw. W efekcie należy uznać, że dostawa lokalu mieszkalnego wraz z przynależącymi do niego - tak jak przedstawiono to we wniosku - prawami do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, ogródka przydomowego czy komórki lokatorskiej, stanowi jedną dostawę opodatkowaną preferencyjną stawką VAT w wysokości 8% (zgodnie z art. 41 ust. 12 Ustawy VAT).

Wskazać również należy, że analogiczne stanowisko wyrażają także sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt: I FSK 299/09 również opowiedział się za koniecznością zastosowania obniżonej stawki VAT w przypadku dostawy lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego prawem do korzystania z miejsca postojowego.


Potwierdzają takie stanowisko sadownictwa administracyjnego również rozstrzygnięcia organów podatkowych, tak np. jak:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji nr: ILPP5/443-262/14-2/PG wydanej w dniu 15 stycznia 2015 r.;
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji nr: IBPP2/443-1214/14/WN wydanej w dniu 5 marca 2015 r.;
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji nr: IPPP3/4512-493/15-2/WH wydanej w dniu 24 lipca 2015 r;

Mając na uwadze powyższe, Spółka wniosła o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).


Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.


Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.


I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.


Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

  • stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  • stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.


Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.


Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.


Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

  • budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
  • lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.


Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.


Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.


Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.


W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2015 r., poz. 1892).


W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.


Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422).


Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Ponadto, Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) nie wymienia wprost komórek lokatorskich – jednakże ze względu na podobieństwo znaczeniowe, komórki lokatorskie spełniają funkcje piwnicy. Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, piwnice, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i są wykorzystywane do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu. Ponadto zauważyć należy, że część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje – zgodnie z PKOB – pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Zatem piwnice (komórki lokatorskie) powinny zostać uwzględnione w części „mieszkaniowej” budynku.

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części w której znajdują się konkretne miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.


Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.


Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.


Z powyższego wynika więc, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy np. prawo do wyłącznego korzystania z komórki lokatorskiej, ogródka przydomowego czy miejsca postojowego to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu; miejsce postojowe czy też ogródek przydomowy jest częścią nieruchomości wspólnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej nabył działkę z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami w parterze. Warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę było zapewnienie przyszłym mieszkaniom miejsc parkingowych, przynależnych do każdego lokalu na terenie tej działki objętej jednym numerem KW.

Spółka dokończyła budowę budynku ogrodziła, utwardziła i uporządkowała teren, oddała budynek do użytkowania i przystąpiła do sprzedaży lokali mieszkalnych. Zgodnie z obowiązującym prawem nabywający, oprócz lokali stają się współwłaścicielami w częściach ułamkowych terenu całej nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę są m.in. lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych wraz z przynależącym do określonego lokalu udziałem w prawie własności gruntu oraz udziałem we współwłasności budynku i innych składników nieruchomości wspólnej. Prawo do wyłącznego korzystania z komórki lokatorskiej i/lub miejsca postojowego czy ogródka przydomowego nie może być przedmiotem odrębnego obrotu i jest ściśle związane z nabyciem lokalu, co w praktyce oznacza, że określona osoba nie może nabyć prawa do komórki lokatorskiej/miejsca postojowego czy ogródka przydomowego nie nabywając lokalu, a Spółka nie może dokonać zbycia takiego prawa osobom innym, niż nabywcy lokalu w danym budynku.

W odniesieniu do wybranych lokali mieszkalnych nabywcy takiego lokalu przyznane zostaje również prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, które są umiejscowione w obrębie nieruchomości i/lub prawo do wyłącznego korzystania z ogródka przydomowego ustanowionym na zasadzie umowy o podział do korzystania z nieruchomości wspólnej (tzw. podział quoad usum) oraz komórki lokatorskiej, Spółka stosuje dwa rodzaje umów z nabywcami.


W pierwszym rodzaju umów, określając przedmiot umowy wskazuje się, że nabywca lokalu za określoną cenę nabywa lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności gruntu wraz z udziałem we współwłasności budynku i innych składników nieruchomości wspólnej. W dalszej części umowy wskazuje się, że w ramach podziału nieruchomości do korzystania, w związku z posiadanym przez nabywcę udziałem w nieruchomości wspólnej, zostaje mu przyznane także prawo do wyłącznego korzystania z dokładnie określonego miejsca postojowego (na zewnątrz budynku). W tego rodzaju umowach ustalana jest jedna cena obejmująca ww. elementy.


Drugi rodzaj umów w podobny sposób określa przedmiot umowy wskazując, że jest nim określony lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności gruntu wraz z udziałem we współwłasności budynku i innych składników nieruchomości wspólnej, w ramach którego nabywcy będzie przysługiwać prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego. W umowach drugiego rodzaju określona zostaje cena, jaką nabywca zobowiązany jest zapłacić. Ponadto Spółka dokonuje w tego rodzaju umowach wyróżnienia, co składa się na cenę nabycia, poprzez wskazanie ceny lokalu oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Służy to wyłącznie celom informacyjnym. Prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie jest bowiem przedmiotem osobnego obrotu i jest ściśle związane z nabyciem lokalu, co w praktyce oznacza, że określona osoba nie może nabyć prawa do miejsca postojowego nie nabywając lokalu, a Spółka nie może dokonać zbycia takiego prawa osobom innym, niż nabywcy lokalu w danym budynku.

Przeniesienie na nabywcę własności lokalu wraz z przynależącym do niego udziałem w gruncie i częściach wspólnych budynku i prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego następuje w drodze jednej umowy i jednego aktu notarialnego.


Analogiczne umowy zawierane są w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską czy ogródkiem przydomowym.


Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wskazane lokale mieszkalne sprzedawane są przez Spółkę osobom fizycznym, w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Lokale te spełniają definicję lokali objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12 i 12a Ustawy VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy dla dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, ogródka przydomowego czy komórki lokatorskiej może zastosować stawkę 8%.

Z opisu wniosku jednoznacznie wynika, że nie ma możliwości nabycia miejsca postojowego, ogródka przydomowego czy komórki lokatorskiej w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowego, ogródki przydomowe czy komórki lokatorskiej w opisanym przypadku stanowią składniki nieruchomości wspólnej i nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży.


Zatem, z uwagi na powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy w ramach jednej transakcji następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, ogródka przydomowego lub komórki lokatorskiej, które są integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, objętych jedną księgą wieczystą, to ze względu na ścisły i nierozerwalny związek tych części z lokalem mieszkalnym należy je traktować jako część obiektu budowlanego objętego społecznym programem mieszkaniowym. W związku z tym, wskazana transakcja podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust. 12c ustawy o VAT. Bez wpływu na zakres zastosowania stawki obniżonej pozostaje forma określenia ceny w umowach (tj. czy ustalona jest jedna cena czy informacyjnie dokonuje się wyróżnienia poszczególnych składników – lokalu i miejsca postojowego, ogródka przydomowego czy komórki lokatorskiej).

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, ogródka przydomowego czy komórki lokatorskiej należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj