Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB6.4510.13.2017.1.AM
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 1, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego – jest prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 2, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć całkowitą wartość transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za część transakcji do wartości 15.000.00 zł brutto zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, a powyżej tej kwoty już za pośrednictwem rachunku płatniczego – jest nieprawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 3, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za pierwsze nabycie dokonane w danym miesiącu o wartości przekraczającej kwotę 15.000,00 zł brutto zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, a jednocześnie płatności za każde następne nabycie, nieprzekraczające jednostkowo kwoty 15.000,00 zł brutto zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego – jest prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 4, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdego jednorazowego nabycia paliwa przez pracownika Spółki komandytowej do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każde nabycie zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego – jest prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 5, Spółka komandytowa w celu zaliczenia przez Wnioskodawcę (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) wartości kolejnych nabyć towarów w danym okresie rozliczeniowym, potwierdzonych każdorazowo dokumentem WZ oraz fakturą zakupową, których wartość jednostkowo nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto, do kosztów uzyskania przychodów, będzie zobowiązana do dokonania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dopiero w momencie przekroczenia sumarycznej kwoty 15.000,00 zł brutto, przy czym uregulowanie należności za nabycia do tej kwoty może być dokonywane bez pośrednictwa rachunku płatniczego – jest nieprawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 6, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z napraw do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jednostkowe płatności zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego – jest prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 7, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość usług świadczonych w sposób ciągły w danym okresie rozliczeniowym do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, o ile wartość faktury nie przekroczy 15.000,00 zł brutto, lub za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeśli wartość faktury przekroczy 15.000,00 zł brutto – jest prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 8, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prawną, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej mającej siedzibę na terytorium Polski (dalej: „Spółka komandytowa”).

Wspólnikami Spółki komandytowej są zarówno Wnioskodawca, jak i inna osoba prawna oraz osoba fizyczna (dalej: „Wspólnicy”). Wspólnicy Spółki komandytowej opodatkowują odpowiednio podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych przypadające na nich dochody ze Spółki komandytowej, ustalone zgodnie z procentowo przyjętym w umowie Spółki Komandytowej udziałem Wspólników w zysku.

Spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą obejmującą obrót towarami. Spółka komandytowa z racji na charakter dokonywanego obrotu w transakcjach ze swoimi kontrahentami często wykorzystuje formę płatności gotówkowych. W realiach prowadzonej przez Spółkę komandytową działalności gospodarczej spotkać można następujące schematy rozliczeń:

1. Spółka komandytowa dokonuje w ciągu miesiąca kilkakrotnie nabycia towarów od tego samego kontrahenta w ramach jednorazowych transakcji. Każdorazowe nabycie towarów jest dokonywane na podstawie odrębnych umów (w tym każde ustnych). Każdy odbiór towarów przez Spółkę komandytową jest potwierdzony dokumentem WZ oraz fakturą zakupową. Wartość każdej z transakcji nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto;
2. Spółka komandytowa nabywa towary od kontrahenta w ramach transakcji potwierdzonej dokumentem WZ oraz fakturą zakupową. Wartość dokonanego nabycia przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto;
3. Spółka komandytowa dokonuje w ciągu miesiąca kilkukrotnie nabycia towarów od tego samego kontrahenta w ramach jednorazowych transakcji. Każdorazowe nabycie towarów jest dokonywane na podstawie odrębnych umów (w tym każde ustnych). Każdy odbiór towarów przez Spółkę komandytową jest potwierdzony dokumentem WZ oraz fakturą zakupową. Wartość pierwszego nabycia dokonanego w danym miesiącu przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto. Wartość kolejnych nabyć dokonanych w danym miesiącu nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto;
4. Pracownicy Spółki komandytowej w ramach prowadzenia przez Spółkę komandytową działalności gospodarczej nabywają na stacji paliw paliwa do pojazdów Spółki komandytowej w ramach jednorazowych transakcji, zgodnie z aktualnym zapotrzebowaniem. Zapłata za nabyte paliwa dokonywana jest przez pracowników każdorazowo gotówką. Stacja paliw wystawia fakturę raz w tygodniu, uwzględniając sumaryczną wartość nabytych paliw w ciągu danego tygodnia. Sumaryczna wartość transakcji w danym tygodniu przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto;
5. Spółka komandytowa w ramach długofalowej umowy przewidującej okresy rozliczeniowe dokonuje kilkukrotnie nabycia towarów od tego samego kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym. Każdy odbiór towaru przez Spółkę komandytową jest potwierdzony dokumentem WZ oraz fakturą zakupową. Sumaryczna wartość dokonanych przez Spółkę komandytową nabyć towarów w wyznaczonym umową okresie rozliczeniowym może przekroczyć kwotę 15.000,00 zł brutto, przy czym wartość jednostkowego nabycia potwierdzonego dokumentem WZ oraz fakturą zakupową nie przekracza tej kwoty. Przy dokonywaniu kolejnych nabyć Spółka komandytowa nie wie nie może przewidzieć, na jaką sumaryczną wartość nabycia będą opiewały na koniec danego okresu rozliczeniowego;
6. Spółka komandytowa w ramach prowadzenia działalności gospodarczej dokonuje napraw posiadanych pojazdów w warsztacie samochodowym. Naprawy dokonywane są kilka razy w miesiącu, na skutek nieprzewidzianych usterek, w zależności od aktualnej potrzeby. Należność za jednostkową naprawę regulowana jest w gotówce, w momencie odbioru naprawionego pojazdu – stanowią zatem każdorazowo niezależne od siebie transakcje. Warsztat samochodowy wystawia fakturę raz w miesiącu, uwzględniając sumaryczną wartość napraw dokonanych w okresie danego miesiąca. Sumaryczna wartość napraw dokonanych w okresie jednego miesiąca przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto, przy czym wartość jednostkowej naprawy nie przekracza tej kwoty;
7. Spółka komandytowa jest odbiorcą usług świadczonych w sposób ciągły w ramach umowy zawartej na czas nieokreślony, przewidującej okresy rozliczeniowe. Faktura dokumentująca nabycie usług świadczonych w sposób ciągły jest wystawiana jednokrotnie za dany okres rozliczeniowy;
8. Spółka komandytowa jest odbiorcą usług świadczonych w różnych miesiącach, stanowiących niezależne od siebie, jednorazowe transakcje. Spółka komandytowa w miesiącu świadczenia jednej z tych usług dokonuje uregulowania należności wynikającej z faktur za usługę za dany miesiąc, oraz za miesiąc poprzedni. Jednostkowa wartość każdej z usług nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto, przy czym ich sumaryczna wartość przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 1, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego?
2. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 2, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć całkowitą wartość transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za część transakcji do wartości 15.000.00 zł brutto zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, a powyżej tej kwoty już za pośrednictwem rachunku płatniczego?
3. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 3, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za pierwsze nabycie dokonane w danym miesiącu o wartości przekraczającej kwotę 15.000,00 zł brutto zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, a jednocześnie płatności za każde następne nabycie, nieprzekraczające jednostkowo kwoty 15.000,00 zł brutto zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego?
4. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 4, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdego jednorazowego nabycia paliwa przez pracownika Spółki komandytowej do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każde nabycie zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego?
5. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 5, Spółka komandytowa w celu zaliczenia przez Wspólników (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) wartości kolejnych nabyć towarów w danym okresie rozliczeniowym, potwierdzonych każdorazowo dokumentem WZ oraz fakturą zakupową, których wartość jednostkowo nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto, do kosztów uzyskania przychodów, będzie zobowiązana do dokonania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dopiero w momencie przekroczenia sumarycznej kwoty 15.000,00 zł brutto, przy czym uregulowanie należności za nabycia do tej kwoty może być dokonywane bez pośrednictwa rachunku płatniczego?
6. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 6, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z napraw do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jednostkowe płatności zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego?
7. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 7, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość usług świadczonych w sposób ciągły w danym okresie rozliczeniowym do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, o ile wartość faktury nie przekroczy 15.000,00 zł brutto, lub za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeśli wartość faktury przekroczy 15.000,00 zł brutto?
8. Czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 8, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 1, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ad. 2

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 2, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć całkowitą wartość transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za część transakcji do wartości 15.000.00 zł brutto zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, a powyżej tej kwoty już za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Ad. 3

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 3, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za pierwsze nabycie dokonane w danym miesiącu o wartości przekraczającej kwotę 15.000,00 zł brutto zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, a jednocześnie płatności za każde następne nabycie, nieprzekraczające jednostkowo kwoty 15.000,00 zł brutto zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ad. 4

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 4, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdego jednorazowego nabycia paliwa przez pracownika Spółki komandytowej do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każde nabycie zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ad. 5

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 5, Spółka komandytowa w celu zaliczenia przez Wspólników (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) wartości kolejnych nabyć towarów w danym okresie rozliczeniowym, potwierdzonych każdorazowo dokumentem WZ oraz fakturą zakupową, których wartość jednostkowo nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto, do kosztów uzyskania przychodów, będzie zobowiązana do dokonania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dopiero w momencie przekroczenia sumarycznej kwoty 15.000,00 zł brutto, przy czym uregulowanie należności za nabycia do tej kwoty może być dokonywane bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ad. 6

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 6, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z napraw do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jednostkowe płatności zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ad. 7

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 7, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość usług świadczonych w sposób ciągły w danym okresie rozliczeniowym do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, o ile wartość faktury nie przekroczy 15.000,00 zł brutto, lub za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeśli wartość faktury przekroczy 15.000,00 zł brutto.

Ad. 8

W stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 8, Wspólnicy (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będą mogli zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm.; dalej: „KSH”) do spółek osobowych zalicza się: spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Zgodnie z art. 8 § 1 KSH spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Posiada zatem zdolność do czynności prawnych, ale nie posiada osobowości prawnej.

Spółki osobowe, za wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej, nie są podatnikami podatku dochodowego – są transparentne podatkowo. Dochody osiągane przez spółki osobowe opodatkowane są podatkiem dochodowym na poziomie wspólników. Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o CIT „Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.”.

W zakresie kosztów uzyskania przychodów zastosowanie znajdzie natomiast art. 5 ust. 2 Ustawy o CIT, zgodnie z którym zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zatem przychód jak i koszty jego uzyskania z tytułu udziału w spółce osobowej, ustala się dla danego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego przezeń udziału w zyskach spółki osobowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.”.

Zatem, za koszt uzyskania przychodu uznać należy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służy zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów, a jednocześnie nie został on wymieniony w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jednakże, zgodnie z art. 15d ust. 1 Ustawy o CIT, „Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584, z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.”.

Z kolei art. 22 UoSDG stanowi o tym, że „dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.”.
   
   

W związku z powyższym, wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu podlegać będzie płatność, której wartość przekracza 15.000 zł, a która nie została dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Zauważyć należy, że w art. 22 UoSDG ustawodawca wskazuje na „jednorazową wartość transakcji”, jednocześnie nigdzie jej ściśle nie definiując. Ustawodawca nie skorzystał także z możliwości wykorzystania pojęcia „jednolitej gospodarczo transakcji” (zdefiniowanego w ustawie o podatku od towarów i usług). Położenie nacisku na jednorazowy charakter wartości dokonywanej transakcji wskazuje, iż nie powinno dochodzić do sumowania transakcji o podobnym charakterze, a nawet jednolitych gospodarczo wg VAT.

Argumentem za takim stanowiskiem jest także uregulowanie w art. 22 ust. 1 pkt 2 obowiązku przeliczenia transakcji w walutach obcych na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji – zatem przy sumowaniu w ramach jednorazowej transakcji kilku dostaw z różnych dat niemożliwe byłoby dokonanie takiego przeliczenia.

Ponadto, do pojęcia „transakcja” odnosi się także ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (t.j. Dz. U. 2016, poz. 684) regulująca między innymi transakcje handlowe, których stronami są przedsiębiorcy w rozumieniu UoSDG. Zgodnie z art. 4 pkt 1 powyższej ustawy „transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.”.

W odpowiedzi z 4 października 2004 r. na interpelację poselską nr 8148 podsekretarz stanu wskazał, że: „Pod pojęciem „jednorazowa wartość transakcji” należy rozumieć ogólną wartość należności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami.

Oznacza to, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego dotyczy również przypadku, gdy strony umowy o wartości przekraczającej 15 000 euro dokonują w ramach tej umowy częściowych płatności lub też przyjmują częściowe płatności o wartości nieprzekraczającej 15 000 euro”.

W wyroku z 23 czerwca 2015 r. (II GSK 1059/14) NSA wskazał, że: „Jak podnosi się w doktrynie i judykaturze (por.: K. Kohutek: Komentarz do art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, LEX) dla wyznaczenia zakresu obowiązku wynikającego z art. 22 ust. 1 u.s.d.g. konieczne jest ustalenie znaczenia pojęcia „jednorazowa wartość transakcji”. Pod tym pojęciem należy rozumieć ogólną (łączną) wartość wierzytelności lub zobowiązań określoną w umowie pomiędzy przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem rachunku bankowego istnieje także w przypadku, kiedy przedsiębiorcy będący kontrahentami z tytułu umowy, której wartość świadczenia przekracza 15.000 euro, dokonują płatności na raty (w części), a wielkość poszczególnych rat jest niższa niż wspomniana kwota (tak por.: I. Lewandowska: Gotówka do 15 tys. euro, Rzeczpospolita z dnia 16 sierpnia 2004 r., s. C2).

Artykuł 22 ust. 1 u.s.d.g. nie wprowadza także czasowego ograniczenia okresu zliczania pojedynczych płatności (na co zwraca się uwagę w piśmiennictwie – P. Bodył-Szymala, M. Różalski: Za dużo drogowskazów, Rzeczpospolita nr 201 z dnia 27 sierpnia 2004 r., s. C3)”.

Orzeczenie to utrzymało w mocy wyrok WSA w Opolu z 14 stycznia 2014 r. (II SA/Op 469/13), w którym sąd wskazał, że: „pod pojęciem jednorazowej transakcji należy rozumieć ogólną (łączną) wartość wierzytelności lub zobowiązań dotyczącą realizacji tej samej inwestycji pomiędzy tymi samymi przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem rachunku bankowego istnieje także w przypadku, kiedy przedsiębiorcy będący kontrahentami z tytułu umowy, której wartość świadczenia przekracza 15.000 euro, dokonują płatności na raty (w części), a wielkość poszczególnych rat jest niższa niż wspomniana kwota (tak K. Kohutek w: Komentarz do art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1807), LEX 2005). Nie ulega wątpliwości, że skarżący zawarł z wykonawcami umowy o roboty budowlane skoro roboty te były realizowane. Jednakże w ocenie tut. Sądu, nie zasługuje na akceptację twierdzenie skarżącego, że zawarł szereg umów z tym samym wykonawcą (a tym samym zawarł szereg "transakcji")”. Z kolei w wyroku z 7 kwietnia 2016 r. (I FSK 1536/14) NSA wyjaśnił, że: „W art. 22 u.s.d.g. mowa jest o obowiązku dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego w sytuacji, w której jednorazowa wartość transakcji przekracza równowartość 15.000 EURO. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można jednak interpretować powyższego przepisu w ten sposób, że w przypadku stałego świadczenia usług – co w praktyce miało miejsce w analizowanym przypadku – nie istnieje obowiązek regulowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego w sytuacji, w której jednorazowa wartość faktury nie przekraczała wskazanej wyżej kwoty, podczas gdy wartość faktur z danego dnia, a co więcej z danego miesiąca przekraczała wielokrotnie wskazaną kwotę. Tymczasem skarżąca akceptowała przyjmowanie płatności wynikających z powyższych faktur w gotówce, pomimo, że nie powinna tego czynić z uwagi na treść art. 22 u.s.d.g., czyli nie przestrzegała bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, jednorazową transakcję należy rozumieć jako:

1. wykonanie usługi lub sprzedaż towarów wynikające z jednej zawartej umowy (także ustnej),
2. wykonanie usług lub sprzedaż towarów w określonym okresie rozliczeniowym – gdy taki wynika z umowy (także ustnej).
   
   

Tym samym, w wymienionych Schematach, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zaliczenia wartości opisanych transakcji do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przedstawionym stanowiskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 1, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego za prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 2, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć całkowitą wartość transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za część transakcji do wartości 15.000.00 zł brutto zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, a powyżej tej kwoty już za pośrednictwem rachunku płatniczego za nieprawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 3, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za pierwsze nabycie dokonane w danym miesiącu o wartości przekraczającej kwotę 15.000,00 zł brutto zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, a jednocześnie płatności za każde następne nabycie, nieprzekraczające jednostkowo kwoty 15.000,00 zł brutto zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego za prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 4, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdego jednorazowego nabycia paliwa przez pracownika Spółki komandytowej do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każde nabycie zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego za prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 5, Spółka komandytowa w celu zaliczenia przez Wnioskodawcę (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) wartości kolejnych nabyć towarów w danym okresie rozliczeniowym, potwierdzonych każdorazowo dokumentem WZ oraz fakturą zakupową, których wartość jednostkowo nie przekracza kwoty 15.000,00 zł brutto, do kosztów uzyskania przychodów, będzie zobowiązana do dokonania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dopiero w momencie przekroczenia sumarycznej kwoty 15.000,00 zł brutto, przy czym uregulowanie należności za nabycia do tej kwoty może być dokonywane bez pośrednictwa rachunku płatniczego za nieprawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 6, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z napraw do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jednostkowe płatności zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego za prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 7, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość usług świadczonych w sposób ciągły w danym okresie rozliczeniowym do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, o ile wartość faktury nie przekroczy 15.000,00 zł brutto, lub za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeśli wartość faktury przekroczy 15.000,00 zł brutto za prawidłowe;
• ustalenia czy w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 8, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego za prawidłowe.
  
  

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca jest osobą prawną, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem spólki komandytowej mającej siedzibę na terytorium Polski.

Spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą obejmującą obrót towarami. Spółka komandytowa z racji na charakter dokonywanego obrotu w transakcjach ze swoimi kontrahentami często wykorzystuje formę płatności gotówkowych. W związku z powyższym Wnioskodawca, będący wspólnikiem tej spółki powziął wątpliwość w zakresie zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Opisaną powyżej zasadę proporcjonalnego udziału stosuje się na podstawie art. 5 ust. 2 ww. ustawy odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podział przychodów i kosztów miedzy wspólnikami spółki komandytowej, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w zyskach spółki komandytowej. Proporcję, o której mowa w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno ustalać się zatem w stosunku do przysługującego wspólnikowi, będącemu osoba prawną, udziału w zysku, określonemu w umowie spółki komandytowej.

Art. 15d – będący przedmiotem zgłoszonych we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. wątpliwości – został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawą z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 780), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. Przepis ten ma zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym są po 31 grudnia 2016 r., z wyłączeniem wynikającym z art. 4 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy zmieniającej.

Zgodnie z treścią art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W ustępie 2 cytowanego powyżej artykułu wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnicy dokonali transakcji z naruszeniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to do kosztów uzyskania przychodów nie mogą zaliczyć kosztu w tej części, w jakiej płatność została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W przypadku, gdy jednak zaliczyli do kosztów uzyskania przychodu wartość takiej transakcji lub jej część zobowiązani są w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego do:

• zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo
• w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększenia przychodów.
  
  

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi zatem do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15 000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie jednorazowej transakcji nie jest równoznaczne z terminem pojedynczej płatności. Wskazać bowiem należy, że regulacje ustawy o swobodzie dzialalności gospodarczej wyraźnie odnoszą się do transakcji – bez względu na liczbę płatności w ramach tej transakcji.

W celu ustalenia znaczenia terminu „jednorazowa wartość transakcji” z uwagi na fakt, że adresatem normy prawnej jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do definicji zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

W rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej transakcją jest umowa, będąca źródłem stosunku zobowiązaniowego. Dlatego też pod pojęciem „jednorazowa wartość transakcji” należy rozumieć ogólną wartość należności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dotyczy również przypadku, gdy strony umowy o wartości przekraczającej 15 000 zł dokonują w ramach tej umowy częściowych płatności lub też przyjmują częściowe płatności o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł.

Takie rozumienie pojęcia „transakcja” znajduje swój odpowiednik w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 (czyli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Bazując na tych regulacjach, pojęcie „transakcja” należy odkodować jako umowę, której przedmiotem jest odpłatne świadczenie usług/dostaw towarów i umowa ta jest zawierana między przedsiębiorcami w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione w odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację nr 9279 w sprawie wyjaśnienia wątpliwości, dotyczących znowelizowanych przepisów o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustaw o podatku dochodowym, w zakresie określenia limitów płatności gotówkowych z dnia 9 lutego 2017 r.

Jak wynika z powołanego pisma przez transakcję należy rozumieć taką czynność prawną (umowę) zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą, w wykonaniu której dokonywana jest co najmniej jedna płatność. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie określa, co może stanowić przedmiot transakcji (umowy), natomiast można przyjąć, że może nim być w szczególności nabycie towaru lub usługi. O przyporządkowaniu płatności do poszczególnych umów (transakcji) decyduje ich cel gospodarczy i zgodny zamiar stron, a nie treść dowodów (dokumentów) księgowych. Trzeba przy tym podkreślić, że art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie wprowadza czasowego ograniczenia okresu sumowania wielu płatności, składających się na pojedynczą transakcję. Może się zatem okazać, że jedna transakcja obejmuje transfery pieniężne dokonane w ciągu kilku lat (np. w przypadku zawarcia umowy realizowanej etapami, takiej jak umowa wdrożeniowa czy umowa o roboty budowlane).

W konsekwencji, jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego. Można zatem przyjąć, że jeżeli całkowita wartość transakcji nie wynika wprost z treści umowy, lecz zależy od czasu jej trwania – co dotyczyć może między innymi umów o stałe świadczenie usług zawartych na czas nieokreślony – wówczas należałoby przyjąć, że pojęcie jednorazowej wartości transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje wynagrodzenie.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy również na cel wprowadzonych regulacji. Wprowadzenie obowiązku przewidzianego w art. 22 ust. 1 u.s.d.g. ma służyć ochronie interesu publicznego. Ma on zapobiegać niekontrolowanemu przepływowi środków finansowych w gospodarce prywatnej, zwalczając w ten sposób zjawiska patologiczne (np. oszustwa podatkowe, "pranie brudnych pieniędzy", wyłudzanie kredytów). Komentowany obowiązek ma chronić nie tylko interes państwa (interes publiczny), ale także interesy tych podmiotów gospodarczych, które swoją działalność prowadzą w sposób uczciwy i zgodny z prawem. Ustawodawca wyszedł z założenia, iż nie istnieją inne, równie efektywne drogi kontrolowania obrotu gospodarczego niż dokumenty bankowe. W ten sposób wprowadzenie obowiązku przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem rachunków bankowych uzasadniał Trybunał Konstytucyjny. Trybunał odrzucił zarazem zarzuty o niekonstytucyjnym naruszeniu wolności działalności gospodarczej wskutek wprowadzenia komentowanego obowiązku. Zauważył, iż wolność ta nie ma charakteru absolutnego, wskazując na istnienie w szczególności legitymowanego interesu państwa w stworzeniu takich ram prawnych obrotu gospodarczego, by zminimalizować przypadki nierzetelności zarówno w stosunkach między podmiotami gospodarczymi, jak i w wykonywaniu przez te podmioty swych obowiązków publicznych, m.in. obowiązku podatkowego (orzeczenie TK z dnia 26 kwietnia 1995 r., TKK 11/94, OTK 1995, nr 1, poz. 12).

Wprowadzony z dniem 1 stycznia 2017 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15d zmierza do powiązania obowiązku dokonywania przez przedsiębiorców płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego – wynikającego z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – z faktem, że działanie niezgodne z tym przepisem może wywoływać negatywne skutki nie tylko dla pewności obrotu gospodarczego, ale również dla realizacji szerokiego spektrum obowiązków podatkowych, w tym niewykazywania przez przedsiębiorców rzeczywiście osiąganych dochodów z prowadzonej działalności dla celów ich opodatkowania. Wprowadzona zmiana ma na celu ograniczenie zjawiska dokonywania płatności z pominięciem rachunku płatniczego (tak w Uzasadnieniu do projektu ustawy druk nr 322).

A zatem jeżeli jednorazowa wartość transakcji, rozumiana jako ogólna wartość wierzytelności lub zobowiązań, określona w umowie zawartej między przedsiębiorcami, której płatność zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego nie przekroczy limitu 15 tys. zł, ograniczenia wynikające z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastsowania. Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionych we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. należy stwierdzić, że:

• w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 1, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego;
• w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 3, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za pierwsze nabycie dokonane w danym miesiącu o wartości przekraczającej kwotę 15.000,00 zł brutto zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, a jednocześnie płatności za każde następne nabycie, nieprzekraczające jednostkowo kwoty 15.000,00 zł brutto zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego;
• w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 4, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdego jednorazowego nabycia paliwa przez pracownika Spółki komandytowej do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każde nabycie zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego;
• w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 6, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z napraw do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jednostkowe płatności zostaną dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego;
• w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 7, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość usług świadczonych w sposób ciągły w danym okresie rozliczeniowym do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, o ile wartość faktury nie przekroczy 15.000,00 zł brutto, lub za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeśli wartość faktury przekroczy 15.000,00 zł brutto;
• w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 8, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) będzie mógł zaliczyć wartość każdej z transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za każdą z faktur zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
  
  

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do Schematu nr 1, Schematu nr 3, Schematu nr 4, Schematu nr 6, Schematu nr 7 i nr 8 należy uznać za prawidłowe.

W przypadku natomiast, gdy Spółka komandytowa nabywa towary od kontrahenta w ramach transakcji potwierdzonej dokumentem WZ oraz fakturą zakupową, a wartość dokonanego nabycia przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto (Schemta nr 2), płatność związana z opisaną transakcją powinna zostać dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Jak wskazano powyżej w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 tys. zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15 tys. zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 tys. zł.

Tym samym, w stanie faktycznym opisanym w Schemacie nr 2, Wnioskodawca (w części odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki) nie będzie mógł zaliczyć całkowitej wartości transakcji do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność za część transakcji do wartości 15.000.00 zł brutto zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, a powyżej tej kwoty już za pośrednictwem rachunku płatniczego. Wnioskodawca nie może zaliczyć wydatku do kosztów uzyskania przychodów w części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (odnoszące się do Schematu nr 2) należało uznać za nieprawidłowe.

Jak wynika z opisanego we wniosku Schematu nr 5 Spółka komandytowa w ramach długofalowej umowy przewidującej okresy rozliczeniowe dokonuje kilkukrotnie nabycia towarów od tego samego kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym. Każdy odbiór towaru przez Spółkę komandytową jest potwierdzony dokumentem WZ oraz fakturą zakupową. Sumaryczna wartość dokonanych przez Spółkę komandytową nabyć towarów w wyznaczonym umową okresie rozliczeniowym może przekroczyć kwotę 15.000,00 zł brutto, przy czym wartość jednostkowego nabycia potwierdzonego dokumentem WZ oraz fakturą zakupową nie przekracza tej kwoty. Przy dokonywaniu kolejnych nabyć Spółka komandytowa nie wie, nie może przewidzieć, na jaką sumaryczną wartość nabycia będą opiewały na koniec danego okresu rozliczeniowego.

Jak zostało to już wcześniej zaakcentowane jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego. Spółka komandytowa dokonuje nabyć towarów w ramch długofalowej umowy przewidującej okresy rozliczeniowe. W takim przypadku należy przyjąć, że pojęcie jednorazowej transakcji będzie odnosiło się do sumarycznej wartości nabycia towarów bądź usług w danym okresie rozliczeniowycm. W związku z powyższym jeżeli wartość nabycia towarów w danym okresie rozliczeniowym przekroczy 15 tys. zł Wnioskodawca będzie zobowiązany w przypadku takiej transakcji dokonać płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego. Płatności dotyczące takiej transakcji dokonane z pominięciem rachunku płatniczego nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu.

Oznacza to, że w opisanych okolicznościach jeżeli w danym okresie rozliczeniowym Spółka komandytowa będzie regulowała płatności bez pośrednictwa rachunku płatniczego, a sumaryczna wartość nabycia na koniec danego okresu przekroczy kwotę 15 tys. zł, koszty w części, w jakiej płatności w ramach takiej transakcji zostały dokonane bez pośrednictwa rachunku płatniczego Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do stanu faktycznego opisanego w Schemacie nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 1 (Schemat nr 1), 3 (Schemat nr 3), 4 (Schemat nr 4), 6 (Schemat nr 6), 7 (Schemat nr 7) oraz 8 (Schemat nr 8) jest prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2 (Schemat nr 2) oraz 5 (Schemat nr 5) jest nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.