Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.197.2016.1.EK
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 24 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji kawy.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka jako pożyczkobiorca zawierała umowy pożyczek, dla których środki pieniężne będące przedmiotem tych umów pożyczek zostały Spółce przekazane przed dniem 1 stycznia 2015 r. W okresie do 31 grudnia 2014 r., w odniesieniu do niektórych zawartych w opisany sposób umów pożyczek, Spółka zawierała aneksy zmieniające treść zawartych umów w zakresie zmiany terminu spłaty pożyczki (pozostałe zapisy zawartych umów pozostały bez zmian). Takie aneksy Spółka może zawierać także w przyszłości, w zakresie zmiany terminu spłaty pożyczki. Na podstawie aneksów nie dochodziło do przekazania jakichkolwiek dodatkowych kwot środków pieniężnych na rzecz Spółki, także w przypadku zawarcia aneksów do pożyczek w przyszłości nie dojdzie do przekazania jakichkolwiek kwot pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do odsetek z tytułu pożyczek wskazanych w opisie stanu faktycznego nie mają zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. przepisy dotyczące tzw. cienkiej kapitalizacji) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do odsetek z tytułu pożyczek wskazanych w opisie stanu faktycznego nie mają zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym (tj. przepisy dotyczące tzw. cienkiej kapitalizacji) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. Mimo zmiany terminu spłaty pożyczki, ze względu na przekazanie Spółce kwot pożyczek do 31 grudnia 2014 r., w odniesieniu do odsetek od tych pożyczek mają zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Przepisy dotyczące tzw. cienkiej (niedostatecznej) kapitalizacji konstytuują co do zasady ograniczenie w zaliczaniu do kosztów podatkowych odsetek od pożyczek w sytuacji gdy pożyczka jest udzielona przez podmiot powiązany. Reguły te zostały określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz pkt 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

Wskazane przepisy ulegały wielokrotnym zmianom, a znacząca zmiana w zakresie sposobu obliczania wartości odsetek mogących stanowić koszty uzyskania przychodów podatnika – pożyczkobiorcy miała miejsce 1 stycznia 2015 r. W tym dniu weszły w życie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmienione ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 1328 ze zm.) (dalej: Ustawa zmieniająca).

Ustawa zmieniająca zawiera regulacje przejściowe wskazujące zasady stosowania odpowiednich przepisów w odniesieniu do pożyczek przekazanych przed dniem zmiany przepisów, które będą spłacane po tej dacie (a więc w odniesieniu do umów pożyczek, w trakcie trwania których doszło do zmiany przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej, do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego – Spółka zawarła umowy pożyczek przed dniem 1 stycznia 2015 r. i przed tą datą otrzymała pożyczki będące przedmiotem umów.

Analizując wspomniany art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej należy dojść do wniosku, że jedyną okolicznością decydującą o tym, które przepisy należy stosować w odniesieniu do odsetek od pożyczek jest moment przekazania kwoty pożyczki (kredytu). Parafrazując zacytowany przepis – do odsetek od pożyczek, które zostały podatnikowi przekazane przed 1 stycznia 2015 r. stosuje się przepisy w zakresie cienkiej kapitalizacji obowiązujące przed zmianą przepisów, do dnia 31 grudnia 2014 r. W związku z tym, dla stosowania „starych” przepisów bez znaczenia pozostają pozostałe warunki pożyczki, w szczególności data zawarcia umowy, termin spłaty, wysokość oprocentowania itp.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka zawarła aneksy zmieniające zapisy zawartych dotąd umów pożyczek, w szczególności w zakresie zmiany terminu spłaty pożyczki (pozostałe warunki pozostają bez zmian; podobne aneksy mogą zostać zawarte także w przyszłości). W żadnym przypadku nie doszło do przekazania dodatkowych kwot pożyczek na mocy zawartych dotychczas aneksów. Brak jest również podstaw do uznania, że w omawianych okolicznościach doszło do zawarcia nowej umowy pożyczki – doszło jedynie do zmiany treści umowy w zakresie terminu spłaty pożyczki. Tym samym, skoro kwoty pożyczek zostały Spółce przekazane do 31 grudnia 2014 r., to w odniesieniu do tych pożyczek zastosowanie znajdują przepisy o cienkiej kapitalizacji (tj. art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., a ewentualne aneksowanie zawartych umów w zakresie daty spłaty pożyczki pozostaje bez wpływu na stosowane w odniesieniu do tej pożyczki przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko w powyższym zakresie przestawiają także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 maja 2015 r. (sygn. IPPB3/4510-222/15-2/AG), w stanie faktycznym, w którym dodatkowo doszło do cesji umowy pożyczki na inny podmiot organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że zmiana postanowień umownych dotyczących wysokości oprocentowania oraz daty spłaty pożyczek po dokonaniu cesji nie powoduje odnowienia. Tym bardziej w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku nie doszło do odnowienia umowy pożyczki, gdyż nie doszło do cesji tych umów, a jedynie do zmiany daty spłaty pożyczek.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w odniesieniu do zawartych przez Spółkę umów pożyczek wskazanych w opisie stanu faktycznego, mając na uwadze zawieranie aneksów do umów pożyczek, w odniesieniu do odsetek od tych pożyczek znajdują zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. przepisy dotyczące tzw. cienkiej kapitalizacji) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r. Mimo zmiany terminu spłaty pożyczki, ze względu na przekazanie Spółce kwot pożyczek do 31 grudnia 2014 r., w odniesieniu do odsetek od tych pożyczek nie znajdą zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo odnosząc się do powołanego we wniosku pisma urzędowego, tut. Organ zauważa, że rozstrzygnięcie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.