Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.96.2017.2.AP
z 8 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.96.2017.1.AP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 lutego 2017 r. (data doręczenia 10 lutego 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), nadanym za pośrednictwem … w dniu 17 lutego 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wspólnie z żoną jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w … przy ul. …. Na nieruchomość składa się działka gruntu oraz budynek: czterokondygnacyjna, podpiwniczona kamienica z poddaszem. Kamienica posiada lokale użytkowe, które są wynajmowane oraz lokale mieszkalne, które nie są obecnie wynajmowane ze względu na bardzo zły stan techniczny. Część tego budynku wykorzystywana jest przez małżonków osobiście na cele mieszkalne.

Wnioskodawca od lutego 2005 r. prowadzi firmę … w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, zajmującą się przede wszystkim handlem częściami samochodowymi, ale również najmem.

W lipcu 2010 r. kamienica została przekazana przez Wnioskodawcę i Jego żonę do używania przez firmę … (z wyjątkiem powierzchni zajmowanej przez nich do celów mieszkalnych) i od tego momentu jest środkiem trwałym w firmie ….

Od 2010 r. do 2012 r. w kamienicy trwał generalny remont dwóch kondygnacji, w wyniku którego powstały lokale przeznaczone na wynajem. Na chwilę złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej rozpoczęto następny etap remontu generalnego kolejnej części budynku. Prace budowlane obejmą w pierwszej kolejności część II kondygnacji budynku (a następnie kolejne) i polegać będą na przebudowie, rekonstrukcji, adaptacji i modernizacji budynku.

Budynek przed remontem był, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych budynkiem mieszkalnym (PKOB dział 11 - symbol 112, tj. budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe). Po remoncie jego klasyfikacja się nie zmieni, gdyż budynek nadal będzie posiadał przewagę powierzchni mieszkalnej nad użytkową.

Do amortyzacji budynku w firmie … została zastosowana tzw. „metoda amortyzacji uproszczonej”, co oznacza, że wartość początkowa kamienicy została ustalona zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przez pomnożenie metrów kwadratowych powierzchni budynku przyjętej dla celów podatku od nieruchomości i kwoty 988 zł.

Koszty ponoszone przez firmę … na remont, adaptację i modernizację budynku są zaliczane przez firmę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Wnioskodawca o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej zwrócił się 4 maja 2012 r., podczas pierwszego etapu prac remontowych. Uzyskał interpretację Nr IBPBI/1/415-532/12/ZK z dnia 23 sierpnia 2012 r. potwierdzającą, że zastosowane przez Niego rozwiązanie jest poprawne.

Wnioskodawca rozpoczyna kolejny etap prac remontowych, w związku z czym konieczne stało się ponowne wystąpienie o wydanie interpretacji podatkowej, by uzyskać aktualne stanowisko organów podatkowych.

W piśmie z dnia 16 lutego 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzona przez Niego działalność opodatkowana jest podatkiem liniowym 19% oraz, że jest On podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencję VAT i dokonuje amortyzacji środków trwałych.

Wnioskodawca wyjaśnił, że latach 2010-2012 przeprowadził pierwszy etap prac remontowych w kamienicy, dlatego też we wniosku znalazło się stwierdzenie „obecnie rozpoczynamy następny etap remontu”. Etap wykonany w latach 2010-2012 dotyczył parteru i pierwszego piętra budynku i został zakończony. Był to remont generalny obejmujący przebudowę, rekonstrukcję, adaptację i modernizację. Zdemontowane zostały wszystkie elementy remontowanych lokali. Skuto tynki, zdemontowano wszystkie instalacje, zerwano podłogi, częściowo wymieniono belki stropowe, wymieniono okna i drzwi - zostały one zastąpione nowymi. Lokale zostały wykończone poprzez ułożenie płytek ceramicznych i wykładzin, wykonanie gładzi gipsowych, zmieniono sposób ogrzewania z węglowego na gazowy. Zmienił się podział lokali (podzielono je bardziej funkcjonalnie), połączono lokale między kondygnacjami (powstały lokale dwupoziomowe) i zmieniono sposób ich użytkowania (z mieszkalnych na użytkowe). Wnioskodawca wystąpił wtedy (podobnie jak obecnie) o interpretację podatkową. Wnioskodawca rozpoczyna remont generalny polegający na zastąpieniu zużytych elementów nowymi, częściowej przebudowie: dołączenie dwóch pomieszczeń do lokalu, zmianie usytuowania łazienki i kuchni oraz modernizacji: zmiana sposobu ogrzewania oraz alternatywnie zamontowanie klimatyzacji. Najbliższe zaplanowane prace dotyczą drugiego piętra kamienicy (remont dotyczy około połowy kondygnacji na drugim piętrze). W kolejnych etapach (w miarę posiadanych środków) remontowana będzie trzecia kondygnacja i poddasze. Wszystkie remonty mają taki sam zakres prac (te same prace są powtarzane na kolejnych kondygnacjach). W miarę postępu prac w górę, Wnioskodawca wyremontuje także klatkę schodową.

Zaplanowane prace:

• skucie tynków, zerwanie podłóg, rozebranie wszystkich instalacji, rozebranie pieców węglowych, demontaż okien i drzwi wewnętrznych oraz zewnętrznych,
  

• rozebranie stropu i wymiana zbutwiałych drewnianych belek stropowych, zastąpienie ich nowymi belkami stalowymi i zalanie ich betonem (wykonanie nowego stropu),
  

• wykonanie nowych instalacji: elektrycznej, internetowej, radiowo-telewizyjnej, wodno-kanalizacyjnej, grzewczej gazowej (zmiana ogrzewania węglowego na kocioł gazowy),
  

• wykonanie nowych tynków, sufitów podwieszanych z karton-gipsu, gładzi gipsowych, pokrycie podłóg płytkami ceramicznymi i wykładziną dywanową,
  

• wymiana drzwi wewnętrznych i zewnętrznych oraz okien,
  

• nowy biały montaż,
  

• alternatywnie montaż klimatyzacji.
  
  

Przed rozpoczęciem prac inwestycyjnych nie istniały prawnie wyodrębnione lokale będące przedmiotem odrębnej własności. W wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych wskazanych we wniosku w budynku nie zostaną prawnie wyodrębnione lokale będące przedmiotem odrębnej własności. Prace inwestycyjne nie obejmują części budynku wykorzystywanej na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i Jego rodziny (część budynku wykorzystywana na cele mieszkalne przez Wnioskodawcę i Jego rodzinę została wyremontowana w 2008 r.). W grudniu 2016 r. rozpoczęły się prace związane z wymianą stropów nad kondygnacją drugą remontowanej części. Pozostałe prace nie rozpoczęły się. Ich rozpoczęcie planowane jest na czerwiec 2017 r. i Wnioskodawca będzie je wykonywać w miarę posiadanych środków, etapami, co najmniej do końca 2017 r. lub nawet do wiosny 2018 r. Budynek ma powierzchnię użytkową wynoszącą 1 738,83 m², w tym mieszkalną wynoszącą 1 125,12 m² - stan ten nie zmieni się po przeprowadzonym remoncie. W wyniku prac inwestycyjnych nie zmieni się powierzchnia użytkowa/mieszkalna budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym i obowiązującym stanie prawnym, wydatki poniesione na remont i modernizację kamienicy są prawidłowo zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, budynek, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych jest budynkiem mieszkalnym (PKOB dział 11 - symbol 112, tj. budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe). Po remoncie jego klasyfikacja się nie zmieni.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma możliwość zastosowania „metody amortyzacji uproszczonej”, o której mowa w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczana odpisów amortyzacyjnych.

Budynki mieszkalne, których wartość początkowa została ustalona, zgodnie z art. 22g ust. 10 nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 22n ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie.

Przepis art. 22g ust. 17 ww. ustawy, nakazujący powiększenie wartości początkowej środka trwałego o sumę wydatków na jego ulepszenie odnosi się do wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15. Przepis ten nie wymienia art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

Dlatego też należy stwierdzić, że powyższy przepis dotyczący konieczności zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki na ulepszenie nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartość ta została ustalona w sposób uproszczony - co ma miejsce w sytuacji Wnioskodawcy.

W przypadku zastosowania uproszczonej metody ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego przeznaczonego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, wydatki poniesione na przebudowę, rekonstrukcję, adaptację i modernizację budynku, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności w momencie ich poniesienia na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  

• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.
  
  

Zauważyć zatem należy, że na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, właściciele budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych służących prowadzonej działalności gospodarczej, jeśli podejmą decyzję o ich amortyzowaniu, mają możliwość wyboru sposobu ustalania ich wartości początkowej, tj. albo zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zasadami określonymi w przepisach art. 22g ust. 1 ww. ustawy albo według zasady szczególnej, w sposób „uproszczony” uregulowanej przepisami art. 22g ust. 10 tej ustawy. W myśl art. 22g ust. 10 ww. ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Przy czym, zgodnie z art. 22n ust. 3 ww. ustawy, nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wskazać przy tym należy, że cytowany powyżej przepis art. 22g ust. 17 ww. ustawy, nakazujący powiększenie wartości początkowej środka trwałego o sumę wydatków na jego ulepszenie odnosi się do wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15. Nie wymienia natomiast art. 22g ust. 10 ww. ustawy. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że cytowany przepis dotyczący konieczności zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki na ulepszenie przekraczające 3 500 zł nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartość ta została ustalona w sposób uproszczony.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przypadku zastosowania ww. metody ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego, przeznaczonego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatki poniesione zarówno na remont, jak i na adaptację takiego budynku, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności w momencie ich poniesienia, jeżeli w wyniku przeprowadzonych prac i nakładów nie ulegnie zwiększeniu powierzchnia użytkowa, stanowiąca podstawę ustalenia wartości początkowej tego środka trwałego. W przeciwnym przypadku, wydatki te stanowić będą element wartości początkowej środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego (kamienicy), częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Do amortyzacji budynku została zastosowana tzw. „metoda amortyzacji uproszczonej”, określona w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kamienica posiada lokale użytkowe, które są wynajmowane oraz lokale mieszkalne, które nie są obecnie wynajmowane ze względu na bardzo zły stan techniczny. Część tego budynku wykorzystywana jest przez małżonków osobiście na cele mieszkalne. Od 2010 r. do 2012 r. w kamienicy trwał generalny remont dwóch kondygnacji, w wyniku którego powstały lokale przeznaczone na wynajem. Na chwilę złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej rozpoczęto następny etap remontu generalnego kolejnej części budynku. Prace budowlane obejmą w pierwszej kolejności część II kondygnacji budynku (a następnie kolejne) i polegać będą na przebudowie, rekonstrukcji, adaptacji i modernizacji budynku. Budynek przed remontem był budynkiem mieszkalnym. Po remoncie jego klasyfikacja się nie zmieni, gdyż budynek nadal będzie posiadał przewagę powierzchni mieszkalnej nad użytkową. Koszty ponoszone na remont, adaptację i modernizację budynku są zaliczane przez firmę Wnioskodawcy bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Przed rozpoczęciem prac inwestycyjnych nie istniały prawnie wyodrębnione lokale będące przedmiotem odrębnej własności. W wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych wskazanych we wniosku w budynku nie zostaną prawnie wyodrębnione lokale będące przedmiotem odrębnej własności. W wyniku prac inwestycyjnych nie zmieni się powierzchnia użytkowa/mieszkalna budynku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w wyniku przeprowadzenia w przedmiotowym budynku wskazanych we wniosku prac inwestycyjnych, budynek ten będzie nadal budynkiem mieszkalnym, stanowiącym jeden środek trwały, o takiej samej powierzchni użytkowej wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to wydatki związane z przeprowadzeniem prac remontowych, adaptacyjnych i modernizacyjnych w tym budynku, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy w momencie ich poniesienia, z uwagi na sposób ustalenia wartości początkowej tego środka trwałego, tzw. metodą uproszczoną.

Gdyby jednak w wyniku wykonanych prac inwestycyjnych powierzchnia użytkowa przedmiotowego budynku wykorzystywana na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej uległa zwiększeniu, to wydatki na ulepszenie tego budynku nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, lecz pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od zwiększonej wartości początkowej ustalonej metodą „uproszczoną”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.