Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.1076.2016.1.BF
z 21 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 21 listopada 2016 r. (data otrzymania 28 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego sędziom sportowym za przeprowadzone zawody, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego sędziom sportowym za przeprowadzone zawody, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową utworzoną Uchwałą Rady Miasta i działa na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, statutu zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta z 2004 r. oraz innych przepisów szczególnych.

Na podstawie statutu do podstawowej działalności ośrodka należy:

1. programowanie i realizacja usług w zakresie masowej kultury fizycznej, rekreacji, turystyki i sportu wypoczynkowego,
2. programowanie i wykonywanie usług hotelarsko-gastronomicznych,
3. prowadzenie promocji, reklamy i marketing ośrodka,
4. właściwa eksploatacja, konserwacja i rozbudowa bazy ośrodka,
5. pełnienie funkcji inwestora bezpośredniego przy realizacji inwestycji w zakresie budowy, remontów i rozbudowy dalszych obiektów i urządzeń sportowych,
6. prowadzenie innej działalności celem pozyskania środków finansowych.
   
   

W ramach tej działalności Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenia dla sędziów za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawcę z sędziami nie wiąże umowa o pracę, ani żadna umowa cywilnoprawna zawarta w formie pisemnej. Sędziów na dany mecz kieruje Wojewódzki Związek i Wnioskodawca nie wie, który sędzia będzie prowadził mecz. Sędziowie są z różnych miejscowości i czasami są kierowani kilka razy w miesiącu, a czasami tylko jeden raz w roku. Wypłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawionego rachunku za sędziowanie zawodów Związku Piłki Siatkowej. Na dokumencie tym zamieszczone są dane sędziego, rodzaj zawodów, termin i miejsce oraz kwota brutto, wyliczony podatek i kwota do zapłaty. Wypłata następuje każdorazowo po zakończeniu meczu, a jednorazowe wynagrodzenie za prowadzenie zawodów w większości przypadków nie przekracza kwoty 200 zł. Wnioskodawca (płatnik) nie zawiera z sędziami umów regulujących kwotę należności. Jej wysokość wynika z tabel, uchwalonych przez poszczególne związki sportowe na szczeblu krajowym. Organizatorzy zawodów sportowych nie zawierają żadnych umów cywilnoprawnych, na podstawie których sędziowie prowadzą zawody. Jest to uzasadnione zasadami zachowania bezstronności sędziego. Dlatego przyjęło się, że sędziowie delegowani są na zawody sportowe przez odpowiednie organy związków sportowych. Sędziami zawodów sportowych nie są pracownicy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji od wynagrodzenia do 200 zł, wypłaconego dla sędziego należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo że pomiędzy sędzią sportowym a Wnioskodawcą nie jest zawierana umowa na przeprowadzenie zawodów sportowych, czy pobrać podatek od wynagrodzenia do 200 zł na zasadach ogólnych na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy wypłacie wynagrodzenia sędziowskiego do 200 zł należy zastosować określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, jak również sporządzenia informacji PIT-11. Wnioskodawca nie zawiera z sędziami żadnych umów na piśmie. Wypłaca im jednak ekwiwalent za sędziowanie konkretnego meczu, zatem zostaje sędziemu zlecone wykonywanie określonych czynności. W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Wnioskodawca uważa, że choć kwota ekwiwalentu nie przekracza 200 zł i należność ta jest uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika, to Wnioskodawca nie zawiera z delegowanymi sędziami żadnych umów cywilnoprawnych na sędziowanie zawodów sportowych, wypłaca im jedynie ekwiwalent pieniężny na podstawie przedstawionego przez sędziego rachunku za sędziowanie zawodów Związku Piłki Siatkowej.

Wspomniany rachunek, podobnie jak fakt delegowania sędziów przez Związek Piłki Siatkowej do przeprowadzenia zawodów sportowych nie może być utożsamiany z zawarciem umowy zlecenia pomiędzy Wnioskodawcą a sędziami.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że skoro nie wiąże go z sędziami żadna umowa (żaden stosunek prawny), kwota należności nie wynika z zawartej umowy a jest wypłacana na podstawie rachunku, to warunek zastosowania ryczałtu nie jest spełniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy – źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz
• wysokość należności wynika z umowy.
  
  

Stwierdzić zatem należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenia dla sędziów za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawcę z sędziami nie wiąże umowa o pracę, ani żadna umowa cywilnoprawna zawarta w formie pisemnej. Sędziów na dany mecz kieruje Wojewódzki Związek i Wnioskodawcy nie wie, który sędzia będzie prowadził mecz. Sędziami zawodów sportowych nie są pracownicy Wnioskodawcy.

W konsekwencji opisanego stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w stosunku do wynagrodzeń sędziów za obsługę meczu nie zostają spełnione przesłanki, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sędziów otrzymujących przedmiotowe ekwiwalenty sędziowskie nie wiążą umowy z Wnioskodawcą, z których wynikałaby ich wysokość.

W związku z powyższym, pomimo że wynagrodzenia wypłacane sędziom co do zasady nie przekraczają kwoty 200 zł, nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanych wynagrodzeń nie wynika z zawartej umowy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy ciąży zatem obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2, 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa należy uznać, że podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego za obsługę meczu należy obliczyć zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów. Tym samym, Wnioskodawca winien stosować do przedmiotowych wynagrodzeń sędziów (nieprzekraczających kwoty 200 zł) art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobierać zaliczkę według skali – zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pomniejszając przychód o koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.