Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4514.580.2016.2.AF
z 28 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.) uzupełniony pismami z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.), 1 lutego 2017 r. (data wpływu 2 lutego 2017 r.) oraz z dnia 16 lutego 2017 r. (data nadania 17 lutego 2017 r., data wpływu 20 lutego 2017 r.) na wezwanie z dnia 9 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPP3.4512.938.2016.1.RD i Nr 1462-IPPB2.4514.580.2016.1.AF o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia Nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 20 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia Nieruchomości.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka zarządzająca


C. mbH („C.” lub „Spółka”) jest spółką zarządzającą inwestycjami kapitałowymi (Kapitalverwaltungsgesellschaft, „KVG”) w rozumieniu art. 17 i nast. obecnie obowiązującej niemieckiej Ustawy o inwestycjach kapitałowych (Kapitalanlagegesetzbuch, „KAGB”). C. zarządza otwartym funduszem inwestycyjnym inwestującym w nieruchomości S... („S.” lub „Fundusz”), tj. niemieckim otwartym funduszem nieruchomościowym (Immobilien-Sondervermögen) utworzonym zgodnie z art. 66 i nast. uchylonej niemieckiej Ustawy o inwestycjach (Investmentgesetz, „InvG”). C. uzyskała licencję jako spółka zarządzająca zgodnie z art. 20, 22 par. 3 KAGB. O. AG („O.” lub „Depozytariusz”) działa w charakterze depozytariusza (Verwahrstelle) Funduszu w rozumieniu art. 80 i nast. KAGB. Zarówno C., jak i O. są niemieckimi rezydentami podatkowymi.

C. w ramach pełnionych funkcji nabyła w Polsce na rzecz Funduszu nieruchomości inwestycyjne, mianowicie:

  • prawo użytkowania wieczystego działki gruntu o nr ewid. 6/39 oraz działki gruntu o nr ewid. 758 wraz z położonymi na niej trzema budynkami biurowymi wraz z parkingiem dwupoziomowym stanowiącymi Rondo, które zostały nabyte 4 grudnia 2007 r. („Nieruchomość 1”);
  • prawo własności nieruchomości gruntowej, o nr ewid. 31/19, 31/20, 31/23 oraz 31/26, które zostały nabyte 28 listopada 2006 r, wraz z położonymi na niej budynkami handlowo-usługowymi oraz budowlami stanowiącymi Park... wybudowanymi w latach 2006-2007 („Nieruchomość 2”), łącznie („Nieruchomości”),
  • Stroną nabywającą Nieruchomości z punktu widzenia formalno-prawnego była i jest C., która jednak nabyła je na rzecz i na rachunek Funduszu, którego aktywami są Nieruchomości oraz ponosiła na rzecz i na rachunek Funduszu koszty budowy budynków i budowli wchodzących w skład tych Nieruchomości. Spółka odliczyła również VAT naliczony w związku z nabyciem i zabudową Nieruchomości. W wyniku działalności inwestycyjnej, związanej z nabyciem opisanych wyżej Nieruchomości generowane są dochody wynikające z wynajmu tych nieruchomości. Dochody te na gruncie prawa niemieckiego stanowią lub będą stanowiły dochody Funduszu. Ponieważ Fundusz działa poprzez Spółkę, to formalnej rejestracji dla celów podatkowych w Polsce, tj. NIP, CIT i VAT dokonała Spółka. W rezultacie, wszelkie deklaracje podatkowe, rejestracyjne i aktualizacyjne są sporządzane i podpisywane przez osoby reprezentujące Spółkę. Powyższe oznacza, że władztwo C. nad aktywami Funduszu ma jedynie charakter powierniczy.


Fundusz


Fundusz jest niemieckim otwartym funduszem nieruchomościowym, którego tytuły uczestnictwa są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym. Działalność Funduszu polega na gromadzeniu środków finansowych od inwestorów, które są następnie inwestowane na rynku nieruchomości. Fundusz kupuje i sprzedaje nieruchomości na własny rachunek, jak również wynajmuje powierzchnię komercyjną w posiadanych nieruchomościach, przy czym formalnoprawnie stroną umów jest spółka zarządzająca Funduszem, czyli C. Wynika to ze struktury organizacyjnej i formy prawnej Funduszu zdeterminowanej przepisami prawa niemieckiego. Zgodnie z tymi regulacjami Spółka w ramach swojej działalności odpowiedzialna jest za zarządzanie aktywami Funduszu, dysponowanie nimi i podejmowanie decyzji o ich ewentualnym wynajmie bądź sprzedaży i uprawniona jest do dalszego inwestowania uzyskanych z tego tytułu wpływów. Fundusz zorganizowany jest natomiast jako instytucja wspólnego inwestowania, stosownie do ww. regulacji prawa niemieckiego. Fundusz nie posiada osobowości prawnej i we wszystkich czynnościach prawnych działa poprzez Spółkę. Spółkę i Fundusz charakteryzuje wyodrębnienie organizacyjne i finansowe. Fundusz stanowi odrębną masę majątkową, którą na rachunek Funduszu zarządza Spółka. W konsekwencji Spółka nie wykazuje w swoich sprawozdaniach finansowych aktywów Funduszu, jak również przychodów uzyskanych i kosztów poniesionych w związku z inwestycjami dokonanymi na rzecz Funduszu, Kwoty te są ujawniane w danych finansowych Funduszu. Fundusz nie odpowiada za bieżące zobowiązania Spółki, także w przypadku jej niewypłacalności. W Niemczech Spółka i Fundusz podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Reasumując, Fundusz został utworzony w formie umowy jako odrębny majątek powierniczy (Sondervermögen) i nie posiada osobowości prawnej. W związku z tym, wszystkie aktywa przypisane do Funduszu stanowią formalno-prawnie własność C., lecz są odrębne od aktywów C.. Ponadto, C., a nie Fundusz, jest stroną wszystkich umów związanych z operacjami komercyjnymi Funduszu, takich jak umowy sprzedaży i kupna. C. jako KVG zawiera takie umowy działając w swoim własnym imieniu, lecz na rzecz i na rachunek Funduszu.

Art. 31 par. 2 InvG (art. 93 par. 2 KAGB) wyraźnie stanowi, że Fundusz nie będzie bezpośrednio odpowiedzialny za zobowiązania KVG - nawet, jeśli wynikają one z czynności prawnych, które KVG zawarła na rzecz Funduszu. W związku z tym, wszelkie zobowiązania i roszczenia osób trzecich wynikające z transakcji zawartych na rzecz Funduszu, są uważane za zobowiązania C.

Zgodnie z art. 31 par. 3 InvG (art. 93 par. 3 KAGB), C. będą przysługiwały odpowiednie roszczenia odszkodowawcze i o zwrot kosztów (Aufwendungsersatzanspruch) względem Funduszu, tj. w szczególności z tytułu wydatków poniesionych w związku z czynnościami dokonanymi na rzecz Funduszu, takimi jak wykonanie obowiązku zapłaty ceny nabycia lub umorzenia jakichkolwiek zobowiązań KVG wynikających z czynności dokonanych na rzecz Funduszu.


Inwestorzy uczestniczą w Funduszu poprzez nabywanie jednostek Funduszu. Z gospodarczego punktu widzenia KVG działa jako powiernik w imieniu inwestorów Funduszu, jednak inwestorzy nie posiadają żadnych praw do udzielania KVG instrukcji ani żadnych praw głosu.


Instytucja wspólnego inwestowania


W dniu 11 sierpnia 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję o umorzeniu postępowania podatkowego w sprawie określenia C. wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych („PDOP”) za 2011 r. („Decyzja”). W Decyzji tej uznano, że C. jako podatnikowi przysługuje zwolnienie z PDOP na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a i ust. 3 Ustawy o PDOP w zakresie dochodów osiąganych przez S.. Powyższa decyzja została wydana w związku z postępowaniem podatkowym w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w PDOP za 2011 r., przekazanym do ponownego rozpatrzenia decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1056/14.


W Decyzji potwierdzono, że C. i S. tworzą łącznie instytucję wspólnego inwestowania i funkcjonowanie odrębne tych podmiotów jako instytucji inwestowania w świetle prawa niemieckiego nie byłoby możliwe.


Ze względu na brak zdolności do czynności prawnych Funduszu, formalno-prawnym właścicielem jego aktywów jest C. jako spółka zarządzająca. Dlatego też C. widnieje w odpowiednich rejestrach (w tym księgach wieczystych) jako właściciel aktywów Funduszu. Nie zmienia to faktu, że C. nie jest rzeczywistym (faktycznym) właścicielem tych aktywów, a nabywając je we własnym imieniu, czyni to wyłącznie na rachunek i na rzecz Funduszu, którym zarządza.

W związku z powyższym w powołanej Decyzji stwierdzono, że dochody z działalności inwestycyjnej S. należy traktować jako dochody Funduszu przy jednoczesnym obowiązku uznania C. - podmiotu zarządzającego S. - na gruncie PDOP za podatnika podlegającego obowiązkowi podatkowemu z tytułu tych dochodów. W postępowaniu podatkowym, które zakończyło się wydaniem Decyzji ustalono, że C. i S. jako instytucja wspólnego inwestowania wspólnie spełniają warunki zwolnienia z PDOP określone w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a-f Ustawy o PDOP. W konsekwencji dochody z działalności inwestycyjnej S. stanowią dla C. - jako podmiotu zarządzającego S. - dochody zwolnione z PDOP. Konkluzję swoją organ podatkowy oparł na poniższych przesłankach.

  1. C. podlega w Republice Federalnej Niemiec opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów i jest niemieckim rezydentem podatkowym. Natomiast, S. jest masą majątkową w rozumieniu § 11 ust. 2 InvG zarządzaną przez C.
  2. Na gruncie InvG C. jest spółką inwestycyjną, której przedmiotem działalności jest zarządzanie:
    • wyodrębnionymi masami majątkowymi nieruchomości;
    • wyodrębnionymi masami majątkowymi infrastruktury;
    • specjalistycznymi wyodrębnionymi masami majątkowymi, jeżeli na rachunek tych wyodrębnionych mas majątkowych nabywane są wyłącznie składniki majątku i jeśli nie są to specjalistyczne wyodrębnione masy majątkowe w formie wyodrębnionych mas majątkowych z dodatkowymi ryzykami lub w formie nadrzędnych wyodrębnionych mas majątkowych z dodatkowymi ryzykami;
    • zarządzanymi przez osoby trzecie inwestycyjnymi spółkami akcyjnymi, jeśli jest to majątek inwestycyjny w rozumieniu poprzedniego punktu.


Ponadto, przedmiotem działalności C. jest indywidualne zarządzanie majątkami (zarządzanie pojedynczymi majątkami) ulokowanymi w instrumenty finansowe w imieniu innych osób ze swobodą podejmowania decyzji. Poza tym C. może świadczyć następujące usługi dodatkowe.

  • zarządzanie pojedynczymi majątkami lokowanymi w nieruchomości w imieniu innych osób,
  • doradztwo inwestycyjne,
  • pozostałe czynności dodatkowe bezpośrednio związane z usługami i usługami dodatkowymi.


C. jest kapitałową spółką inwestycyjną i inwestuje powierzone jej środki pieniężne w swoim własnym imieniu, na rzecz i na rachunek Funduszu, zgodnie z zasadą dywersyfikacji ryzyka, w aktywa (dozwolone odpowiednimi regulacjami niemieckimi), które przechowywane są oddzielnie od jej własnych aktywów w formie aktywów Funduszu. Wystawia ona świadectwa uczestnictwa dokumentujące prawa inwestorów Funduszu wynikające z takich inwestycji. C. może nabywać na rzecz Funduszu następujące rodzaje nieruchomości:

  • nieruchomości mieszane na wynajem, nieruchomości komercyjne oraz mieszane;
  • nieruchomości w budowie;
  • tereny niezagospodarowane, przeznaczone i odpowiednie do wczesnego własnego zagospodarowania;
  • dziedziczne prawa budowlane lub podobne do nich prawa ustawowe i ekonomiczne w obcym kraju;
  • inne grunty/nieruchomości, dziedziczne prawa budowlane oraz prawa w formie własności mieszkań, częściowej własności oraz dziedzicznych praw budowlanych mieszkań oraz częściowo dziedzicznych praw budowlanych.


C. może nabywać prawa użytkowania nieruchomości na rzecz Funduszu w zakresie dozwolonym prawem, które służą wypełnianiu funkcji publicznych. Pojedyncza nieruchomość nie może stanowić ponad 15% wartości aktywów Funduszu w momencie jej nabycia. Całkowita wartość wszystkich nieruchomości, których indywidualna wartość przekracza 10% wartości aktywów Funduszu, nie może przekraczać 50% wartości jego aktywów. Przy obliczaniu wartości aktywów Funduszu brane są pod uwagę także zaciągnięte kredyty, tj. podstawa obliczenia limitu jest powiększana o wartość kredytu.

Głównym rodzajem działalności C. jest zarządzanie Funduszem i innymi funduszami. Natomiast działalność Funduszu polega na zbiorowym lokowaniu kapitału, według zasady mieszania ryzyka w przedmiocie majątku. Głównym rodzajem działalności Funduszu jest lokowanie swoich środków i zarządzanie nimi na rzecz i na wspólny rachunek inwestorów według zasady rozłożenia ryzyka.

  1. C. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności inwestycyjnej w formie zarządzania m.in. inwestycyjnym funduszem nieruchomościowym. C. została utworzona w 1991 r. jako inwestycyjna spółka zarządzająca („Kapitallanlagegesellschaft”). C. podlega nadzorowi Federalnego Urzędu Nadzoru Usług Finansowych (Bundesanstalt fur Finanzdienstleistungsaufsicht). Spółka ma prawo zakładać fundusze inwestycyjne w następujących kategoriach: fundusze nieruchomościowe (Immobilien-Sondervermögen), fundusze infrastrukturalne (Inffastruktur-Sondervermogen) i fundusze specjalne (Spezial-Sondervermögen). S. jest funduszem nieruchomościowym, który od momentu utworzenia jest nadzorowany przez Federalny Urząd Nadzoru Usług Finansowych. Fundusz nie może działać sam dla siebie i prowadzi działalność poprzez C. jako spółkę zarządzającą. C. prowadzi swoją działalność na podstawie zezwolenia udzielonego przez właściwy organ nadzoru rynku finansowego, tj. Federalny Urząd Nadzoru Usług Finansowych. Fundusz i C. podlega bezpośredniemu nadzorowi Federalnego Urzędu Nadzoru Usług Finansowych.
  2. Bankiem depozytariuszem przechowującym aktywa Funduszu jest O. AG.
  3. Fundusz jest zarządzany przez spółkę zarządzającą, tj. C., która podlega nadzorowi Federalnego Urzędu Nadzoru Usług Finansowych Niemiec.

Należy podkreślić, że podobną argumentacją posłużyły się organy skarbowe zwracając nadpłatę w CIT za lata 2007 - 2010.


Przeniesienie


Stosownie do odpowiednich dokumentów o utworzeniu Funduszu, jednostki uczestnictwa w Funduszu miały ulec umorzeniu do określonego terminu. Jednakże umorzenie jednostek w Funduszu zostało przesunięte w porównaniu do pierwotnego terminu. W związku z tym C. zrzekła się swego prawa do zarządzania Funduszem zgodnie z art. 38 par. 1 InvG ze skutkiem od dnia 31 grudnia 2016 r.

Art. 39 par. 1 InvG (art. 100 KAGB) stanowi, że po zrzeknięciu się prawa do zarządzania Funduszem, tj. ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2016 r., aktywa (w tym nieruchomości, udziały w nieruchomościowych spółkach holdingowych oraz inne prawa majątkowe) Funduszu („Aktywa”), które nie zostaną sprzedane przez KVG przed dniem 31 grudnia 2016 r., zostaną przeniesione z mocy prawa na depozytariusza Funduszu (tj. O.) („Przeniesienie”). Roszczenia umowne KVG wynikające z transakcji zawartych na rzecz Funduszu przed upływem okresu wypowiedzenia należą do aktywów Funduszu, w związku z czym mieszczą się w zakresie sukcesji i zostają przeniesione na Depozytariusza. Przeniesienie Aktywów z mocy prawa bez potrzeby dokonywania dodatkowych czynności ma miejsce przynajmniej w odniesieniu do takich Aktywów, które podlegają prawu niemieckiemu. W odniesieniu Nieruchomości podlegających prawu polskiemu, Przeniesienie będzie wymagało dodatkowo podpisania umowy przenoszącej własność w formie aktu notarialnego, co nastąpi w dniu 2 stycznia 2017 r. Przyczyną (causą) tej umowy będzie przewidziane prawem niemieckim przeniesienie z mocy prawa Aktywów Funduszu na Depozytariusza. Przeniesienie na gruncie prawa niemieckiego zostanie potwierdzone dokumentem wydanym przez Federalny Urząd Nadzoru Usług Finansowych Niemiec. Przeniesienie Aktywów nastąpi zgodnie z przepisami InvG bez żadnego wynagrodzenia ze strony Depozytariusza.


C. działający na rzecz i na rachunek Funduszu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest również stroną umów najmu, w których występuje w charakterze wynajmującego. Mając na uwadze przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. w szczególności art. 678 kodeksu cywilnego) w razie zbycia danej rzeczy ruchomej albo nieruchomości jej nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy w sposób automatyczny, przy czym przez „zbycie” należy tu rozumieć przejście tytułu prawnego (własności). Oznacza to, że nabywca Nieruchomości stanie się z mocy prawa ich nowym wynajmującym (co może się wiązać np. z koniecznością poinformowania o tym najemców w związku z wypłacanym z tego tytułu czynszem, tak aby świadczenie to następowało już na rzecz nowego wynajmującego; jednak samo wstąpienie w prawa wynajmującego następuje z mocy prawa w chwili przejścia własności i nie jest tu niezbędne poinformowanie najemców, ani ich zgoda).

Zobowiązania KVG wynikające z czynności związanych z zarządzaniem Funduszem przed zrzeknięciem się prawa do zarządzania nie będą przenoszone na Depozytariusza na mocy ustawowego przejęcia długu na gruncie prawa niemieckiego (gesetzliche Schuldübernahme). W związku z tym, stosunki umowne KVG z osobami trzecimi dotyczące Funduszu nie będą przenoszone na mocy InvG. Mogą one natomiast zostać przeniesione jednocześnie z przeniesieniem Aktywów w ramach tej samej transakcji i na mocy tej samej lub odrębnej umowy. W ten sam sposób i na tej samej podstawie mogą zostać przeniesione pozostałe aktywa oraz zobowiązania funkcjonalnie związane z Aktywami, niezbędne do prowadzenia działalności na dotychczasowych zasadach, takie jak prawa autorskie i prawa własności przemysłowej związane z Nieruchomościami, jak również gwarancje i depozyty. Ponadto, najprawdopodobniej przeniesione zostaną umowy na dostawę mediów oraz umowy serwisowe. Przy czym, jeżeli nie będzie to możliwe, to umowy te zostaną rozwiązane i zawarte powtórnie przez Depozytariusza. Umowy ubezpieczenia Nieruchomości zostaną najprawdopodobniej rozwiązane i Depozytariusz zawrze w tym zakresie nowe umowy.

W wyniku Przeniesienia O. stanie się nowym właścicielem Aktywów w sensie formalno-prawnym, podczas gdy Aktywa te pozostaną w dalszym ciągu aktywami Funduszu i nie zmienią się beneficjenci rzeczywiści Funduszu (czyli inwestorzy). Po Przeniesieniu, Nieruchomości wraz z pozostałymi przeniesionymi aktywami będą w dalszym ciągu służyły prowadzeniu przez Fundusz działający poprzez Depozytariusza działalności polegającej na wynajmie powierzchni handlowej (Nieruchomość 1) i odpowiednio biurowej (Nieruchomość 2). Przy czym Depozytariusz działający na rzecz i na rachunek Funduszu będzie uprawniony do zbycia Nieruchomości, co zgodnie z biznes planem Funduszu ma nastąpić w ciągu 3 lat od Przeniesienia.

Zarówno C., jak i O. są niemieckimi rezydentami podatkowymi niemającymi w Polsce zakładów w rozumieniu art. 5 Umowy, z których działalnością związane byłyby pełnione na rzecz Funduszu funkcje spółki zarządzającej i odpowiednio depozytariusza. O. posiada wprawdzie oddział w Polsce zarejestrowany na podatki (tj. posiadający NIP), ale działalność tego oddziału ograniczona jest do działalności bankowej i nie będzie miała żadnego związku z działalnością w charakterze depozytariusza Funduszu, która to działalność będzie alokowana i wykonywana wyłącznie przez centralę O. AG z siedzibą w Niemczech. Tym samym nie wystąpi żadne zaangażowanie oddziału w Przeniesienie oraz późniejszą działalność O. związaną z jego funkcją pełnioną w odniesieniu do Funduszu.


Przeniesienie nie stanowi unikania opodatkowania w rozumieniu art, 119a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zmianami).


Pismem z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) Wnioskodawca poinformował o zmianie w zakresie przedstawionego stanu faktycznego. Na stronie siódmej wniosku (in fine) Zainteresowani podali, że: „W odniesieniu do Nieruchomości podlegających prawu polskiemu, Przeniesienie będzie wymagało dodatkowo podpisania umowy przenoszącej własność w formie aktu notarialnego, co nastąpi w dniu 2 stycznia 2017 r.”. Jednakże, ze względu na okres świąteczno/noworoczny, okazało się, że dostępność osób odpowiedzialnych u Zainteresowanych za zweryfikowanie i akceptację aktu notarialnego (wraz z całą dołączoną do niego dokumentacją) jest ograniczona. W związku z tym podpisanie aktu notarialnego w dniu 2 stycznia 2017 r. okazało się niemożliwe i nastąpi w najszybszym możliwym terminie, najprawdopodobniej w okresie kilku/kilkunastu dni roboczych od tej daty. Fakt ten nie zmienia w żaden sposób skutków cywilnoprawnych przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnych. Zainteresowani podają tę informację jedynie z ostrożności proceduralnej, ponieważ we wniosku podana została konkretna data planowanego podpisania aktu notarialnego.


Pismem z dnia 9 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPP3.4512.938.2016.1.RD oraz 1462-IPPB2.4514.580.2016.1.AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez m.in. wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych poprzez jednoznaczne wskazanie, czy przeniesienie opisane we wniosku przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (jeżeli tak, to należy wskazać jakiej).


Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie, pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data nadania 17 lutego 2017 r., data wpływu 20 lutego 2017 r.). W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że, w opinii Zainteresowanych przeniesienie opisane we wniosku nie stanowi żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o PCC.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy C. będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu PDOP z tytułu Przeniesienia?
  2. Czy Przeniesienie będzie skutkowało u Depozytariusza powstaniem przychodu podatkowego w Polsce?
  3. Czy Przeniesienie będzie stanowiło odpłatną dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 Ustawy o VAT?
  4. Czy C. będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego na nabyciu Nieruchomości oraz budowie budynków i budowli wchodzących w ich skład, jeżeli Przeniesienie nastąpi w okresie korekty?
  5. Czy w przypadku, gdy równocześnie z Przeniesieniem nastąpi przeniesienie wszystkich innych aktywów oraz zobowiązań funkcjonalnie związanych z Nieruchomościami, dojdzie do przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu VAT oraz niepowodującej obowiązku korekty podatku naliczonego u C.?
  6. Czy Przeniesienie będzie podlegało opodatkowaniu PCC?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 6 w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie pozostałych pytań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.


Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie nie będzie podlegało opodatkowaniu PCC.


Uzasadnienie


Art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC zawiera zamknięty katalog czynności podlegających temu podatkowi. Zgodnie z tym przepisem PCC podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

  • umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  • umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  • umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  • umowy dożywocia,
  • umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  • ustanowienie hipoteki,
  • ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  • umowy depozytu nieprawidłowego,
  • umowy spółki;


Żadna z wymienionych czynności nie stanowi przeniesienia, którego przyczyna (causa) wynika z przepisów regulujących przeniesienie rzeczy z mocy prawa. Tym samym należy uznać, że wyżej wymieniony katalog nie obejmuje Przeniesienia. W szczególności nie można traktować Przeniesienia jako umowy sprzedaży, ze względu na brak odpłatności.

Nie można również uznać go za darowiznę z następujących powodów. Po pierwsze, jak już o tym była mowa, nie można przyjąć, że Depozytariusz nabywa Aktywa w taki sposób, że dochodzi u niego do definitywnego przysporzenia (a taki jest ekonomiczny cel darowizny). Wszelkie dochody osiągane z Aktywów na gruncie prawa niemieckiego stanowią bowiem dochody Funduszy, tj. przypisywane są Funduszowi, a Depozytariusz jest jedynie zarejestrowany na podatki w Polsce w celu rozliczania zobowiązań podatkowych wynikających z tytułu tych dochodów na gruncie Ustawy o PDOP ze względu na sposób uregulowania Funduszu na gruncie prawa niemieckiego. Tym samym, w opinii Zainteresowanych, już chociażby z tego powodu brak jest podstaw do uznania Przeniesienia za darowiznę.

Po drugie, w opinii Zainteresowanych Przeniesienie nie spełnia definicji darowizny przewidzianej w Kodeksie cywilnym. Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Umowa darowizny jest umową konsensualną, co oznacza, iż wywołuje ona skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego. Przedmiotowy typ umowy należy zaliczyć do umów kauzalnych, a przyczyną prawną zawarcia umowy jest tzw. causa donandi. Causa donandi oznacza, że celem czynności jest dokonanie przysporzenia na rzecz innej osoby, bez żadnego ekwiwalentu.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Przeniesienie nie spełnia żadnego z kryteriów, jakie łącznie powinna spełniać umowa, aby uznać ją za darowiznę. Po pierwsze C. nie może zobowiązać się do świadczenia kosztem swojego majątku, ponieważ Aktywa stanowią majątek Funduszu. Po drugie, C. i Depozytariusz składają zgodne oświadczenia woli w formie aktu notarialnego w celu spełnienia wymogów prawa polskiego dotyczących cywilnoprawnego przeniesieniem tytułu własności na Depozytariusza. Przyczyna (causa) Przeniesienia nie tkwi jednak w zgodnych oświadczeniach woli stron, ale w przepisach prawa niemieckiego regulującego przeniesienia Aktywów z mocy prawa. Po trzecie, causą Przeniesienia nie jest causa donandi, ponieważ celem czynności nie jest dokonanie przysporzenia na rzecz innej osoby. Przyczyna Przeniesienia wynika bowiem z prawa niemieckiego i przewidzianego w nim automatycznego transferu tytułu do aktywów funduszu z podmiotu zarządzającego funduszem na depozytariusza tych aktywów. Dlatego też nie można w tym wypadku mówić o wystąpieniu causa donandi.


Mając powyższe na uwadze należy uznać, że Przeniesienie nie stanowi żadnej z czynności, o których mowa w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC i w związku z tym nie będzie podlegało PCC.


W związku z powyższym Zainteresowani wnoszą o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 223 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.


Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

  1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  3. (uchylona)
  4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  5. umowy dożywocia,
  6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  7. (uchylona)
  8. ustanowienie hipoteki,
  9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  10. umowy depozytu nieprawidłowego,
  11. umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).


Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. O kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że przeniesienie opisane we wniosku nie stanowi żadnej z czynności, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przeniesienie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 przedmiotowej ustawy.


Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a ustawy Ordynacja podatkowa.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj