Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-3.4510.43.2017.1.IZ
z 7 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem systemu e-puap tego samego dnia), uzupełnionym 30 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatków z tytułu wynagrodzeń pracowników oraz składek na ubezpieczenie społeczne należnych od tych wypłaconych wynagrodzeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2017 r. za pośrednictwem systemu e-puap wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatków z tytułu wynagrodzeń pracowników oraz składek na ubezpieczenie społeczne należnych od tych wypłaconych wynagrodzeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”), która ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Planowane jest przekształcenie Spółki w spółkę komandytową (dalej: „Spółka Komandytowa”), której wspólnikami będą obecni wspólnicy Spółki.

Przekształcenie Spółki w Spółkę Komandytową planowane jest na 1 marca 2017 r. Spółka zatrudnia pracowników, którym zgodnie z postanowieniami regulaminu pracy i wynagrodzenia, wynagrodzenia wypłacane są do 9-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który są należne. Składki ZUS płatne są w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wypłacane są wynagrodzenia. Na takich samych zasadach wynagrodzenia oraz składki ZUS będą wypłacane w Spółce Komandytowej.

W związku z planowanym przekształceniem, Spółka Komandytowa wypłaci wynagrodzenia należne za luty 2017 r. do 9-go marca 2017 r. oraz składki ZUS związane z wynagrodzeniami należnymi za luty 2017 r. wypłaconymi pracownikom do 9-go marca 2017 r. zapłacone zostaną do 15-go kwietnia 2017 r. również przez Spółkę Komandytową. Wynagrodzenia należne za styczeń 2017 r. płatne będą do 9-go lutego 2017 r. przez Spółkę, natomiast składki ZUS od wynagrodzeń wypłaconych w lutym zapłacone zostaną przez Spółkę Komandytową do 15-go marca 2017 r.

Ponadto, Wnioskodawca informuje, że wspólnicy Spółki Komandytowej wystąpili z analogicznym wnioskiem we własnej sprawie i otrzymali pozytywną interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB1.4511.1087.2016.1.EC.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenia należne za luty 2017 r. wypłacone w marcu 2017 r. będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki w miesiącu za jaki są należne?
2. Czy składki ZUS (w części finansowanej przez pracodawcę) od wynagrodzeń za styczeń oraz luty 2017 r., wypłacone przez Spółkę Komandytową po dniu przekształcenia, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenia należne za luty 2017 r. wypłacone do 9-go marca 2017 r. będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki, rozpoznany w lutym 2017 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Przepisy Ustawy CIT przewidują szczególne regulacje w zakresie momentu ujmowania w kosztach uzyskania przychodów wynagrodzeń. Moment ujęcia wynagrodzeń, jako kosztu podatkowego jest uregulowany w art. 15 ust. 4g Ustawy CIT, zgodnie z którym należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. Z brzmienia tego przepisu wynika, że wynagrodzenia za luty 2017 r. (miesiąc poprzedzający przekształcenie) wypłacone w marcu 2017 r. (w miesiącu przekształcenia) w terminie wynikającym z regulaminu pracy, stanowić będą koszt uzyskania przychodów, w miesiącu lutym 2017 r. (w miesiącu poprzedzającym przekształcenie) rozpoznawany przez Spółkę. Nie ma przy tym znaczenia, że wypłaty wynagrodzeń dokona Spółka Komandytowa, bowiem zgodnie z art. 553 § 1 KSH, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej. Zatem, na Spółce Komandytowej, jako następcy prawnemu Spółki, będzie ciążył obowiązek wypłaty owych wynagrodzeń. Jednak, zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami, jeżeli wynagrodzenia zostaną zapłacone w terminie, koszt należy rozpoznać w lutym 2017 r., a nie w miesiącu zapłaty.

Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w interpretacjach indywidualnych dotyczących przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w odniesieniu do których zastosowanie mają podobne regulacje i zastosowanie powinny mieć te same zasady, przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 20 grudnia 2016 r., sygn. 1061-IPTPB1.4511.878.2016.2.AP,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 10 grudnia 2012 r., sygn. IBPBI/1/415-1102/12/AP, stwierdził, że Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż wydatki z tytułu wypłaconych wynagrodzeń z umów o pracę dotyczące okresu poprzedzającego przekształcenie, pomimo iż zostaną zapłacone przez spółkę przekształconą, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu przedsiębiorcy przekształcanego (osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą), o ile w istocie wypłata tych wynagrodzeń nastąpi w terminie wynikającym z regulaminu wynagradzania (odrębnych przepisów).
  
  

Termin przekształcenia może ulec zmianie z nieznanych przyczyn, na dzień składania wniosku. W takim przypadku wnioski należy wyciągnąć analogicznie.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, składki ZUS za styczeń i luty 2017 r. nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Moment ujęcia składek ZUS (w części finansowanej przez pracodawcę), jako kosztu podatkowego jest uregulowany w art. 15 ust. 4h ww. ustawy. Z brzmienia tego przepisu wynika, że składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d. Składki ZUS należne od wynagrodzeń za miesiące styczeń oraz luty 2017 r. (w części finansowanej przez pracodawcę), zostaną uregulowane odpowiednio do 15-go marca oraz 15-go kwietnia 2017 r., więc po przekształceniu w Spółkę Komandytową. Tym samym, nie zostaną spełnione wymogi postawione w powyżej przytoczonym przepisie. Tym samym, wydatki te, będą stanowić koszt uzyskania przychodów rozpoznawany w miesiącu poniesienia.

Planowane przekształcenie Spółki w Spółkę Komandytową jest na 1 marca 2017 r., zatem Spółka nie będzie już istniała, a co za tym idzie nie będzie uprawniona do rozpoznania składek ZUS jako kosztu uzyskania przychodu. Składki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów u wspólników Spółki Komandytowej, co zostało potwierdzone w wydanej na rzecz wspólników indywidualnej interpretacji prawa podatkowego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB1.4511.1087.2016.1.EC.

Podobne stanowisko prezentowane jest również w interpretacjach indywidualnych dotyczących przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w odniesieniu do których zastosowanie mają podobne regulacje i zastosowanie powinny mieć te same zasady, przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-171/13/SD, stwierdził, że Zatem w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego, zapłacone przez Spółkę składki ZUS dotyczące wynagrodzeń pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich opłacenia. W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż wydatki Spółki z tytułu opłaconych składek ZUS (dot. wynagrodzeń pracowników) w części finansowanej przez płatnika zarówno za miesiąc lipiec jak i sierpień stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki przekształconej.
  
  

Termin przekształcenia może ulec zmianie z nieznanych przyczyn, na dzień składania wniosku. W takim przypadku wnioski należy wyciągnąć analogicznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady przekształcania spółek prawa handlowego regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”).

Zgodnie z art. 551 § 1 KSH, spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą).

Na podstawie art. 553 § 1 KSH, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej.

Spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej (art. 553 § 2 KSH). Wspólnicy spółki przekształcanej, uczestniczący w przekształceniu, stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej (art. 553 § 3 KSH).

Na gruncie przepisów podatkowych zagadnienie sukcesji praw i obowiązków związanych z transformacją podmiotów reguluje art. 93a ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Natomiast, w myśl art. 93a § 2 pkt 1 lit. b, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej.

Taki stan prawny pozwala jednoznacznie stwierdzić, że proces przekształcenia spółek jest związany z sukcesją podatkową spółki przekształconej. Skutkiem takiego przekształcenia jest utrata podmiotowości prawnej przez spółkę przekształcaną, natomiast spółka przekształcona uzyskuje podmiotowość prawną z dniem wpisu do rejestru sądowego. Przewidziana w Ordynacji podatkowej zasada następstwa prawnego ma charakter sukcesji uniwersalnej, czyli oznacza przejście praw i obowiązków z jednego podmiotu (względnie z dwóch lub więcej, w zależności od rodzaju transformacji) na inny podmiot (podmioty).

Z powyższych przepisów wynika, że w sferze obrotu prawno-gospodarczego, spółka osobowa prawa handlowego (w tym spółka komandytowa,) powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej (w tym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), co do zasady, wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki przysługujące tej spółce i jest kontynuatorem prowadzonej przez tę spółkę działalności. Sukcesja podatkowa nie obejmuje jedynie tych praw i obowiązków, które mieli wspólnicy spółki kapitałowej, a które nie funkcjonują w spółkach osobowych, w związku z czym prawa te i obowiązki nie mogą przejść po przekształceniu na spółkę osobową, której wspólnicy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że w omawianej sprawie powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej spółka osobowa (komandytowa) wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej (sukcesja generalna).

Spółka osobowa (tu komandytowa) na gruncie ustaw o podatkach dochodowych nie jest podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego; podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej (komandytowej) uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego jest natomiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym, jej dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym, kosztami są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Z powyższego wynika, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zgodnie z cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 57 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (…).

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4h updop, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W świetle ww. przepisów, wydatki z tytułu składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w części finansowanej przez płatnika składek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem, że zostaną opłacone.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z planowanym przekształceniem, Spółka Komandytowa wypłaci wynagrodzenia należne za luty 2017 r. do 9-go marca 2017 r. oraz składki ZUS związane z wynagrodzeniami należnymi za luty 2017 r. wypłaconymi pracownikom do 9-go marca 2017 r. zapłacone zostaną do 15-go kwietnia 2017 r. również przez Spółkę Komandytową. Wynagrodzenia należne za styczeń 2017 r. płatne będą do 9-go lutego 2017 r. przez Spółkę, natomiast składki ZUS od wynagrodzeń wypłaconych w lutym zapłacone zostaną przez Spółkę Komandytową do 15-go marca 2017 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że wydatki z tytułu wypłaconego wynagrodzenia za luty 2017 r., pomimo że zostaną zapłacone przez Spółkę Komandytową (spółkę przekształconą), będą mogły zostać uznane za koszt uzyskania przychodów Spółki (spółki przekształcanej), pod warunkiem, że wypłata tych wynagrodzeń nastąpi w terminie wynikającym z regulaminu wynagradzania (odrębnych przepisów).

Natomiast, w odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, należnych od ww. wynagrodzeń za miesiące styczeń oraz luty 2017 r., wskazać należy, że z uwagi na fakt, że zostaną one uregulowane przez Spółkę Komandytową odpowiednio do 15-ego marca oraz 15-go kwietnia 2017 r. będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym Spółka nie będzie już funkcjonować (będzie już przekształcona w spółkę komandytową). W konsekwencji, to wspólnicy Spółki Komandytowej będą mogli zaliczyć wydatki z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, stosownie do posiadanego udziału.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.