2017.02.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.899.2016.2.MN
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na sprzedaży obuwia i wyrobów skórzanych w wyspecjalizowanych sklepach.

W najbliższej przyszłości, Spółka zamierza rozpocząć sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych zamieszkałych na terytorium państw członkowskich innych niż Polska. Sprzedaż towarów będzie odbywać się za pomocą własnej strony internetowej. Płatności od klientów otrzymywane będą przed wysłaniem towaru za pomocą serwisów pośredniczących w transferze środków między stronami transakcji, w formie przelewów lub obciążenia karty kredytowej np. poprzez serwis płatności on-line „PayPal” (dalej: system płatności, Pośrednik).

W ramach płatności za pośrednictwem serwisu płatności online klienci będą dokonywać płatności z góry do indywidualnych złożonych zamówień. Pośrednik, w dalszej kolejności wykona przelew zbiorczy, z tytułu wszystkich przyjętych od klientów płatności, na rachunek bankowy Spółki, z częstotliwością uzgodnioną pomiędzy Spółką, a Pośrednikiem. Jedna płatność obejmuje wiele transakcji. Czyli w pierwszej kolejności płatności dokonywane przez klientów są przyjęte przez Pośrednika, a następnie środki te będą przekazywane na rachunek bankowy Spółki. Z ewidencji transakcji oraz raportu dotyczącego każdej wpłaty od „Pośrednika” będzie można jednoznacznie określić jakiej konkretnie transakcji dotyczyła dana wpłata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest i będzie obowiązany do zarejestrowania tej transakcji na kasie rejestrującej, jeżeli wystawi fakturę dokumentującą sprzedaż na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT?
Czy Wnioskodawca, w przypadku wystawienia faktury na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT przy sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia m.in. perfum na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jest i będzie zobowiązany do ewidencji tej sprzedaży na kasie rejestrującej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie będzie miała obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w związku z dostawą towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bowiem będzie jedynie zobowiązany do wystawienia faktury na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Co do zasady przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 23 ustawy VAT przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zasadą jest, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów art. 23 ust. 1 ustawy VAT).

Jednakże, na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy VAT – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty Wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy VAT – w przypadku przekroczenia wyżej wymienionej kwoty miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Jednocześnie, na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy VAT podatnicy, do których ma zastosowanie art. 23 ust 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z powyższego wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów, wówczas gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, lecz podatnik dokonał wyboru opodatkowania poza krajem. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce.

Mając powyższe na uwadze, sprzedaż wysyłkowa zachodzi, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami, ale nie mającymi obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

W sytuacji spełnienia przesłanek określonych w art. 23 ust. 2 ustawy VAT, dostawa jest opodatkowana w Polsce, sprzedawca opodatkowuje sprzedaż jak krajową, według stawki obowiązującej w Polsce i w Polsce ją rozlicza.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej w art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT został przewidziany obowiązek wystawienia faktury dokumentującej na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1, tj. bez względu na status nabywcy. Obowiązek wystawienia faktury dotyczy zarówno sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jak i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju. W związku z powyższym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej bez względu na to, czy traktuje sprzedaż wysyłkową za dokonaną na terytorium kraju czy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy VAT podatnicy, co do zasady, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. l30d, art. 134 oraz art. 138 ustawy VAT – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej, wskazując jednocześnie jakie elementy powinna ona zawierać.

Jednocześnie, zasadą jest, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, co wynika z art. 111 ust. 1 ustawy VAT.

Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych.

Jednocześnie w rozporządzeniu został przewidziany katalog wyjątków od zasady ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej. Jednym z takich wyjątków jest wskazany w § 2 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Na podstawie poz. 37 załącznika do rozporządzenia zwolniona z ewidencjonowania na kasie rejestrującej jest dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli:

dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, w sytuacji, gdy płatności od klientów otrzymywane będą przed wysłaniem towaru za pomocą systemu płatności, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do zaewidencjonowania takiej sprzedaży na kasie rejestrującej. Mimo, że płatności dokonywane są w formie płatności zbiorczych, tj. jedna płatność obejmuje wiele transakcji, możliwe jest określenie w sposób jednoznaczny jakiej czynności dotyczyła sprzedaż i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Jednocześnie mając na uwadze przepis art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT podatnik przy sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest zawsze obowiązany do wystawienia faktury, bez względu na status nabywcy, taka sprzedaż jest wystarczająco udokumentowana. Wnioskodawca będzie bowiem obowiązany do wystawienia faktury także na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkałych na terytorium innego państwa członkowskiego.

Potwierdza to m.in. interpretacja indywidualna DIS w Poznaniu z dnia 5 maja 2016 r., nr ILPP2/4512-1-115/16-2/SJ, w której organ wskazał, że:

„(...) celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym, uzasadnione jest przyjęcie, że wprowadzając zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania”.

Tym samym, organ stwierdził, że „(...) w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz konsumentów z tych krajów Unii Europejskiej, w których Spółka zarejestrowała się dla celów podatku od wartości dodanej i w których płaci podatek, nie ma obowiązku ewidencjonowania tych czynności za pomocą kasy rejestrującej”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Spółka będzie każdorazowo obowiązana do udokumentowania transakcji fakturą. Tym samym, na podstawie wystawionej faktury możliwe jest określenie nabywcy, podstaw opodatkowania oraz podatku należnego. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest konieczne co do takiej sprzedaży dodatkowe ewidencjonowanie jej na kasie rejestrującej.

W odniesieniu do pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy również przy uruchomieniu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia m.in. perfum na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie będzie obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży takich towarów na kasie rejestrującej.

Zgodnie z § 4 pkt 1 lit. o) rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 nie stosuje się w przypadku dostawy perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.

Mimo wskazanego powyżej wyłączenia, zdaniem Wnioskodawcy przepis ten nie będzie miał zastosowania do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Sprzedaż taka będzie każdorazowo ewidencjonowana zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

Sprzedaż wysyłkowa musi za każdym razem być dokumentowana fakturą, bez względu na to, kto jest nabywcą towaru. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, ewidencja sprzedaży jest prowadzona i w związku tym nie będzie objęta dodatkowym obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna DIS w Katowicach z dnia 10 lipca 2014 r., nr IBPP3/443-412/14/LŻ, w której organ odniósł się do ewidencjonowania dostawy części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), które na mocy § 4 pkt 1 lit. g) rozporządzenia zostały wyłączone ze zwolnienia wskazanego w § 2:

„Tym samym w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej nie mający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona. Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli) głównie tłumiki samochodowe z terytorium kraju na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej”.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, nawet w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są towary wskazane w § 4 pkt 1 Rozporządzenia m.in. perfumy, Spółka nie będzie obowiązana do ewidencjonowania takiej sprzedaży na kasie rejestrującej, gdyż dopełnia obowiązków ewidencyjnych poprzez wystawienie faktur dokumentujących sprzedaż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 2016 r. poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów — w myśl art. 7 ust. 1 ustawy — rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami juk właściciel (...).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż – art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy – przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Sprzedaż wysyłkowa z kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się „z kraju” do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jest w zasadzie odpowiednikiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Można bowiem stwierdzić, że jest to taka wewnątrzwspólnotowa dostawa, która następuje na rzecz podmiotu nierozpoznającego u siebie transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego – będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Na postawie art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy – w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Reasumując ww. sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami ale nie mającymi obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

W art. 23 ust. 2 ustawy postanowiono, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (z Polski) dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, czyli opodatkowuje się w Polsce, jeżeli:

całkowita wartość towarów, innych niż wyroby akcyzowe (art. 2 pkt 27 ustawy) wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego, w ramach sprzedaży wysyłkowej z Polski,
pomniejszona o kwotę podatku,
nie przekracza w danym roku limitu wyrażonego w złotych, odpowiadającego kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W ramach tej sprzedaży wysyłkowej, dostawa jest opodatkowana w Polsce, sprzedawca opodatkowuje sprzedaż jak krajową, według stawki obowiązującej w Polsce i w Polsce ją rozlicza.

Natomiast, w myśl art. 23 ust. 4 ustawy, miejscem dostaw realizowanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na terytorium danego państwa członkowskiego będzie to państwo członkowskie, w przypadku gdy w poprzednim roku podatkowym podatnik prowadził sprzedaż wysyłkową dla odbiorców na terytorium tego państwa członkowskiego, a wartość dostaw przekroczyła kwotę graniczną.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących do 31 grudnia 2016 r. regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1215).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Wskazać należy, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jednakże na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

W poz. 36 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), pod warunkiem że zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo–kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

W obecnym stanie prawnym, tj. od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników, reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2016 r. poz. 2177), zwane dalej rozporządzeniem.

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia – sprzedaż dotycząca szczególnych czynności – w pozycji 38 wymieniono dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), pod warunkiem że dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo–kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Jak wynika z zapisu § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się w przypadku:

gazu płynnego,
części do silników (PKWiU 28.11.4),
silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.

Natomiast w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – obowiązującego do dnia 31 grudnia 2016 r. – przepis § 4 pkt 1 brzmiał następująco: zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy:

gazu płynnego,
części do silników (PKWiU 28.11.4),
silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów

‒z wyjątkiem dostawy, o której mowa w lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 35 załącznika do rozporządzenia.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że aby podatnik miał możliwość skorzystać z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 38 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2016 r. (poz. 37 załącznika do rozporządzenia obowiązującego do 31 grudnia 2016 r.), muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika;
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana;
podatnik nie dokonuje dostaw towarów, ani nie świadczy usług określonych w § 4 rozporządzenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik podatku VAT – w najbliższej przyszłości, zamierza rozpocząć sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych zamieszkałych na terytorium państw członkowskich innych niż Polska. Sprzedaż towarów będzie odbywać się za pomocą własnej strony internetowej. Płatności od klientów otrzymywane będą przed wysłaniem towaru za pomocą serwisów pośredniczących w transferze środków między stronami transakcji, w formie przelewów lub obciążenia karty kredytowej np. poprzez serwis płatności on-line „PayPal” (Pośrednik). W ramach płatności za pośrednictwem serwisu płatności online klienci będą dokonywać płatności góry do indywidualnych złożonych zamówień. Pośrednik, w dalszej kolejności wykona przelew zbiorczy, z tytułu wszystkich przyjętych od klientów płatności, na rachunek bankowy Spółki, z częstotliwością uzgodnioną pomiędzy Spółką a Pośrednikiem. Jedna płatność obejmuje wiele transakcji. Czyli w pierwszej kolejności płatności dokonywane przez klientów są przyjęte przez Pośrednika, a następnie środki te będą przekazywane na rachunek bankowy Spółki. Z ewidencji transakcji oraz raportu dotyczącego każdej wpłaty od „Pośrednika” będzie można jednoznacznie określić jakiej konkretnie transakcji dotyczyła dana wpłata.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dokonując sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia (m.in. perfum) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jest i będzie obowiązany do zarejestrowania tej transakcji na kasie rejestrującej.

Wskazać w tym miejscu należy, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku, przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce), istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bezfakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów.

Należy zatem uznać, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym uzasadnione jest przyjęcie, że wprowadzając zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania.

Art. 106a ustawy stanowi, że przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą, również w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia (np. perfum). Natomiast przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją.

Tym samym w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej nie mający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona. W konsekwencji również obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej wynikający § 4 ust. 1 pkt 1 w tym szczególnym przypadku nie ma zastosowania.

Zatem sprzedaż wysyłkowa, w tym również sprzedaż towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia, dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium kraju na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie będzie miała obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w związku z dostawą towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bowiem będzie jedynie zobowiązana do wystawienia faktury na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, jest prawidłowe.

Podobnie stanowisko Wnioskodawcy w myśl którego również przy uruchomieniu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia (np. perfum) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie będzie on obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży takich towarów na kasie rejestrującej, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin