Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.689.2016.2.MD
z 28 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2016 r. (data wpływu do Organu – 9 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 25 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zakupu prawa wieczystego użytkowania oraz nieruchomości budynkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zakupu prawa wieczystego użytkowania oraz nieruchomości budynkowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 16 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPB-2-1.4514.689.2016.1.MD wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 25 stycznia 2017 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonką nabył 10 października 2016 r. (data podpisania aktu notarialnego) od Instytutu prawo użytkowania wieczystego działki oraz własność posadowionego na niej budynku jednorodzinnego. W budynku tym Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkuje od 1 grudnia 1984 r. Od czynności tej notariusz pobrał podatek na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) i art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% od podstawy opodatkowania 211.000,00 zł, tj. w kwocie 4.220,00 zł.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek 25 stycznia 2017 r., wskazując, że umowa sprzedaży opierała się na przepisach ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w akcie notarialnym odnotowano, iż Wnioskodawca „jest osobą uprawnioną w rozumieniu art. 2 pkt 2a ustawy i przysługuje mu prawo pierwszeństwa nabycia prawa użytkowania wieczystego opisywanej wyżej zabudowanej działki nr (…), o którym mowa w art. 4 ustawy, na zasadach preferencyjnych”. W akcie notarialnym powołano się też na art. 5 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pobranie podatku od czynności cywilnoprawnych było zasadne?

Zdaniem Wnioskodawcy, pobranie podatku od czynności cywilnoprawnych było w tym przypadku niezasadne, gdyż wymieniona czynność jest wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa ta określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, w tym znajdującymi się w zarządzie Instytutu, toteż do gospodarowania takimi nieruchomościami stosuje się zarówno przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, jak i innych ustaw szczegółowych dotyczących gospodarki nieruchomościami, przepisom których przyznaje się pierwszeństwo (wyrok Sądu Najwyższego z 18 lutego 2009 r. sygn. akt I CSK 389/08). Oznacza to, że jeżeli te inne ustawy zawierają odesłanie do ustawy o gospodarce nieruchomościami, to uprawnione jest zastosowanie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, co uznał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 marca 2001 r. (I OSK 640/10).

Według interpretacji zawartej w wyroku NSA z 11 lutego 2015 r. (II FSK 2742/14) należy przyjąć, że wyłączenie z podatku na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) nie odnosi się wyłącznie do czynności cywilnoprawnych, których materialnoprawna podstawa wynika z ustawy o gospodarce nieruchomościami, ale także z innych ustaw normujących gospodarkę nieruchomościami, np. ustawy o lasach.

Według Wnioskodawcy, sytuacja analogiczna zachodzi w przypadku nabycia nieruchomości od Instytutu na podstawie ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania wraz z budynkiem podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką nabył 10 października 2016 r. (data podpisania aktu notarialnego) od Instytutu prawo użytkowania wieczystego działki oraz własność posadowionego na niej budynku jednorodzinnego. Od czynności tej notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% od podstawy opodatkowania 211.000,00 zł, tj. w kwocie 4.220,00 zł. Umowa sprzedaży opierała się na przepisach ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 1774, ze zm.) stanowi, że ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z jej art. 2 ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (Dz.U. z 2016 r., poz. 52) stanowi, że ustawa reguluje zasady i tryb zbywania mieszkań wchodzących w skład budynków mieszkalnych, będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, osobom uprawnionym, na warunkach preferencyjnych.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tejże ustawy, w stosunku do mieszkań przeznaczonych przez zbywcę na sprzedaż, osobie uprawnionej przysługuje prawo pierwszeństwa w nabyciu mieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 i 1777) na zasadach preferencyjnych, o których mowa w art. 6.

Z art. 6 ust. 1 ww. ustawy wynika, że sprzedaży mieszkania dokonuje się po cenie ustalonej na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami łącznie pomniejszonej o:

  1. 6% za każdy rok pracy osoby uprawnionej,
  2. 3% za każdy rok najmu tego mieszkania

–przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 95% ceny sprzedaży mieszkania.

O określeniu sposobu ustalania ceny nieruchomości stanowi treść art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z powyższym, należy stwierdzić, że art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa jest zawarty w innej ustawie, niż ustawa o gospodarce nieruchomościami, przepisem o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli więc stanowi materialnoprawną podstawę sprzedaży nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa oraz ustalenia ceny sprzedaży – wraz ze wskazanym w odesłaniu przepisem ustawy o gospodarce nieruchomościami – należy uznać, że jest przepisem o gospodarce nieruchomościami w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Skoro zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa ta w zakresie gospodarki nieruchomościami nie narusza innych ustaw, niezasadne jest ograniczenie zakresu pojęcia spraw podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami tylko do czynności znajdujących materialnoprawną podstawę w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Zatem, w związku z tym, że podstawą czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego własność Skarbu Państwa były przepisy ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, zawierające wprost odesłanie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, to czynność ta została dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami i w przedmiotowej sprawie miało zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji przedmiotowa czynność sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem – zatem jego pobranie przez płatnika nie było zasadne.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-001 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj