Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.1056.2016.2.BC
z 21 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 09 grudnia 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) na wezwanie z dnia 01 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPB5.4510.1056.2016.1.BC, 1462-IPPB1.4511.1200.2016.1.EC o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych – jest prawidłowe,
  

• obowiązków płatnika spoczywających na Wnioskodawcy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 09 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych a także w zakresie obowiązków płatnika spoczywających na Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - S. Sp. z o.o. zajmuje się w Polsce hurtową sprzedażą nawozów i środków ochrony roślin.
Celem wspierania długofalowych relacji z klientami (hurtowniami i sklepami ogrodniczymi) Wnioskodawca zamierza wprowadzić programy handlowe lojalnościowo-motywacyjne. W ramach tych programów, za określone poziomy zamówień towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, kontrahenci będą mogli otrzymać nagrody w postaci bonów Sodexo lub voucherów turystycznych umożliwiających sfinansowanie wycieczek. Zarówno bony Sodexo jak i vouchery turystyczne będą opatrzone logo Wnioskodawcy. Warunkiem uczestnictwa w programie lojalnościowym będzie złożenie zamówienia przez kontrahenta.

Odbiorcami powyższych świadczeń będą podmioty dokonujące zakupów produktów Wnioskodawcy, w osobach ich właścicieli lub pracowników.

W piśmie z dnia 27 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że

1. Opisane we wniosku programy lojalnościowo-motywacyjne będą polegały na możliwości otrzymania przez uprawnione osoby bonów Sodexo lub voucherów turystycznych umożliwiających opłacenie nimi wycieczek w wybranym biurze turystycznym. Zarówno bony Sodexo jak i vouchery turystyczne mają być opatrzone logo Wnioskodawcy.
2. Warunki przyznania bonów Sodexo lub voucherów turystycznych byłyby opisane w regulaminie programu lojalnościowo-motywacyjnego i byłyby uzależnione od poziomu złożonych zamówień przez kontrahenta na towary sprzedawane przez Wnioskodawcę.
3. Programy lojalnościowo-motywacyjne mają być kierowane w stosunku do kontrahentów Wnioskodawcy w osobach ich właścicieli, pracowników kontrahentów, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.
4. W programach lojalnościowo-motywacyjnych nie będą mogli brać udziału pracownicy S. Sp. z o.o.
5. Bony i vouchery turystyczne mają być przekazywane imiennie na rzecz uprawnionych osób, którymi mogą być: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz na rzecz pracowników tych osób.
   
   
   

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca zwraca się z następującymi pytaniami:

1. Czy wymienione wydatki na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?
2. Jakie obowiązki w podatku dochodowym od osób fizycznych i w podatku dochodowym od osób prawnych będą spoczywały na Wnioskodawcy przekazującym bony Sodexo i vouchery turystyczne oraz na ich odbiorcach tj. przedsiębiorcach prowadzących działalność gospodarczą oraz na ich pracownikach?
   
   

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie pytania 1 a także w zakresie pytania 2 w części dotyczącej obowiązków płatnika w podatku dochodowym od osób prawnych spoczywających na Wnioskodawcy. Natomiast w zakresie pytania 2 w części dotyczącej obowiązków spoczywających na odbiorcach a także w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione w zapytaniu wydatki na zakup nagród w postaci bonów Sodexo i voucherów turystycznych przekazywanych następnie kontrahentom w ramach programów lojalnościowo-motywacyjnych, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o PDOP), podatnik ma możliwość ujęcia wydatków w kosztach uzyskania przychodów pod warunkiem, że koszty te spełniają dwie przesłanki:

1. mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu;
2. nie są ujęte w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Bony Sodexo i vouchery turystyczne będą przekazywane kontrahentom w ramach programu lojalnościowo-motywacyjnego, po złożeniu przez nich zamówienia o określonej wysokości. Wydatki na bony i vouchery będą więc miały bezpośredni związek ze sprzedażą - ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Ponadto bony Sodexo i vouchery turystyczne będą opatrzone logo firmy co nada im charakter wydatków reklamowych.

Potwierdzenie przyjętego stanowiska znajdujemy w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 16.03.2010 r., sygn. ITPB1/415-1012/09/HD. W treści tej interpretacji organ podatkowy stwierdza, że:

(...) jeśli na podstawie regulaminu przyznawania nagród, z którego jednoznacznie wynika, że nagrody przysługują kontrahentom, którzy dokonali zakupów towarów w określonej wysokości i w określonym czasie, przyznawana jest nagroda w postaci wycieczki zagranicznej, to wydatki na sfinansowanie przedmiotowej wycieczki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Organ zauważa, że możliwość uzyskania nagrody w postaci wycieczki zagranicznej skłania kontrahentów do dokonywania zakupów towarów, a w związku z tym, działanie to wpływa niewątpliwie na wzrost sprzedaży oferowanych produktów, a co za tym idzie, na osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Jeśli natomiast przyznanie nagrody nie wynika z żadnego regulaminu akcji promocyjnej i jest przyznane uznaniowo dla wybranych kontrahentów bez jasnego określenia zasad przyznania świadczenia, bądź w celu przede wszystkim rozrywkowym w stosunku do kontrahenta, świadczenie takie uznać należy raczej za wydatek o charterze reprezentacyjnym, który jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodu na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP.

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż bony i vouchery będą przekazywane kontrahentom - podmiotom dokonującym zakupów produktów Wnioskodawcy, w osobach ich właścicieli lub pracowników, to na Wnioskodawcy nie będą spoczywały żadne obowiązki podatkowe, tj. ani obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, ani obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C. Wartość świadczeń przekazanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta stanowi dla niego przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kontrahent będący osobą prawną bądź osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą (gdy świadczenie otrzymuje w związku z prowadzoną działalnością) ma obowiązek samodzielnie obliczyć podatek dochodowy.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PDOF), do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zalicza się również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Odpowiednią treść zawiera też art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, który stanowi, że do przychodów zalicza się wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym również wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W świetle powyższych przepisów otrzymywanie przez osoby fizyczne lub osoby prawne różnego rodzaju nagród w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą skutkuje powstawaniem u nich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na sposób opodatkowania tych świadczeń nie wpływa również sposób ich wykorzystania czy to osobiście przez przedsiębiorcę czy też przez zatrudnionych przez niego pracowników. W przypadku przekazania przez Odbiorcę bonów i voucherów swoim pracownikom, na Odbiorcy będą ciążyły obowiązki płatnika. Odbiorca powinien naliczyć i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki ZUS.

Za takim stanowiskiem przemawia np. decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2006 r., 1401/BF-I/418-14/4/421/06/AG czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lipca 2009 r., IBPBI/1/415-352/09/ESZ). Dotyczy to również otrzymywania nagród w postaci wycieczek (przykładowo interpretacja indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2009 r., ILPB2/415-229/09-5/ES).

Wnioskodawca także uzupełnił zdarzenie przyszłe poprzez wskazanie, że w zadanym pytaniu ujęte są dwa hipotetyczne stany faktyczne:

1. bony i vouchery turystyczne mają być przekazywane kontrahentom - przedsiębiorcom, którymi mogą być spółki kapitałowe lub osobowe jak i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą z możliwością wykorzystania ich w dowolny sposób, czy to na własne potrzeby przedsiębiorcy czy też na potrzeby zatrudnionych przez nich pracowników;
2. bony i youchery turystyczne mają być przekazywane bezpośrednio imiennie wskazanemu pracownikowi kontrahenta.
   
   

W odniesieniu do przedstawionego pierwszego stanu faktycznego zdaniem Wnioskodawcy nie będą spoczywały na nim żadne obowiązki podatkowe, tj. ani obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, ani obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C. Wartość świadczeń przekazanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, bez względu na sposób wykorzystania tych świadczeń, stanowi dla niego przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kontrahent będący o sobą prawną bądź osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą (gdy świadczenie otrzymuje w związku z prowadzoną działalnością) ma obowiązek samodzielnie obliczyć od tak otrzymanego świadczenia podatek dochodowy. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PDOF), do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zalicza się również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Odpowiednią treść zawiera też art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, który stanowi, że do przychodów zalicza się wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym również wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych – jest prawidłowe,
  

• obowiązków płatnika spoczywających na Wnioskodawcy – jest prawidłowe.
  
  

Ad. 1

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: updop).

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca zajmuje się w Polsce hurtową sprzedażą nawozów i środków ochrony roślin. Celem wspierania długofalowych relacji z klientami Wnioskodawca zamierza wprowadzić programy handlowe lojalnościowo-motywacyjne, w ramach których za określone poziomy zamówień towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, kontrahenci będą mogli otrzymać nagrody w postaci bonów Sodexo lub voucherów turystycznych umożliwiających sfinansowanie wycieczek. Zarówno bony Sodexo jak i vouchery turystyczne będą opatrzone logo Wnioskodawcy. Warunkiem uczestnictwa w programie lojalnościowym będzie złożenie zamówienia przez kontrahenta.

Opierając się na powyższym, należy uznać, że kosztami podatkowymi są wydatki ponoszone w celu osiągnięcie wyższych zysków ze sprzedaży. Niewątpliwie wydatki na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych wpłynie na uzyskanie lepszych wyników sprzedażowych a co za tym idzie zwiększenie przychodów. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca zarówno bony Sodexo jak i vouchery turystyczne będą opatrzone logo Wnioskodawcy.

Tym samym należy stwierdzić, że wydatki jakie Wnioskodawca ponosi na zakup wycieczek zagranicznych stanowiących nagrody konkursowe Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e(…).

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2 -2b i 2d pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 (...), na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
   
2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Art. 26a tej ustawy stanowi natomiast o obowiązku nałożonym na ww. płatników do składania rocznych deklaracji z powyższych tytułów.

Stosownie do art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

– ustala się w wysokości 20% przychodów;

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jedynie w ww. przepisach przewiduje obowiązki płatnika wobec urzędu skarbowego i podatnika związane z dokonywaniem wypłat należności z tytułów wymienionych w ww. art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Wnioskodawca dokonywał wypłat z powyższych tytułów. Zatem, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych w związku z przekazaniem bonów Sodexo i voucherów turystycznych. Wartość świadczeń przekazanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta stanowi dla niego przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem w tym przypadku płatnikiem będzie podmiot obdarowany. Także na Wnioskodawcy nie spoczywają obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższe uregulowania, stwierdzić należy, iż na Spółce nie będzie ciążyć obowiązek płatnika w podatku dochodowym od osób prawnych od świadczeń przekazanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika spoczywających na Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.