Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-960/11-5/WM
z 29 grudnia 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB2/415-960/11-5/WM
Data
2011.12.29



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów


Słowa kluczowe
awaria
koszty uzyskania przychodów
przychody z innych źródeł
przychód
reklamacje


Istota interpretacji
1) Czy otrzymana kwota odszkodowania stanowi przychód podlegający opodatkowaniu?
2) Czy poniesione przez Wnioskodawczynię koszty na przeprowadzenie remontu celem usunięcia skutków awarii, udokumentowane fakturami i rachunkami, stanowią koszt uzyskania tegoż przychodu?
3) Czy w przypadku nadwyżki kosztów nad przychodami poniesiona strata może być odliczona od dochodów z tego samego źródła w latach następnych.
4) Czy, w przypadku osiągnięcia źródeł przychodów w roku poprzedzającym koszty poniesione na ich uzyskanie, Zainteresowana będzie mogła obniżyć podstawę opodatkowania, jeżeli poniesione zostaną przed złożeniem zeznania podatkowego?
5) Jak rozliczyć koszty, które Wnioskodawczyni poniesie po dniu złożenia zeznania, a nie będzie już miała przychodów z tego źródła?



Wniosek ORD-IN 537 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 grudnia 2011 r. i 28 grudnia 2011 r. oraz dnia 20 grudnia 2011 r. (data uiszczenia brakującej opłaty od wniosku), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia zasad opodatkowania odszkodowania oraz zwrotu kosztów usunięcia awarii – jest:

  • prawidłowe – w odniesieniu do pytania pierwszego,
  • nieprawidłowe – w odniesieniu do pytania drugiego,
  • bezprzedmiotowe – w odniesieniu do pytań trzeciego, czwartego i piątego.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia zasad opodatkowania odszkodowania oraz zwrotu kosztów usunięcia awarii.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 grudnia 2011 r. nr ILPB2/415-960/11-3/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 grudnia 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 19 grudnia 2011 r.), zaś w 20 grudnia 2011 r. na konto Izby Skarbowej wpłynęła opłata tytułem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni podaje, iż firma X Sp. z o.o. wykonała na Jej rzecz roboty budowlane polegające na wykonaniu instalacji wodnokanalizacyjnych. Po okresie ok. pól roku od daty wykonania instalacji okazało się, że są one wykonane wadliwie, skutkiem czego doszło do awarii i zalania pomieszczeń domku jednorodzinnego. Zainteresowana zwróciła się do wykonawcy z wnioskiem o naprawienie szkody spowodowanej wykonaniem wadliwej instalacji.

Po negocjacjach i wycenie szkód zawarta została ugoda w 2010 r., której podstawą był art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego. W ugodzie wykonawca instalacji zgodził się na pokrycie kosztów pokrycia szkód i odtworzenia stanu pierwotnego obiektu zalanego w skutek awarii w wysokości ustalonej kosztorysem stanowiącym załącznik do ugody.

Wnioskodawczyni podaje, iż odstąpiono od występowania o odszkodowania na drogę sądową z uwagi na deklarację ze strony zobowiązanego do rozwiązania sporu w sposób polubowny uwzględniając czas rozpatrywania sprawy w procesie sądowym i wiążące się z tym koszty, a także konieczność szybkiego usunięcia awarii i jej skutków. Zainteresowana wskazała, iż obiekt jest przez Nią zamieszkiwany.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż zawarta ugoda przewiduje płatność w ratach. W 2010 r. na konto Zainteresowanej wpłynęła kwota w wysokości 52 888,88 zł i na tą okoliczność spółka X wystawiła CIT-8 z wykazaną w części D poz. 35. kwotą przychodu odpowiadającego wysokości wypłaconej raty odszkodowania. W celu usunięcia awarii i przywrócenia stanu poprzedniego z otrzymanych pieniędzy Wnioskodawczyni dokonała zakupu materiałów i usług udokumentowanych fakturami i dowodami zapłaty.

Za otrzymane w przyszłości środki pochodzące z odszkodowania Zainteresowana zamierza zakupić kolejne materiały i usługi celem ukończenia remontu po zaistniałej awarii. Ponieważ wypłata odszkodowania ustalona została w ratach część kosztów Wnioskodawczyni będzie zmuszona ponieść przed datą otrzymania odszkodowania, a zatem ww. odszkodowanie zrekompensuje Jej te wydatki. Może zatem zaistnieć sytuacja, że wystąpi strata (nadwyżka kosztów nad przychodami).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy otrzymana kwota odszkodowania stanowi przychód podlegający opodatkowaniu...
  2. Czy poniesione przez Wnioskodawczynię koszty na przeprowadzenie remontu celem usunięcia skutków awarii, udokumentowane fakturami i rachunkami, stanowią koszt uzyskania tegoż przychodu...
  3. Czy w przypadku nadwyżki kosztów nad przychodami poniesiona strata może być odliczona od dochodów z tego samego źródła w latach następnych...
  4. Czy, w przypadku osiągnięcia źródeł przychodów w roku poprzedzającym koszty poniesione na ich uzyskanie, Zainteresowana będzie mogła obniżyć podstawę opodatkowania, jeżeli poniesione zostaną przed złożeniem zeznania podatkowego...
  5. Jak rozliczyć koszty, które Wnioskodawczyni poniesie po dniu złożenia zeznania, a nie będzie już miała przychodów z tego źródła...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 363 § 1 naprawienie szkody jest jedną z podstawowych sankcji prawa cywilnego, polegającą na naprawieniu szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym albo niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania. Celem naprawienia szkody jest wyrównanie uszczerbku poniesionego przez poszkodowanego. Sposób naprawienia szkody jest narzucony przez art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego i może nastąpić przez przywrócenie stanu poprzedniego (restitutio in integrum), przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, zwanej odszkodowaniem.

Naprawienie szkody przez przywrócenie stanu poprzedniego, tj. stanu, który istniał zanim szkoda została wyrządzona wydaje się rozwiązaniem najprostszym. Skutki zdarzenia wyrządzającego szkodę zostają wówczas niejako automatycznie zlikwidowane. Taka restytucja nie zawsze jest jednak możliwa z uwagi na charakter uszczerbku albo też z uwagi na rozmiary szkody. Nie zawsze też będzie odpowiadać interesom samego uprawnionego.

Naprawienie szkody drogą zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej oznacza zapłatę do rąk uprawnionego sumy pieniężnej, która odpowiada wysokości szkody obliczonej podług miernika wartości, którym jest pieniądz. Z takiej też instytucji skorzystała Zainteresowana zawierając ugodę ze sprawcą szkody. Ugoda zawarta więc została zgodnie z prawem.

Wnioskodawczyni zauważa, iż problem stanowi ustalenie, czy kwota odszkodowania stanowi przychód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych.

I tak zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej również: „pdof”) opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c, od których zaniechano poboru podatku.

Zdaniem Zainteresowanej, otrzymana kwota nie została wskazana jako kwota, od której zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy pdof źródłami przychodów są inne źródła. Do innych źródeł należy przychód z tytułu odszkodowania wypłaconego na podstawie ugody. Odszkodowania co do zasady zwolnione są z podatku na podstawie art. 21 ust. pkt 3, ale zgodnie z lit. g) cytowanego przepisu zwolnieniu nie podlegają odszkodowania wynikające z zawartych umów lub ugód innych niż sądowe. Zatem – w opinii Wnioskodawczyni – przychód z zawartej ugody nie będzie zwolniony z podatku dochodowego.

Zainteresowana stanęła na stanowisku, iż takie zakwalifikowanie do źródeł przychodu nie wyklucza natomiast ustalenia i odliczenia kosztów związanych z uzyskanym przychodem.

Wypłacone odszkodowania miało bowiem na celu pokrycie kosztów usunięcia awarii i przywrócenia stanu pierwotnego, zgodnie z kosztorysem stanowiącym załącznik do zawartej ugody. Art. 10 ust 1 pkt 9 informuje o źródłach przychodu, natomiast art. 22 ust. 1 ustawy pdof mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Art. 23 ustawy pdof nie wymienia tychże kosztów jako wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy pdof dochodem ze żr6dła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami jego uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Wnioskodawczyni wskazała, iż jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. O wysokość tej straty zgodnie z ust. 3 można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych po sobie następujących pięciu latach podatkowych, w tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Zatem w przypadku Zainteresowanej podstawą opodatkowania będzie przychód wykazany w PIT-8C pomniejszony o koszty uzyskania przychodów (wydatki poniesione na usunięcie awarii i jej skutków), a jeżeli z tego źródła wystąpiłaby strata, to Wnioskodawczyni może odliczyć ją od dochodu z tego samego źródła w roku następnym.

W opinii Zainteresowanej, w przypadku, gdyby wpływ odszkodowania nastąpił w roku poprzedzającym rok poniesienia wydatku, będzie mogła uwzględnić koszty poniesione do dnia złożenia zeznania podatkowego, ponieważ koszty te dotyczyć będą tego źródła dochodu. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 5a koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia złożenia zeznania nie później jednak niż do upływu terminu określonego do jego złożenia są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Odnosząc się do pytania nr 5, Wnioskodawczyni stanęła na stanowisku, iż ustawodawca założył, że przychody są zjawiskiem wtórnym w stosunku do kosztów, czyli w pierwszej kolejności ponosimy koszty, a potem osiągamy przychód. Zatem w momencie uzyskania przychodu powinny być poniesione już wszelkie koszty związane z danym źródłem przychodu. Takiemu założeniu odpowiada art. 9 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiący, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami jego uzyskania. Jeżeli suma kosztów przekracza sumę przychodów w danej jednostce rozliczeniowej (roku podatkowym) powstaje strata, którą odliczyć można od dochodu i tego samego źródła w kolejnej jednostce czasowej (kolejnym roku podatkowym), ale tylko w wysokości #189; wartości tej straty. W opinii Zainteresowanej, ustawodawca nie przewidział jednak sytuacji, w której w pierwszej kolejności pojawia się przychód dający podstawę do ponoszenia kosztów z tytułu tegoż przychodu, a tak jest w sytuacji wypłaty odszkodowania tytułem pozasądowej ugody, która nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. W analizowanej sytuacji, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż nie będzie mogła zatem skorzystać z możliwości rozliczenia wydatków poniesionych w kolejnym roku podatkowym w okresie nie uwzględniającym zapisów art. 22 ust. 5a ww. ustawy, w którym nie pojawi się przychód ze źródła, którego koszty dotyczą. Końcowo, Zainteresowana wyraża pogląd, iż przepis jawi się tutaj jako dyskryminujący dla podatnika i powinien być poddany analizie w kierunku konstytucyjności jego zapisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

  • prawidłowe – w odniesieniu do pytania pierwszego,
  • nieprawidłowe – w odniesieniu do pytania drugiego,
  • bezprzedmiotowe – w odniesieniu do pytań trzeciego, czwartego i piątego.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do ustępu 3 artykułu 9 ustawy podatkowej, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast, zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do kategorii przychodów z innych źródeł należy zaliczyć również odszkodowania.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie ust. 2a ww. art. 11 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowana poniosła stratę w wyniku zalania pomieszczeń domu jednorodzinnego. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni zwróciła się do wykonawcy o naprawę szkody spowodowanej wykonaniem wadliwej instalacji. W wyniku negocjacji i wyceny szkód została zawarta ugoda, której podstawą był art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego. W 2010 r. na konto Zainteresowanej wpłynęła pierwsza rata płatności tytułem ugody, o której mowa powyżej. Na tą okoliczność została wystawiona informacja PIT-8C. W celu usunięcia awarii i przywrócenia stanu poprzedniego z otrzymanych pieniędzy Wnioskodawczyni dokonała zakupu materiałów i usług udokumentowanych fakturami i dowodami zapłaty.

Stwierdzić należy, iż każde odszkodowanie ma za zadanie wyrównanie szkody w majątku, utraconych korzyści lub szkody poczynionej na osobie (zadośćuczynienie). Nie daje to jednak żadnych podstaw do twierdzenia, że skoro odszkodowanie wyrównuje szkodę, to nie stanowi przychodu. Stanowi zawsze przychód, gdyż otrzymujący je powiększa w ten sposób swój majątek.

Podkreślić przy tym należy, iż odszkodowanie w żadnym wypadku nie ma charakteru restytucyjnego, bowiem niczego nie przywraca a jedynie wynagradza stratę lub krzywdę. Warunkiem otrzymania każdego odszkodowania jest zdarzenie, w wyniku którego dana osoba doznała określonego uszczerbku. Nikt nie otrzyma odszkodowania, jeśli wcześniej nie zaszła przesłanka powodująca możliwość ubiegania się o nie.

Tak więc odszkodowanie otrzymane przez Zainteresowaną na podstawie ugody z tytułu pokrycia kosztów w związku z usunięciem skutków awarii stanowi – stosownie do cytowanego wyżej art. 20 ust. 1 – przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii związanych z ustaleniem kosztów uzyskania przychodu, stwierdzić należy, co następuje.

Stosownie do cytowanego wyżej art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż wydatki związane z usunięciem skutków awarii nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy. Poniesione zostały bowiem w celu usunięcia skutków awarii w domu, a nie w celu uzyskania ww. odszkodowania. Zatem, na gruncie analizowanej sprawy, nie sposób doszukać się związku przyczynowego z osiągnięciem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania.

Reasumując, należy stwierdzić, iż otrzymywana przez Wnioskodawczynię kwota odszkodowania spełnia definicję przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w odniesieniu do pytania pierwszego, stanowisko Zainteresowanej należało uznać za prawidłowe.

Nie sposób jednak zgodzić się z Wnioskodawczynią w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków wskazanych we wniosku. Jak bowiem wskazano powyżej, Wnioskodawczyni poniosła przedmiotowe wydatki w celu usunięcia skutków awarii, a nie w celu uzyskania ww. odszkodowania. Tym samym, brak jest – wymaganego przez cytowany wyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy – związku przyczynowego pomiędzy źródłem przychodu a poniesionymi kosztami. Zatem stanowisko Zainteresowanej w odniesieniu do pytania drugiego należało uznać za nieprawidłowe.

W konsekwencji odmówienia możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kategorii kosztów uzyskania przychodu, bezprzedmiotowe stało się udzielenie odpowiedzi w odniesieniu do pytań trzeciego, czwartego i piątego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj