Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP4.4513.13.2017.1.BP
z 5 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu gospodarczego rozcieńczalników pochodzącym z odzysku (recyklingu) –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu gospodarczego rozcieńczalników pochodzącym z odzysku (recyklingu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowego lub krajowego nabycia rozcieńczalników, zawierających w swym składzie alkohol etylowy.

Rozcieńczalniki otrzymywane są w procesie odzysku (recyklingu), a ich skład jest zbliżony do poniższych przykładowych mieszanin: np.

etanol >88% oraz

octan etylu <3%

keton metylowo etylowy (MEK) <2%

Etoksypropanol <4%

woda <1%

substancje nieznane <2%

lub

np. etanol >88%

octan etylu <11%

izopropanol <2%

Etoksypropanol <4%

woda <1%

substancje nieznane <2%

Usunięcie tych substancji w dalszym procesie oczyszczenia jest technologicznie i ekonomicznie nieuzasadnione.

Etanol zawarty w powyższych rozcieńczalnikach był pierwotnie skażony metodami dopuszczonymi w krajach EU tj. wg procedur WE 3199/93. Produkt został wprowadzany przez producenta do obrotu gospodarczego poza składem podatkowym.

Kupowane rozcieńczalniki będą skażone którąkolwiek z metod opisanych w rozporządzeniu WE 3199/93. Będzie on konfekcjonowany do paleto pojemników 1000 l lub do beczek 200 1 i oferowany do sprzedaży w kraju pod własną nazwą handlową lub będzie dodawany jako półprodukt do innych wyrobów własnych.

Kod CN nabywanego wewnątrzwspólnotowo lub w kraju produktu to 2207 20 00.

Nabycie nie będzie dokonywane z zastosowaniem uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Różnorodność substancji chemicznych zawartych w produkcie nie pozwala na zastosowanie go do celów innych niż przemysłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obrót gospodarczy rozcieńczalnikami pochodzącymi z recyclingu, zawierającymi w swym składzie alkohol etylowy, musi odbywać się w składzie podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, obrót gospodarczy rozcieńczalnikami pochodzącymi z recyclingu, zawierającymi w swym składzie alkohol etylowy, w stanie niezmienionym lub jako dodatek do własnych wyrobów, nie musi się odbywać w składzie podatkowym. Jest to zgodne z wcześniejszą interpretacją IBPP4/443-505/12/BP z 12 lutego 2013 r. Wewnątrzwspólnotowe nabycie pozwala na akceptację wymogów innych Państw UE w sprawie podatku akcyzowego. Zgodnie z art. 30 pkt 9 zwalnia się od akcyzy alkohol całkowicie skażony zgodnie z recepturami wskazanymi w Rozporządzeniu Komisji WE 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r., w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Produkt był wcześniej wprowadzony do obrotu poza składem podatkowym. Po procesie odzysku alkohol nadal jest skażony którąkolwiek z metod, wskazaną w WE 3199/93. Różnorodność substancji chemicznych zawartych w produkcie nie pozwala na zastosowanie go do celów innych niż przemysłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 43 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 17 ww. załącznika pod kodem ex CN 2207 wymieniono alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

Ponadto alkohol etylowy skażony o kodzie 2207 ujęty jest również w poz. 17 załącznika nr 2 do ustawy stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy składem podatkowym jest miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   
   1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
   2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
   
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
   
4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
   
   

Natomiast w myśl art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Powyższe przepisy wskazują zakres czynności i zdarzeń opodatkowanych podatkiem akcyzowym. Czynności i zdarzenia wymienione w powyższych przepisach podlegają opodatkowaniu, jeżeli ich przedmiotem są wyroby akcyzowe należące do kategorii wyrobów energetycznych, napojów alkoholowych lub wyrobów tytoniowych.

Zgodnie zaś z art. 92 ustawy, do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

Stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy, do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Produkcją alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie, przetwarzanie, oczyszczanie, skażanie lub odwadnianie alkoholu etylowego, a także jego rozlew. (art. 93 ust. 2 ustawy)

Przy czym zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Powyższe stanowi implementacje przepisów wspólnotowych. Jak stanowi bowiem art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy rady 92/83 państwa członkowskie zostały zobowiązane określić zwolnienie od akcyzy alkoholu etylowego skażonego zgodnie z wymogami każdego państwa członkowskiego, przy czym wymogi te muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.

W świetle powyższego nabycie wewnątrzwspólnotowe i nabycie od polskiego producenta/sprzedawcy wyrobu o kodzie CN 2207 jest opodatkowane podatkiem akcyzowym. Przy czym podatek ten, co do zasady nie jest uiszczany, gdy alkohol etylowy całkowicie skażony podlega obligatoryjnemu zwolnieniu w myśl art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83.

Zatem warunkiem zwolnienia alkoholu etylowego całkowicie skażonego we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej jest jego prawidłowe skażenie.

W Polsce, tak jak w innych państwach członkowskich UE w przypadku całkowitego skażania alkoholu etylowego obowiązuje wykaz środków skażających zgłoszonych przez poszczególne państwa członkowskie, który został ujęty w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 1 ww. rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. U. WE L nr 288, str. 12 ze zm.), substancje skażające, które są wykorzystywane w każdym Państwie Członkowskim do celów całkowitego skażenia alkoholi, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a) dyrektywy 92/83/EWG, są takie jak określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Dnia 1 lipca 2013 r. zaczęło obowiązywać rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Przed wejściem w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 3199/93 stanowił, że w załączniku do niniejszego rozporządzenia określone zostały substancje skażające wykorzystywane w każdym państwie członkowskim do celów całkowitego skażania alkoholu etylowego, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a) dyrektywy 92/83/EWG. Po wejściu natomiast w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 3199/93 stanowi, że załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. Nowy załącznik wskazuje euroskażalnik jako procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich oraz dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Stosownie do art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

W myśl art. 2 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013, rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r., wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie unormowaniem zawartym w Tytule I „Procedura skażania stosowana we wszystkich państwach członkowskich” ww. załącznika, ustalono wspólną procedurę dla wszystkich państw członkowskich do celów całkowitego skażania alkoholu w celu zapobiegnięcia uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom w tej dziedzinie. Natomiast Tytuł II załącznika zawiera „Dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich”.

Procedura skażania stosowana we wszystkich państwach członkowskich:

Na hektolitr etanolu absolutnego:

• 3 litry alkoholu izopropylowego (IPA),
• 3 litry ketonu metylowo-etylowego (MEK),
• 1 gram benzoesanu denatonium.
  
  

Państwom członkowskim zezwala się, w zakresie rynku wewnętrznego, na dodawanie barwnika w celu nadania produktowi charakterystycznej barwy, która sprawia, że jest on natychmiast rozpoznawalny.

Przedmiotowe rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 162/2013 wprowadza zatem:

• procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich (euroskażalnik)
• dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.
  
  

Należy zwrócić uwagę, że Komisja Europejska w rozporządzeniu nr 162/2013 zmieniającym załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 odwołując się do regulacji Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (jej art. 27 ust. 4) podkreśliła, że dokonana zamiana uwzględnia regulację art. 27 ust. 1 lit. a) samej Dyrektywy 92/83/EWG, zgodnie z którą państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić z podatku akcyzowego alkohole, które zostały całkowicie skażone zgodnie z wymogami któregokolwiek z państw członkowskich, pod warunkiem że wymogi te zostały należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z warunkami określonymi w ust. 3 i 4 tego artykułu. Uwzględniono także samo rozporządzenie Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r., które przewiduje, że substancje skażające, które są wykorzystywane w każdym państwie członkowskim do celów całkowitego skażenia alkoholi, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a) dyrektywy 92/83/EWG, zostaną określone w załączniku do tego rozporządzenia. (pkt 1 i 2 uwag wprowadzających rozporządzenie Komisji nr 162/2013)

W pkt 3 uwag wprowadzających do rozporządzenia nr 162/2013 zwrócono także uwagę na to, że zwiększająca się liczba procedur skażania powoduje, że system skażania staje się bardziej skomplikowany, utrudnia skuteczne zarządzanie systemem i daje większe możliwości oszustwa.

W celu wyeliminowania powyższych zagrożeń w 2008 r. państwa członkowskie zapewniły grupie projektowej działającej na mocy decyzji nr 1482/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. ustanawiającej wspólnotowy program poprawy skuteczności systemów podatkowych na rynku wewnętrznym (program Fiscalis 2013) i uchylającej decyzję nr 2235/2002/WE (Dz.U. L 330 z 15.12.2007, s. 1.) daleko idące wsparcie, w które zaangażowane były liczne laboratoria celne oraz Wspólne Centrum Badawcze. Celem projektu było zbadanie możliwości stosowania wspólnych procedur skażania (europejskie substancje skażające) do celów całkowitego skażania alkoholu (pkt 4 uwag wprowadzających rozporządzenie Komisji nr 162/2013).

W swoim sprawozdaniu końcowym opublikowanym w lipcu 2011 r. grupa projektowa zaproponowała, że można by rozważyć przyjęcie procedury skażania z wykorzystaniem trzech litrów alkoholu izopropylowego (IPA), trzech litrów ketonu metylowo-etylowego (MEK) oraz jednego grama benzoesanu denatonium na hektolitr absolutnego alkoholu jako wspólnej procedury skażania do celów całkowitego skażania alkoholu. Jedną z głównych korzyści proponowanej wspólnej procedury jest to, że ma ona zastąpić liczne procedury stosowane

w sposób niezależny w różnych państwach członkowskich. Dlatego też procedurę tę należy stosować jako wspólną procedurę dla wszystkich państw członkowskich do celów całkowitego skażania alkoholu w celu zapobiegnięcia uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom w tej dziedzinie (pkt 5 uwag wprowadzających rozporządzenie Komisji nr 162/2013).

Następnie, zgodnie z art. 27 ust. 3 dyrektywy 92/83/EWG, każde państwo członkowskie przekazało Komisji nowy wykaz wymogów. Każdy z wykazów dotyczył wspólnej procedury skażania, a w niektórych przypadkach również innych istniejących procedur. Jeżeli chodzi o istniejące procedury, to niektóre państwa członkowskie wyraziły pragnienie zachowania ich na okres przejściowy lub bliżej nieokreślony okres czasu ze względu na szczególne wymogi techniczne (pkt 6 uwag wprowadzających rozporządzenie Komisji nr 162/2013). Konsekwencją wyżej opisanych działań było wprowadzenie w ramach nowego zmienionego załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. wspólnej procedury skażania alkoholu stosowanej we wszystkich państwach członkowskich z wykorzystaniem trzech litrów alkoholu izopropylowego (IPA), trzech litrów ketonu metylowo-etylowego (MEK) oraz jednego grama benzoesanu denatonium na hektolitr absolutnego alkoholu, zezwalając jednocześnie państwom członkowskim na dodawanie barwnika w celu nadania produktowi charakterystycznej barwy, która sprawia, że jest on natychmiast rozpoznawalny. Równocześnie w pewnych przypadkach dotyczących istniejących do tej pory procedur skażania alkoholu, niektóre państwa członkowskie wyraziły pragnienie zachowania ich na okres przejściowy lub bliżej nieokreślony okres czasu, ze względu na szczególne wymogi techniczne. W kwestii istniejącej dotychczas procedury, nie poruszono żadnych nowych kwestii wskazujących na istnienie ryzyka uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć (pkt 9 uwag wprowadzających rozporządzenie Komisji nr 162/2013).

Stosownie do powyższego mając na uwadze cel uzgodnienia przez państwa członkowskie nowej wspólnej procedury skażania alkoholu, obowiązującej na terytorium wszystkich państw członkowskich, a także nowe brzmienie załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 stwierdzić należy, że poszczególna procedura przyjęta przez określone państwo członkowskie ma charakter procedury dodatkowej stosowanej przez to poszczególne państwo członkowskie na jego terytorium, poza stosowaną wspólną procedurą skażania alkoholu. Tym samym alkohol etylowy będzie podlegał zwolnieniu w sytuacji gdy został on skażony na terytorium danego państwa członkowskiego metodą skażania przewidzianą dla wszystkich członkowskich (tzw. wspólną procedurą skażania) lub przyjętą przez to państwo na swoim terytorium dodatkową metodą skażania.

Komisja Europejska, jako organ, który wydał rozporządzenie wykonawcze nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 dokonała wykładni autentycznej tego rozporządzenia w dniu 12 czerwca br. na forum Komitetu Akcyzowego (CED Nr 848). Komisja Europejska stwierdziła, że:

• państwo członkowskie jest uprawnione do stosowania na swoim terytorium, tylko metody skażenia uznanej w odniesieniu do tego państwa w załączniku do rozporządzenia 3199/93,
• napoje alkoholowe, które zostały skażone zgodnie z metodą określoną w załączniku do rozporządzenia 3199/93 są zwolnione z podatku akcyzowego w całej Unii Europejskiej,
• nie ma możliwości zwolnienia w państwie członkowskim, w którym importowane produkty są dopuszczone do swobodnego obrotu, alkoholu skażonego innymi metodami niż metody zatwierdzone dla tego państwa, (przez co należy rozumieć również euroskażalnik) w załączniku do rozporządzenia 3199/93. Alkohol skażony w państwie trzecim zgodnie z metodą zatwierdzoną dla państwa członkowskiego innego niż państwo importu może być przemieszczony z państwa importu do państwa członkowskiego innego niż państwo importu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy i dopuszczony w tym państwie członkowskim do swobodnego obrotu (np. alkohol etylowy skażony całkowicie metodą niemiecką importowany do Polski, a następnie z Polski do Niemiec przemieszczany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy).
  
  

Z opisu sprawy wynika, że firma zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowego lub krajowego nabycia rozcieńczalników, zawierających w swym składzie alkohol etylowy. Rozcieńczalniki otrzymywane są w procesie odzysku (recyklingu), a ich skład jest zbliżony do poniższych przykładowych mieszanin: np. etanol >88% oraz

octan etylu <3%

keton metylowo etylowy (MEK) <2%

Etoksypropanol <4%

woda <1%

substancje nieznane <2%

lub

np. etanol >88%

octan etylu <11%

izopropanol <2%

Etoksypropanol <4%

woda <1%

substancje nieznane <2%

Usunięcie tych substancji w dalszym procesie oczyszczenia jest technologicznie i ekonomicznie nieuzasadnione. Etanol zawarty w powyższych rozcieńczalnikach był pierwotnie skażony metodami dopuszczonymi w krajach EU tj. wg procedur WE 3199/93. Produkt został wprowadzany przez producenta do obrotu gospodarczego poza składem podatkowym. Kupowane rozcieńczalniki będą skażone którąkolwiek z metod opisanych w rozporządzeniu WE 3199/93. Będzie on konfekcjonowany do paleto pojemników 1000 l lub do beczek 200 1 i oferowany do sprzedaży w kraju pod własną nazwą handlową lub będzie dodawany jako półprodukt do innych wyrobów własnych. Kod CN nabywanego wewnątrzwspólnotowo lub w kraju produktu to 2207 20 00. Nabycie nie będzie dokonywane z zastosowaniem uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Różnorodność substancji chemicznych zawartych w produkcie nie pozwala na zastosowanie go do celów innych niż przemysłowe.

W pierwszej kolejności zatem należy zauważyć, że rozcieńczalniki nabywane wewnątrzwspólnotowo lub w kraju o kodzie CN 2207 20 00, nabywane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy są alkoholem etylowym w rozumieniu art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Ponadto należy stwierdzić, że zwolnieniu z podatku akcyzowego podlega alkohol etylowy skażony w Polsce według procedury przewidzianej do stosowania we wszystkich państwach członkowskich Unii, określonej w pkt I załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 lub według procedury przewidzianej dla Polski, określonej w pkt II ww. załącznika. Zwolnieniu od akcyzy podlega również alkohol etylowy, który jest przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego całkowicie skażony zgodnie z dodatkową procedurą skażania stosowaną wyłącznie w kraju jego wyprodukowania lub procedurą skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich. Korzystanie przez podmioty ze zwolnienia skażonego alkoholu etylowego od akcyzy jest możliwie pod warunkiem prawidłowego skażenia tego alkoholu. Obowiązujące przepisy nie dopuszczają możliwości zwolnienia od akcyzy nieprawidłowo skażonego alkoholu etylowego. Z kolei metody skażania alkoholu etylowego są tak ustalane, aby po dokonaniu skażenia alkohol nie był wykorzystywany do innych celów niż przemysłowe, w tym przede wszystkim do celów spożywczych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nabycie alkoholu etylowego:

• wcześniej skażonego w Polsce według procedury przewidzianej do stosowania we wszystkich państwach członkowskich Unii, określonej w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 lub według procedury przewidzianej dla Polski;
• od podmiotu zagranicznego, który to alkohol wcześniej został skażony na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z procedurą dopuszczoną we wszystkich państwach członkowskich Unii lub dodatkowymi procedurami skażania dopuszczonymi przez państwo UE, w którym nastąpiło skażanie

-będzie korzystało ze zwolnienia przewidzianego w przepisach art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym obrót gospodarczy alkoholem etylowym skażonym zgodnie z ww. zasadami, nabywanym w Polsce będzie objęty zwolnieniem z akcyzy. Natomiast w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego skażonego zgodnie z ww. zasadami Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia z akcyzy względem tego skażonego alkoholu.

Zwolnieniu nie będzie jednak podlegał alkohol etylowy nabywany na terytorium kraju jak i nabywany wewnątrzwspólnotowo, gdy jego skażenia dokonano wg procedury zgłoszonej przez inny kraj, niż ten w którym dokonano skażenia. Jak bowiem wykazano wcześniej zastosowanie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego możliwe jest gdy jego skażenia dokonano zgodnie z dodatkową procedurą stosowaną wyłącznie w kraju jego wyprodukowania.

Tym samym gdy skażenia alkoholu etylowego pochodzącego z recyklingu (oczyszczania nie mającego wpływu na dokonane wcześniej skażenie – co wynika z opisu sprawy) nabywanego przez Wnioskodawcę na terytorium kraju, dokonano na terytorium Polski wg procedury stosowanej przez inne państwo członkowskie, taki alkohol nie będzie uznawany za alkohol całkowicie skażony dla celów zastosowania zwolnienia od akcyzy. Odpowiednio w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego pochodzącego z recyklingu nabywanego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, skażonego na terytorium państwa członkowskiego wg receptury zgłoszonej przez inny kraj, niż ten w którym dokonano skażenia – Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia względem tego alkoholu.

Wynika to z faktu, że w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego za alkohol całkowicie skażony uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszona przez państwo członkowskie, w którym nastąpiło skażenie takiego alkoholu oraz za alkohol całkowicie skażony produkowany w kraju uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszoną przez Polskę.

Stosownie do powyższego Organ nie podziela przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy, że zwolnieniem z akcyzy może być objęty alkohol etylowy skażony którąkolwiek z metod, wskazaną w rozporządzeniu 3199/93. Nie zmienia to jednak faktu, że Wnioskodawca dokonując dalszego obrotu takim alkoholem, który nabywa poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, może dokonywać go dalej poza składem podatkowym.

Reasumując Organ nie może podzielić przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w pełnym zakresie, gdyż pomimo, że obrót gospodarczy skażonym alkoholem etylowym, wprowadzonym wcześniej do obrotu poza składem podatkowym, nabywanym przez Wnioskodawcę może odbywać się poza składem podatkowym, to niewłaściwe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zwolnieniu podlega alkohol skażony którąkolwiek procedurą wskazaną w rozporządzeniu komisji 3199/93.

W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 3649/92 z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego w wewnątrzwspólnotowym przepływie produktów objętych podatkiem akcyzowym, przeznaczonych do konsumpcji w Państwie Członkowskim wysyłki (Dz. U. UE. L. Nr 369 str. 17) uproszczony dokument towarzyszący jest także stosowany w przepływie wewnątrzwspólnotowym w przypadku przewozu alkoholu całkowicie denaturowanego przewidzianego w art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83/EWG.

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy uproszczony dokument towarzyszący to dokument, na podstawie którego przemieszcza się, w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub nabycia wewnątrzwspólnotowego, wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, oraz alkohol etylowy całkowicie skażony środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. Urz. WE L 288 z 23.11.1993, str. 12, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 249, z późn. zm.).

Tym samym nabycie wewnątrzwspólnotowe przedmiotowego alkoholu etylowego powinno odbywać się na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Powyższe nie ma jednak wpływu na zastosowanie zwolnienia lub brak możliwości jego zastosowania.

Mając powyższe na uwadze, oceniając całościowo przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko, należało uznać je za nieprawidłowe

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji IBPP4/443-505/12/BP należy wskazać, że została ona wydana w innym stanie prawnym tj. przed wejściem w życia rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013 zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.