Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.7.2017.1.MPU
z 20 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 01 marca 2017 r. (data wpływu – 06 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

F. K. jest właścicielem 1/2 udziałów (w majątku osobistym) zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka numer X, położona w B., o wartości 153.000 złotych. J. K. jest właścicielką 1/2 udziałów (w majątku osobistym) zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka numer X, położona w B. o wartości 153.000 złotych. Łączna wartość nieruchomości wynosi 306.000 złotych.

Dla powyższej nieruchomości prowadzona jest w Sądzie Rejonowym – w B. w IX Wydziale Ksiąg Wieczystych – księga. W dziele czwartym wzmiankowanej księgi wieczystej wpisana jest na rzecz Banku hipoteka umowna (wynikająca z umów osób trzecich) do kwoty 383.150 (trzysta osiemdziesiąt trzy tysiące sto pięćdziesiąt) złotych.

Z F. K. oraz J. K. Wnioskodawczyni pozostaje w drugim stopniu pokrewieństwa. Jest żoną wnuka Państwa K. – P. M. Z mężem Wnioskodawczyni pozostaje w rozdzielności majątkowej.

Państwo J. i F. K. zamierzają przekazać Wnioskodawczyni, w formie darowizny, prawo własności powyższej nieruchomości w całości. Darowizna ma objąć wyłącznie prawo własności nieruchomości. Nie obejmuje przejęcia/cesji długu/umowy na rzecz Banku.

Wnioskodawczyni prosi o wskazanie podstawy naliczenia podatku od darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obliczając podstawę podatku można potrącić (odjąć od wartości nieruchomości wynoszącej 306.000 zł) zapisane w księdze wieczystej ciężary (hipoteka w wysokości 383.150 zł)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy potrącić ciężary wynikające z zapisów w księdze wieczystej przy obliczaniu podstawy opodatkowania. Zobowiązania umowne wobec Banku mogą zostać w każdej chwili przestać być regulowane przez dłużnika osobistego, a nieruchomość poddana egzekucji do wysokości zapisów wieczystoksięgowych, obciążając dłużnika hipotecznego (wnioskodawcę zapytania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Z kolei w myśl art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2016 r., poz. 790, ze zm.) w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Jak wynika z brzmienia ww. przepisu podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowi czysta wartość. Nadmienia się, iż ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w ust. 2 i 3 art. 7 ustawy przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Wobec powyższego można wskazać, iż pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza wartość rynkową tej rzeczy lub prawa. Za taki ciężar należy uznać hipotekę, która obciąża nabywaną nieruchomość i tym samym obniża jej wartość.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w formie darowizny prawo własności nieruchomości obciążonej hipoteką bez przejęcia/cesji długu/umowy na rzecz Banku.

W świetle powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego we wniosku zdarzenia należy stwierdzić, iż ustanowiona na nieruchomości hipoteka w przypadku umowy darowizny bezspornie stanowi obciążenie, które należy zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Dla ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia jaka kwota kredytu pozostała do spłacenia. Istotna jest natomiast wartość hipoteki. Jeżeli wartość hipoteki będzie równa lub przekroczy wartość przedmiotu darowizny, to zawarcie takiej umowy nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty podatku od spadków i darowizn. Wartość ta pomniejszy bowiem wartość nieruchomości nabytej w drodze darowizny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.