Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.112.2017.1.MK
z 8 maja 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest również wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej (dalej: Spółka). Spółka prowadzi działalność handlową i usługową.

Przystępując do Spółki Wnioskodawca wniósł do niej wyodrębniony organizacyjnie, finansowo oraz funkcjonalnie zespół składników majątkowych i niemajątkowych (w tym zobowiązań) wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wkład ten, zdaniem Wnioskodawcy, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ZCP). W skład ZCP wchodziły poszczególne składniki, w szczególności:

  1. środki trwałe (głównie nieruchomości),
  2. pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy,
  3. zobowiązania przyporządkowane do działalności związanej z wykorzystaniem nieruchomości,
  4. prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy umów.

Z chwilą dokonania aportu ZCP na Spółkę przeszły wszystkie ciężary i ryzyka związane z przejętymi składnikami majątkowymi. W związku z wniesieniem ZCP w formie aportu, Spółka zobowiązana była do poniesienia szeregu wydatków, m. in. na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat na wynagrodzenie notariusza, wypisy aktu notarialnego, zapłatę podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC) i prawidłowego ich udokumentowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy, jako podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych, będącemu wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, w związku z wniesieniem do Spółki wkładu w postaci ZCP, przysługuje prawo do zakwalifikowania wydatków na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat na rzecz notariusza, wypisy aktu notarialnego lub zapłatę PCC jako kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych, będącemu wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, w związku z wniesieniem do Spółki wkładu w postaci ZCP, przysługuje Mu prawo do zakwalifikowania wydatków na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat na rzecz notariusza, wypisy aktu notarialnego lub zapłatę PCC jako kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm., dalej: „KSH”), spółka komandytowa jest spółką osobową.

Z kolei art. 102 KSH stanowi, że spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Na podstawie art. 3 KSH, przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. Natomiast stosownie do art. 8 KSH spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z poźn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Powyższa zasada, jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się odpowiednio do:

  • rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
  • ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Spółki osobowe (inne niż spółka komandytowo-akcyjna), w tym spółka komandytowa, nie są podatnikami podatku dochodowego, przez co wypracowany przez nie zysk nie jest bezpośrednio opodatkowany podatkiem dochodowym na poziomie spółki. Wymienione wyżej regulacje określają, że tylko w odniesieniu do podatnika można mówić o osiągnięciu przychodu, poniesieniu wydatków będących kosztem uzyskania przychodu lub niebędących kosztami uzyskania przychodu czy uzyskania dochodu. Skoro zatem Spółka nie stanowi odrębnego podmiotu opodatkowania – jest transparentna podatkowo – to przypadające na nią przychód i koszty podatkowe opodatkowane są przez jej wspólników, w tym Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
  • być właściwie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty pośrednie, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Są nimi wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy podkreślić, że katalog wydatków nieuznawanych za koszty znajdujący w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wydatków związanych z wniesieniem składników majątkowych do spółki komandytowej (w tym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa znajduje się w art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest nią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym warunkiem uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jest istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych. Nie jest bowiem możliwe istnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa bez jakichkolwiek ww. składników (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, 2016, Legalis).

Na gruncie przedstawionego stanu faktycznego wskazano, że na ZCP składają się składniki materialne (środki trwałe) oraz niematerialne (zasoby ludzkie, obowiązki wynikające z umów). Przedmiotem aportu mają być również zobowiązania związane z działalnością prowadzoną przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi również odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tą część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Z uwagi na to, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych w postaci ZCP, wnoszony aportem do Spółki, spełnia wszystkie powyższe przesłanki to należy go zakwalifikować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Wydatki związane z reorganizacją działalności zostały poniesione w związku z rozwojem działalności Spółki – zwiększeniem ilości posiadanych przez nią aktywów. Wniesienie aportem składników majątkowych i niemajątkowych w postaci ZCP pozwala prowadzić Spółce działalność w większym wymiarze, a co za tym idzie miało i ma nadal istotny wpływ na zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Spółki. Oznacza to zatem istnienie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy samym wydatkiem a źródłem osiąganych przychodów bądź też jego zabezpieczeniem.

Co wymaga wyraźnego podkreślenia, zaniechanie podjęcia kroków opisanych w stanie faktycznym uniemożliwiałoby realizację zakładanych planów biznesowych przez Spółkę. To właśnie poprzez zwiększenie ilości posiadanych składników majątkowych i niemajątkowych (w tym licznych nieruchomości) Spółka jest w stanie zwiększyć swoje przychody.

Nie ma zatem wątpliwości, że w świetle wskazanych w stanie faktycznym okoliczności, poniesione przez Spółkę wydatki na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat, na wynagrodzenie notariusza, wypisy aktu notarialnego oraz zapłatę PCC poniesione w związku z wniesieniem do Spółki składników majątkowych i niemajątkowych w postaci ZCP, które:

  • zostały prawidłowo udokumentowane,
  • służyły osiągnięciu przychodu,
  • i nie zostały zakwalifikowane jako wydatki nieuznane za koszty w rozumieniu art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

powinny zostać zaliczone przez Wnioskodawcę, będącego wspólnikiem (komandytariuszem) Spółki, do kosztów uzyskania przychodów jako pośrednie koszty uzyskania przychodów, czyli proporcjonalnie do posiadanych przez niego udziałów w Spółce tj. zgodnie z art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, w tym przykładowo w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 marca 2016 r., ITPB1/4511-51/16/HD;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 września 2015 r., ITPB1/4511-729/15/MR.

Analogiczne stanowisko, w odniesieniu do wspólnika spółki komandytowej będącego osobą prawną, zostało zaprezentowane w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 marca 2016 r., ITPB3/4510-49/16/MJ.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, jako podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych, będącemu wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, w związku z wniesieniem do Spółki wkładu w postaci ZCP, przysługuje Mu prawo do zakwalifikowania wydatków na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat na rzecz notariusza, wypisy aktu notarialnego lub zapłatę PCC jako kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj