Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB3.4510.34.2017.1.MK
z 21 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm. - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2016 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - kwalifikacji wydatków na wypłatę bonusu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie przetwórstwa warzyw i owoców i sprzedaży mrożonek. Odbiorcami produktów Spółki są sieci sklepów wielkopowierzchniowych, hurtownie - są to odbiorcy dokonujący zakupów bezpośrednio od Spółki.

Nabywcami produktów Spółki są również inne podmioty (np. mniejsze sieci handlowe, pojedyncze punkty sprzedaży, podmioty prowadzące punkty gastronomiczne i hotele, które nie dokonują zakupu produktów Spółki bezpośrednio od niej, ale od innych dostawców (sieci sprzedaży lub hurtowni). Z ww. kategorią nabywców Spółka nie realizuje bezpośrednich obrotów (dalej grupa nabywców nie realizująca zakupów bezpośrednio u Spółki będzie nazywana: Nabywcy pośredni).

Spółce zależy na ciągłym zwiększaniu wolumenu sprzedaży i w związku z tym podejmuje szereg różnych działań, mających na celu zachęcenie zarówno bezpośrednich odbiorców, jak i tych, z którymi nie realizuje bezpośrednio obrotów (Nabywców pośrednich), do zwiększania zakupów i wybierania właśnie produktów Wnioskującej.

Jednym z działań podejmowanych przez Spółkę jest udzielanie bonusów pieniężnych, uzależnionych od wysokości obrotów zrealizowanych na produktach Spółki.

W odniesieniu do bezpośrednich odbiorców przekazywane bonusy pieniężne traktowane są jako rabaty zmniejszające cenę sprzedanych produktów i są dokumentowane wystawianymi przez Spółkę fakturami korygującymi.

Bonusy pieniężne są przekazywane także Nabywcom pośrednim, którzy nie realizują ze Spółką bezpośrednich obrotów. Wartość udzielonego i wypłaconego Nabywcy pośredniemu bonusu uzależniona będzie wyłącznie od zrealizowanego przez niego obrotu na produktach Spółki, tj. od wartości zakupów produktów Spółki dokonanych przez tego Nabywcę pośredniego w określonym czasie. Nabywca pośredni, w związku z otrzymanym bonusem pieniężnym, nie będzie zobowiązany do wykonywania na rzecz Wnioskującej żadnej usługi a jego działanie sprowadzać się będzie jedynie do nabywania produktów Spółki (jak wskazano - nie bezpośrednio od niej, lecz od innych dostawców).

Bonusy pieniężne przekazywane Nabywcom pośrednim mogą mieć charakter bonusu bezwarunkowego (określony % obrotów, należny nie zależnie od wartości obrotu) oraz bonusu warunkowego - należnego w przypadku zrealizowania określonego poziomu obrotów.

Dzięki przekazywaniu bonusów pieniężnych bezpośrednio przez Spółkę do Nabywcy pośredniego Spółka ma pewność kto faktycznie jest beneficjentem środków pieniężnych. Takie działanie Spółki przekłada się na faktyczne obniżenie ceny nabytych przez Nabywcę pośredniego produktów Spółki. Udzielenie rabatu hurtownikowi czy sieci (bezpośredniemu nabywcy) nie zawsze przekłada się na jakąkolwiek zmianę ceny dla Nabywców pośrednich.

Wysokość bonusu pieniężnego przyznawanego Nabywcy pośredniemu ustalana będzie pomiędzy tym Nabywcą pośrednim, a Spółką (przedstawicielem handlowym działającym w imieniu Spółki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przyznane i wypłacone przez Spółkę Nabywcom pośrednim bonusy pieniężne powinny być zaliczane przez Spółkę w ciężar kosztów podatkowych czy też powinny zmniejszać przychody podatkowe?

Zdaniem Wnioskodawcy przyznane przez nią bonusy pieniężne, udokumentowane notą uznaniową, będą stanowiły dla Spółki koszt podatkowy. Spółka będzie miała prawo rozpoznać ten koszt podatkowy w momencie jego poniesienia, w kwocie netto wskazanej w nocie księgowej.

Zdaniem Spółki będzie ona uprawniona do wykazania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia, w wysokości udzielonego rabatu pośredniego w kwocie netto wskazanej w nocie uznaniowej.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej Ustawy. Aby dany wydatek mógł być uznany przez podatnika za koszt uzyskania przychodów konieczne jest, by wydatek ten łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z jego zasobów majątkowych (nie stanowią kosztów uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wszystkie wskazane powyżej warunki i wymogi spełniają udzielane przez Spółkę rabaty pośrednie, zatem powinny być uznane za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów. Celem rabatów pośrednich jest motywowanie Nabywców pośrednich do zwiększenia poziomu zakupów, a w konsekwencji do zwiększenia przychodów Wnioskującej.

Ustawodawca w Ustawie CIT dokonał rozróżnienia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz innych niż bezpośrednio związane z przychodami, czyli tzw. kosztów pośrednich, określając moment, w jakim powinny być potrącane. Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty bezpośrednie powinny być - co do zasady - rozliczane w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e Ustawy).

Z uwagi na brak bezpośrednich obrotów pomiędzy Spółką a Nabywcą pośrednim, nie jest możliwe przypisanie kwoty udzielonego rabatu pośredniego bezpośrednio do konkretnych przychodów osiągniętych przez Spółkę. Dlatego tez wartość rabatu pośredniego winna zostać uznana za koszt pośrednio związany z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wypłacane rabaty pośrednie będą potrącalne w kwocie netto, w dacie ich poniesienia, przez którą należy rozumieć dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych Spółki (zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT).

Stanowisko Wnioskodawcy podzielają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 grudnia 2014 r. (znak IPPB5/423-1002/14-2/MK) uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, zgodnie z którym: „koszty wypłaty bonusu spółkom C., po spełnieniu przez nie umownych kryteriów, to wydatki zwiększające konkurencyjność towarów Spółki na rynku i mające na celu zwiększenie poziomu zakupów samochodów marek M. i S. (tj. przychodów bieżących i przyszłych Wnioskodawcy). Tym samym, trudno argumentować, iż istnieje możliwość powiązania not obciążeniowych otrzymywanych od spółek C. z konkretnymi zdarzeniami gospodarczymi generującymi przychody z działalności operacyjnej (...) biorąc pod uwagę brak bezpośredniej zależności pomiędzy przyznawanymi spółkom C. bonusami a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę, wydatki związane z wypłatą bonusów powinny stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tj. koszty pośrednie)”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej w dniu 27 lipca 2016 r., znak IPPB6/4510-347/16-2/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto, podkreślić należy, że organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.