Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.132.2017.3.AG
z 26 maja 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 15 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu towarów handlowych, udokumentowanych opisami sporządzonymi zgodnie z § 16 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 19 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.132.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 kwietnia 2017 r., a doręczono w dniu 24 kwietnia 2017 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 5 maja 2017 r., nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 28 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na własne nazwisko we własnym imieniu. Przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa wyrobów medycznych. Dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowany jest podatkiem liniowym. Przychody oraz koszty uzyskania przychodu w 2016 r. ewidencjonowane były w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nieświadomie, błędnie dokonał zakupu towarów handlowych, co udokumentowano wyłącznie paragonami fiskalnymi. Zakup ten został dokonany w celu osiągnięcia przychodów, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie znajduje się w katalogu kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. W związku z dokonanymi zakupami towarów handlowych sprzedający wydali Wnioskodawcy paragony fiskalne z kas rejestrujących, które przyjął nie będąc świadomy niewłaściwego postępowania. Biuro rachunkowe nie zwróciło Mu uwagi, że zakupy towarów winny zostać udokumentowane jedynie fakturą, której obowiązkowe elementy wymieniono w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, utrzymując Wnioskodawcę tym samym w przekonaniu o prawidłowości dokonanych działań.

Wnioskodawca wskazał, że upłynął już ustawowy termin wskazany w przepisach regulujących opodatkowanie podatkiem od towarów i usług do złożenia żądania wystawienia faktury dokumentującej zakup towarów handlowych. Zakupione towary handlowe stały się przedmiotem dalszej odsprzedaży. Przedmiotowe zdarzenie miało charakter incydentalny i nie jest przez firmę Wnioskodawcy praktykowane.

Zakup towarów udokumentowano szczegółowym opisem otrzymanego towaru handlowego, zgodnie z zapisem § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W piśmie z dnia 26 kwietnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów medycznych prowadzi od dnia 1 grudnia 2015 r. Zakup towarów handlowych udokumentowany paragonami fiskalnymi miał miejsce od stycznia do sierpnia 2016 r. Na podstawie paragonów fiskalnych udokumentowano zakup zestawów infuzyjnych od 18 kontrahentów, w oparciu o około 60 paragonów fiskalnych. Wydatek zaewidencjonowano w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w oparciu o opis, sporządzony zgodnie z § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na podstawie uzyskanych paragonów fiskalnych oraz nabytych towarów. Przychód ze sprzedaży towarów nabytych w oparciu o paragony fiskalne został ujęty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy pomimo braku faktur dokumentujących zakup towarów handlowych, dokonane zakupy, udokumentowane opisami, sporządzonymi zgodnie z zapisem § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wraz z dołączonymi do nich paragonami winny zostać zaewidencjonowane w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, przez co prowadzona księga nie będzie uznana za nierzetelną?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo braku faktur w sytuacji udokumentowania zakupu towaru handlowego opisem, sporządzonym zgodnie z § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zakup towaru winien zostać uwzględniony w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów i może stanowić koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym.

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej „materiałami” i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu datą i podpisem osoby, która je przyjęła.

Natomiast zgodnie z § 16 ust. 2 cytowanego wyżej rozporządzenia, jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury.

Z kolei, zgodnie z § 11 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia, podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy.

W myśl § 11 ust. 3 ww. rozporządzenia, księgę uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.

Według § 11 ust. 4 pkt 3 powyższego rozporządzenia, księgę uznaje się za rzetelną również, gdy błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych towarów handlowych oraz kosztów robocizny.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, w szczególności zapisy § 11 ust. 1 i ust. 4 pkt 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca uważa, że dla dopełnienia warunku prowadzenia księgi w sposób rzetelny przedmiotowe zakupy towarów handlowych winne zostać przez Niego zaewidencjonowane w księdze, pomimo braku faktur dokumentujących te zakupy, w oparciu o sporządzone opisy wraz z dołączonymi paragonami fiskalnymi. Nieujęcie zakupu towarów handlowych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów spowodowałoby uznanie tej ewidencji za nierzetelną.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca stwierdził, że wydatki poniesione na zakup zestawów infuzyjnych stanowią koszt uzyskania przychodów, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Poniesiony koszt służył osiągnięciu przychodów, gdyż zakupione zestawy infuzyjne przeznaczono do dalszej odsprzedaży celem uzyskania przychodu i nie znajduje się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

  • faktycznego poniesienia wydatku,
  • istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
  • braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
  • odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym, obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W przypadku prowadzenia przez podatnika podatkowej księgi przychodów i rozchodów, sposób prowadzenia księgi oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów w 2016 r. określało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037, z późn. zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

  1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

    1a) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie
    przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:
    1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),
    2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
    3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów (zwiększa przychody),
    4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
    1b) dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:
    1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,
    2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
    3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
    4. wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
    5. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
  1. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
    1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
    2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
    3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
    4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
    -oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Przepis § 12 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowi, że dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Przy czym należy tu mieć na uwadze, że przepis § 12 ust. 3 pkt 1a i 1b rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów obowiązywał tylko do dnia 8 kwietnia 2016 r., z tym dniem bowiem uchylony został rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 31 marca 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2016 r., poz. 467).

W myśl § 13 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, za dowody księgowe uważa się również:

  1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
  2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
  3. dowody przesunięć;
  4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
  5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przepis § 14 ust. 2 tego rozporządzenia stanowi, że dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

  1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
  2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
  3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
  4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
  5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
  6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
  7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
  8. opłat sądowych i notarialnych;
    8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
  1. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że dowodami wewnętrznymi, w tym sporządzonymi w oparciu o paragony wystawione przez sprzedawcę, nie może być udokumentowany zakup towarów handlowych. Wskazać przy tym należy, że paragonu fiskalnego nie sposób również uznać za dowód wymieniony w § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, nie zawiera on bowiem danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia.

W myśl § 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej „materiałami”, i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu datą i podpisem osoby, która je przyjęła.

Stosownie do § 16 ust. 2 tego rozporządzenia, jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury.

Zgodnie z § 16 ust. 3 ww. rozporządzenia, jeżeli podatnik otrzymał materiał lub towar handlowy oraz fakturę na ten materiał lub towar handlowy w tym samym miesiącu, opis, o którym mowa w ust. 2, dołącza do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie otrzymanej faktury.

Powyższy przepis również wskazuje, że podstawą do dokonania zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jest oryginał faktury. Nakłada on na podatnika obowiązek sporządzenia opisu przyjętego towaru (materiału) w sytuacji, gdy towar (materiał) ten dostarczony został przed dniem otrzymania faktury i/lub przed otrzymaniem faktury dokonano nim obrotu. Opis ten winien być dołączony do faktury. Podlega on tym samym zasadom przechowywania, jakim podlega faktura lub inne dokumenty księgowe.

Zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy.

Stosownie do § 11 ust. 3 tego rozporządzenia, księgę uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.

W myśl § 11 ust. 4 ww. rozporządzenia, księgę uznaje się za rzetelną również, gdy:

  1. niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5% przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub
  2. brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub
  3. błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub
  4. podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub
  5. błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe odpowiadające warunkom, o których mowa w § 12 ust. 3.

Według § 11 ust. 5 powyższego rozporządzenia, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku zapisów lub błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu.

Zauważyć należy, że nierzetelność to ewidentna niezgodność zapisu księgowego z rzeczywistością, która – gdyby została przyjęta za podstawę wymiaru – spowodowałaby ustalenie niewłaściwej wysokości podatku. Nieprawidłowość ta oznacza brak możliwości ustalenia podstawy opodatkowania, ale nie niezgodność danych ze stanem faktycznym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 grudnia 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów medycznych. W okresie od stycznia do sierpnia 2016 r. zakupił od 18 kontrahentów zestawy infuzyjne. Zakupy te zostały udokumentowane łącznie około 60 paragonami fiskalnymi z kas rejestrujących. Biuro rachunkowe prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów Wnioskodawcy, nie zwróciło Mu uwagi na nieprawidłowości związane z dokumentowaniem tych transakcji. Upłynął już ustawowy termin złożenia sprzedawcom, od których Wnioskodawca nabył zestawy infuzyjne, żądania wystawienia faktur dokumentujących zakup ww. towarów. Towary te zostały przez Wnioskodawcę sprzedane, a przychód z ich sprzedaży ujęto w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W związku z powyższym wydatki poniesione na zakup zestawów infuzyjnych, których mowa wyżej, ujęto w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w oparciu o opis sporządzony zgodnie z § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na podstawie uzyskanych paragonów fiskalnych oraz nabytych towarów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że opisu towarów, zawierających dane wskazane w § 16 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów sporządzonego w oparciu o paragony fiskalne, na podstawie ww. przepisu, nie można uznać za dowód księgowy, dokumentujący wydatki poniesione w 2016 r. na nabycie towarów handlowych. Skoro wskazane wyżej opisy nie zostały sporządzone na podstawie oryginału faktury lub innego dowodu księgowego wskazanego w § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, to nie mogą one stanowić podstawy do zaewidencjonowania w ww. księdze wydatków poniesionych na zakup towarów handlowych (zestawów infuzyjnych). W takiej sytuacji nie będzie możliwe ujęcie wydatków na zakup ww. towarów w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postepowania dowodowego.

Nie jest zatem możliwe na etapie wydawania interpretacji indywidualnej dokonanie oceny czy prowadzona przez Wnioskodawcę podatkowa księga przychodów i rozchodów za 2016 r. może zostać uznana za nierzetelną. Ocena w tym zakresie jest możliwa dopiero po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, którego częścią jest postępowanie dowodowe.

Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postepowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj