Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.80.2017.1.MS1
z 31 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.),o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania abonamentów medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników i ich rodzin oraz związanych z tym obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania abonamentów medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników i ich rodzin oraz związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z Regulaminem Wynagradzania Spółka - Wnioskodawca zawarła umowy prywatnej opieki medycznej dla pracowników (tzw. abonamenty medyczne). Umowy o świadczenie usług medycznych zostały zawarte z podmiotami, które świadczą tego typu usługi. Zakres świadczonych usług w ramach abonamentów obejmuje:

1. Świadczenia z tytułu Medycyny Pracy (zgodnie z art. 229 § 1 i 2 Kodeksu Pracy oraz art. 6 ust. 1 pkt 2a i b Ustawy o służbie medycyny pracy),
2. Świadczenia z tytułu profilaktyki opieki zdrowotnej ze względu na warunki pracy.
3. Usługi medyczne na rzecz Pracownika wykraczające poza określone w pkt 1 powyżej,
4. Usługi medyczne na rzecz członków rodziny pracownika zgłoszonych do opieki medycznej przez Pracownika.
   
   

Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej został przygotowany przez podmiot świadczący usługę wraz z osobami wykonującymi zadania służby medycyny pracy (Zgodnie z Ustawą z dnia27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy, Dz. U. 1997 Nr 96, poz. 593) na podstawie analizy ryzyka występującego na stanowiskach pracy oraz statystyki zachorowań portfela klientów.

Zgodnie z zawartymi umowami opłaty są ponoszone w formie miesięcznego abonamentu - ryczałtowa opłata, bez względu na ilość zrealizowanych przez pracowników usług medycznychw danym miesiącu. Na podstawie zapisów w Regulaminie Wynagradzania, koszt abonamentu jest rozdzielony między pracodawcę i pracownika w następujący sposób:

1. Wnioskodawca pokrywa w całości koszt świadczeń określonych w punkcie 1,
2. Wnioskodawca pokrywa w całości koszt świadczeń określonych w punkcie 2,
3. Wnioskodawca pokrywa 70 % kosztów określonych w punkcie 3,
4. Pracownik pokrywa 30% kosztów określonych w punkcie 3 i 100% kosztów usług określonych w punkcie 4, w formie potrącenia z wynagrodzenia netto.
   
   

Jednocześnie koszty określone w punkcie III są doliczane pracownikowi do przychodu i są opodatkowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty abonamentu ponoszone przez pracodawcę i pracownika zgodnie z wyszczególnieniem w opisie stanu faktycznego za świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej ze względu na warunki pracy stanowią przychód pracownika i winny być podstawą naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wnioskodawca wskazuje, że koszty abonamentu za świadczenia medyczne, które zostały wymienione w punktach 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyczna opieka zdrowotna ze względu na warunki pracy) ponoszone przez pracodawcę nie stanowią przychodu dla pracownika ze stosunku pracy zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy(Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.) - wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Koszty abonamentu za świadczenia medyczne z punktu 3 i 4, w związku z tym, że wykraczają poza przepisy Kodeksu pracy i ustawy o służbie medycyny pracy są doliczane, jako przychód pracownika do wynagrodzenia i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.)o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiąceod stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Stosownie do treści art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika,po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składekna ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Zgodnie z przepisem art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. la.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę prywatnej opieki medycznej dla pracowników (tzw. abonamenty medyczne). Umowa dotyczy świadczeń w ramach medycyny pracy, profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy a także pakietów wykraczających poza medycynę pracy i profilaktykę oraz świadczeń na rzecz członków rodziny pracowników, w zamian za ustalony abonament pieniężny. Abonament medyczny, do którego zapłaty zobowiązany jest pracodawca ma charakter opłaty ryczałtowej. Koszty abonamentu za powyższe świadczenia będą rozdzielone pomiędzy pracodawcę (Wnioskodawcę) i pracowników w ten sposób, że pracodawca pokrywa następujące pakiety świadczeń:w całości - koszt świadczeń z zakresu medycyny pracy (1) i koszt świadczeń z zakresu profilaktyki medycznej ustalonych zgodnie z warunkami pracy (2) oraz w części (70%) - koszt świadczeń w zakresie pakietu wykraczającego poz określone w punkcie 1.

Należy wyjaśnić, że opłacanie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1662, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Natomiast pozostałe koszty opieki medycznej, inne niż wyżej wymienione, ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników, stanowią przychód ze stosunku pracy pracownika.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy pracodawca ponosi koszty abonamentu za świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy, to ponoszone koszty przez Wnioskodawcę (pracodawcę) nie stanowią podstawy do naliczania podatku dochodowego dla pracownika i z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Tut. organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie świadczeń medycznych z pkt 3 i 4, gdyż świadczenia te nie były przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się(w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.