Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.36.2017.2.JC
z 8 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2017 r. (data nadania 26 maja 2017 r., data wpływu 29 maja 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-1.4010.36.2017.1.JC, z dnia 11 maja 2017 r. (data doręczenia 19 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w rezultacie otrzymania na skutek połączenia Nieruchomości oraz kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotychczas przez Spółkę Przejmowaną, związanej z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w tym zakresie - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w rezultacie otrzymania na skutek połączenia Nieruchomości oraz kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotychczas przez Spółkę Przejmowaną, związanej z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w tym zakresie.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


H. B.V. (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową (besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid - odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą w Holandii. Wnioskodawca podlega w Holandii opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, tzn. jest holenderskim rezydentem podatkowym podlegającym w Holandii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i nie korzystającym ze zwolnienia z opodatkowania.

Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem spółki kapitałowej P. sp. z o.o. z siedzibą w Polsce, która podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, tzn. jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i nie korzystającym ze zwolnienia z opodatkowania.

Ze względów biznesowych, a przede wszystkim ze względu na chęć uproszczenia struktury grupy, do której należą ww. podmioty, jak również w związku z oczekiwaniami ze strony banku finansującego i mając na uwadze postanowienia dokumentów finansowania zawartych z tym bankiem, planowane jest przeprowadzenie w 2017 r. (lub później) połączenia Wnioskodawcy ze spółką P. sp. z o.o. (dalej: „Spółka Przejmowana”).

Planowane połączenie Wnioskodawcy ze Spółką Przejmowaną będzie połączeniem transgranicznym, o którym mowa w art. 5161 i nast. ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”). Połączenie transgraniczne przeprowadzone zostanie na podstawie właściwych przepisów prawa handlowego, w szczególności zgodnie z regulacjami zawartymi w KSH oraz przepisami holenderskimi.

Połączenie będzie dokonane poprzez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej na spółkę przejmującą (Wnioskodawcę). W wyniku połączenia, byt prawny Spółki Przejmowanej ustanie w dniu wykreślenia z Krajowego Rejestru Sądowego, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. W wyniku połączenia, Spółka Przejmowana zostanie włączona do Wnioskodawcy i przestanie istnieć, a Wnioskodawca wejdzie we wszystkie przewidziane w przepisach prawa i obowiązki polskiej Spółki Przejmowanej oraz przejmie cały jej majątek. Wszelkie składniki majątku Spółki Przejmowanej zostaną przeniesione na Wnioskodawcę. Wnioskodawca przejmie również wszelkie zobowiązania Spółki Przejmowanej.


W tym miejscu należy wskazać, że w związku z przejęciem całego majątku Spółki Przejmowanej, Wnioskodawca zostanie właścicielem nieruchomości położonej w Polsce (dalej: „Nieruchomość”).


W następstwie planowanego połączenia, Nieruchomość będzie wykorzystywana do kontynuowania działalności prowadzonej przez Spółkę Przejmowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy wskazać, że Wnioskodawca nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce za pośrednictwem odrębnego podmiotu, zatem będzie on kontynuował tę działalność samodzielnie.

Co więcej, w ramach sukcesji prawnej i podatkowej, uregulowanej odpowiednio w art. 494 § 1 KSH i art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. 613, poz. 1578 ze zm., dalej jako: „Ordynacja podatkowa”), Wnioskodawca stanie się stroną wszelkich praw i obowiązków wykonywanych w Polsce, których stroną dotychczas była Spółka Przejmowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w rezultacie przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. otrzymania na skutek połączenia Nieruchomości oraz kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotychczas przez Spółkę Przejmowaną, związanej z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: „updop”) w tym zakresie?


Zdaniem Wnioskodawcy, w rezultacie przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. otrzymania na skutek połączenia Nieruchomości oraz kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotychczas przez Spółkę Przejmowaną, związanej z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym zakresie Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 2 updop.


Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy


Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.


Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 2 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje prowadzenie działalności związanej z Nieruchomością położoną w Polsce, zatem będzie uzyskiwał dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na podstawie updop. Będzie on podatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 2 tej updop, tj. wyłącznie od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Holandii, gdzie podlega on opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W celu wyeliminowania ryzyka podwójnego opodatkowania w sytuacji jak przedstawiona powyżej, została zawarta umowa między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana 13 lutego 2002 r. (Dz.U. Nr 216; poz. 2120, dalej: „UPO”).

Art. 6 ust. 1 UPO stanowi wprost, że dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.


Art. 6 ust. 2 UPO stanowi, że postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.


Art. 6 ust. 4 UPO stanowi, że postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.


Powyższe postanowienia art. 6 UPO prowadzą do konkluzji, że katalog dochodów nim objętych, jest bardzo szeroki - wskazuje on nie tylko na dochody z najmu i dzierżawy, ale również dochody innego rodzaju wynikające z użytkowania majątku nieruchomego, a także na dochody z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i dochody z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.

Dokonując interpretacji postanowień UPO należy zwrócić uwagę na tekst wypracowanej przez OECD Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Modelowa Konwencja OECD”), stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja OECD, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Pkt 3 Komentarza do art. 6 Modelowej Konwencji OECD (wersja z 2014 r.) wyjaśnia, że ogólna reguła nakazująca opodatkowanie dochodu z majątku nieruchomego w państwie jego położenia, znajduje zastosowanie bez względu na sposób wykorzystywania nieruchomości.

W tym kontekście warto również zwrócić uwagę na pkt 4 Komentarza do art. 6 Modelowej Konwencji OECD, który stanowi, że prawo do opodatkowania w państwie źródła (tj. w miejscu położenia nieruchomości) ma priorytet wobec prawa do opodatkowania w tym drugim państwie, także wtedy, gdy przedsiębiorstwo choćby pośrednio osiąga dochód z nieruchomości. Komentarz wskazuje, że priorytet opodatkowania w państwie położenia nieruchomości nie stoi na przeszkodzie opodatkowaniu dochodu z nieruchomości jako zysków przedsiębiorstwa, lecz zabezpiecza opodatkowanie dochodu z nieruchomości w państwie jej położenia także w przypadku, gdy ta nieruchomość nie jest częścią zakładu położonego w tym samym państwie.


Z powyższego wynika zatem, że jeżeli rezydent podatkowy jednego państwa osiąga dochód z nieruchomości położonej w drugim państwie, to w pierwszej kolejności powinien on rozpoznawać dochody związane z tą nieruchomością w państwie jej położenia.


Oprócz regulacji UPO dotyczących opodatkowania dochodów z nieruchomości, należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 7 UPO dotyczące miejsca opodatkowania zysków przedsiębiorstw.


Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.


Postanowienia UPO oraz updop prowadzą do konkluzji, że jakiekolwiek dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością związaną z Nieruchomością położoną w Polsce będą opodatkowane w Polsce.


Z analizy powyższych przepisów wynika, że dla celów rozliczenia podatku dochodowego w Polsce Wnioskodawca powinien brać pod uwagę dochody osiągnięte w związku z prowadzoną działalnością związaną z Nieruchomością, w tym:

  • bieżące dochody osiągane z Nieruchomości, w tym z bezpośredniego użytkowania, najmu lub innego rodzaju użytkowania Nieruchomości (biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca będzie kontynuował działalność Spółki Przejmowanej, takie dochody zapewne wystąpią);
  • dochody z Nieruchomości jako dochody z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa (w sytuacji, gdyby wystąpiły);
  • dochody ze zbycia Nieruchomości w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do Nieruchomości (w sytuacji, gdyby wystąpiły).


Reasumując, analiza updop i UPO prowadzi do wniosku, że w rezultacie przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. otrzymania na skutek połączenia Nieruchomości oraz kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotychczas przez Spółkę Przejmowaną, związanej z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym zakresie Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 2 updop.


W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.


W myśl art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
  2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
  3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
  4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
  5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Przepisy updop przewidują więc dwie generalne zasady dotyczące opodatkowania:

  1. zasadę rezydencji, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkie dochody danego podmiotu, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium danego państwa, niezależnie od miejsca (źródła) ich powstania.
    Z zasadą rezydencji powiązana jest konstrukcja nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 updop);
  2. zasadę źródła, w myśl której - niezależnie od miejsca zamieszkania czy też lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

Z zasadą źródła wiąże się ograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 2 updop), którego istotą jest to, że podmioty objęte takim obowiązkiem, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody takich podmiotów nie mogą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przypadku jednak, gdy Polska jest stroną umów o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, umowy takie mają pierwszeństwo w stosowaniu przed zapisami ustawy odnośnie ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. W przedmiotowej sprawie będzie to Konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120, dalej: „umowa polsko-holenderska”).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy polsko-holenderskiej, dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 6 ust. 2 umowy polsko-holenderskiej, określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne oraz statki eksploatowane w żegludze śródlądowej nie stanowią majątku nieruchomego.


Na podstawie art. 6 ust. 3 umowy polsko-holenderskiej, postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.


Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu (art. 6 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej).


Opodatkowanie dochodu z majątku nieruchomego może mieć miejsce zarówno w państwie położenia nieruchomości, jak i w państwie rezydencji. Opodatkowanie dochodu z majątku nieruchomego następuje w oparciu o zasadę priorytetu państwa położenia majątku. U podstawy powyższej zasady leży istnienie szczególnie ścisłego ekonomicznego związku majątku nieruchomego z państwem położenia tego majątku (państwem źródła). Umowa polsko-holenderska przypisuje państwu położenia majątku nieruchomego prawo do opodatkowania uzyskiwanego z niego dochodu.


Wskazać należy, że ww. umowa rozgranicza:

  • zyski przedsiębiorstwa (art. 7) oraz dochody z majątku nieruchomego (art. 6). Od prawa wewnętrznego każdego państwa zależy jaka część dochodu zostanie przypisana zyskom przedsiębiorstwa, a jaka część – dochodom z majątku nieruchomego.
  • bieżące dochody uzyskiwane z majątku nieruchomego (art. 6) a dochody uzyskiwane z przeniesienia własności majątku (art. 13). Ponieważ art. 6 ust. 3 posługuje się pojęciem użytkowania majątku nieruchomego, to nie każdy dochód, pozostający w związku z majątkiem nieruchomym, jest opodatkowany zgodnie z art. 6, w szczególności użytkowanie majątku nieruchomego w rozumieniu umowy polsko-holenderskiej musi być postrzegane jako czynność wykonana w pewnym okresie, bez zmiany stosunków własnościowych względem majątku nieruchomego. Przeniesienie (w całości lub częściowo) własności majątku nieruchomego na inną osobę, w wyniku czego podatnik pozbywa się majątku nieruchomego jako źródła dochodu, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 13 umowy.


Art. 13 ust. 1 umowy polsko-holenderskiej stanowi, że zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.


W ocenie tutejszego organu art. 6 umowy polsko-holenderskiej znajdzie zastosowanie jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

  • dochód został osiągnięty z majątku nieruchomego, w rozumieniu ust. 2, gospodarstwa rolnego lub gospodarstwa leśnego,
  • dochód jest uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania bądź siedzibę w Polsce lub w Holandii,
  • majątek nieruchomy bądź gospodarstwo rolne lub leśne położone jest w drugim umawiającym się państwie.


Na gruncie umowy nie ma znaczenia, kto jest właścicielem majątku nieruchomego będącego źródłem dochodu. Dla celów umowy polsko-holenderskiej wystarczające jest ekonomiczne władztwo osoby uzyskującej dochód nad majątkiem nieruchomym, którego nie należy utożsamiać z pojęciem własności w stosunkach cywilnoprawnych. Dlatego art. 6 umowy znajduje zastosowanie również do dochodu uzyskiwanego z podnajmu majątku nieruchomego, czy innych pośrednich form jego wykorzystania. Do opodatkowania dochodu zgodnie z art. 6 wystarczające jest istnienie związku pomiędzy majątkiem nieruchomym a dochodem. Art. 6 odnosi się do wszystkich dochodów osiąganych z majątku nieruchomego, niezależnie od tego, czy są one związane z wykonywaniem określonych czynności, czy są związane wyłącznie z posiadaniem takiego majątku.


Prawo państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony do nałożenia podatku na dochód uzyskiwany z nieruchomości ma zawsze pierwszeństwo przed prawem państwa rezydencji.


Pierwszeństwo zasady położenia majątku przed zasadą miejsca położenia zakładu wynika z art. 6 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej. Opodatkowanie dochodu z majątku nieruchomego następuje zawsze w państwie jego położenia. Bez znaczenia jest, czy majątek nieruchomy jest częścią majątku przedsiębiorstwa. Dochód osiągany z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa może być opodatkowane w miejscu położenia majątku nieruchomego, niezależnie od zasad opodatkowania dochodu przedsiębiorstw.

Nie jest zatem konieczne rozpatrywanie w przedmiotowej sprawie czy Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce zakład, bowiem na podstawie powyżej zacytowanego przepisu zyski Wnioskodawcy osiągane z majątku nieruchomego położonego w Polsce będą opodatkowane zgodnie z art. 6 umowy polsko-holenderskiej.


Wspomniany przepis nie zawiera jakiegokolwiek odesłania do regulacji art. 7 umowy (zyski przedsiębiorstw, zakład), co ma przykładowo miejsce w przypadku dochodów z odsetek lub dywidend.


Wobec tego, jeżeli Wnioskodawca będzie osiągał w Polsce dochód typowo pochodzący z majątku nieruchomego nie ma powodu, aby opodatkowanie takiego dochodu rozważać w aspekcie istnienia zakładu Wnioskodawcy.


Zatem dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością związaną z Nieruchomością położoną w Polsce będą opodatkowane wyłącznie w Polsce.


Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że w rezultacie przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. otrzymania na skutek połączenia Nieruchomości oraz kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotychczas przez Spółkę Przejmowaną, związanej z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym zakresie Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 2 updop, należało uznać za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj