Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.24.2017.2.LG
z 9 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 25 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury przed dokonaniem dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury przed dokonaniem dostawy towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 maja 2017 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 22 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.24.2701.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca „X” Sp. z o.o. Sp. komandytowa jest zarejestrowanym podatnikiem VAT dokonującym dostawy towarów i świadczenia usług dla podmiotów z Polski jak i podmiotów z zagranicy.

„X” Sp. z o.o. Sp. komandytowa mająca siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski, prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie projektowania i wykonania pod specjalne zamówienie a następnie dostarczenia i montażu kompletnych linii transportowych (montażowych) przeznaczonych do produkcji siedzeń samochodowych w halach montażowych. Montaż linii odbywa się w miejscu dostawy wskazanym przez odbiorcę.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca dokonał początkiem marca br. odprawy celnej i wysyłki transportem morskim wykonanej linii do odbiorcy w Argentynie. Przesyłka zgodnie z planem dotrze do miejsca przeznaczenia 4 kwietnia 2017r. Wówczas rozpocznie się montaż linii przez pracowników Wnioskodawcy, którzy w tym celu odbędą podróż służbową. Prace montażowe, konfiguracja modułów oraz próbne uruchomienie i odbiór całej linii potrwa około 2 tygodni i zakończy się w drugiej połowie kwietnia br. Wnioskodawca na potrzeby dokonania odprawy celnej początkiem marca br. wystawił fakturę, będącą podstawą ustalenia wartości świadczenia w zgłoszeniu celnym. Warunki dostawy Incoterms ustalono na DAP Escobar Argentyna.

Ponadto w piśmie z 25 maja 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Istotą transakcji jest zrealizowanie kontraktu handlowego na który składa się:
   
   1. zaprojektowanie linii transportowo-montażowej, przygotowanie stosownej dokumentacji technicznej i uzyskanie jej akceptacji przez Zamawiającego,
   2. wyprodukowanie linii, próbne złożenie jej i uruchomienie w zakładzie Wnioskodawcy, uzyskanie wstępnej akceptacji Zamawiającego,
   3. spakowanie linii i jej dostarczenie na miejsce docelowego montażu,
   4. montaż i konfiguracja linii oraz próbne jej uruchomienie w zakładzie Zamawiającego,
   5. wdrożenie i wyszkolenie pracowników Zamawiającego odpowiedzialnych za utrzymanie jej na miejscu,
   6. odbiór linii przez Zamawiającego.
2. Kontrakt handlowy nie doszedłby do skutku, gdyby jego przedmiotem miało być tylko wyprodukowanie linii i jej dostarczenie do Zamawiającego. Nie uzyskałaby ona w żadnym stopniu swojej funkcjonalności. Biorąc pod uwagę złożoność technologiczną produktu należy stwierdzić iż bez usługi montażu nie mógłby on być wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem. Istotą transakcji jest więc dostawa towaru w stanu zapewniającym wykorzystanie jego funkcjonalności czyli wyprodukowanego i poskładanego w jedną sprawnie działającą całość - czyli dostawa towaru z jego montażem. Te elementy transakcji są ze sobą ściśle związane i nierozerwalne.
   
3. Montaż jak również konfiguracja oraz próbne uruchomienie linii transportowo - montażowej jest operacją skomplikowaną, wymagającą specjalistycznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia. Proces ten trwa w zależności od wielkości linii i modułów z których jest zbudowana od kilku do kilkunastu dni. W przypadku linii dostarczanej do Argentyny będącej przedmiotem wniosku trwał on 2 tygodnie.
   
4. Zgodnie z „Ogólnymi Warunkami Zakupu” zaakceptowanymi przez obie strony kontraktu Dostawca ponosi ryzyko utraty i uszkodzenia dostawy dopóki nie nastąpi ich transfer na rzecz Odbiorcy, zgodnie z warunkami Incoterms. W przedmiotowej sprawie strony ustaliły warunki dostawy DAP Escobar Argentyna. Natomiast przeniesienie ryzyka związanego z usługami (montażu, konfiguracji i próbnego uruchomienia) następuje po ich ostatecznym zaakceptowaniu przez Odbiorcę na podstawie stosowanych przez niego procedur.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i dla spełnienia wymogów procedury wywozu Wnioskodawca był uprawniony do wystawienie faktury wcześniej niż 30 dni przed dniem powstania obowiązku podatkowego (dokonania dostawy, wykonania usługi) a jeżeli nie przysługiwało mu takie uprawnienie, to biorąc pod uwagę, iż nie są akceptowane inne niż faktura dokumenty handlowe do odprawy celnej, jakim dokumentem handlowym winien się posłużyć?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Projektowanie, wykonanie, dostawa i montaż kompletnej, wykonanej pod specjalne zamówienia linii transportowej wypełnia znamiona realizacji świadczenia kompleksowego. Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak gdy usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wówczas usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Stanowisko takie przedstawił TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999r., C-349/96.

Zatem w opisanym przypadku projektowanie, wykonanie, dostawa linii i jej montaż należy zakwalifikować jako świadczenie złożone i nie dzielone na osobne transakcje.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane, przy czym nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Z kolei miejsce dostawy to miejsce opodatkowania danej czynności. W związku z powyższym realizowane przez Wnioskodawcy świadczenie kompleksowe powinno być traktowane jako dostawa towarów z montażem i opodatkowane na terytorium Argentyny.

Dla dostawy towarów z montażem ustawodawca nie przewidział szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, dlatego w tym zakresie obowiązuje zasada ogólna wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tej regulacji obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Toteż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstanie po dokonaniu montażu i odbioru linii transportowej, czyli w miesiącu kwietniu br. (przy braku wcześniejszych zapłat).

Z kolei zgodnie z art. 106b podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Natomiast art. 106i ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej, niż 30 dni przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Eksportując towary należy dokonać zgłoszenia wywozowego towarów z obszaru celnego Wspólnoty obligatoryjnie w formie elektronicznego komunikatu przesyłanego do Systemu Kontroli Eksportu (ESC). Zgłoszenia dokonuje zgłaszający albo jego reprezentant. Elektroniczne zgłoszenie wywozowe, w formie komunikatu IE-515 opatrzonego kluczem do bezpiecznej transmisji danych, może być przesłane do systemu ECS za pomocą strony internetowej, poczty elektronicznej lub z wykorzystaniem interfejsu niewizualnego.

Przy odprawie celnej od dokonującego wywozu wymaga się przedstawienia faktury handlowej określającą wartość świadczenia. Nie są akceptowane faktury pro forma czy inne niż faktura dokumenty handlowe.

Faktura handlowa nie jest dokumentem zawierającym VAT, stanowi jednak podstawę do wystawienia na jej podstawie innego dokumentu zawierającego zarówno podatek VAT, jak i podstawę jego naliczenia. Na podstawie faktury handlowej udokumentowany jest import i eksport towarów, który wraz z dokumentem odprawy celnej SAD stanowi potwierdzenie wykonania tych czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawiony stanie faktycznym, był on uprawniony do wystawienia faktury sprzedaży wcześniej niż 30 dni przed powstaniem obowiązku podatkowego celem spełnienia wymogów odprawy celnej. Rozpoznanie obowiązku podatkowego nastąpi w dacie zakończenia montażu i przekazanie gotowej linii transportowej odbiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – w świetle art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Terytorium państwa trzeciego to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Jak stanowi pkt 6 tego artykułu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W ramach świadczenia złożonego wyróżnić można świadczenie podstawowe, zasadnicze oraz świadczenia pomocnicze, które nie stanowią celu samego w sobie, ale służą wykonaniu świadczenia podstawowego. Świadczenie złożone jako jedną całość należy opodatkować według zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

W sprawie środkiem do zrealizowania celu jakim jest funkcjonowanie linii montażowo-transportowej są czynności takie jak: zaprojektowanie tej linii wraz z przygotowaniem dokumentacji technicznej, jej wyprodukowanie, próbne złożenie i uruchomienie, spakowanie i dostarczenie do miejsca docelowego, montaż i konfiguracja oraz próbne jej uruchomienie, wdrożenie i wyszkolenie pracowników Zamawiającego linie oraz jej odbiór. Zatem czynności te służą do pełnej realizacji kontraktu jakim jest funkcjonowanie linii do czynności do których jest przeznaczona. Mając to na uwadze w sprawie nastąpi dostawa towaru w postaci linii montażowo-transportowej.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że projektowanie, wykonanie, dostawa linii i jej montaż należy zakwalifikować jako świadczenie złożone, niedzielone na osobne transakcje, czyli dostawę towaru i świadczenie usług dotyczących tej dostawy.

Z brzmienia art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy.

Według art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

W przypadku gdy instalacja lub montaż dokonywane są w państwie członkowskim innym niż państwo dostawcy, państwo członkowskie, na terytorium którego dokonywana jest instalacja lub montaż, podejmuje środki niezbędne, aby uniknąć podwójnego opodatkowania w tym państwie członkowskim.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „montaż” oraz „instalacja”. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń, itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei „instalacja” to montowanie gdzieś urządzeń technicznych.

Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego art. 22 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zdaniem tutejszego organu, przez „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też za montaż lub instalację w rozumieniu art. 22 ustawy należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru.

Należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są – co do zasady – jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia, dla celów podatku od towarów i usług, stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

W sprawie miejsce dostawy towarów jest ustalone w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. miejscem dostawy linii transportowo-montażowej jest miejsce jej instalacji, tj. terytorium Argentyny. Bowiem instalacja, konfiguracja i montaż linii nie są prostymi czynnościami umożliwiającymi funkcjonowanie linii zgodnie z jej przeznaczeniem.

Wnioskodawca wskazał, że na potrzeby dokonania odprawy celnej wystawił fakturę.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 106i ust. 7 ustawy stanowi, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Tym samym niezgodnie z ww. przepisem art. 106i ust. 7 ustawy Wnioskodawca wystawił fakturę przed dokonaniem dostawy, która odbyła się na warunkach Incoterms DAP Argentyna.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy odprawie celnej nie są akceptowane faktury proforma czy inne niż faktura dokumenty handlowe.

W tym miejscy należy zwrócić uwagę na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 września 2016 r. w sprawie zgłoszeń celnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1498), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 28 ust. 1 ww. rozporządzenia, do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu lub uszlachetniania biernego oraz do zgłoszenia do powrotnego wywozu dołącza się:

1. fakturę albo w przypadku braku faktury - fakturę prowizoryczną lub fakturę pro forma, która dotyczy zadeklarowanej wartości, z zastrzeżeniem ust. 2;
2. pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z wywozem, uszlachetnianiem biernym lub powrotnym wywozem towarów;
3. dokumenty, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 1 i 6.
   
   

Na podstawie § 26 ust. 1 rozporządzenia, do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu oraz procedurą końcowego przeznaczenia, poza dokumentem, o którym mowa w art. 145 rozporządzenia wykonawczego, dołącza się:

1. specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli specyfikacji;
2. dokumenty wymagane w celu zastosowania preferencyjnych ustaleń taryfowych;
3. pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z przywozem towarów;
4. dokumenty, na podstawie których można określić podstawę opodatkowania towarów, jeżeli faktura lub inny dokument służący do ustalenia wartości celnej towarów nie zawiera niezbędnych danych do ustalenia tej podstawy;
5. dokumenty, na podstawie których można dokonać klasyfikacji taryfowej towaru, takie jak certyfikat wystawiony przez producenta lub uprawnioną do tego placówkę badawczą, zawierający skład chemiczny i surowcowy towaru (do 100%), informacje o procesie produkcyjnym, opinia rzeczoznawcy, specyfikacja określająca budowę i funkcjonalność urządzenia lub inne dokumenty pozwalające na identyfikację towaru;
6. inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych.
   
   

Mając na uwadze powyższe nie istnieje wymóg aby do odprawy celnej dołączać fakturę. Zatem faktura pro forma czy inny dokument wymieniony w ww. przepisach rozporządzenia jest wystarczający do dokonania zgłoszenia celnego towarów. Fakturę o której mowa w ww. przepisach ustawy może zastąpić również „Faktura handlowa” czyli dokument rozliczeniowy służący wyłącznie celom ekonomicznym.

Sam Wnioskodawca we własnym stanowisku wywiódł, że faktura handlowa nie jest dokumentem zawierającym VAT, stanowi jednak podstawę do wystawienia na jej podstawie innego dokumentu zawierającego zarówno podatek VAT, jak i podstawę jego naliczenia. Na podstawie faktury handlowej udokumentowany jest import i eksport towarów, który wraz z dokumentem odprawy celnej SAD stanowi potwierdzenie wykonania tych czynności.

Zatem faktura pro forma czy „faktura handlowa” są dokumentami wystarczającymi do dokonania zgłoszenia celnego.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w części konieczności posiadania faktury wystawionej zgodnie z przepisami ustawy do dokonania odprawy celnej towarów.

Art. 19a ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zatem zasadne jest stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego od przedmiotowej dostawy. Wnioskodawca słusznie stoi na stanowisku, że w sprawie będzie miała zastosowanie ogólna zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy i że rozpoznanie obowiązku podatkowego nastąpi w dacie zakończenia montażu i przekazania gotowej linii transportowej odbiorcy.

Reasumując:

• Wnioskodawca dokonał dostawy towaru – linii montażowo-transportowej;
• miejscem dostawy towaru jest miejsce instalacji linii, tj. kraj trzeci (Argentyna);
• obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych,
• Wnioskodawca niezgodnie z przepisem art. 106i ust. 7 ustawy wystawił fakturę przed dokonaniem dostawy.
• do zgłoszenia celnego można dołączyć w przypadku braku faktury – fakturę pro forma czy inny dokument, którym może być również „faktura handlowa”.
  
  

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zostaje ono uznane za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.