Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL5.4010.14.2017.2.MM
z 5 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 06 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności (pytania oznaczone we wniosku nr 1-3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• skutków podatkowych zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności (pytania oznaczone we wniosku nr 1-3);
• skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności (pytania oznaczone we wniosku nr 4-7).
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca, zwany także dalej Spółką, prowadzi na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE). Zezwolenie strefowe obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług na terenie SSE określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 1997 r.:

• usługi w zakresie wykańczania materiałów włókienniczych (PKWiU 17.3),
• wyroby włókiennicze gotowe, z wyłączeniem odzieży (PKWiU 17.4),
• wyroby włókiennicze pozostałe (PKWiU 17.5),
• meble (PKWiU 36.1),
• produkty pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 36.6).

Nieściągalne wierzytelności.

Spółka posiada wierzytelności (należności) z tytułu sprzedanych wyrobów, półproduktów, towarów, materiałów (łącznie dalej zwanych towarami) lub wykonanych usług. Należności te stanowiły dla Spółki przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Są to należności związane z działalnością gospodarczą Spółki prowadzoną na terenie SSE. W związku z tym przychód z tytułu tych należności był dla Spółki przychodem zwolnionym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Omawiane wierzytelności nie zostały lub nie zostaną uregulowane (zapłacone) przez dłużników. Będą to wierzytelności nieprzedawnione. Spółka rozważa podjęcie działań zmierzających do dochodzenia tych wierzytelności w postępowaniu egzekucyjnym. W ramach jednej wierzytelności przysługującej wobec konkretnego dłużnika Spółka zamierza dochodzić tylko części wierzytelności (np. 10% wartości wierzytelności). Po przeprowadzeniu postępowania egzekucyjnego może się okazać, że egzekucja była bezskuteczna. Spółka uzyska wówczas postanowienie o nieściągalności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego (tj. postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z urzędu w związku z tym, że oczywiste jest iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych). Będzie to oznaczało, że w zakresie dochodzonej przez Spółkę części wierzytelności egzekucja okazała się bezskuteczna.

Uzyskanie postanowienia o nieściągalności i opisanie wierzytelności jako nieściągalnej może wystąpić w czasie, kiedy Spółka nadal prowadzi na podstawie zezwolenia działalność na terenie SSE, jak również w czasie, kiedy Spółka nie będzie już prowadziła na podstawie zezwolenia działalności na terenie SSE (upłynie okres na który zostało wydane zezwolenie strefowe).

Sprzedaż wierzytelności.

Spółka posiada wierzytelności (należności) z tytułu sprzedanych towarów lub wykonanych usług. Należności te stanowiły dla Spółki przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Są to należności związane z działalnością gospodarczą Spółki prowadzoną na terenie SSE. W związku z tym przychód z tytułu tych należności był dla Spółki przychodem zwolnionym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Omawiane wierzytelności nie zostały lub nie zostaną uregulowane (zapłacone) przez wierzycieli. Doszło już lub niebawem może dojść do przedawnienia zobowiązań dłużników związanych z tymi wierzytelnościami. Obecnie Spółka rozważa sprzedaż tych wierzytelności, jako wierzytelności przedawnionych. Wierzytelności przedawnione będą sprzedawane za cenę niższą od ich wartości nominalnej.

Sprzedaż wierzytelności może wystąpić w czasie, kiedy Spółka nadal prowadzi na podstawie zezwolenia działalność na terenie SSE, jak również w czasie, kiedy Spółka nie będzie już prowadziła na podstawie zezwolenia działalności na terenie SSE (upłynie okres na który zostało wydane zezwolenie strefowe).

Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przez „postanowienie o nieściągalności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego”, które Spółka uzyska, należy rozumieć postanowienie wydane na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego. tj. postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w całości z urzędu w związku z tym, że jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.
   Ocena czy ww. postanowienie stanowi dokument, o którym mowa w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest elementem opisu zdarzenia przyszłego, ale powinno stanowić przedmiot interpretacji indywidualnej. We własnym stanowisku co do oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego Spółka odniosła się do tego czy ww. postanowienie stanowi dokument, o którym mowa w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. Sformułowanie „W ramach jednej wierzytelności przysługującej wobec konkretnego dłużnika Spółka zamierza dochodzić tylko części wierzytelności (np. 10% wartości wierzytelności)” należy rozumieć w ten sposób, że Spółka przekaże do postępowania egzekucyjnego tylko część kwoty wierzytelności, a nie całą kwotę wierzytelności.
   Przykładowo: jeśli Spółka sprzedała towary za 100 000 zł (kwota z faktury sprzedaży to 100 000 zł), to Spółce przysługuje wierzytelność na kwotę 100 000 zł. W celu ograniczenia kosztów egzekucyjnych Spółka skieruje do postępowania egzekucyjnego jedynie część tej wierzytelności, czyli kwotę 10 000 zł. Organ egzekucyjny na zlecenie Spółki będzie prowadził egzekucję kwoty 10 000 zł.
3. Sformułowanie „Omawiane wierzytelności nie zostały lub nie zostaną uregulowane (zapłacone) przez wierzycieli. Doszło już lub niebawem może dojść do przedawnienia zobowiązań dłużników związanych z tymi wierzytelnościami. Obecnie Spółka rozważa sprzedaż tych wierzytelności jako wierzytelności przedawnionych” wskazuje, że przedmiotem sprzedaży będą wierzytelności już przedawnione. Pytania nr 4-7 dotyczą zatem wierzytelności przedawnionych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy uzyskanie postanowienia o nieściągalności wierzytelności (tj. postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z urzędu w związku z tym, że oczywiste jest iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych) w stosunku do części wierzytelności pozwala Spółce na zaliczenie całej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy nieściągalne wierzytelności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową Spółki (w razie uzyskania postanowienia o nieściągalności i opisania wierzytelności jako nieściągalnej w czasie prowadzenia działalności na terenie SSE)?
3. Czy nieściągalne wierzytelności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową Spółki (w razie uzyskania postanowienia o nieściągalności i opisania wierzytelności jako nieściągalnej po zakończeniu prowadzenia działalności na terenie SSE, w związku z upływem okresu na który zostało wydane zezwolenie strefowe)?
4. Czy w momencie sprzedaży wierzytelności przedawnionych Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość nominalną tych wierzytelności, która wcześniej stanowiła dla niej przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
5. Czy rozpoznane na moment sprzedaży wierzytelności koszty uzyskania przychodów będą stanowiły koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową Spółki (w razie sprzedaży wierzytelności w czasie prowadzenia działalności na terenie SSE)?
6. Czy rozpoznane na moment sprzedaży wierzytelności koszty uzyskania przychodów będą stanowiły koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową Spółki (w razie sprzedaży wierzytelności po zakończeniu prowadzenia działalności na terenie SSE, w związku z upływem okresu na który zostało wydane zezwolenie strefowe)?
7. Czy w przypadku sprzedaży wierzytelności własnych przychodem Spółki będzie kwota uzyskana z tytułu sprzedaży, a kosztem uzyskania przychodów będzie nominalna wartość tej wierzytelności (wraz z podatkiem VAT)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 1-3. Wniosek w zakresie pytań oznaczonych nr 4-7 został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określa ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej w skrócie u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p.

Natomiast art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. przewiduje, że „za wierzytelności nieściągalne uważa się wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność wymieniona w lit. a, lub c) zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty”.
   
   

W art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. mowa jest o udokumentowaniu nieściągalności wierzytelności poprzez uzyskanie postanowienia o nieściągalności wydanego przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego. W celu ustalenia zasad wydawania takiego postanowienia należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (dalej w skrócie k.p.c.). Na podstawie art. 824 par. 1 pkt 3 k.p.c. „postępowanie umarza się w całości lub w części z urzędu jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych”. Postanowienie wydane na podstawie art. 824 par. 1 pkt 3 k.p.c. należy uznać za postanowienie o nieściągalności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Wnioskodawca uważa, że prowadzenie postępowania egzekucyjnego w stosunku do tylko części wierzytelności oraz uzyskanie postanowienia o nieściągalności tej właśnie części wierzytelności (wydanego na podstawie art. 824 par. 1 pkt 3 k.p.c.) pozwala na uznanie, że cała wierzytelność jest nieściągalna na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. W konsekwencji Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć całą wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a u.p.d.o.p. Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dotyczy zatem również tej części wierzytelności w stosunku do której nie było prowadzone postępowanie egzekucyjne i nie uzyskano postanowienia o nieściągalności.

Zdaniem Spółki, wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. prowadzi do wniosku, że możliwość zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów występuje wówczas, gdy podatnik wyczerpał wszelkie możliwości dochodzenia należności od dłużnika. Katalog dokumentów wymieniony w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. jest tak skonstruowany, że zawarte w nim dokumenty potwierdzają sytuacje, w których nie ma już możliwości wyegzekwowania danej należności. W związku z tym, jeśli Spółka wystąpi o przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego w stosunku do części wierzytelności i uzyska postanowienie o nieściągalności tej części wierzytelności, to tym samym można uznać że stan nieściągalności dotyczy całej wierzytelności. Skoro bowiem egzekucja okazała się bezskuteczna w stosunku do części wierzytelności, to tym bardziej okazałaby się bezskuteczna w stosunku do całej wierzytelności. Jeśli w stosunku do części wierzytelności stwierdzono, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, to także w stosunku do całej wierzytelności stwierdzono by, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. Wymaganie, aby Spółka posiadała postanowienie o nieściągalności w stosunku do całej wierzytelności byłoby bezcelowe. Stanowiłoby jedynie przejaw zbędnego formalizmu i generowałoby po stronie Spółki dodatkowe koszty związane z prowadzeniem postępowania egzekucyjnego.

Stanowisko takie potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 listopada 2016 r. (sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.887.2016.1.AW), w której stwierdzono: „W przypadku, gdy podatnik wystąpi do organu egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną. Dowodem zatem do uznania całej wierzytelności za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części tej wierzytelności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego. (...) Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej wierzytelności udokumentowanej postanowieniem o nieściągalności części wierzytelności tego samego dłużnika, jeżeli wierzytelności te były wcześniej zarachowane jako przychody należne zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., ich nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. oraz nie zostały przedawnione zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p.”.

Ponadto stanowisko przedstawione przez Spółkę potwierdzają także m.in.:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lutego 2016 r. (sygn. IPPB3/4510-1099/15-2/JBB),
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 11 marca 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-23/14-2/KJ),
• pismo Ministerstwa Finansów z 3 listopada 1999 r. (sygn. PB3-2099-IP-722-314/99).
  
  

Reasumując: Wnioskodawca uważa, że uzyskanie postanowienia o nieściągalności wierzytelności (tj. postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z urzędu w związku z tym, że oczywiste jest iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych) w stosunku do części wierzytelności pozwala Spółce na zaliczenie całej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. przewiduje, że „Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów”.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. „Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio”.

Z przepisów tych wynika, że jeśli podatnik prowadzi działalność opodatkowaną i zwolnioną, to koszty uzyskania przychodów należy przyporządkować do działalności opodatkowanej albo do działalności zwolnionej. W pierwszej kolejności należy dokonać alokacji bezpośredniej, czyli przyporządkować konkretny koszt do konkretnego przychodu (opodatkowanego albo zwolnionego). Jeśli to nie będzie możliwe, to w drugiej kolejności należy dokonać alokacji pośredniej, czyli przyporządkować koszty do działalności opodatkowanej albo zwolnionej w takim stosunku w jakim pozostają przychody z działalności opodatkowanej albo zwolnionej do ogólnej kwoty przychodów.

Spółka prowadzi na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie SSE. Spółka posiada należności z tytułu sprzedanych towarów lub wykonanych usług. Przychód z tytułu tych należności był dla Spółki przychodem zwolnionym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Jeśli Spółka uzyska postanowienie o nieściągalności, to będzie mogła zaliczyć te wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

O klasyfikacji kosztu uzyskania przychodów do działalności strefowej lub niestrefowej decydować powinno przede wszystkim to, z jakim przychodem dany koszt jest związany. Jeśli sprzedaż towarów lub świadczenie usług, w związku z którymi powstała należność, była związana wyłącznie z działalnością zwolnioną (strefową), to obecnie rozpoznawany koszt uzyskania przychodów w postaci uznania tych należności za wierzytelności nieściągalne powinien być w całości przyporządkowany do działalności zwolnionej (strefowej). Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji, możliwe jest dokonanie alokacji bezpośredniej. Koszt uzyskania przychodów jakim jest kwota nieściągalnej wierzytelności należy łączyć z przychodem jakim jest ta należność. Możliwe jest bezpośrednie połączenie przychodu i kosztu. W związku z tym koszty uzyskania przychodów w postaci nieściągalnych wierzytelności należy łączyć z przychodami z działalności zwolnionej (strefowej). Tym samym koszt uzyskania przychodów w omawianej sytuacji będzie kosztem strefowym.

Reasumując: nieściągalne wierzytelności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., będą stanowiły koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową Spółki (w razie uzyskania postanowienia o nieściągalności i opisania wierzytelności jako nieściągalnej w czasie prowadzenia działalności na terenie SSE).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W pierwszej kolejności należy ustalić w którym momencie należy zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. „Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c”. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. „Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą”.

Na gruncie wskazanych przepisów Spółka uważa, że koszty uzyskania przychodów jakimi są nieściągalne wierzytelności będą kosztami pośrednimi. Potwierdza to interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 sierpnia 2010 r. (sygn. IPPBI/415-493/102/AM), gdzie stwierdzono: „W związku z powyższym, zarówno poniesione wydatki procesowe jak i nieściągalną wierzytelność należy uznać za koszty, które nie mają bezpośredniego związku z przychodem danego roku podatkowego, a więc możliwe jest zakwalifikowanie ich do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czyli w dniu na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, albo innego dowodu”.

Podobnie uznano w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 listopada 2011 r. (sygn. ILPB4/423-363/11-4/DS),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 stycznia 2013 r. (sygn. ITPB3/423-593/12/AM),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 października 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-214/14-4/KJ).
  
  

Mając na uwadze fakt, że koszty uzyskania przychodów jakimi są nieściągalne wierzytelności będą kosztem pośrednim oraz że zostaną zaliczane do kosztów uzyskania przychodów już po zakończeniu przez Spółkę prowadzenia działalności na terenie SSE, to należy uznać, że będą to koszty działalności niestrefowej. Status kosztów pośrednich (niezwiązanych bezpośrednio z przychodami) należy bowiem oceniać na moment ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, a więc na moment ich poniesienia. Na ten moment należy ustalić czy są to koszty strefowe (związane z przychodami zwolnionymi) czy koszty niestrefowe (związane z przychodami opodatkowanymi). Skoro na moment poniesienia kosztu Spółka nie będzie już prowadziła działalności na terenie SSE i nie będzie już korzystała ze zwolnienia podatkowego z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., to koszty uzyskania przychodów w postaci nieściągalnych wierzytelności będą kosztami niestrefowymi.

Reasumując: nieściągalne wierzytelności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., będą stanowiły koszty uzyskania przychodów związane z działalnością niestrefową Spółki (w razie uzyskania postanowienia o nieściągalności i opisania wierzytelności jako nieściągalnej po zakończeniu prowadzenia działalności na terenie SSE, w związku z upływem okresu na który zostało wydane zezwolenie strefowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.