Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.39.2017.1.RS
z 14 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie art. 2376, 2377, 2378, 2379 i 23710 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, zamierza wprowadzić zmiany do Regulaminu Pracy wprowadzając zapisy dotyczące przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, a także wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego oraz ekwiwalentu za pranie za zgodą pracownika dla pracowników wykonujących obowiązki służbowe w terenie na stanowiskach: pracownik socjalny, starszy pracownik socjalny, specjalista pracy socjalnej, starszy specjalista pracy socjalnej, opiekun, asystent rodziny i kierowca. Aktualnie obowiązujące przepisy nie przewidują obowiązku posiadania przez wymienionych pracowników ubioru służbowego (umundurowania). Planowane zmiany w Regulaminie Pracy mają nastąpić w III kwartale 2017 r. i obowiązywać od 1 stycznia 2017 r. Wszyscy pracownicy zatrudnieni na wymienionych stanowiskach uprawnieni do ekwiwalentu pieniężnego, zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę. W oparciu o przywołane powyżej przepisy Kodeksu pracy i zgodnie z planowanymi zmianami Regulaminu Pracy w razie niemożności nabycia odpowiedniej odzieży, zakład pracy ma wypłacać rekompensatę pieniężną - ekwiwalent pieniężny, obliczony na podstawie aktualnych cen wyżej wskazanym pracownikom, którzy używają własnej odzieży i obuwia roboczego przy wykonywaniu obowiązków służbowych w terenie. Opiekun wykonuje swoją pracę u klientów w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracownik socjalny, starszy pracownik socjalny, specjalista pracy socjalnej, starszy specjalista pracy socjalnej oraz asystent rodziny wykonuje swoją pracę zarówno w terenie (przeprowadzanie wywiadów środowiskowych, praca socjalna), jak również pracę biurową w siedzibie Ośrodka, tak jak pozostali pracownicy biurowi, których nie przewidziano w planowanych zmianach Regulaminu Pracy. Kierowca świadczy pracę w terenie oraz stosownie do potrzeb pracodawcy również w Ośrodku. Pracownikom (pracownikowi socjalnemu, starszemu pracownikowi socjalnemu, specjaliście pracy socjalnej, starszemu specjaliście pracy socjalnej, opiekunowi, asystentowi rodziny i kierowcy) ma zostać wypłacony tzw. ekwiwalent za używanie własnej odzieży i obuwia oraz ekwiwalent za pranie, ponieważ Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie nie jest w stanie zakupić odzieży dla ww. pracowników. W uzgodnionych z organizacją związkową okresach dokonywane ma być na podstawie cen rynkowych wyliczanie średniej ceny poszczególnej odzieży i okres jej używalności. Co do zasady, ekwiwalent wypłacany ma być raz w roku. Planuje się wypłacać ekwiwalent za następujący zakres wyposażenia oraz jego pranie:

1. pracownik socjalny, starszy pracownik socjalny, specjalista pracy socjalnej, starszy specjalista pracy socjalnej, asystent rodziny wykonujący obowiązki służbowe w rejonie działania - garsonka/garnitur, kurtka, obuwie ocieplane, półbuty, płaszcz p/deszczowy, rękawice ochronne
2. opiekun świadczący pracę w terenie u podopiecznych - garsonka /garnitur, kurtka, obuwie ocieplane, półbuty, płaszcz p/deszczowy, rękawice ochronne, rękawice gumowe, fartuch, trzewiki profilaktyczne
3. kierowca - kurtka, trzewiki, rękawice.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 12 ust. 1 w nawiązaniu do art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwoty wypłacane pracownikom jako ekwiwalent za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego oraz ekwiwalent za pranie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2377 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu oraz ze względu na wymagania sanitarne, bezpieczeństwa i higieny pracy. W myśl art. 2377 § 2 ww. Kodeksu, pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z art. 2377 § 4 Kodeksu pracy pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny. Natomiast zgodnie z art. 2379§ 1 Kodeksu pracy, pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika, stosownie do treści art. 2379 § 3 Kodeksu pracy.

Z powołanych powyżej przepisów wynika więc, że ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży, obuwia roboczego i pranie przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Przepisy te nie wymagają, by pracodawca dokonywał zwrotu udokumentowanych wydatków ponoszonych przez pracowników. Wobec tego wysokość ekwiwalentu wypłacanego pracownikowi może być ustalona w sposób inny, niż tylko na podstawie dokumentów przedłożonych przez pracownika. Jako ekwiwalent, wypłacane pracownikowi kwoty stanowią rekompensatę kosztów przez niego poniesionych.

Wypłacony zatem pracownikowi ekwiwalent za odzież, obuwie robocze i jej pranie jest przychodem ze stosunku pracy, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, jest zwolniony od tego podatku, jako przysługujący na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie art. 2376, 2377, 2378, 2379 i 23710 ustawy Kodeks pracy, Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, zamierza wprowadzić zmiany do Regulaminu Pracy wprowadzając zapisy dotyczące przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, a także wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego oraz ekwiwalentu za pranie za zgodą pracownika dla pracowników wykonujących obowiązki służbowe w terenie na stanowiskach: pracownik socjalny, starszy pracownik socjalny, specjalista pracy socjalnej, starszy specjalista pracy socjalnej, opiekun, asystent rodziny i kierowca. Aktualnie obowiązujące przepisy nie przewidują obowiązku posiadania przez wymienionych pracowników ubioru służbowego (umundurowania). Planowane zmiany w Regulaminie Pracy mają nastąpić w III kwartale 2017 r. i obowiązywać od 1 stycznia 2017 r. Wszyscy pracownicy zatrudnieni na wymienionych stanowiskach uprawnieni do ekwiwalentu pieniężnego, zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę. W oparciu o przywołane powyżej przepisy Kodeksu pracy i zgodnie z planowanymi zmianami Regulaminu Pracy w razie niemożności nabycia odpowiedniej odzieży, zakład pracy ma wypłacać rekompensatę pieniężną - ekwiwalent pieniężny, obliczony na podstawie aktualnych cen wyżej wskazanym pracownikom, którzy używają własnej odzieży i obuwia roboczego przy wykonywaniu obowiązków służbowych w terenie. Opiekun wykonuje swoją pracę u klientów w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracownik socjalny, starszy pracownik socjalny, specjalista pracy socjalnej, starszy specjalista pracy socjalnej oraz asystent rodziny wykonuje swoją pracę zarówno w terenie (przeprowadzanie wywiadów środowiskowych, praca socjalna), jak również pracę biurową w siedzibie Ośrodka, tak jak pozostali pracownicy biurowi, których nie przewidziano w planowanych zmianach Regulaminu Pracy. Kierowca świadczy pracę w terenie oraz stosownie do potrzeb pracodawcy również w Ośrodku. Pracownikom (pracownikowi socjalnemu, starszemu pracownikowi socjalnemu, specjaliście pracy socjalnej, starszemu specjaliście pracy socjalnej, opiekunowi, asystentowi rodziny i kierowcy) ma zostać wypłacony tzw. ekwiwalent za używanie własnej odzieży i obuwia oraz ekwiwalent za pranie, ponieważ Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie nie jest w stanie zakupić odzieży dla ww. pracowników. W uzgodnionych z organizacją związkową okresach dokonywane ma być na podstawie cen rynkowych wyliczanie średniej ceny poszczególnej odzieży i okres jej używalności. Co do zasady, ekwiwalent wypłacany ma być raz w roku. Planuje się wypłacać ekwiwalent za następujący zakres wyposażenia oraz jego pranie:

1. pracownik socjalny, starszy pracownik socjalny, specjalista pracy socjalnej, starszy specjalista pracy socjalnej, asystent rodziny wykonujący obowiązki służbowe w rejonie działania - garsonka/garnitur, kurtka, obuwie ocieplane, półbuty, płaszcz p/deszczowy, rękawice ochronne
2. opiekun świadczący pracę w terenie u podopiecznych - garsonka /garnitur, kurtka, obuwie ocieplane, półbuty, płaszcz p/deszczowy, rękawice ochronne, rękawice gumowe, fartuch, trzewiki profilaktyczne
3. kierowca - kurtka, trzewiki, rękawice.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Na podstawie art. 2377 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm.), pracodawca ma obowiązek dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania Polskich Norm, jeżeli:

1. odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. występują określone wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, stanowią własność pracodawcy (art. 2378 Kodeksu pracy).

Natomiast regulamin pracy, określając prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników związane z porządkiem w zakładzie pracy, powinien ustalać w szczególności organizację pracy, warunki przebywania na terenie zakładu pracy w czasie pracy i po jej zakończeniu, wyposażenie pracowników w narzędzia i materiały, a także w odzież i obuwie robocze oraz w środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej (art. 1041 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy).

Stosownie do art. 2377 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

W myśl art. 2377 § 4 Kodeksu pracy, pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z § 2, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.

Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy (art. 2379 § 1 Kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 2379 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika (art. 2379 § 3 Kodeksu pracy).

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy uznać, że decydujące znaczenie ma fakt występowania u pracodawcy warunków pracy uzasadniających dostarczanie pracownikowi odzieży i obuwia roboczego oraz postanowienia ustalonego przez pracodawcę regulaminu pracy.

W konsekwencji stwierdzić należy, że ekwiwalent za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego oraz ekwiwalent za pranie wypłacany przez Wnioskodawcę pracownikowi socjalnemu, starszemu pracownikowi socjalnemu, specjaliście pracy socjalnej, starszemu specjaliście pracy socjalnej, opiekunowi, asystentowi rodziny i kierowcy stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.