Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.14.2017.1.AZE
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2016 zobowiązań wymagalnych w 2015 r. a uregulowanych w roku 2016 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2016 zobowiązań wymagalnych w 2015 r. a uregulowanych w roku 2016.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Szpitalem publicznym, którego celem statutowym jest prowadzenie działalności w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych, w zakresie lecznictwa stacjonarnego, ambulatoryjnego, co kwalifikuje Szpital do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W rozliczeniu rocznym CIT-8 za rok 2015 Szpital zmniejszył koszty uzyskania przychodu związane z prowadzoną działalnością o wartość niezapłaconych w wymagalnym terminie zobowiązań. Wymagalne zobowiązania z roku 2015 zostały uregulowane w roku 2016. Po dokonaniu uregulowania zobowiązania, koszty uzyskania przychodu zostały zwiększone w roku 2016, w miesiącu, w którym to nastąpiło. Zwiększone koszty uzyskania przychodu zostały wykazane w CIT-8 za rok 2016.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Szpital prawidłowo postąpił zwiększając koszty uzyskania przychodu w roku 2016, w którym uregulował zobowiązania wymagalne z roku 2015?

Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowane wymagalne zobowiązania w roku 2016, o które została zmniejszona wartość kosztów uzyskania przychodów w roku 2015, zwiększają koszty uzyskania przychodu w miesiącu - roku uregulowania zobowiązania, czyli roku 2016 i zostały wykazane w CIT-8 za 2016 rok. W latach 2013-2015 podatnicy byli zobowiązani korygować koszty uzyskania przychodów na podstawie obowiązujących wówczas przepisów o przeciwdziałaniu zatorom płatniczym, zawartych w art. 15b ustawy o PDOP. Z dniem 1 stycznia 2016 roku przepisy nakładające na podatników obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania, w związku z brakiem zapłaty zobowiązania w wymagalnym terminie, zostały uchylone. Jednak podatnicy, którzy przed 1 stycznia 2016 roku dokonali zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów, w tym przypadku także Wnioskodawca, czyli Szpital, stosują „stare” przepisy w zakresie możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 5 ust.2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 roku o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw - Dz. U.2015 poz. 1197). Jak z powyższego wynika, podatnicy, którzy w poprzednich latach zmniejszyli koszty uzyskania przychodu o kwotę niezapłaconego w wymagalnym terminie zobowiązania, a w roku 2016 zobowiązanie, to uregulują, mogą dokonać „powrotnego” zwiększenia kosztów podatkowych- w miesiącu uregulowania zobowiązania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r. poz. 1342), ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b updop). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik - w określonych ustawą terminach - zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do art. 15b ust. 1 updop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z art. 15b ust. 2 updop, wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 updop).

Zgodnie z art. 15b ust. 4. jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Celem wprowadzenia art. 15b updop, było ograniczenie tzw. „zatorów płatniczych”, poprzez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych.

Regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” zostały uchylone ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1197 dalej: „ustawa zmieniająca”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (art. 6 tej ustawy).

Jednak zgodnie z przepisami przejściowymi tj. art. 5 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej, do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dokonali, na podstawie art. 15b ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo zwiększenia przychodów, stosuje się przepisy art. 15b ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w zakresie możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w rozliczeniu rocznym CIT-8 za rok 2015 zmniejszył koszty uzyskania przychodu związane z prowadzoną działalnością o wartość niezapłaconych w wymagalnym terminie zobowiązań. Wymagalne zobowiązania z roku 2015 zostały uregulowane w roku 2016. Po dokonaniu uregulowania zobowiązania, koszty uzyskania przychodu zostały zwiększone w roku 2016, w miesiącu, w którym to nastąpiło. Zwiększone koszty uzyskania przychodu zostały wykazane w CIT-8 za rok 2016.

Biorąc pod uwagę przywołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy, zgodzić należy się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że uregulowane zobowiązania w roku 2016, o które została zmniejszona wartość kosztów uzyskania przychodów w roku 2015, zwiększają koszty uzyskania przychodu w miesiącu uregulowania zobowiązania i mogą zostać wykazane w CIT-8 za 2016 rok.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy tj. kwestii zwiększenia kosztów uzyskania przychodów w roku 2016, w którym uregulowano zobowiązania wymagalne z roku 2015 i odnosi się ściśle do przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego tego pytania. Stąd też nie jest przedmiotem interpretacji kwestia prawidłowości wprowadzania korekt kosztów uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 15b updop obowiązującym do 31grudnia 2015 r., gdyż nie to było przedmiotem pytania i przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.