Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.54.2017.2.BD
z 26 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu do organu 24 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 20 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodów Wnioskodawcy z tytułu wpłat dokonywanych na fundusz remontowy przez właścicieli lokali:

  • użytkowych - jest nieprawidłowe,
  • mieszkalnych - jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2017 r. do organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodów Wnioskodawcy z tytułu wpłat dokonywanych na fundusz remontowy przez właścicieli lokali.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 czerwca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.54.2017.1.BD wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 20 czerwca 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota Mieszkaniowa obejmuje nieruchomość gruntową, objętą księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy. Powyższa nieruchomość składa się z działek ewidencyjnych o numerach 67/3, 68/5 i jest budynkiem mieszkalnym, wielorodzinnym o powierzchni całkowitej 3201,01 m2, 11 kondygnacjach nadziemnych i jednej kondygnacji podziemnej.

Wspólnota Mieszkaniowa składa się z 37 lokali mieszkalnych, z czego właścicielami 25 są osoby fizyczne, a 12 stanowi własność gminy; 2 lokali użytkowych - właścicielem jednego jest gmina, a drugi należy do osoby fizycznej; 2 pomieszczeń garażowych z czego jedno jest własnością osoby fizycznej, a drugie należy do gminy. Wspólnota posiada także pożytki, którymi są: wynajem miejsca pod reklamę, wynajem pomieszczenia strychowego jednemu z właścicieli oraz bezumownie zajmowane pomieszczenia przez właściciela Wspólnoty.

W budynku wspólnoty lokale mieszkalne stanowią około 93% i tym samym kwalifikuje się on jako budynek mieszkalny.

Wspólnota prowadzi ewidencję księgową w oparciu o przepis art. 29 ustawy o własności lokali i rozlicza wpłaty dokonywane przez jej członków na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, na które składają się: wydatki na bieżące remonty i konserwacje, opłaty za domofon, windę, kontrole techniczne, energię elektryczną, usługi kominiarskie i sanitarne, koszty utrzymania czystości, koszty ubezpieczenia i opłat bankowych oraz wynagrodzenie zarządu.

Właściciele lokali mieszkalnych, użytkowych i garaży wpłacają zaliczki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości, zaliczki na fundusz remontowy oraz zaliczki na poczet mediów dostarczanych do lokali. Wysokość zaliczek ustalona jest w wysokości przewidywanych kosztów. Zaliczki te służą utrzymaniu części wspólnych nieruchomości i podlegają rozliczeniu po zakończeniu roku obrachunkowego.

Do należnych zaliczek na koszty eksploatacji Wspólnota wylicza w proporcji do powierzchni, koszt przypadający na lokale użytkowe. Jeśli różnica pomiędzy należnymi zaliczkami, a faktycznie poniesionymi kosztami utrzymania części wspólnej nieruchomości, które przypadają na lokale użytkowe jest nadwyżką podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wspólnota osiąga również dochód z tzw. pożytków z czego dochód z reklamy podlega opodatkowaniu i odprowadza z tego tytułu podatek dochodowy.

Ponadto, Wspólnota Mieszkaniowa odprowadza podatek od odsetek na lokatach bankowych.

Wspólnota gromadzi również środki na kolejne remonty. Na mocy uchwały właścicieli lokali, w ramach Wspólnoty Mieszkaniowej utworzony został fundusz remontowy. Zgromadzone tam środki służą finansowaniu zarówno bieżących prac, jak i odkładane są na przyszłe potrzeby nieruchomości. Członkowie Wspólnoty nie mają możliwości, aby w danym roku sfinansować remonty wymagające dużych nakładów i gromadzą je na przestrzeni kilku lat.

Środki zgromadzone na koncie bankowym, to wpłaty właścicieli lokali mieszkalnych i użytkowych, naliczane według stawki zatwierdzanej uchwałami podejmowanymi przez właścicieli lokali mieszkalnych i użytkowych w każdym roku obrachunkowym.

Środki gromadzone na funduszu remontowym zaliczają się do ogółu środków zgromadzonych na rachunku bankowym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy wpłaty na fundusz remontowy na pokrycie kosztów remontu części wspólnej - w nieruchomości o charakterze mieszkalnym - dokonywane są zarówno przez właścicieli lokali mieszkalnych, jak i właścicieli lokali usługowych, zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych przysługuje od całego dochodu na wspólnym funduszu remontowym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota Mieszkaniowa powstaje z mocy prawa i nie prowadzi działalności gospodarczej. Celem działalności nie jest więc osiągnięcie dochodu, a jedynie utrzymanie nieruchomości wspólnej w stanie technicznym umożliwiającym korzystanie z niej przez członków wspólnoty - zarówno właścicieli lokali mieszkalnych, jak i użytkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota Mieszkaniowa nie osiąga dochodu z lokali użytkowych. W związku z tym, stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku płacenia podatku dochodowego od osób prawnych - CIT.

Ustawa o własności lokali, w oparciu o którą działa Wspólnota Mieszkaniowa zrównuje lokale mieszkalne i użytkowe. Mają one bowiem takie same prawa i obowiązki. Nie ma więc podstaw, aby oddzielać sytuację właścicieli lokali mieszkalnych i użytkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy p.d.o.p. nie da się bowiem interpretować stosując wykładnię literalną.

Wspólnota jest powołana tylko do zarządu nieruchomością wspólną i nie ma prawa gospodarować lokalami, które są własnością członków wspólnoty.

Literalne brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy p.d.o.p wskazywałoby, że zwolnienie ma zastosowanie tylko do mogącej wystąpić sytuacji, np. gdy wspólnota nabywa lokal mieszkalny i wynajmuje go we własnym imieniu, ponieważ tylko w takim wypadku może gospodarować „zasobem mieszkaniowym”. Wspólnota stoi na stanowisku, że z pewnością nie taki był cel ustawodawcy.

W przypadku gdyby Wspólnotę porównać z identyczną, w której nie ma lokali użytkowych, gdzie obydwie będą gromadzić środki, np. na remont dachu, to wówczas ta, w której zasobach brak lokali użytkowych przy takiej samej stawce opłaty na fundusz remontowy zgromadzi więcej środków, tak będzie przez wszystkie kolejne lata w których będzie gromadzić środki na remont.

W konsekwencji, właściciele wspólnoty z lokalami użytkowymi mogą zażądać dopłaty od właściciela lokalu użytkowego, ponad jego udział w części wspólnej nieruchomości, ponieważ nie zgromadzą w określonym czasie wymaganej kwoty, zgodnie z podjętą w tym celu uchwałą. Jednak takie rozwiązanie narusza art. 12 ust. 3 ustawy o własności lokali. Z każdym kolejnym rokiem „brakująca” kwota będzie większa. Wówczas tę brakującą kwotę w wysokości podatku odprowadzonego od lokalu użytkowego, będą musieli dopłacić wszyscy właściciele lokali proporcjonalnie do swoich udziałów, co stoi w rażącej sprzeczności z ustawą o własności lokali. Remont dachu Wspólnoty z lokalem użytkowym będzie znacznie droższy niż analogicznej Wspólnoty bez takiego lokalu.

Objęcie opłat od lokali użytkowych podatkiem sprawiłoby, że byłyby one traktowane odmienne od zaliczek napływających od właścicieli mieszkań - i byłyby mniejsze. To prowadziłoby do strat wspólnoty, która dysponowałaby mniejszą kwotą na pokrycie kosztów zarządu wspólną nieruchomością. Wysokość opłat we wspólnocie nie jest uzależniona od przeznaczenia lokalu, ale wynika z udziałów poszczególnych właścicieli w nieruchomości wspólnej.

Wszystkie wpłaty, uzyskiwane od właścicieli według ich udziałów w nieruchomości, są przeznaczone na zarządzanie tą nieruchomością i jej częściami wspólnymi.

Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym, użył wyrażenia „zasób mieszkaniowy”. W stosunku do wspólnot powinno być ono rozumiane jako zasób lokalowy, co jest zgodne ze wskazaniami ustawy o własności lokali - podstawy funkcjonowania wszystkich wspólnot.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zasady powstawania i funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1892, dalej: „uowl”).

Zgodnie z art. 6 uowl, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ust. 2-3 uowl, nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Stosownie do art. 13 ust. 1 tej uowl, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Zgodnie z art. 14 uowl, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

  1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
  2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
  3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
  4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
  5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne w tym również różnice kursowe. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Powyższy przepis oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek wspólnoty, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią co do zasady przychód w rozumieniu Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 Ustawy CIT, dochodem z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która w myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Z powyższej regulacji wynika, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał z powyższego zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

  • dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
  • dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z tej gospodarki, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

W celu dokonania prawidłowej wykładni powyższego przepisu należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych. Należy przy tym zauważyć, że powołana ustawa nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” należy się zatem odwołać do reguł wykładni językowej. Wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak, więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych – zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

  1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
  2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
  3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki – doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci,
  4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Związane z wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu Ustawy CIT (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 Ustawy CIT).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT, dochód powstały z tego tytułu wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ponadto należy zauważyć, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, ze zwolnienia nie będą korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa obejmuje nieruchomość składającą się zarówno z lokali mieszkalnych, jak i użytkowych. Właściciele przedmiotowych lokali wpłacają zaliczki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości, fundusz remontowy oraz na poczet mediów dostarczanych do lokali. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu zaliczek wpłacanych zarówno przez właścicieli lokali mieszkalnych, jak i użytkowych na fundusz remontowy części wspólnej nieruchomości.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej kategorii zasobów mieszkaniowych. Wykładnia literalna pojęcia „zasoby mieszkaniowe” jednoznacznie wskazuje, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą i konieczną cechą pozwalającą uznać, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tym samym ww. pojęcie zasobów mieszkaniowych nie może być rozciągane na lokale użytkowe, gdyż prowadzona w nich działalność nie jest niezbędna, ani funkcjonalnie związana z prawidłowym korzystaniem z pomieszczeń mieszkalnych. Istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie, jak i judykaturze. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 4 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1534/09 stwierdzono: „(…) przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Przedmiotem zaś zwolnienia mogą być jedynie dochody z „gospodarki” ww. zasobami mieszkaniowymi. Pogląd taki znajduje oparcie w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych – por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 17 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 581/09. Konsekwencją takiego, literalnego pojmowania „zasobów mieszkaniowych” jest uznanie, że prowadzenie gospodarki zasobami mieszkaniowymi odnosi się tylko do tych działań wspólnoty mieszkaniowej, które polegają na realizacji zadań mieszkaniowych. Z tego względu – dochodami z prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi są przychody uzyskane bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych przez właścicieli lokali mieszkalnych, czyli opłaty (czynsze), pomniejszone o koszty związane z utrzymaniem tych zasobów. Taki dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego (por. wyroki WSA w Gliwicach z 21 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 523/07 i z 22 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 737/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z 13 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 641/07)”.

Podobne stanowisko, w świetle którego lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, prezentowane jest w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2010 r. sygn. akt II FSK 1551/08 lub wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 11 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 631/08.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych nie pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i nie spełniają warunku wymaganego przy zastosowaniu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT, w którym jednoznacznie postanowiono, że dochody mogą być zwolnione z opodatkowania, gdy są uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, niespełniona jest jedna z dwóch kumulatywnych przesłanek zwolnienia, co w konsekwencji powoduje, że ww. dochody z tytułu zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali użytkowych bez względu na cel na jaki zostaną przekazane, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodów z tytułu wpłat dokonywanych na fundusz remontowy przez właścicieli lokali użytkowych należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii podatkowych związanych z wpłatami na fundusz remontowy uiszczanymi przez właścicieli lokali mieszkalnych stwierdzić należy, że dochód uzyskany z wpłat dokonywanych przez właścicieli lokali mieszkalnych jako pochodzący z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, o ile zostanie przeznaczony na gospodarowanie tymi zasobami korzysta ze zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT. Tym samym, stanowisko dotyczące możliwości zwolnienia z opodatkowania ww. dochodu należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej, jak i zawężającej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja S


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj