2017.06.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.122.2017.1.AJ
z 27 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

metodologii ustalenia udziału wartości nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (lub praw do takich nieruchomości) w wartości aktywów Polskich Spółek Zależnych – jest prawidłowe,
opodatkowania w Polsce dochodów Wnioskodawcy ze zbycia udziałów Polskich Spółek Zależnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii ustalenia udziału wartości nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (lub praw do takich nieruchomości) w wartości aktywów Polskich Spółek Zależnych oraz w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów Wnioskodawcy ze zbycia udziałów Polskich Spółek Zależnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa niemieckiego, rezydentem podatkowym w Niemczech. Spółka posiada udziały w spółkach prawa polskiego, będących rezydentami podatkowymi w Polsce, w szczególności: N. Sp. z o.o. (dalej: „N”) oraz B. Sp. z o.o. (dalej: „B”; N. oraz B. dalej również z osobna: „Polska Spółka Zależna” i łącznie: „Polskie Spółki Zależne”).

Obecnie Spółka rozważa zbycie udziałów Polskich Spółek Zależnych na rzecz spółki prawa austriackiego, będącej rezydentem podatkowym w Austrii (dalej: „Spółka Austriacka”), w tym rozważane jest między innymi wniesienie aportem udziałów Polskich Spółek Zależnych do Spółki Austriackiej. Niemniej, Spółka nie wyklucza możliwości zastosowania innych form przeniesienia udziałów, a ostateczna decyzja o formie zbycia udziałów Spółki w B. i w N. na rzecz Spółki Austriackiej zostanie podjęta w późniejszym okresie.

Na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zbycia udziałów, aktywa Polskich Spółek Zależnych będą obejmowały m.in.:

N: nieruchomości położone na terytorium Polski, które na gruncie polskiego prawa cywilnego stanowią własność N;
B: wśród jej aktywów nie będą się znajdowały żadne nieruchomości położone na terytorium Polski, będące własnością B w rozumieniu polskiego prawa cywilnego (B poczyniła jedynie nakłady, wykazywane jako aktywa w księgach rachunkowych B, związane z ulepszeniem nieruchomości wynajmowanej przez B od N).

Ponadto, ani N ani B, na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zbycia udziałów, nie będą posiadały innych praw do nieruchomości, w tym nie będą stroną umowy leasingu finansowego, której przedmiotem są nieruchomości położone w Polsce, ani nie będą posiadały:

udziałów (akcji) spółek,
ogółu praw i obowiązków w spółkach niebędących osobami prawnymi lub
tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania,

- posiadających nieruchomości położone w Polsce (lub prawa do takich nieruchomości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W jaki sposób Spółka powinna obliczyć współczynnik procentowy, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT, w przypadku przewidywanego zbycia udziałów w Polskich Spółkach Zależnych ?
Jeśli współczynnik procentowy, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT, którego sposób obliczenia jest przedmiotem pytania nr 1, będzie dla każdej z Polskich Spółek Zależnych niższy niż 50%, czy zbycie udziałów Polskich Spółek Zależnych przez Spółkę nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W opinii Spółki, w przypadku przewidywanego zbycia udziałów Polskich Spółek Zależnych współczynnik procentowy o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), Spółka powinna dla każdej z Polskich Spółek Zależnych obliczyć jako proporcję:

bieżącej wartości księgowej nieruchomości (w rozumieniu polskiego prawa cywilnego) położonych na terytorium Polski będących własnością tej Polskiej Spółki Zależnej oraz praw tej Polskiej Spółki Zależnej do takich nieruchomości,
w stosunku do:
bieżącej wartości księgowej wszystkich aktywów tej Polskiej Spółki Zależnej

udział

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, którzy posiadają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Z kolei, art. 3 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że podatnicy, którzy nie posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wskazane przepisy ustanawiają odpowiednio zasady nieograniczonego oraz ograniczonego obowiązku podatkowego.

F. AG nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a zatem podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Polski.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe. Spółka wskazuje, że dnia 1 stycznia 2017 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o CIT - Ustawa z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1550, dalej: „Nowelizacja”), na mocy której do dotychczasowego art. 3 dodano ust. 3-5. Nowelizacja, w szczególności w zakresie wprowadzenia ust. 3, miała na celu uszczegółowienie źródeł dochodów, które mogą być osiągane w Polsce przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z wprowadzonym na mocy Nowelizacji art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, za dochód (przychód) osiągany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez nierezydentów uważa się w szczególności dochody (przychody) osiągane z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułu uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów (dalej: „Współczynnik”), bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości.

Z kolei art. 3 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że wartość aktywów o której mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, ustala się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zbycia udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania.

Tym samym, poprzez Nowelizację polski ustawodawca wprowadził do ustawy o CIT tzw. klauzulę nieruchomościową, która dotychczas funkcjonowała w polskim porządku prawnym jedynie na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Warto nadmienić, iż zgodnie z art. 13 ust. 4 Konwencji Modelowej OECD, która stanowi wzór dla większości umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie, pochodzące z przeniesienia własności akcji lub udziałów spółek, w których ponad 50% wartości bezpośrednio lub pośrednio stanowią nieruchomości położone w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. W konsekwencji, zdaniem Spółki orzecznictwo organów podatkowych dotyczące tzw. klauzuli nieruchomościowej wydane na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, należy odpowiednio stosować przy interpretacji przepisów Nowelizacji.

Zdaniem Spółki, aby prawidłowo wyliczyć Współczynnik, należy w pierwszej kolejności zinterpretować pojęcia użyte w art. 3 ust. 3 pkt 4 oraz art. 3 ust. 4 tj. (i) aktywa oraz (ii) nieruchomości i praw do nieruchomości.

Spółka, wskazuje, że ustawa o CIT nie zawiera autonomicznej definicji aktywów, niemniej jednak w art. 4a pkt 2 ustawy o CIT w zakresie definicji składników majątkowych ustanawia odniesienie do pojęcia aktywów w rozumieniu ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”). Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości przez aktywa należy z kolei rozumieć kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Kierując się dyrektywami wykładni systemowej oraz funkcjonalnej, które zakładają wewnętrzną spójność aktu prawnego należy uznać, iż na potrzeby ustalenia definicji pojęcia aktywów, w kontekście art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, należy kierować się przywołaną ustawą o rachunkowości. W konsekwencji, w celu wyliczenia Współczynnika Spółka w mianowniku powinna przyjąć wartość wszystkich aktywów Spółki.

Przechodząc do kolejnego pojęcia, którego znaczenie jest kluczowe dla wyliczenia Współczynnika, Spółka pragnie wskazać, że ustawa o CIT nie definiuje pojęcia nieruchomości. W konsekwencji, zdaniem Spółki, zasadnym jest odwołanie do definicji prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm., dalej: „KC”) nieruchomości to części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Spółka pragnie wskazać, iż organy podatkowe przychylają się do takiej interpretacji. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2014 r. (sygn. IPPB5/423-477/14-3/PS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zaaprobował wykładnię pojęcia majątku nieruchomego (nieruchomości) w świetle KC, na potrzeby zastosowania klauzuli nieruchomościowej na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Mając na uwadze, iż znowelizowany art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT stanowi na gruncie prawa krajowego odpowiednik tzw. klauzuli nieruchomościowej z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Spółka stoi na stanowisku, iż przy definiowaniu pojęcia „nieruchomości”, użytego w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT należy kierować się definicją legalną, o której mowa w art. 46 KC, co znajduje uzasadnienie w przywołanej interpretacji indywidualnej.

Następnie, Spółka pragnie wskazać, iż również pojęcie „prawa do nieruchomości”, którym posłużył się ustawodawca w art. 3 ust. 3 pkt 4, nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. W konsekwencji w ocenie Spółki poprzez „prawa do nieruchomości” należy rozumieć inne niż własność prawa majątkowe do nieruchomości, pod warunkiem że prawa te stanowią mienie w rozumieniu polskiego prawa cywilnego (tak również w powołanej powyżej interpretacji). Natomiast Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w żadnej z Polskich Spółek Zależnych nie występują inne niż własność prawa rzeczowe do nieruchomości.

Na końcu Spółka pragnie zauważyć, że poprzez pośrednie posiadanie nieruchomości lub praw do nieruchomości, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, rozumie posiadanie udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub jednostek uczestnictwa w podmiotach, które bezpośrednio posiadają nieruchomości lub prawa do nieruchomości. Jak Spółka zaznaczyła w opisie zdarzenia przyszłego, taka sytuacja nie będzie miała miejsca w Polskich Spółkach Zależnych.

W ocenie Spółki, mając na uwadze wyżej wskazane definicje. Spółka powinna określić wartość nieruchomości będących własnością Polskich Spółek Zależnych oraz wartość wszystkich aktywów Polskich Spółek Zależnych dla celów obliczenia Współczynnika. Zdaniem Spółki, Spółka powinna określić te wartości na podstawie ich bieżącej wartości księgowej, tj. wartości określonych w księgach rachunkowych danej Polskiej Spółki Zależnej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zbycia udziałów tej Polskiej Spółce Zależnej przez Wnioskodawcę (zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT). W ocenie Spółki, powinna to być wartość określona zgodnie z obowiązującymi daną Polską Spółkę Zależną zasadami rachunkowości, wynikająca ze sprawozdania finansowego albo z zestawienia obrotów i sald, jeżeli zgodnie z przepisami rachunkowości dana Polska Spółka Zależna nie sporządzała sprawozdania finansowego na ten dzień.

Takie podejście tj. wykorzystanie wartości księgowej, w ocenie Spółki jest szeroko aprobowane przez polskie organy podatkowe; przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2014 r. (sygn. IPPB5/423-603/14-3/AJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, iż „Umowa UPO nie definiuje, w jaki sposób należy określić wartość majątku nieruchomego położonego w Polsce. Zdaniem Spółki Luksemburskiej, dla celów obliczenia, czy wartość udziałów (akcji) w Luksemburskiej Spółce Zależnej w więcej niż 50% pochodzi z majątku nieruchomego położonego w Polsce należy przyjąć wartość księgową (bilansową) majątku nieruchomego (tj. gruntów, praw użytkowania wieczystego, budynków oraz budowli)”. Podobne stanowisko wyraził. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 28 lutego 2013 r. (sygn. ILPB4/423-405/12- 2/MC), w której zgodził się z podatnikiem, iż „w przypadku przeniesienia udziałów w A, do ustalenia dla celów kalkulacji udziału „majątku nieruchomego” w całym majątku A, Wnioskodawca powinien przyjąć wartość księgową netto składników majątkowych wynikającą z ksiąg A”.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, w przypadku przewidywanego zbycia udziałów Polskich Spółek Zależnych współczynnik procentowy o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 oraz w art. 3 ust. 4 ustawy o CIT, Spółka powinna obliczyć z uwzględnieniem następującej proporcji:

bieżąca wartość księgowa nieruchomości (w rozumieniu polskiego prawa cywilnego) położonych na terytorium Polski będących własnością odpowiednio N / B oraz praw do takich nieruchomości,
w stosunku do:
wartości księgowej wszystkich aktywów odpowiednio N / B;

udział

Ad. 2

W opinii Spółki, jeśli współczynnik procentowy, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT, którego sposób obliczenia jest przedmiotem pytania nr 1, będzie niższy niż 50%, to zbycie udziałów w Polskich Spółkach Zależnych przez Spółkę nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT.

Z literalnego brzmienia art. 3 ustawy o CIT wynika, że podatnik niebędący rezydentem podatkowym w Polsce, jest zobowiązany do rozpoznania dochodu (przychodu) w Polsce z tytułu zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością tylko w sytuacji gdy zostanie przekroczony Współczynnik, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4. Udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, którymi są Polskie Spółki Zależne, nie stanowią bowiem papierów wartościowych ani pochodnych instrumentów finansowych, więc nie miałby do nich zastosowania art. 3 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT. Zbycie przez Spółkę udziałów w Polskich Spółkach Zależnych Spółce Austriackiej nie będzie również działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1. Ponadto, przychody ze zbycia udziałów podmiotowi trzeciemu nie są przychodami z tytułów o których mowa w art. 3 ust. 5, na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 5.

Zdaniem Spółki, a contrario należy przyjąć, że w takiej sytuacji jak rozpatrywana, jeżeli Współczynnik nie przekroczy 50%, podatnik podlegający w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce w związku z przeniesieniem własności udziałów w spółce z ograniczona odpowiedzialnością.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Spółka wskazuje, że Nowelizacja, w szczególności w zakresie wprowadzenia w art. 3 ust. 3, miała na celu uszczegółowienie źródeł dochodów, które mogą być osiągane w Polsce przez nierezydentów. Jak wynika z uzasadnienia do wprowadzonej nowelizacji: „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie konkretyzuje co należy uznać za „dochód uzyskany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”, Brak normatywnej definicji tego pojęcia (lub choćby przykładowego katalogu rodzaju dochodów) może prowadzić do niewykazywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów przez nierezydentów np. w przypadku zbycia udziałów/akcji (ogółu praw i obowiązków) w polskiej spółce kapitałowej (osobowej), której majątek składa się w przeważającej części z nieruchomości, pomimo, iż prawo do opodatkowania tego rodzaju dochodu przyznawane jest Polsce na mocy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Brak korespondencyjnej regulacji w zakresie określenia źródła dochodów w ustawie updop, wymieniających wprost przykładowe kategorie takich dochodów, może skutkować brakiem realizacji tego prawa do opodatkowania.

Celem proponowanej zmiany jest wskazanie - w katalogu otwartym - przykładowych sytuacji przypadków, w których dochód nierezydenta uznaje się jednoznacznie za uzyskany „na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”, dla celów ustalania ograniczonego obowiązku podatkowego.”

W ocenie Spółki, mając na uwadze szczegółowy charakter przepisu art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, przyjęcie, że przychody ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością mogą podlegać opodatkowaniu również w sytuacji, gdy Współczynnik wynosi poniżej 50% (a jednocześnie przychody te nie wchodzą w zakres pozostałych kategorii wymienionych w art. 3 ust. 3), kłóciłoby się z wykładnią celowościową w oparciu o zasadę racjonalnego ustawodawcy, ponieważ przy przyjęciu takiej wykładni określenie przedmiotowego Współczynnika byłoby zbędne (Jednym z podstawowym założeń przyjmowanych przy interpretacji przepisów ustawowych jest bowiem to, iż ustawodawca jest racjonalny. Racjonalny ustawodawca nie tworzy przepisów wzajemnie ze sobą sprzecznych, jak również nie ustanawia zbędnych uregulowań, a więc takich, które w żadnej sytuacji nie mogą znaleźć zastosowania tak np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 2797/13).

Podsumowując, w opinii Spółki, jeśli Współczynnik, o który m mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT, obliczony w sposób przedstawiony w stanowisku Spółki dotyczącym pytania nr 1, będzie niższy niż 50%, zbycie udziałów w Polskich Spółkach Zależnych przez Spółkę nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie

metodologii ustalenia udziału wartości nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (lub praw do takich nieruchomości) w wartości aktywów Polskich Spółek Zależnych – jest prawidłowe,
opodatkowania w Polsce dochodów Wnioskodawcy ze zbycia udziałów Polskich Spółek Zależnych – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy (w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin