Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPP1/443-835/13/17-S/AW
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 218/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 marca 2017 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3456/14 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku aktualizowania danych adresowych dotyczących lokalizacji prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2013 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku aktualizowania danych adresowych dotyczących lokalizacji prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 12 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPP1/443-835/13-4/AW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma on obowiązku aktualizowania danych adresowych dotyczących lokalizacji A, danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych B, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 grudnia 2013 r., nr ILPP1/443-835/13-4/AW wniósł pismem z dnia 20 grudnia 2013 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 13 stycznia 2014 r., nr ILPP1/443/W-77/13-2/HMW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 grudnia 2013 r., nr ILPP1/443-835/13-4/AW złożył skargę z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 218/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 12 grudnia 2013 r., nr ILPP1/443-835/13-4/AW.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 218/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 9 września 2014 r., nr ILRP-007-241/14-2/MG do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3456/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie obowiązku aktualizowania danych adresowych dotyczących lokalizacji prowadzonej działalności gospodarczej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą na podstawie wpisu do krajowego rejestru sądowego.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność oświatowa. Spółka posługuje się nazwą (…) Sp. o.o. oraz nadanym jej numerem NIP. Siedzibą Spółki jest A.

Wnioskodawca poza siedzibą Spółki posiada również stałą lokalizację (lokal biurowy na podstawie umowy najmu) w B, gdzie również prowadzi działalność oświatową.

Ponadto Wnioskodawca realizuje projekty szkoleniowe współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego w Programie Operacyjnym Kapitał Ludzki. Projekty realizowane są na terenie województwa oraz innych województwach na terenie całego kraju (średni okres realizacji projektu ok. 24 miesiące). Dla celów realizacji projektu Wnioskodawca na terenie konkretnego województwa wynajmuje lokal biurowy i prowadzi tam biuro projektu do kontaktu z uczestnikami projektu i zarządzania projektem.

Zarówno lokalizacja w B, jak i biura projektowe nie stanowią wyodrębnionej i samodzielnej organizacyjnie (nie mają zdolności zawierania umów, wystawiania faktur oraz zatrudniania pracowników) części działalności Wnioskodawcy.

Ponadto Zainteresowany w ramach działalności oświatowej organizuje szkolenia poza siedzibą i wskazanymi wyżej lokalizacjami, trwające – w zależności od specyfiki – od kilku dni do często kilku miesięcy, na cele, których wynajmowane są sale szkoleniowe, plac manewrowy, spawalnia, inne.

Pismem z dnia 20 listopada 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Jedynym formalnym organem zarządzającym w Spółce jest Zarząd Spółki, który znajduje się w siedzibie Spółki, tj. w A Spółka nie posiada organów nadzorczych.
2. W biurach znajduje się personel Wnioskodawcy oraz urządzenia biurowe typu komputery i telefony.
3. Dokumentacja rachunkowa Spółki przechowywana jest w siedzibie w A.
4. Biura w B oraz w województwach na terenie całego kraju (biura projektowe), poza biurem B służą wyłącznie do bieżącej obsługi projektu. Biuro w B służy do nawiązywania i utrzymywania relacji gospodarczych z klientami Spółki.
5. Sprzedaż świadczeń bądź sprzedaż towarów na rzecz klientów Spółki prowadzona jest wyłącznie w siedzibie Spółki w A oraz w B.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek aktualizowania w oparciu o art. 9 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (dalej: ustawa) danych adresowych dotyczących lokalizacji w B, danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 9 w związku z art. 5 ustawy nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku aktualizowania danych innych niż wymagane w art. 5 ustawy. W sytuacji bowiem osoby prawnej, jako płatnika posługującego się odrębnym numerem identyfikacji podatkowej NIP zastosowanie w zakresie danych objętych zgłoszeniem i aktualizacją znajduje art. 5 ust. 3 ustawy. Zgodnie z dyspozycją normy art. 5 ust. 3 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny regon, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również nip nadane tym spółkom.
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku aktualizowania danych adresowych dotyczących lokalizacji w B, danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego).

W świetle art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, określa:

1. zasady ewidencji:
   1. podatników,
   2. płatników podatków,
   3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;
2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”;
3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W świetle art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

W analizowanej sprawie należy stwierdzić, że kompletność danych podatników niebędących osobami fizycznymi, którzy zobowiązani są do składania zgłoszeń identyfikacyjnych, jest określana z uwzględnieniem i w granicach zdefiniowanych w art. 5 ust. 3 ustawy o NIP.

Wobec tego ww. przepis od podatników niebędących osobami fizycznymi w składanych zgłoszeniach identyfikacyjnych wymaga – co do zasady – podania danych adresowych tylko ich siedziby oraz miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej. Natomiast przepis ten nie wskazuje, że ww. podatnicy powinni podawać wszystkie miejsca, w których prowadzą działalność gospodarczą.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o NIP, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Z kolei art. 9 ust. 6 ustawy o NIP stanowi, że do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
   
   

Na marginesie należy podać, że na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych, z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Minister Finansów w dniu 27 grudnia 2011 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. Nr 298, poz. 1765, z późn. zm.).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest działalność oświatowa. Wnioskodawca poza siedzibą Spółki (A) posiada również stałą lokalizację (lokal biurowy na podstawie umowy najmu) w B, gdzie również prowadzi działalność oświatową. Ponadto Wnioskodawca realizuje projekty szkoleniowe na terenie województwa oraz innych województwach na terenie całego kraju (średni okres realizacji projektu ok. 24 miesiące). Dla celów realizacji projektu Wnioskodawca na terenie konkretnego województwa wynajmuje lokal biurowy i prowadzi tam biuro projektu do kontaktu z uczestnikami projektu i zarządzania projektem. Zarówno lokalizacja w B, jak i biura projektowe nie stanowią wyodrębnionej i samodzielnej organizacyjnie (nie mają zdolności zawierania umów, wystawiania faktur oraz zatrudniania pracowników) części działalności Wnioskodawcy. Ponadto Zainteresowany w ramach działalności oświatowej organizuje szkolenia poza siedzibą i wskazanymi wyżej lokalizacjami, trwające – w zależności od specyfiki – od kilku dni do często kilku miesięcy, na cele, których wynajmowane są sale szkoleniowe, plac manewrowy, spawalnia, inne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jedynym formalnym organem zarządzającym w Spółce jest Zarząd Spółki, który znajduje się w siedzibie Spółki, tj. w A. Spółka nie posiada organów nadzorczych. W biurach znajduje się personel Wnioskodawcy oraz urządzenia biurowe typu komputery i telefony. Natomiast dokumentacja rachunkowa Spółki przechowywana jest w siedzibie w A. Biura w województwach na terenie całego kraju (biura projektowe), służą wyłącznie do bieżącej obsługi projektu. Biuro w B służy do nawiązywania i utrzymywania relacji gospodarczych z klientami Spółki. Sprzedaż świadczeń bądź sprzedaż towarów na rzecz klientów Spółki prowadzona jest wyłącznie w siedzibie Spółki w A oraz w B.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie obowiązku, wynikającego z art. 9 ust. 1 ustawy o NIP, aktualizowania danych adresowych dotyczących poszczególnych lokalizacji wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie – jak wskazał Sąd – przepis art. 5 ust. 3 ustawy o NIP wymaga od podatników niebędących osobami fizycznymi w składanych zgłoszeniach identyfikacyjnych podania danych adresowych ich siedziby oraz miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, a nie wymaga podania danych adresowych, w których prowadzona jest działalność gospodarcza.

Ponadto należy zaznaczyć – w ślad za Sądem – że celem ustawy o NIP, na co wskazuje jej art. 1, jest zaewidencjonowanie wymienionych podmiotów i nadanie im numerów identyfikacji podatkowej, a nie ewidencjonowanie wszystkich miejsc, w których podatnicy wykonują czynności z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji mając na uwadze okoliczności sprawy przedstawione przez Wnioskodawcę oraz wykładnię przepisów prawa dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 218/14 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 3456/14, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany – na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o NIP – do aktualizowania danych wskazanych w art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, tj. danych adresowych siedziby oraz miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, czyli danych lokalizacji Spółki położonej w A. Natomiast danych adresowych dotyczących lokalizacji w B, danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą Spółki, Wnioskodawca nie ma obowiązku aktualizować.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.