Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1018.2016.1.AB
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2016 r., który w tym samym dniu wpłynął do Organu za pośrednictwem platformy e-puap, uzupełnionym 23 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych nie sprzedanych do podmiotu finansującego ale użytkowanych w budynkach niestanowiących już własności Wnioskodawcy, będą stanowiły wydatki kwalifikowane wpływające na wysokość maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej warunkującej skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. za pośrednictwem platformy e-puap wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych nie sprzedanych do podmiotu finansującego ale użytkowanych w budynkach niestanowiących już własności Wnioskodawcy, będą stanowiły wydatki kwalifikowane wpływające na wysokość maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej warunkującej skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) w dniu 21 grudnia 2012 r. uzyskał Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka należy do Grupy Kapitałowej X i została powołana w celu m.in. świadczenia wysokiej jakości kompleksowej obsługi logistycznej i magazynowej przy wykorzystaniu nowoczesnych metod zarządzania i technologii IT.

Zgodnie z treścią Zezwolenia Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE określonych w następujących pozycjach PKWiU Głównego Urzędu Statystycznego m.in.:

• Transport drogowy towarów (klasa 49.41);
• Magazynowanie i przechowywanie towarów (klasa 52.10) z wyłączeniem podkategorii 52.10.13 - magazynowanie i przechowywanie ziaren zbóż, a także z wyłączeniem działalności gospodarczej na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy prawo energetyczne;
• Usługi wspomagające transport lądowy (52.21) z wyłączeniem podkategorii 52.21.25 - usługi holowania w transporcie drogowym.
  
  

Spółka jest dużym przedsiębiorcą, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

W ramach realizacji warunków do udzielenia pomocy Spółka poniosła wydatki na zakup gruntów i nakłady budowlane na budynki i budowle, poniesione w okresie inwestowania. Zrealizowane przez Spółkę inwestycje zostały następnie przeniesione z inwestycji na aktywa oraz ujęte w prowadzonej w Spółce ewidencji środków trwałych.

Spółka zamierza dokonać podziału posiadanej nieruchomości gruntowej, a następnie w odniesieniu do tak wydzielonej części przeprowadzić transakcję tzw. leasingu zwrotnego, tj. dokona sprzedaży firmie leasingowej i na podstawie umowy leasingowej (leasing finansowy) będzie ją dalej wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza przeprowadzić transakcję leasingu zwrotnego gruntu i naniesień (budynków i budowli) przed upływem:

1. 5 letniego okresu, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia oraz
2. okresu ponoszenia wydatków kwalifikowanych wskazanych w zezwoleniu.
   
   

W tym celu, Spółka wystąpiła do Zarządu SSE z wnioskiem o zmianę zezwolenia, wskazując, że wydatki inwestycyjne w kwocie wynikającej z zezwolenia Spółka poniosła na ruchomy majątek trwały oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym oraz będzie ponosiła wydatki inwestycyjne w postaci kosztów leasingu do czasu upływu nowego terminu ponoszenia wydatków kwalifikowanych.

Umowa leasingu nieruchomości zostanie zawarta na czas oznaczony, nie krótszy niż 10 lat. Odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie leasingu dokonywać będzie Spółka, zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP. Spółka w ramach planowanej transakcji nie zbędzie rozmieszczonych w użytkowanych pomieszczeniach maszyn i innych urządzeń, które nadal będą wykorzystywane do prowadzenia działalności w zakresie udzielonego jej zezwolenia strefowego. Zmiana formy prawnej użytkowania nieruchomości z własności na umowę leasingu finansowego nie spowoduje cofnięcia Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w ramach SSE. Nie spowoduje to także zmiany kwalifikacji poniesionych przez Spółkę wydatków na nabycie majątku ruchomego oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym. W odniesieniu natomiast do pozostałej części nieruchomości, która zostanie objęta leasingiem zwrotnym nastąpi zmiana kwalifikacji wydatków inwestycyjnych z wydatków na nabycie na koszty ponoszone z tytułu umowy leasingu. Jako że kwota przyznanej pomocy publicznej przed dokonaniem planowanej transakcji nie przekroczy kwoty maksymalnej pomocy publicznej skalkulowanej w oparciu o ruchomy majątek trwały oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym, zmiana zezwolenia nie spowoduje konieczności korekty wcześniejszych rozliczeń w zakresie w jakim art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, zwalnia określony dochód z opodatkowania.

Według informacji posiadanych przez Spółkę czynności planowane do podjęcia przez Spółkę nie będą skutkować cofnięciem zezwolenia Spółce na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie składników majątkowych niesprzedanych do podmiotu finansującego ale użytkowanych w budynkach niestanowiących już własności Spółki, będą stanowiły wydatki kwalifikowane wpływające na wysokość maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej warunkującej skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wskazanego we wniosku środka trwałego przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie stanowić przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono będzie z tą częścią środka trwałego. W odniesieniu do wszelkich pozostałych kwalifikowanych kosztów inwestycyjnych dotyczących środków trwałych, których własność nie będzie przeniesiona w okresie 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji, prawo do zwolnienia od podatku dochodowego nadal Spółce będzie przysługiwało.

Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), Spółka zamierza sprzedać wydzieloną część nieruchomości wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami i budowlami firmie leasingowej, a następnie przyjąć do używania na zasadzie leasingu zwrotnego. Mając zatem na uwadze, że zasadniczo konstrukcja ta składa się z dwóch umów cywilnoprawnych: umowy sprzedaży środka trwałego (przeniesienie prawa własności rzeczy) oraz obligacyjnej umowy leasingu, Spółka ma wątpliwości, czy sprzedaż taka będzie stanowić przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono będzie z tą częścią środka trwałego. Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych (...).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W odniesieniu do zezwolenia wydanego Spółce w 2012 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze SSE zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „rozporządzenie strefowe”) i rozporządzenia z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia strefowego, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie wskazanego art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, stanowi pomoc regionalną z tytułu m.in.: kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6.

Z kolei w myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Jednocześnie w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Przy czym warunkiem do korzystania z zwolnienia o którym wyżej mowa jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Z przedstawionych powyżej regulacji wynika, że wydatki, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną dotyczą kosztów które muszą spełniać łącznie następujące warunki:

• muszą być poniesione na terenie strefy oraz
• stanowić koszty inwestycji o jakich mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego.
  
  

W przypadku Spółki, wydatek został przez nią poniesiony na terenie Strefy i stanowi aktualnie środek trwały będący składnikiem majątku Spółki. Aby jednak spełnił warunek wydatku kwalifikowanego, objętego pomocą publiczną powinien również spełnić warunki przewidziane w § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego, tj. nie może nastąpić przeniesienie jego własności przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. W przeciwnym razie wydatek taki nie stanowi kosztu kwalifikowanego objętego zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym wskazać, że w rozporządzeniu strefowym brak jest przepisów określających wprost jakie są konsekwencje podatkowe w przypadku niespełnienia wskazanego warunku, np. sprzedaży składnika majątku, z którym związane było zwolnienie podatkowe, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji. Co więcej, zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o PDOP, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. W związku z powyższym, przepisy ustawy o PDOP przewidują negatywne konsekwencje w postaci utraty prawa do tego zwolnienia jedynie w przypadku, cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie tej strefy.

W rezultacie, sprzedaż składnika majątkowego przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji stanowi przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona o ile zostaną spełnione pozostałe warunki zezwolenia (np.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 października 2010 r., Znak: IBPB1/2/423-965/10/AP). Podobne stanowisko odnaleźć można również w literaturze przedmiotu m.in.: A. Tałasiewicz (red.), Prawne i podatkowe aspekty prowadzenia działalności w Specjalnych Strefach Ekonomicznych, 2010 r., s. 84.

W konsekwencji, w ocenie Spółki sprzedaż wskazanego we wniosku środka trwałego przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie stanowić przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono będzie z tą częścią środka trwałego.

W stanie faktycznym podobnym do tego będącego przedmiotem niniejszego wystąpienia (transakcja zbycia wydzielonej części gruntu na rzecz podmiotu nie prowadzącego działalności strefowej) Spółka otrzymała już stanowisko z tut. organu interpretacyjnego w formie interpretacji indywidualnej z 3 lutego 2015 r., Znak: IPTPB3/423-399/14-2/IR.

Stanowisko takie jak powyżej wskazane znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego, np.:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 lutego 2012 r., Znak: IBPBI/1/415-1149/11/KB: (...) sprzedaż wskazanego we wniosku środka trwałego przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie stanowić przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono będzie z tym Środkiem trwałym, pod warunkiem, iż sprzedaż tego składnika majątku (z uwagi na zmianę wysokości poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, do poniesienia których spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, była zobowiązana na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na ternie specjalnej strefy ekonomicznej) w myśl odrębnych przepisów, niebędących przepisami prawa podatkowego i niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, nie spowoduje cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy. Przy czym, utrata prawa do tego zwolnienia dotyczyć będzie jedynie okresu następującego po zbyciu wskazanego we wniosku środka trwałego. Brak jest bowiem podstaw prawnych do nakładania na Wnioskodawcę obowiązku zapłaty podatku dochodowego za okres, w którym wydatki na nabycie wskazanego we wniosku środka trwałego stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną na podstawie otrzymanego zezwolenia,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 września 2008 r., Znak: ILPB3/423-341/08-2/MM: (...) Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne - przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - stanowi przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona, w okresie następującym po zbyciu składnika majątkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki zezwolenia,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2009 r., Znak: IPPB3/423-1613/08-4/EŻ: Spółka działająca na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, sprzedając środek trwały przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, traci prawo do zwolnienia z podatku tylko w takiej części, w jakiej zwolnienie to związane było ze sprzedawanym środkiem trwałym,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 lutego 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1599/10/AP: Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne - przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - stanowi przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona (w okresie następującym po zbyciu składnika majątkowego), o ile zostaną spełnione pozostałe warunki zezwolenia.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska zgodnie z którym sprzedaż części wskazanego we wniosku środka trwałego przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie stanowić przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono będzie z tą częścią środka trwałego. W odniesieniu do wszelkich pozostałych kwalifikowanych kosztów inwestycyjnych dotyczących środków trwałych, których własność nie będzie przeniesiona w okresie 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji, prawo do zwolnienia od podatku dochodowego nadal Spółce będzie przysługiwało.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2-5 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.