Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4515.483.2016.2.JKu
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura – 17 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca dokonał zakupu mieszkania w K., za kwotę 210.000 zł. W dniu 28 lipca 2016 r., przy podpisaniu umowy przedwstępnej, Wnioskodawca wpłacił gotówką zadatek w kwocie 45.000 zł. Ww. gotówka pochodziła ze środków darowanych przez najbliższą rodzinę w kwotach mieszczących się w danych grupach pokrewieństwa, na co Wnioskodawca posiada sporządzone potwierdzenia darowizn.

Pozostałą część należności za mieszkanie Wnioskodawca uregulował pieniędzmi pochodzącymi z kredytu bankowego. Ze względu na to, iż Wnioskodawca nie posiadał umowy o pracę na czas nieokreślony, umowa kredytowa została zawarta na nazwisko Wnioskodawcy oraz rodziców Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową kredytową, raty kredytu pobierane są automatycznie ze wspólnego rachunku bankowego rodziców. Powyższe raty są darowizną dla Wnioskodawcy od jego rodziców. Ze względu na to, iż rodzice wykorzystali kwotę darowizny zwolnionej od zgłoszenia do Urzędu Skarbowego i podatku – na zadatek przy umowie przedwstępnej przy zakupie mieszkania – bieżące raty kredytu Wnioskodawca chce udokumentować na druku SD-Z2.

W trakcie podpisywania aktu notarialnego 28 sierpnia 2016 r. kwota zadatku wzrosła z 45.000 zł na 45.500 zł. Różnicę (500 zł) Wnioskodawca zapłacił ze środków własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy darowizną jest cała kwota kredytu i poszczególne raty, czy tylko poszczególne raty?
2. Czy Wnioskodawca ma składać deklarację SD-Z2 raz w miesiącu – po każdej spłacie raty kredytu, czy jest możliwość sumowania poszczególnych rat kredytu i składania zbiorczej deklaracji SD-Z2 maksymalnie do 6 miesięcy?
3. Czy Wnioskodawca ma obowiązek składać dwie deklaracje SD-Z2 (oddzielnie dla mamy i taty) po ½ kwoty darowanej?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizną są kwoty spłacanych miesięcznie rat kredytu.

W ocenie Wnioskodawcy, deklarację SD-Z2 można składać nie przekraczając okresu 6 miesięcy, poprzez sumowanie kwoty poszczególnych, comiesięcznych rat kredytu za ten okres.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, należy składać dwie oddzielne deklaracje SD-Z2 w zakresie ½ kwoty darowanej od mamy oraz w zakresie ½ kwoty darowanej od taty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie następuje w częściach, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawach wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2060).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

W myśl art. 14 ust. 2 przedmiotowej ustawy, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów (art. 14 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy).

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa, umowy darowizny środków pieniężnych powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, są zwolnione z podatku od darowizny, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2, tj. fakt otrzymania darowizny zostanie w ustawowym terminie zgłoszony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oraz nastąpi udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania środków na rachunek nabywcy (obdarowanego).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał zakupu mieszkania. Przy podpisaniu umowy przedwstępnej, Wnioskodawca wpłacił gotówką zadatek w kwocie 45.000 zł. Ww. gotówka pochodziła ze środków darowanych przez najbliższą rodzinę w kwotach mieszczących się w danych grupach pokrewieństwa, na co Wnioskodawca posiada sporządzone potwierdzenia darowizn.

Pozostałą część należności za mieszkanie Wnioskodawca zapłacił kredytem bankowym. Ze względu na to, iż Wnioskodawca nie posiadał umowy o pracę na czas nieokreślony, umowa kredytowa została zawarta na nazwisko Wnioskodawcy oraz rodziców Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową kredytową, raty kredytu pobierane są automatycznie ze wspólnego rachunku bankowego rodziców. Powyższe raty są darowizną dla Wnioskodawcy od jego rodziców. Ze względu na to, iż rodzice wykorzystali kwotę darowizny zwolnionej od zgłoszenia do Urzędu Skarbowego i podatku na zadatek przy umowie przedwstępnej przy zakupie mieszkania – bieżące raty kredytu Wnioskodawca chce udokumentować na druku SD-Z2.

Zatem, w świetle przytoczonych przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca otrzymuje w darowiźnie od rodziców środki pieniężne w celu spłaty rat kredytu i kwoty te rzeczywiście stanowią darowiznę w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, czego Organ uprawniony przepisami jedynie do dokonywania wykładni prawa podatkowego nie może ocenić, to po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku, tj. 9.637 zł od każdego darczyńcy, środki te będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, po spełnieniu przez Wnioskodawcę warunków określonych w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przy czym wskazać należy, iż Organ interpretacyjny nie jest władny do rozstrzygania czy darowizną są kwoty spłacanych miesięcznie rat kredytu, czy cała kwota kredytu.

Skoro Wnioskodawca w treści opisu stanu faktycznego wskazał, iż raty kredytu stanowią darowiznę, Organ przyjmuje to twierdzenie jako element stanu faktycznego niepodlegający ocenie. Organ wydając interpretację opiera się bowiem wyłącznie na stanie faktycznym bądź zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę. Organ nie może prowadzić postępowania dowodowego, a zatem nie może w istocie ustalić co stanowi przedmiot darowizny.

Jeżeli zatem istotnie przedmiotem darowizny na rzecz Wnioskodawcy są kwoty spłaconych rat kredytu, to obowiązek podatkowy powstanie, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia, tj. z chwilą przekazania przez rodziców Wnioskodawcy kwoty na spłatę raty kredytu (wpływ środków na rachunek banku).

Dla spełnienia warunków do zwolnienia, zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych – druk SD-Z2 można składać raz na sześć miesięcy. Istotnym jest, aby zgłoszenie nabycia zostało dokonane z zachowaniem terminu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego. Zgłoszeniu podlegają środki pieniężne w takiej wysokości, w jakiej Wnioskodawca otrzyma w darowiźnie od rodziców. W przypadku, gdy darowizna będzie odpowiadać sumie poszczególnych rat kredytu za okres 6 miesięcy, to taka wartość powinna być zgłoszona przez Wnioskodawcę na formularzu SD-Z2. Jeżeli połowa tej kwoty będzie darowana od ojca a druga od matki, to w takiej proporcji winna być wykazana na dwóch formularzach SD-Z2 (osobno od ojca i osobno od matki).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.