Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.918.2016.2.MZA
z 3 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 19 września 2016 r. (data otrzymania 3 października 2016 r.), uzupełnionym 22 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych krótkoterminowego najmu lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych krótkoterminowego najmu lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 5 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.918.2016.1.MZA oraz Znak: 2461-IBPP2.4512.778.2016.1.IK, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 22 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką (razem z małżonkiem) lokalu mieszkalnego, który wynajmuje. Jest to jedyny lokal Wnioskodawczyni, będący przedmiotem najmu i znajduje się on na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ramach wskazanego najmu Wnioskodawczyni współpracuje z holenderskim portalem internetowym (booking.com), z którym ma podpisaną umowę w zakresie pośrednictwa w najmie ww. lokalu. Najem ma charakter wynajmu krótkoterminowego.

Od pośrednika Wnioskodawczyni otrzymuje zestawienia zawierające informacje na temat imienia i nazwiska najemcy, okresu, na jaki została dokonana przez niego rezerwacja oraz kwot należnych od najemcy. Najemcy dokonują płatności na rzecz pośrednika, który po potrąceniu należnej prowizji przekazuje pieniądze podatnikowi na rachunek bankowy. Do obowiązków Wnioskodawczyni, które wykonuje osobiście należy przede wszystkim utrzymanie czystości lokalu (sprzątanie, zmiana pościeli i ręczników, uzupełnianie ubytków w wyposażeniu tudzież bieżące remonty). Wnioskodawczyni nie pracuje zawodowo, nie jest właścicielem innych lokali, które są lub byłyby przedmiotem najmu.

Wartość sprzedaży z tytułu usług najmu nie przekracza ani też nie przekroczy kwoty 150.000 zł rocznie.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy osiągane przez Wnioskodawczynię dochody z najmu krótkoterminowego mogą być opodatkowane podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest najem, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie zaś do treści art. 5 pkt 6 lit. a) ustawy – za działalność gospodarczą rozumie się m.in. działalność usługową, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9.

Mając na uwadze zaistniały w sprawie stan faktyczny oraz ww. przepisy, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że osiągany przez nią przychód z najmu może być zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W przypadku bowiem Wnioskodawczyni nie sposób jest przypisać świadczonym przez nią usługom przymiotu działalności gospodarczej. Przede wszystkim Wnioskodawczyni wynajmuje tylko i wyłącznie jeden lokal. Współpraca z pośrednikiem ułatwia pozyskiwanie klientów a jednocześnie pozwala Wnioskodawczyni uniknąć trudności związanych m.in. z płatnościami od najemców. Dodatkowo wszystkie czynności w zakresie utrzymania czystości Wnioskodawczyni wykonuje osobiście, jako osoba niepracująca.

W ocenie Wnioskodawczyni, wobec przedstawionej wyżej skali i sposobie świadczenia usług nie sposób przypisać im cech działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych krótkoterminowego najmu lokalu mieszkalnego. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Ustalenie z jakiego źródła pochodzi przychód ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania, możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu itp.

Stosownie do przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
• wykonywana jest w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
• prowadzona jest w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności.

Decydujące znaczenie dla kwalifikacji przychodów z najmu mają zatem obiektywne kryteria wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie subiektywne przekonanie podatnika. Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. W takim też przypadku art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy wprost wskazuje, że taki najem nie może być traktowany jako odrębne od działalności źródło przychodów.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką lokalu mieszkalnego, znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni w ramach najmu lokalu mieszkalnego współpracuje z holenderskim portalem internetowym, z którym ma podpisaną umowę w zakresie pośrednictwa w najmie ww. lokalu. Najem ma charakter wynajmu krótkoterminowego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego czy przychody osiągane z tytułu najmu krótkoterminowego mogą być opodatkowane podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że osiągany przez nią przychód z tytułu najmu może być zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni, poprzez skalę i sposób świadczenia usług nie można im przypisać cech działalności gospodarczej.

Z powyższym stanowiskiem Wnioskodawczyni nie sposób się zgodzić, ponieważ w niniejszej sprawie, są podstawy do twierdzenia, że opisany najem spełnia przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Istotne znaczenie ma bowiem fakt, że lokal mieszkalny Wnioskodawczyni wynajmuje krótkotrwale a najem lokalu mieszkalnego na krótkie okresy nie może być klasyfikowany do najmu o charakterze prywatnym. Opisany we wniosku najem lokalu mieszkalnego jest w istocie szeregiem cyklicznych, powtarzalnych okresowo, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, zawierających ww. elementy definicji działalności gospodarczej. O zorganizowanym, ciągłym i zarobkowym przedsięwzięciu świadczy również współpraca Wnioskodawczyni z wyspecjalizowanym w zakresie najmu pośrednikiem. Od początku zatem działania Wnioskodawczyni wypełniały przesłanki działalności gospodarczej. Usługi najmu nieruchomości na krótkie okresy czasu, jakie świadczy Wnioskodawczyni, noszą zatem znamiona usług związanych z zakwaterowaniem co oznacza, że stanowią przychody ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podlegają opodatkowaniu w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów.

Tym samym stwierdzić należy, że wynajmowanie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego na krótkie okresy nie można klasyfikować do najmu o charakterze prywatnym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – opisany w stanie faktycznym krótkotrwały najem lokalu mieszkalnego nie można uznać za najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.