Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.837.2016.2.AG
z 19 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży budynku handlowo-usługowego (pytanie Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 14 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.837.2016.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 grudnia 2016 r., a doręczono w dniu 20 grudnia 2016 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło do tut. Organu w dniu 2 stycznia 2017 r., a nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 27 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą od 2 marca 1988 r.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 10 listopada 1987 r. Wnioskodawca nabył działkę, na której w późniejszym okresie rozpoczął budowę. W dniu 16 lutego 1999 r. częściowo został oddany do użytkowania wybudowany przez Niego budynek, zakwalifikowany do sekcji 1, działu 11, grupy 111, klasy 1110 PKOB, jako budynek mieszkalny z częścią produkcyjną. Oddana została tylko część produkcyjna, natomiast część mieszkalna do dnia złożenia wniosku nie została oddana do użytkowania. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę dla potrzeb działalności gospodarczej, tj. zgodnie z wyceną rzeczoznawcy wprowadzono część produkcyjną ww. budynku. Od części produkcyjnej budynku mieszkalnego dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Budynek ten od samego początku służył jako budynek mieszkalno-produkcyjny i był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w części produkcyjnej, natomiast część mieszkalna nigdy nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności. Budynek nigdy nie służył działalności zwolnionej, nigdy nie był udostępniany osobom trzecim. Wnioskodawca nie ponosił również w późniejszym okresie żadnych wydatków na jego ulepszenie. Powierzchnia użytkowa całości budynku wynosi 392,30 m ², przy czym część produkcyjna zajmuje powierzchnię 293,30 m². Część mieszkalna ww. budynku wynosi 99 m² i spełnia definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W dniu 13 września 2000 r., na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawca kupił od Urzędu Miasta …. przylegającą do Jego nieruchomości działkę, na której również wybudował budynek handlowo-usługowy, należący do sekcji 1, działu 1, grupa 123, klasa 1230 PKOB. Budynek został oddany do użytkowania w dniu 29 kwietnia 2008 r. Budynek ten jednak nie został nigdy wprowadzany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nigdy też ten budynek nie służył działalności zwolnionej, nie był udostępniany osobom trzecim oraz Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie ww. budynku, po oddaniu go do użytkowania. Budynek nie był również wykorzystywany w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Powierzchnia użytkowa ww. budynku wynosi 246,91 m², z czego 69,40 m² stanowi garaż, z którego Wnioskodawca korzysta.

Oba budynki posadowione są na 5 działkach stanowiących obecnie jedną nieruchomość. Na działkach numer 5/3 i 5/4 znajduje się budynek mieszkalny, natomiast na działkach 6/1, 6/2 i 7/1 znajduje się budynek handlowo-usługowy. Przy zakupie ww. działek Wnioskodawca nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, gdyż zostały one nabyte w drodze aktu notarialnego.

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać całą nieruchomość.

W piśmie z dnia 27 grudnia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że podstawową działalnością gospodarczą jaką prowadzi jest produkcja pozostałej odzieży wierzchniej(14 13.Z).

Dodatkowa działalność gospodarcza to:

• 14.12.Z - Produkcja odzieży roboczej;
  

• 14.19.Z - Produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży;
  

• 14.39.Z - Produkcja pozostałej odzieży dzianej;
  

• 46.42.Z - Sprzedaż hurtowa odzieży i obuwia;
  

• 47.71.Z - Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,
  

• 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet.
  
  

Wnioskodawca podał, że na potrzeby działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przychody osiągnięte z działalności gospodarczej opodatkowuje na zasadach ogólnych, według skali podatkowej.

Wnioskodawca wyjaśnił, że budowę budynku mieszkalnego z częścią produkcyjną rozpoczął w 1998 r., zgodnie z pozwoleniem z dnia 27 marca 1998 r., Nr …. na rozbudowę i nadbudowę warsztatu krawieckiego z przeznaczeniem na budynek mieszkalny z częścią usługową wraz z przyłączem wodno-kanalizacyjnym. W czasie prowadzenia budowy ww. budynku prowadził ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Część produkcyjną budynku produkcyjno-mieszkalnego wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jako zakład krawiecki (szwalnia, krojownia, pomieszczenia socjalne dla pracowników) oraz jako biuro i magazyn wyrobów gotowych.

Wnioskodawca poinformował, że nie potrafi odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie: czy sprzedaż części produkcyjnej budynku i jego części mieszkalnej będzie przedmiotem jednej transakcji, wolałby aby tak było, gdyż jest to jeden budynek i ciężko będzie sprzedać te dwie części osobno.

Odnośnie działki nabytej od Urzędu Miasta … w dnia 13 września 2000 r. Wnioskodawca wskazał, że nie zakupił tej działki na potrzeby prowadzonej działalności. Również budowa budynku handlowo-usługowego na tej działce nie była realizowana w ramach prowadzonej przez Niego działalności. Budynek handlowo-usługowy oddany został do użytkowania w dniu 9 kwietnia 2008 r., tzn., że Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na użytkowanie tego budynku od dnia 9 kwietnia 2008 r.

Z garażu usytuowanego w budynku handlowo-usługowym Wnioskodawca korzysta od 2008 r. Garażowany jest w nim samochód osobowy Wnioskodawcy, niestanowiący środka trwałego Jego firmy oraz niewykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Celem wybudowania budynku handlowo-usługowego była chęć rozwinięcia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Niestety od 2007 r. rozpoczęła się recesja, która dotknęła nie tylko firmy Wnioskodawcy i musiał On zweryfikować swoje plany rozwojowe.

Wnioskodawca dodał, że nie zamierza dokonać sprzedaży budynku handlowo-usługowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wyjaśnił ponadto, ze działka na której wybudowany został wskazany we wniosku budynek handlowo-usługowy, nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla potrzeb działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca powinienem opodatkować sprzedaż budynku handlowo-usługowego niestanowiącego środka trwałego w prowadzonej przez Niego działalności jako sprzedaż w ramach działalności gospodarczej-
2. Czy przy sprzedaży budynku mieszkalnego z częścią produkcyjną Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w części dotyczącej sprzedaży mieszkania, natomiast część produkcyjną opodatkować na zasadach ogólnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z formą opodatkowania - skala podatkowa?
3. Czy sprzedaż budynku mieszkalnego z częścią produkcyjną Wnioskodawca powinien opodatkować w całości na zasadach ogólnych, zgodnie z formą opodatkowania - skala podatkowa-
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, natomiast w zakresie dotyczącym pozostałych pytań wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uznaje się również przychód ze sprzedaży środków trwałych niekoniecznie wpisanych do ewidencji środków trwałych, ale wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Budynek nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie dokonywał od niego odpisów amortyzacyjnych, więc zgodnie z ww. artykułem sprzedaż budynku korzysta ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Według art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku do przychodów z działalności gospodarczej jest spełnienie przesłanek pozwalających na uznanie tego składnika za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, podlegający ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym jego wykorzystywanie w ramach tej działalności. Przy czym przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Przy czym, jeżeli przedmiotem odpłatnego zbycia jest budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie albo prawo użytkowania wieczystego gruntu lub udział w takim prawie, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub udział w takim prawie oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie, to wówczas przychody uzyskane z tej umowy sprzedaży nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 2 marca 1988 r. prowadzi działalność gospodarzą, której głównym przedmiotem jest produkcja odzieży. W dniu 13 września 2000 r. Wnioskodawca nabył od Urzędu Miasta … przylegającą do Jego nieruchomości działkę. Wybudował na niej budynek handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej 246,91 m², w tym garaż 69,40 m². Budynek ten zakwalifikował do sekcji 1, działu 1, grupa 123, klasa 1230 PKOB. Pozwolenie na użytkowanie tego budynku uzyskał w dniu 29 kwietnia 2008 r. Od 2008 r. Wnioskodawca korzysta z garażu usytuowanego w budynku handlowo-usługowym. Garażuje w nim swój samochód osobowy, którego nie wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód ten nie stanowi środka trwałego Jego firmy.

Budowa ww. budynku handlowo-usługowego nie była realizowana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Budynek ten nie był również wykorzystywany w ramach tej działalności. Budynku tego oraz działki, na której budynek został wybudowany Wnioskodawca nie wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla potrzeb działalności gospodarczej.

Celem wybudowania budynku handlowo-usługowego była chęć rozwinięcia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Niestety od 2007 r. rozpoczęła się recesja i Wnioskodawca musiał zweryfikować swoje plany rozwojowe.

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać budynek handlowo-usługowy. Powyższe nie nastąpi w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że skoro przedmiotem sprzedaży będzie budynek handlowo-usługowego niewykorzystywany przez Wnioskodawcę dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, to to przychód z jego sprzedaży nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód z tytułu zbycia ww. budynku nie podlega opodatkowaniu w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego stwierdził, że osiągnięty dochód ze sprzedaży budynku handlowo-usługowego, który nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. Jednakże w odniesieniu do kwestii będącej przedmiotem interpretacji indywidualnej nie można mówić – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – o zwolnieniu z opodatkowania. Aby bowiem dane świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia, to musi zostać zaliczone do przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej. Ponadto, jako podstawę rozstrzygnięcia Wnioskodawca wskazał przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Z uwagi na powyższe Jego stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawione w powyższej kwestii uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.