Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4510.358.2016.2.MJ
z 26 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 listopada 2016 r. (który w tym samym dniu wpłynął do tut. Biura za pośrednictwem platformy e-PUAP), uzupełnionym 10 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia po 1 stycznia 2017 r. do kosztów uzyskania przychodów zobowiązań, uregulowanych w drodze kompensaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2016 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia po 1 stycznia 2017 r. do kosztów uzyskania przychodów zobowiązań, uregulowanych w drodze kompensaty. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 grudnia 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.358.2016.1.MJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 stycznia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego (główny rodzaj działalności określono wg PKD 47.29.Z - Sprzedaż detaliczna pozostałej żywności prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów handlowych (nie stanowiących środków trwałych) oraz usług od swoich dostawców. Dostawcy Wnioskodawcy są przedsiębiorcami. Jednocześnie Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz wzmiankowanych dostawców. Wnioskodawca zaznacza, że wydatki ponoszone w związku z zakupem towarów handlowych i usług od dostawców mają charakter definitywnego (rzeczywistego) kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę oraz pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponadto ponoszone są w celu uzyskania przychodów (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), a także są właściwie udokumentowane oraz nie wyłączone na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa podatkowa”). Podsumowując, w niektórych sytuacjach Wnioskodawca i jego dostawcy są względem siebie jednocześnie wierzycielami oraz dłużnikami. W takim przypadku rozliczenia między Wnioskodawcą, a jego dostawcami - co do części lub całości transakcji - dokonywane są na zasadzie potrącenia (inaczej kompensaty), tj. instytucji przewidzianej w art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”). Zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego:

  1. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym (art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego),
  2. wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1829), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., a nadanym ustawą z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 780 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

  1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
  2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Natomiast zgodnie z art. 15d ustawy podatkowej, który wszedł w życie 1 stycznia 2017 r.:

  1. podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1829), została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
  2. w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:
    1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
    2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody
  3. - w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
  4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
    1. nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych;
    2. dokonania płatności po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, z tym że zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.


Mając w polu widzenia uzasadnienie do projektu ustawy zmieniającej (Druk nr 322 z 10 marca 2016 r.), stosowanie projektowanych przepisów podatkowych uzależnione jest od spełnienia dyspozycji art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, tj. rozliczenia z pominięciem rachunku płatniczego transakcji, której jednorazowa wartość przekracza 15.000 zł. Wyłączenie płatności wynikających z takiej transakcji z kosztów podatkowych przewidziane w ustawach o podatkach dochodowych stosowane byłoby do kwoty płatności (bez względu na jej wysokość) - jeżeli wartość transakcji wynosić będzie powyżej 15.000 zł, a płatność w całości lub w części zostanie dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Na gruncie powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy art. 15d ustawy podatkowej, który wszedł w życie 1 stycznia 2017 r., sprzeciwia się ujęciu w poczet kosztów uzyskania przychodów kwot wydatkowanych na zakup towarów handlowych i usług rozliczonych z dostawcami na zasadzie potrącenia (tj. w przypadku, kiedy uregulowanie zobowiązania następuje z pominięciem rachunku bankowego), a to w sytuacji, kiedy jednorazowa wartość transakcji przekracza kwotę 15.000 zł lub jej równowartość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę tytułem zapłaty za towary handlowe i usługi nabywane od dostawców mających status przedsiębiorcy (dalej: „koszt” lub „koszty”), uregulowane na zasadzie potrącenia (kompensaty), zgodnie z art. 498 kodeksu cywilnego w przypadku, kiedy Wnioskodawca dokonuje rozliczeń na zasadzie kompensaty w następujących konfiguracjach:

  1. wzajemnie kompensowana jest cała transakcja z dostawcą, której wartość przekracza kwotę 15.000 złotych lub jej równowartość,
  2. wzajemnie kompensowana jest część transakcji z dostawcą, przy czym zarówno wartość całej transakcji oraz tej jej części, która podlega kompensacie, przekracza kwotę 15.000 złotych lub jej równowartość,
  3. wzajemnie kompensowana jest część transakcji z dostawcą, przy czym wartość transakcji przekracza kwotę 15.000 złotych lub jej równowartość, natomiast rozliczana na zasadzie kompensaty część transakcji wskazanej wartości nie przekracza

-podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu na zasadach określonych w art. 15 ustawy podatkowej, a jednocześnie nie znajdują do nich zastosowania regulacje z art. 15d ustawy podatkowej, który wszedł w życie 1 stycznia 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku rozliczeń kosztów na zasadzie kompensaty w następujących konfiguracjach:

  1. wzajemnie kompensowana jest cała transakcja z dostawcą, której wartość przekracza kwotę 15.000 złotych lub jej równowartość,
  2. wzajemnie kompensowana jest część transakcji z dostawcą, przy czym zarówno wartość całej transakcji oraz tej jej części, która podlega kompensacie, przekracza kwotę 15.000 złotych lub jej równowartość,
  3. wzajemnie kompensowana jest część transakcji z dostawcą, przy czym wartość transakcji przekracza kwotę 15.000 złotych lub jej równowartość, natomiast rozliczana na zasadzie kompensaty część transakcji wskazanej wartości nie przekracza

-koszty rozliczane na zasadzie kompensaty podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (tj. zgodnie z art. 15 ustawy podatkowej), zaś regulacje art. 15d ustawy podatkowej (który wszedł w życie 1 stycznia 2017 r.) nie znajdują zastosowania do płatności w formie potrącenia (kompensaty).

Innymi słowy, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt także w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 584, ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1829), została dokonana w formie potrącenia, a więc bez pośrednictwa rachunku płatniczego, w szczególności także w przypadku ww. konfiguracji rozliczeń. Stanowisko takie potwierdzają:

  1. Minister Finansów, który stwierdził, że omawiane przepisy odnoszą się jedynie do płatności gotówkowych i bezgotówkowych, a nie ogólnie do sposobów regulowania zobowiązań (które to pojęcie ma szerszy zakres). Minister wskazał, że w przypadku płatności może ona być dokonana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. Jeżeli zatem ma miejsce uregulowanie bądź wygaśnięcie zobowiązania z innych powodów niż dokonanie płatności, wówczas omawianych przepisów nie stosuje się (vide Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Druk nr 322, Warszawa, 10 marca 2016 r., Zestawienie uwag),
  2. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 października 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.824.2016.1.SK,
  3. komunikat z 13 października 2016 r., zamieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że przepis art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 zł, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej. Omawiany przepis nie odnosi się natomiast w żadnej mierze do sposobu regulowania zobowiązań w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, którą reguluje art. 498 Kodeksu cywilnego. Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku Wnioskodawcy zastosowanie potrącenia pozwala uniknąć dwukrotnego, wzajemnego świadczenia należności, a co za tym idzie i kosztów z tym związanych. Zatem zobowiązanie pieniężne wygasa nie tylko poprzez jego zapłatę, ale także i poprzez potrącenie. Wobec tego przepis art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, mówiący o płatnościach, zapłacie, odnosi się do spełnienia świadczenia w formie pieniężnej, rozliczeń pieniężnych. Przy czym przepis ten nie uniemożliwia podmiotom gospodarczym regulowania zobowiązań w innej formie niż zapłata za pośrednictwem rachunku bankowego. Należy przy tym podkreślić, iż powołany przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ani żaden inny nie wyłącza możliwości stosowania w rozliczeniach między kontrahentami obrotu gospodarczego instytucji uregulowanych w Kodeksie cywilnym, w tym zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności. W konsekwencji, wartość 15.000 złotych, o jakiej mowa w art. 15d ust. 1 oraz ust. 2 ustawy podatkowej (który wszedł w życie 1 stycznia 2017 r.) w zw. z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), stanowi granicę zapłaty w formie gotówkowej i za pośrednictwem rachunku bankowego, a równocześnie nie ma żadnego wpływu na możliwość dokonywania wzajemnych kompensat wierzytelności i nie stoi na przeszkodzie zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów kosztów rozliczonych na zasadzie kompensaty. Końcowo, Wnioskodawca wskazuje na dopuszczalność wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów, które jeszcze nie weszły w życie. Stanowisko takie potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 3 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Bk 157/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj