Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-418/16-2/JG
z 19 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2016 r. (data wpływu 4 sierpnia 2016 r,) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie oprogramowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie oprogramowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe/stan faktyczny.

Wnioskodawca będący spółką kapitałową, posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności w roku 2016.

Wnioskodawca działa na rynku szerokorozumianych usług IT.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają przede wszystkim na tworzeniu oprogramowania i sprzedaży licencji do tego oprogramowania, w tym na tworzeniu oprogramowania i rozwiązań IT na indywidualne zamówienia klientów.

Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca nabył na mocy trzech umów (od trzech różnych podmiotów, które pracowały nad/rozwijały wspólnie program komputerowy, (dalej: „Program”) od każdego z trzech podmiotów fragmenty jednego kodu źródłowego wraz z całością przysługujących im autorskich praw majątkowych i zależnych do rozwijanych, niekompletnych elementów Programu (wraz z innymi nierozerwalnie związanymi innymi składnikami/elementami, w tym m.in. specyfikacja techniczna), dalej jako „Fragment”, łącznie „Fragmenty”.

W chwili nabycia przez Wnioskodawcę Fragmenty Programu były jeszcze nieukończone, były niekompletne przez co nie nadawały się do gospodarczego wykorzystania ani przez sprzedających ani przez Wnioskodawcę, jak również przez ewentualnych użytkowników końcowych.

Wnioskodawca nabył Fragmenty z zamiarem podjęcia prac polegających na ukończeniu Fragmentów, by w efekcie powstał gotowy Program nadający się do gospodarczego wykorzystania przez Wnioskodawcę, a w efekcie nadający się do użytku przez użytkowników końcowych (poprzez np. udzielanie przez Wnioskodawcę licencji na korzystanie z Programu).

Na potrzeby m.in. prowadzenia zaawansowanych technologicznie i informatycznie prac nad Fragmentami, Wnioskodawca nawiązał współpracę z wykwalifikowanymi informatykami/programistami, których zadaniem było ukończenie Fragmentów, celem wytworzenia jednego, kompletnego Programu.

W wyniku podjętych działań i prac programistycznych nabyte Fragmenty udało się ukończyć, skompletować tak by tworzyły działający, funkcjonujący Program, który dopiero w wyniku podjętych działań nadaje się do gospodarczego wykorzystania przez Wnioskodawcę, a w efekcie również do użytku przez użytkowników końcowych.

W celu wytworzenia Programu Wnioskodawca ponosił szereg wydatków przede wszystkim takich jak wynagrodzenie z trzech umów, na podstawie których nabył niekompletne Fragmenty, wynagrodzenia współpracowników/programistów/informatyków i inne.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę, w tym Program, przeznaczone jest z reguły na potrzeby szerokiego kręgu odbiorców.

Wnioskodawca nie jest w stanie określić konkretnej liczby odbiorców tego Programu, ilości udzielonych licencji, czasu w jakim kontrahenci będą korzystać z oprogramowania oraz określić jednostkowego kosztu udzielonej licencji.

Okres, w którym Wnioskodawca będzie udzielać licencji i liczba udzielonych licencji jest nieokreślona, uzależniona od zapotrzebowania rynku.

Z uwagi na nieznaną ilość udzielonych w przyszłości licencji na stworzony Program nie jest możliwe przyporządkowanie poniesionych nakładów na stworzenie Programu komputerowego do określonych licencji.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego postawiono następujące pytania.

1. Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego wydatki ponoszone na wytwarzanie oprogramowania, w tym poniesione na wytworzenie Programu jak również wydatki na nabycie Fragmentów nie podlegają amortyzacji w świetle art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej wydatki ponoszone na wytwarzanie oprogramowania, w tym poniesione na wytworzenie Programu, w tym wydatki poniesione na nabycie Fragmentów mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu?
   
2. Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, że ponoszone wydatki związane z wytworzeniem oprogramowania, w tym Programu (zakup Fragmentów, zakup usług m.in. programistycznych, analitycznych, doradczych, konsultingowych i informatycznych) powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów
   
   
   
   1. w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
      
   2. w odniesieniu do kosztów pracowniczych w postaci wynagrodzeń zgodnie z regułami wskazanymi w treści art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
      

Stanowisko Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r, o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie oprogramowania komputerowego, a następnie udzielanie licencji do tego oprogramowania.

W ocenie Wnioskodawcy, zarówno wynagrodzenia współpracowników jak i pracowników zatrudnionych przy tworzeniu programów komputerowych, w tym Programu, jak również zakup kodów oprogramowania, w tym Fragmentów są kosztami uzyskania przychodów, gdyż są poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży programów komputerowych. Dzięki pracy pracowników i innym ponoszonym wydatkom powstaje program, który następnie będzie sprzedawany.

Mając to na uwadze koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem oprogramowania komputerowego, w tym Programu, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem o wartości niematerialnej i prawnej może być mowa gdy prawa wymienione w katalogu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nadają się do gospodarczego wykorzystania.

Co więcej, określone prawo jest wartością niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zostało przez podatnika nabyte.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wytworzył oprogramowanie komputerowe w postaci Programu, poprzez nabycie Fragmentów oraz nabycie usług/prac m.in. programistycznych, analitycznych, doradczych, konsultingowych i informatycznych, dzięki którym nabyte Fragmenty udało się ukończyć i skompletować, tak by tworzyły działający, funkcjonujący Program, który dopiero w wyniku podjętych działań nadaje się do gospodarczego wykorzystania przez Wnioskodawcę, to nie można uznać praw do wytworzonego oprogramowania komputerowego za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co więcej w ocenie Wnioskodawcy uwzględniając przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabyte Fragmenty również nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na fakt, że nabyte Fragmenty stanowiły niekompletny i nieukończony kod źródłowy, nienadający się do gospodarczego wykorzystania ani przez sprzedających ani przez Wnioskodawcę.

W związku z tym, skoro w przedmiocie niniejszej sprawy mamy do czynienia z wytworzeniem przez Wnioskodawcę programu komputerowego, to nie można uznać praw do wytworzonego programu komputerowego za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone na wytwarzanie oprogramowania, w tym wydatki poniesione na wytworzenie Programu jak również wydatki na nabycie Fragmentów nie podlegają amortyzacji w świetle art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej wydatki poniesione na wytworzenie Programu jak i wydatki poniesione na nabycie Fragmentów stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (koszty bezpośrednie),
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztów „bezpośrednio związanych z przychodami” oraz kosztów „innych niż bezpośrednio związane z przychodami” - brak takiej definicji legalnej tłumaczy się nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku.

Pomimo braku przedmiotowych definicji, Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie do pierwszej kategorii kosztów zalicza się koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Konsekwentnie, Wnioskodawca uważa, że aby ustalić moment potrącenia kosztu podatkowego, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy dany koszt jest bezpośrednio, czy też pośrednio związany z przychodami.

W ocenie Wnioskodawcy, opartej również na linii interpretacyjnej Ministra Finansów prezentowanej w interpretacjach indywidualnych, wskazując na ścisły związek pomiędzy kosztem a przychodem, należy podkreślić, że powinien on spełniać co najmniej następujące przesłanki:

• uzyskanie przychodu jest bezpośrednio uwarunkowane poniesieniem kosztu („bez pośrednictwa”);
• wysokość uzyskanego przychodu implikuje wprost wysokość poniesionego kosztu („dotyczy wprost”), czyli jest możliwe ustalenie kosztu jednostkowego, kosztu danej transakcji.

W rezultacie koszty bezpośrednio związane z przychodami to takie, które można powiązać z osiąganymi konkretnymi przychodami (konkretnymi transakcjami w danym roku podatkowym), czyli pozostają one w widocznym związku z konkretnymi przychodami.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że z uwagi na nieznaną ilość udzielonych w przyszłości licencji na stworzony Program, nie jest w stanie przyporządkować poniesionych nakładów na stworzenie Programu do określonych licencji.

To prowadzi do wniosku, że kosztów wytworzenia oprogramowania, w tym Programu (w tym w szczególności wydatków na nabycie Fragmentów oraz nabycie usług/prac m.in. programistycznych, analitycznych, doradczych, konsultingowych i informatycznych) nie można zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, i nie mieszczą się one w dyspozycji norm prawnych określonych w art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określających zasady rozpoznania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

W ocenie Wnioskodawcy nie sposób bowiem przyporządkować konkretnej wartości kosztu wytworzenia Programu do konkretnej wartości przychodu/sprzedaży licencji w danym roku podatkowym.

Rezultatem powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, koszty wytworzenia oprogramowania, w tym Programu, tj. koszty zakupu Fragmentów oraz koszty zakupu usług m.in. programistycznych, analitycznych, doradczych, konsultingowych i informatycznych, uznać należy za pośrednie koszty podatkowe. W zawiązku z powyższym wobec Wnioskodawcy będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a j 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ustawodawca uzależnia więc moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047).

Wobec powyższego, wydatki dotyczące wytworzenia oprogramowania komputerowego, w tym Programu (w tym wydatki na nabycie Fragmentów) powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W tym miejscu należy również zauważyć, że powyższe ogólne reguły zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów - w odniesieniu do niektórych kategorii kosztów – są modyfikowane przepisami zawierającymi rozwiązania szczególne. Jak wskazuje Wnioskodawca z taką sytuacją mamy do czynienia m.in. w odniesieniu do kosztów pracowniczych w postaci wynagrodzeń.

Takie wydatki należy zaliczać w koszty uzyskania przychodów zgodnie z regułami wskazanymi w treści art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podkreślić przy tym należy, że zasady zawarte w tym przepisie wyłączają ogólne zasady potrącalności kosztów bez względu na charakter (powiązanie) kosztów z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają ww. należności mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Zatem biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli wynagrodzenia pracownicze dla pracowników Wnioskodawcy są wypłacane (lub postawione do dyspozycji) odpowiednio w ww. terminach, Wnioskodawca powinien wydatki te zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne. Natomiast w przypadku niedochowania ww. terminów, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego koszty wynagrodzeń pracowników, w tym w szczególności programistów, analityków, konsultantów i informatyków bezpośrednio przypisanych do realizacji określonych projektów Wnioskodawcy, ponoszonych w toku wytwarzania oprogramowania komputerowego, w tym Programu, nie powinny być potrącane w dacie uzyskania przychodów, lecz stosownie do art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w miesiącach za które są należne, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

Ad. 1

wydatki poniesione na wytworzenie oprogramowania, w tym Programu, jak również wydatki na nabycie Fragmentów nie podlegają amortyzacji w świetle art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej wydatki poniesione na wytworzenie oprogramowania, w tym Programu, i wydatki poniesione na nabycie Fragmentów mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Ad. 2

ponoszone wydatki związane z wytworzeniem oprogramowania, w tym Programu, takie jak m.in. zakup Fragmentów, zakup usług/prac m.in. programistycznych, analitycznych, doradczych, konsultingowych i informatycznych) powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów

• w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w odniesieniu do kosztów pracowniczych w postaci wynagrodzeń zgodnie z regułami wskazanymi w treści art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę, znajduje poparcie w linii interpretacyjnej Ministra Finansów reprezentowanej w wydawanych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 maja 2014 r. sygn.. IPPB5/423-152/14-2/IŚ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 maja 2013 r. sygn. ILPB4/423-39/13-2/ŁM;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 czerwca 2010 r. sygn. IPPB5/423-242/10-3/AJ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-1549/12/AK;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 września 2012 r. sygn. ITPB3/423-315b/12/PS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie podkreślić, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

Odnośnie powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.