Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.896.2016.1.PSZ
z 4 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) uzupełnionym pismami z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) oraz z dnia 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w równych ratach miesięcznych przez cały rok podatkowy – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w równych ratach miesięcznych przez cały rok podatkowy.


Wniosek uzupełniono pismami z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) oraz z dnia 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.)


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Jest Pani wspólnikiem spółki cywilnej. Działalność gospodarczą prowadzi Pani w zakresie:


  • 47.78Z - Sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w specjalistycznych sklepach,
  • 47.99Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową straganami i targowiskami,
  • 52.21Z - Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy,
  • 55.10Z - Hotele i podobne obiekty zakwaterowania
  • 56.10A - Restauracje i inne placówki gastronomiczne,
  • 56.10B - Ruchome placówki gastronomiczne,
  • 56.21Z - Przygotowanie i dostarczenie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
  • 56.29Z - Pozostała usługowa działalność gastronomiczna,
  • 56.30Z - Przygotowanie i podawanie napojów,
  • 68.20Z - Wynajmowanie i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
  • 77.21Z - Wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego,
  • 77.29Z - Wypożyczanie i dzierżawa pozostałych artykułów użytku osobistego i domowego,
  • 79.90C - Działalność pilotów wycieczek przewoźników turystycznych,
  • 85.51Z - Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych,
  • 93.13Z - Działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej,
  • 93.19Z - Pozostała działalność związana ze sportem,
  • 93.29Z - Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna,
  • 96.04Z - Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej.


Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dochody z działalności opodatkowane są podatkiem liniowym. Jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ewidencji środków trwałych po zakończonych budowach i modernizacjach oraz zakupach wpisane zostały środki trwałe, które są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Składniki te są kompletne i zdatne do użytku, będą wykorzystywane w działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.


  1. Basen z budynkiem, w którym znajdują się wszystkie urządzenia do prawidłowej pracy basenu. Basen ma podgrzewaną wodę, przy basenie w budynku znajduje się jacuzzi do hydromasażu z podgrzewaną wodą.
  2. 7 domów wypoczynkowych, które mają własne źródło ogrzewania pomieszczeń w postaci zainstalowanych pieców gazowych i kominków opalanych drewnem.
  3. Drogi pozostałe.
  4. Klimatyzator.
  5. Ogrodzenie z bramą wjazdową.
  6. Parking, drogi, place.
  7. Plac zabaw, budowle sportowe i rekreacyjne.
  8. Wahadło plus narty biegowe.
  9. Telewizor.
  10. Trenażer tali twister potrójny.
  11. Urządzenie sygnalizacyjno-alarmowe.
  12. Trener – wyciskanie siedząc.


Celem poszerzenia oferty oraz wydłużenia okresu wynajmowanych domów wybudowane zostało 7 nowych domów wypoczynkowych, które wyposażone są w piece gazowe, kominki do ogrzewania pomieszczeń w okresie jesienno-zimowym.

W odpowiedzi na wzrastające wymagania stawiane przez rynek wybudowany został basen z pomieszczeniami rekreacyjnymi typu jacuzzi, sauna wraz z przyłączeniami instalacyjnymi. Obiekt powstał na gruncie własnym. Jest obiektem trwale związanym z gruntem własnym. W działalności, którą Pani prowadzi wspólnie z pozostałymi wspólnikami, zatrudnieni są pracownicy. Działalność nie była nigdy zawieszana. Jednak oferowany przez firmę całoroczny wynajem domów nie znalazł pozytywnego odzewu klienta. W dalszym ciągu nasilenie przyjazdu klientów następuje w miesiącach od kwietnia do września. Jednak w okresach od października do marca działalność jest prowadzona bez przerw. W tym okresie praca firmy polega na pozyskiwaniu klientów, którzy przyjadą w przyszłych okresach. Rozsyłane są oferty do zakładów pracy, biur podróży oraz klientów indywidualnych, którzy mogą zainteresować się ofertą. W miesiącach od stycznia zaczynają wpływać do firmy zaliczki od klientów, którzy rezerwują pobyt w okresach letnich. Wszystkie środki trwałe są amortyzowane przez cały rok w 12 równych ratach miesięcznych.

W ośrodku wypoczynkowym (spółka cywilna), w którym jest Pani wpółudziałowcem w 2006 r. zostało wybudowanych 7 domów wyposażonych w samodzielne ogrzewanie gazowe, oraz kominki opalane drewnem. Domy wynajmowane były w miesiącu marcu 2006 r. oraz w miesiącu grudniu 2006 r.

W roku 2007 usługi wykonywane były w miesiącu lutym i marcu. W roku 2008 sprzedaż usług odnotowano w miesiącu styczniu, marcu oraz grudniu. Natomiast w roku 2009 usługi wykonywane były w miesiącu lutym oraz w marcu.

Mając na względzie uatrakcyjnienie oferty dla potencjalnego klienta, w 2010 r. właściciele spółki cywilnej podjęli decyzję polegającą na realizacji nowego projektu to jest budowy basenu rekreacyjnego, który został oddany do użytku w październiku 2013 r. Basen został wybudowany z podgrzewaną wodą wraz z przyległym budynkiem, w którym znajdują się wszystkie urządzenia oraz jacuzzi do hydromasażu. W związku z powyższym faktem została rozszerzona oferta na wynajem domów i pokoi w budynku, znajdującym się na terenie ośrodka. Wybudowano plac zabaw dla dzieci, oraz ścieżkę zdrowia ze specjalistycznymi urządzeniami do ćwiczeń. Jednak od roku 2010 zauważyć można spadek zainteresowania klientów małymi ośrodkami. Klienci poszukują oferty szerokiej polegającej na bardzo szerokim urozmaiceniu oferowanej usługi, dlatego co roku spółka rozszerza ofertę usług, nie ustaje w pozyskiwaniu coraz szerszego grona korzystających klientów. Poszukując klientów spóła korzysta z szeroko zakrojonej informacji internetowej i korespondencji wysyłanej do zakładów pracy.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy ma Pani prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne, które są naliczone od wartości początkowej przyjętych do użytkowania środków trwałych w równych ratach miesięcznych przez okres 12 miesięcy pomimo tego, że w miesiącach od stycznia do marca i od października do grudnia nie ma generowanego przychodu?
  2. Czy, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, zmiana sposobu wyliczenia miesięcznego odpisu od nowego roku podatkowego poprzez podzielenie rocznej kwoty odpisu w tym przypadku na 6 miesięcy jest zmianą metody amortyzacji i już do końca zamortyzowania poszczególnych środków trwałych musi Pani przyjąć metodę podziału rocznej amortyzacji na 12 miesięcy, a w ślad za tym obciążać koszty tylko przez 6 miesięcy po 1/12 rocznego odpisu?


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. W myśl art. 22h ust. 2 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji - wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Uważa Pani że dokonywane odpisy amortyzacyjne przez okres 12 miesięcy są prawidłowo wyliczone i księgowane w ciężar kosztów prowadzonej działalności, pomimo, że nie osiągała Pani obrotów w okresie październik - marzec ponieważ obiekt przystosowany jest do prowadzenia działalności całorocznie. W martwym sezonie wykonuje Pani szereg prac celem zabezpieczenia źródła przychodów, między innymi przeprowadza Pani remonty tych środków trwałych. Art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyłącza z amortyzacji składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Natomiast w Pani przypadku nie ma to miejsca – uznaje Pani, że prowadzi działalność całorocznie i tak też rozlicza się Pani z tytułu zaliczek na podatek dochodowy, jak również opłaca składki ZUS. Podkreślenia wymaga fakt, że jedynie zaprzestanie wykonywania określonej działalności gospodarczej lub zmiana rodzaju tej działalności powoduje konsekwencje podatkowe w stosunku do środków trwałych, które w związku z powyższym przestały być używane. Jeżeli natomiast prowadzona przez podatnika działalność jest kontynuowana, to środki trwałe, które są używane przy tej działalności, nawet jeśli aktualnie - przejściowo nie są używane, podlegają dalszym odpisom amortyzacyjnym.

Nadmienia Pani, że prowadzona firma nie zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej w miesiącach od stycznia do marca i od października do grudnia jedynie czekała na zagospodarowanie, co nie oznacza wyłączenia majątku firmy z amortyzacji. Podatnik ma prawo do amortyzacji składników majątku, w okresie prowadzenia działalności gospodarczej począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały wprowadzono do ewidencji (wykazu) – art. 22h ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowaną zasadę miesięcznego obciążania kosztów przez 12 miesięcy w Pani przypadku należy uznać za zgodną z przepisami.

Odnośnie pytania nr 2, uważa Pani, że zmiana sposobu liczenia miesięcznej amortyzacji na okres sezonu tj. podzielenia rocznej amortyzacji przez 6 miesięcy zamiast przez 12 począwszy od nowego roku podatkowego nie jest zmianą metody amortyzacji, o której mowa w art. 22h ust. 1 więc jest możliwa do zastosowania.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032),, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.


Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:


  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.


Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Przepis art. 22c pkt 1 w ww. ustawy stanowi, że amortyzacji nie podlegają:


  1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
  3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
  4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
  5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność


  • zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.


W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 3 wyżej powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.


Możliwe jest więc ustalenie - dla środków trwałych wykorzystywanych sezonowo - wysokości odpisów amortyzacyjnych w wyższej lub niższej wysokości:


  • poprzez dokonanie tychże odpisów w okresie ich wykorzystania, a wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie, lub
  • poprzez dokonanie tychże odpisów w okresie ich wykorzystania, a wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku.


Środki trwałe używane sezonowo to składniki majątku, które w związku ze specyfiką działalności podatnika są wykorzystywane przez podatnika tylko w określonym okresie roku. Poza sezonem, te składniki majątku nie są wykorzystywane do prowadzonej działalności, jednak nie można uznać, że są zbędne lub nieprzydatne.

Natomiast w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność całoroczną, nie sezonowo, czasowa przerwa w użytkowaniu środków trwałych, dostosowanych do ich całorocznego wykorzystywania, spowodowana brakiem zainteresowania ich wynajmem w okresie zimowym nie jest przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Z przeanalizowanych regulacji prawnych wynika, iż aby amortyzacja środków trwałych mogła być uznana za koszty uzyskania przychodów, musi być dokonana zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpisów amortyzacyjnych zasadniczo dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki przyjęto do używania i wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych (obejmującej również odpisy niezaliczane do kosztów podatkowych) z ich wartością początkową lub postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Z powyższego wynika, że odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać co miesiąc, jednak stosownie do art. 22h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku. Wyjątkiem są odpisy amortyzacyjne od środków trwałych używanych sezonowo, dokonywane tylko w okresie ich wykorzystywania (art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wtedy wysokość odpisu miesięcznego można ustalić przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie lub przez 12 miesięcy w roku.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że składniki majątku w prowadzonej działalności gospodarczej nie są używane wyłącznie sezonowo. Z wniosku wynika bowiem, że używane były w różnych okresach roku. Od 2010 r. zmniejszyło się zainteresowanie klientów korzystających z ośrodka w sezonie zimowym, jednakże cały czas prowadzi Pani działania w celu pozyskania jak największego grona osób korzystających z ośrodka. Domy wypoczynkowe wyposażone są w piece gazowe, kominki do ogrzewania pomieszczeń w okresie jesienno-zimowym. W okresie od września do marca praca Pani firmy polega na pozyskiwaniu klientów, którzy przyjadą w przyszłych okresach. Rozsyłane są oferty do zakładów pracy, biur podróży, oraz klientów indywidualnych.

Wobec tego nie można uznać, że składniki majątku są środkami trwałymi używanymi sezonowo. Skoro zatem, domy wypoczynkowe są przystosowane do świadczenia usług przez cały rok, a nie tylko w miesiącach, w których jest najwyższe zainteresowanie na świadczenie ww. usług, ma Pani prawo, jako wspólnik spółki cywilnej, do dokonania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 – stosownie do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W kontekście powyższego, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie kwestii, czy zmiana sposobu wyliczenia miesięcznego odpisu od nowego roku podatkowego poprzez podzielenie rocznej kwoty odpisu w tym przypadku na 6 miesięcy jest zmianą metody amortyzacji.

Należy przy tym zastrzec, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, gdyż tut. organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, które umożliwiałoby skonfrontowanie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku ze stanem rzeczywistym. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki cywilnej, bowiem interpretacja wywiera skutek wyłącznie w stosunku do tego podmiotu, do którego jest skierowana.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).


Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj