Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.254.2016.2.MH
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.254.2016.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 grudnia 2016 r. (data doręczenia 12 grudnia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 16 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca –..…, jako organ administracji państwowej, zleca biegłym sądowym na podstawie art. 193 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 535, z późn. zm.) wykonanie usługi w postaci wydania opinii do prowadzonej sprawy. Za wykonane usługi biegli wystawiają rachunki bądź faktury, stosując stawki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 508).

Na wartość należności za wykonaną pracę na zlecenie Wnioskodawcy, wskazaną w rachunku lub fakturze składają się w szczególności:

• wynagrodzenie za sporządzoną opinię,
  

• koszty biurowe i materiałowe,
  

• koszty wynajmu prosektorium,
  

• koszty związane z wysyłką opinii, zwrotem akt sprawy,
  

• koszty przejazdu własnym samochodem (np. na wizje lokalne),
  

• amortyzacja aparatury badawczej,
  

• koszty wydruku i kserowania.
  
  

Zgodnie z art. 618f § 1 ustawy Kodeks postępowania karnego, biegłemu i specjaliście nie będącemu funkcjonariuszem organów procesowych przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez nich wydatków niezbędnych dla wydania opinii.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określania stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym w § 1 określa:

1. stawki wynagrodzenia biegłych powołanych przez sąd za wykonaną pracę;
2. taryfy zryczałtowane dla poszczególnych kategorii biegłych ze względu na dziedzinę, w której są oni specjalistami;
3. sposób dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii.
   
   

W myśl § 8 wskazanego rozporządzenia, wydatki poniesione przez biegłego, niezbędne dla wydania opinii, w tym w szczególności wydatki materiałowe, amortyzację aparatury badawczej oraz koszty dojazdu na miejsce wykonania czynności, biegły dokumentuje za pomocą faktur lub rachunków albo kopii tych dokumentów, a w razie ich braku za pomocą oświadczenia.

Biegli z reguły dokumentują jedynie część poniesionych kosztów, m.in. koszty wysyłki opinii, koszty wykonania kserokopii, koszty wynajmu prosektorium. Pozostałe wydatki wskazane w rachunku/fakturze biegli dokumentują za pomocą oświadczenia o ich poniesieniu. Ponadto, biegli sądowi dokumentując poniesione koszty proszą o nie potrącanie od udokumentowanych wydatków zaliczki na podatek dochodowy.

Biegi wykonują usługi na rzecz Wnioskodawcy zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak i w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z otrzymaną w 2015 r. interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB1/4511-264/15-5/MM, w przypadku gdy biegły sądowy złoży dokument, z treści którego wynika, że prowadzi on działalność gospodarczą i wykonana usługa weszła w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca odstępuje od poboru zaliczki na podatek dochodowy i wypłaca biegłemu całość kwoty wynikającej z przedłożonej faktury/rachunku. W pozostałych przypadkach (gdy otrzymany przychód został zakwalifikowany do przychodów z działalności wykonywanej osobiście), Wnioskodawca dokonuje wypłaty należności wynikających z otrzymanych rachunków i faktur wystawionych przez biegłych po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% przychodu, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując za podstawę kwotę wynikającą z rachunku, bądź też wartość netto w przypadku faktury VAT, pomniejszoną o kwotę kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu (na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca, jako płatnik potrąca zaliczkę na podatek dochodowy od całości wskazanej na rachunku/fakturze kwoty, niezależnie od tego czy koszty związane z wydaniem opinii przez biegłego zostały udokumentowane czy też zostały wypłacone na podstawie oświadczenia biegłego. Zaliczka na podatek dochodowy nie jest pobierana jedynie od kosztów dojazdu biegłego, w przypadku złożenia oświadczenia, że kwota dojazdu nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodu (art. 21 ust. l pkt 16 oraz ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy bieżącego roku podatkowego, tj. 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca, rozliczając biegłych sądowych, którzy wykonują usługi na Jego zlecenie w ramach działalności wykonywanej osobiście, postępuje zgodnie z przepisami potrącając podatek dochodowy od przedstawionych w rachunkach/fakturach kosztów biurowych, materiałowych, kosztów wysyłki, amortyzacji aparatury badawczej, kosztów wydruku, kserowania, itp. – jeśli ww. koszty są udokumentowane załączonym rachunkiem lub fakturą, potwierdzającą ich poniesienie?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z dostarczanymi przez biegłych sądowych rachunkami/fakturami za wykonaną usługę, biegłemu oprócz wynagrodzenia wypłacane są także kwoty tytułem zwrotu poniesionych przez nich wydatków niezbędnych do wydania opinii. Ww. należności to świadczenia, o których nowa w art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w świetle art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, od wypłacanych świadczeń Wnioskodawca jako płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem stawki kosztów uzyskania przychodu, o której mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 bez względu na to, czy wskazane wydatki zostały udokumentowane dowodami ich poniesienia.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jako płatnik postępuje prawidłowo, gdyż w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma obowiązek pobrania zaliczki na podatek od świadczenia obejmującego zarówno wypłacane biegłemu sądowemu wynagrodzenie, jak również zwrot dodatkowych wydatków poniesionych w celu wydania opinii niezależnie od tego, czy ww. koszty związane z wydaniem opinii zostały przez biegłego udokumentowane, czy też zostały wypłacone na podstawie oświadczenia biegłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
  

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2);
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 – o czym stanowi art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Przepis art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy stanowi zaś, że płatnik w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano ma obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 powołanej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako organ administracji państwowej, zleca biegłym sądowym wykonanie usługi w postaci wydania opinii do prowadzonej sprawy. Za wykonane usługi biegli wystawiają rachunki bądź faktury, stosując stawki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 508).

Na wartość należności za wykonaną pracę na zlecenie Wnioskodawcy, wskazaną w rachunku lub fakturze składają się w szczególności: wynagrodzenie za sporządzoną opinię, koszty biurowe i materiałowe, koszty wynajmu prosektorium, koszty związane z wysyłką opinii, zwrotem akt sprawy, koszty przejazdu własnym samochodem (np. na wizje lokalne), amortyzacja aparatury badawczej, koszty wydruku i kserowania.

Biegi wykonują usługi na rzecz Wnioskodawcy zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak i w ramach działalności wykonywanej osobiście. W przypadku, gdy otrzymany przez biegłego przychód został zakwalifikowany do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, Wnioskodawca dokonuje wypłaty należności wynikających z otrzymanych rachunków i faktur wystawionych przez biegłych po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% przychodu, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując za podstawę kwotę wynikającą z rachunku, bądź też wartość netto w przypadku faktury VAT, pomniejszoną o kwotę kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu (na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca, jako płatnik potrąca zaliczkę na podatek dochodowy od całości wskazanej na rachunku/fakturze kwoty, niezależnie od tego czy koszty związane z wydaniem opinii przez biegłego zostały udokumentowane czy też zostały wypłacone na podstawie oświadczenia biegłego. Zaliczka na podatek dochodowy nie jest pobierana jedynie od kosztów dojazdu biegłego, w przypadku złożenia oświadczenia, że kwota dojazdu nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodu (art. 21 ust. l pkt 16 oraz ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 618f § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1479), biegłemu i specjaliście niebędącemu funkcjonariuszem organów procesowych powołanym przez sąd lub organ prowadzący postępowanie przygotowawcze przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez nich wydatków niezbędnych dla wydania opinii.

Szczegółowo kwestie wypłaty wynagrodzeń biegłym sądowym uregulowane zostały w rozporządzeniach Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 518) oraz z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 508).

Treść § 1 obu ww. rozporządzeń określa:

1. stawki wynagrodzenia biegłych powołanych przez sąd za wykonaną pracę;
2. taryfy zryczałtowane dla poszczególnych kategorii biegłych ze względu na dziedzinę, w której są oni specjalistami;
3. sposób dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii.
   
   

W myśl natomiast § 8 obu wskazanych rozporządzeń, wydatki poniesione przez biegłego, niezbędne dla wydania opinii, w tym w szczególności wydatki materiałowe, amortyzację aparatury badawczej oraz koszty dojazdu na miejsce wykonania czynności, biegły dokumentuje za pomocą faktur lub rachunków albo kopii tych dokumentów, a w razie ich braku – za pomocą oświadczenia.

Z powyżej przywołanych przepisów wynika zatem, że biegłemu sądowemu oprócz wynagrodzenia wypłacane mogą być również kwoty tytułem zwrotu poniesionych przez nich wydatków niezbędnych do wydania opinii. Ww. należności to świadczenia, o których mowa w art. 41. ust. 1 w powiązaniu z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że zwrot w 2016 r. przez Wnioskodawcę na rzecz biegłych sądowych, którzy wykonują usługi na Jego zlecenie w ramach działalności wykonywanej osobiście dodatkowych wydatków (kosztów biurowych, materiałowych, kosztów wysyłki, amortyzacji aparatury badawczej, kosztów wydruku, kserowania, itp.) poniesionych w celu wydania opinii, udokumentowanych załączonymi rachunkami lub fakturami, stanowi dla biegłych sądowych przychód podlegający opodatkowaniu. Zatem, Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przychodów tych, pomniejszonych o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), należy zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą biegłemu sądowemu świadczenia obejmującego zwrot dodatkowych wydatków poniesionych w celu wydania opinii na zlecenie Wnioskodawcy, zgodnie z zakresem sformułowanego przez Wnioskodawcę we wniosku pytania. Przedmiotem interpretacji nie jest natomiast kwestia wypłacanego biegłemu sądowemu wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.