Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4515.440.2016.1.HK
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2016 r. (data wpływu do Biura – 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia nieruchomości tytułem zasiedzenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia nieruchomości tytułem zasiedzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu z 14 czerwca 2016 r. Wnioskodawca nabył w ramach zasiedzenia nieruchomość gruntową z zabudową mieszkalną z dniem 18 kwietnia 2014 r.

W okresie 30 lat (czas zasiedzenia) zostały poczynione nakłady na remont budynku, tj.:

• wymiana okien (rachunek z 29 maja 1992 r.),
• przebudowa instalacji wodnej i kanalizacyjnej w kuchni i łazience (rachunek z 1999 r.),
• wymiana poszycia dachowego (rachunek z 8 listopada 2001 r.),
• kapitalny remont kuchni (rachunek z 2005 r.).
  
  

Łączna wartość ww. nakładów – 36.659,51 zł.

Ze względu na posiadane umiejętności Wnioskodawca wykonywał powyższe remonty we własnym zakresie; bez udziału firm zewnętrznych.

Obecnie Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego, w którym chciałby wykazać poczynione nakłady.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca może dokonać waloryzacji poczynionych nakładów, skoro podstawę opodatkowania stanowi wartość ustalona według stanu w 2014 r. i cen rynkowych z 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo zapisu ustawy „wartość nakładów dokonanych na rzecz (…) przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia” (art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn) nakłady winny być zwaloryzowane w sposób określony w innych ustawach podatkowych, np. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź ustalone kosztorysowo przez firmę świadczącą tego typu usługi.

Uzasadniając swe stanowisko Wnioskodawca wskazał, że waloryzacja nakładów została uwzględniona w wyroku NSA z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2549/13.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zasiedzenia.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze zasiedzenia – z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie i zgodnie z art. 5 cyt. ustawy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania stanowi
wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 4 ustawy, przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.

Jeżeli budynek stanowiący część składową gruntu będącego przedmiotem nabycia został wzniesiony przez osobę nabywającą nieruchomość przez zasiedzenie, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość tego budynku (ust. 5 ww. art. 7).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów.

Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 ww. ustawy).

Jeżeli nabywca nie podał wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych lub wartość podana przez nabywcę według oceny naczelnika urzędu skarbowego nie odpowiada ich wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę do określenia wartości rzeczy i praw lub podwyższenia tej wartości w terminie nie krótszym niż 14 dni. W razie nieudzielenia odpowiedzi lub podania wartości nieodpowiadającej wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego ustali wartość z uwzględnieniem opinii biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób przekroczy o 33% wartość podaną przez nabywcę, koszty opinii biegłych ponosi nabywca (art. 8 ust. 4 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że postanowieniem Sądu z 14 czerwca 2016 r. Wnioskodawca nabył w ramach zasiedzenia nieruchomość gruntową z zabudową mieszkalną z dniem 18 kwietnia 2014 r.

W okresie 30 lat (czas zasiedzenia) zostały poczynione nakłady na remont budynku o łącznej wartości 36.659,51 zł. Ze względu na posiadane umiejętności Wnioskodawca wykonywał powyższe remonty we własnym zakresie; bez udziału firm zewnętrznych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy, stwierdzić należy, że z tytułu nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia na Wnioskodawcy ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn i nabycie to podlega opodatkowaniu. Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytej w drodze zasiedzenia zabudowanej nieruchomości. Przy czym – jak wskazuje art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość nakładów dokonanych na rzecz, przez nabywcę, podczas biegu zasiedzenia.

Wartość nakładów powinna być ustalana według cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego według stanu rzeczy w dniu nabycia. W tym względzie zasadnym jest podzielenie stanowiska przedstawionego w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 2549/13, a także II FSK 2550/13: „Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego pojęcie wartość użyte w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn oznacza wartość rzeczywistą poniesionych nakładów. Nie jest to wartość rynkowa, która abstrahuje od rzeczywistej wartości transakcji, czy poniesionych wydatków. Nie do zaakceptowania jest jednak pomijanie w praktyce wartości ponoszonych nakładów, tylko z tego powodu, że były one dokonane przed kilkudziesięciu laty.

W sytuacji, gdy zdaniem organów kwota nakładów w wysokości 50 000 zł nie może zostać uwzględniona, gdyż z uwagi na zmiany społeczno-gospodarcze nie odpowiada realnej wartości poniesionych nakładów, organy podatkowe powinny zastosować taki mechanizm obliczenia wartości tych nakładów, który odpowiadałby realnej wartości z dnia ich dokonania. Jest to istotne w sytuacji stosowania art. 7 ust. 4 ustawy o podatku do spadków i darowizn, gdzie nakłady ze względu na instytucję zasiedzenia często ponoszone były przed wieloma laty.”

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn wprost wskazuje na wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia. Określając podstawę opodatkowania nie można jednak pominąć treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, który odnosi się do cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Jeżeli zatem kwota faktycznie poniesionych w przeszłości nakładów nie odpowiada ich realnej wartości na dzień powstania obowiązku podatkowego, to kwota tych nakładów powinna być urealniona do cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego według stanu rzeczy w dniu nabycia.

Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nakłady winny być zwaloryzowane w sposób określony w innych ustawach podatkowych, bądź ustalone kosztorysowo. Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie przewidują waloryzacji kwot nakładów dokonanych przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia. W tym zakresie nie odsyłają również do innych ustaw podatkowych, np. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Błędnym jest również odnoszenie się do kosztorysów ustalonych przez firmy świadczące tego typu usługi w przypadku, gdy remonty nie były przeprowadzone z udziałem firm remontowych i faktycznie poniesione nakłady nie obejmowały kosztów związanych z wynajęciem takich firm (osób).

Wnioskodawca winien zatem z podstawy opodatkowania wyłączyć wartość dokonanych nakładów, a gdyby nie odpowiadała ona ich realnej wartości na dzień powstania obowiązku podatkowego należy ją ustalić według cen rynkowych stosownie do zasad określonych w cyt. powyżej art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.