Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.795.2016.1.JP
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania wskaźnika preproporcji VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania wskaźnika preproporcji VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Teatr) jest czynnym podatnikiem VAT. Jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina Miejska. Teatr działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, a także na podstawie Statutu, który stanowi załącznik do niniejszego wniosku. Stosownie do treści § 4 ust. 1 Statutu, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Natomiast stosownie do treści § 4 ust. 2 pkt 3-4 statutu, Teatr realizuje swoje cele poprzez tworzenie warunków dla edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę oraz tworzenie warunków sprzyjających twórczości i rozwojowi talentów artystycznych. Jednocześnie, stosownie do treści § 11 statutu, Teatr jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

W świetle zmian wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2016 r. - zmian w treści ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności w zakresie art. 86 ust. 2a-2h ustawy, teatr zwraca się z niniejszym wnioskiem o rozstrzygnięcie poniższych zdarzeń przyszłych:

1. Stosownie do treści § 4 ust. 4 pkt 3 Statutu Teatr planuje organizować czytanie dramatów. W ramach tegoż zdarzenia wybrany reżyser – niebędący pracownikiem Teatru – wraz z aktorami, pracownikami Teatru przygotowuje czytanie danego dzieła scenicznego (dramatu). Po przygotowaniu, czytanie dzieła odbywa się publicznie (w chwili obecnej chętni widzowie mają prawo wstępu po wykupieniu biletu). Czytanie dramatów ma służyć zarówno wzbogaceniu oferty repertuarowej Teatru, jak i ma charakter warsztatów edukacyjnych zarówno dla twórców, artystów jak i uczestniczącej publiczności.
2. Stosownie do treści § 4 ust. 4 pkt 3 Statutu Teatr planuje organizować bezpłatne warsztaty teatralne, działania okołoteatralne i kontekstowe takie jak: spotkania z wybitnymi naukowcami, projekcje filmów, czytania reportaży literackich, które mają pogłębiać działalność kulturotwórczą Teatru, ale przede wszystkim będą miały charakter promujący spektakle obecne w repertuarze, nowe premiery a jednocześnie będą służyły edukowaniu widza, wychowywaniu i kształtowaniu świadomego widza – odbiorcy.
   
   

Powyższe czynności nieodpłatne nie stanowią dla Teatru odrębnego, obok działalności gospodarczej, przedmiotu działalności. Organizowane one będą w celu realizacji zadań statutowych. Rezygnacja ze sprzedaży biletów ma służyć zwiększeniu dostępności uczestnictwa w działaniach okołoteatralnych i warsztatach. Działania te mają zachęcić widzów, w szczególności młodzież, do częstego odwiedzania Teatru i uczestnictwa w spektaklach, budowania społeczności Teatru, wiernych widzów, których udział w działaniach kontekstowych jest w stanie znacząco wpłynąć bezpośrednio i pośrednio poprzez reklamę w swoich środowiskach na frekwencję na odpłatnych repertuarowych spektaklach wystawianych przez Teatr. Działania powyższe finansowane będą ze środków pochodzących z dotacji otrzymywanej od Gminy oraz ze środków własnych z prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy wstęp na spektakle i inne wydarzenia kulturalne wystawiane w siedzibie Teatru są opodatkowane w formie biletów wstępu opodatkowanych stawką 8%, działalność objazdowa teatru jako świadczenie usług kulturalnych jest opodatkowana stawką ZW oraz przychody z wynajmu są opodatkowane stawką 23%, natomiast jedyną nieodpłatną usługą będą w przyszłości opisane powyżej czynności, Teatr powinien zastosować nowe regulacje określone w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT tj. preproporcjonalne odliczenie (tj. wskaźnik preproporcji VAT) czy też Wnioskodawca będzie mógł podobnie jak w latach poprzednich odliczać podatek naliczony od nabywanych towarów i usług stosując wskaźnik proporcji o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, teatr nie będzie zobowiązany do zastosowania nowych regulacji określonych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT tj. preproporcjonalne odliczenie (tj wskaźnik preproporcji VAT).

Organizowanie w przyszłości przez Teatr nieodpłatnych działań okołoteatralnych i warsztatów będzie miało ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Teatru. Działania te, zdaniem Wnioskodawcy, będą miały charakter przede wszystkim marketingowo-promocyjny Teatru poprzez pozyskanie nowej widowni dla celów odpłatnej działalności Teatru (wystawianie spektakli). Nieodpłatny wstęp ma się przyczynić do poszerzenia dostępności usług kulturalnych oraz zwiększenia liczby jego uczestników, co w przyszłości ma się przełożyć na zwiększenie liczby widzów Teatru, a więc nabywców odpłatnych usług kulturalnych świadczonych przez Teatr.

Stosownie do treści § 4 ust. 1 statutu, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Natomiast stosownie do treści § 4 ust. 2 pkt 3 statutu, Teatr realizuje swoje cele poprzez tworzenie j warunków dla edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę, a w szczególności udział w przygotowaniu dzieci i młodzieży do odbioru i tworzenia kultury. Poprzez realizację działań okołoteatralnych i warsztatów Teatr realizuje więc podstawowe zadania statutowe a jednocześnie prowadzi działania marketingowo-promocyjne mające się przyczynić do popularyzacji marki Teatru, a co się z tym wiąże również do poszerzenia grupy widzów Teatru, a zatem klientów świadczonych przez Teatr usług odpłatnych. Jak wspomniano wyżej, stosownie do treści § 4 ust. 1 w związku z § 4 ust, 2 pkt 3 statutu, realizacja projektu ma integralny związek z działalnością Teatru. Poprzez realizację nieodpłatnych działań okołoteatralnych i warsztatów Teatr będzie realizował więc podstawowe zadania statutowe, a jednocześnie prowadził działania marketingowo-promocyjne mające przyczynić się do popularyzacji marki Teatru, a co się z tym wiąże również do poszerzenia grupy widzów Teatru, a zatem klientów świadczonych przez Teatr usług odpłatnych. Wobec powyższego, zdaniem Teatru, planowane działania będą stanowiły czynność towarzyszącą zasadniczej działalności prowadzonej przez Teatr. Koszty ponoszone przez teatr w związku z realizacją działań okołoteatralnych i warsztatów będą miały pośredni związek z działalnością Teatru i osiąganymi przez Teatr przychodami, gdyż przede wszystkim będą służyły promocji Teatru oraz jego repertuaru.

Podsumowując, w związku z faktem, iż usługi nieodpłatnego wstępu związane będą z prowadzeniem przedsiębiorstwa (wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy VAT), Teatr nie będzie wykonywać czynności niepodlegających ustawie o podatku od towarów i usług oraz zakupy będą służyły wyłącznie prowadzonej działalności, to nie znajdzie zastosowania prewspółczynnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), dalej ustawa, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność teatru. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta

w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy organizowanie przez Wnioskodawcę nieodpłatne działania przedstawione we wniosku, tj. czytanie dramatów oraz warsztaty teatralne, działania okołoteatralne i kontekstowe takie jak: spotkania z wybitnymi naukowcami, projekcje filmów, czytania reportaży literackich, powodują konieczność zastosowania regulacji określonych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT tj. preproporcjonalnego odliczenia (tzw. wskaźnik preproporcji VAT).

Podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykorzystywanie przez podatnika towarów i usług do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), gdy przypisanie tych towarów w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W przypadku wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne świadczone przez Teatr stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Teatru (działalność inną niż działalność gospodarcza) wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Teatr będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że Teatr w związku z organizowaniem nieodpłatnych działań opisanych we wniosku, tj. czytania dramatów oraz warsztatów teatralnych, działań okołoteatralnych i kontekstowych takich jak: spotkania z wybitnymi naukowcami, projekcje filmów, czytania reportaży literackich nie będzie miał obowiązku określania kwot podatku naliczonego do odliczenia zgodnie ze „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. czytanie dramatów oraz warsztaty teatralne, działania okołoteatralne i kontekstowe takie jak: spotkania z wybitnymi naukowcami, projekcje filmów, czytania reportaży literackich, mają związek z działalnością gospodarczą Teatru. Wnioskodawca wskazał, że powyższe czynności nieodpłatne nie stanowią dla Teatru odrębnego, obok działalności gospodarczej, przedmiotu działalności. Rezygnacja ze sprzedaży biletów ma służyć zwiększeniu dostępności uczestnictwa w działaniach okołoteatralnych i warsztatach. Działania te mają zachęcić widzów, w szczególności młodzież, do częstego odwiedzania Teatru i uczestnictwa w spektaklach, budowania społeczności Teatru, wiernych widzów, których udział w działaniach kontekstowych jest w stanie znacząco wpłynąć bezpośrednio i pośrednio poprzez reklamę w swoich środowiskach na frekwencję na odpłatnych repertuarowych spektaklach wystawianych przez Teatr.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. czytanie dramatów oraz warsztaty teatralne, działania okołoteatralne i kontekstowe takie jak: spotkania z wybitnymi naukowcami, projekcje filmów, czytania reportaży literackich, nie stanowią odrębnego obok działalności gospodarczej przedmiotu działalności Teatru i tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem czytanie dramatów oraz warsztaty teatralne, działania okołoteatralne i kontekstowe takie jak: spotkania z wybitnymi naukowcami, projekcje filmów, czytania reportaży literackich nie będą powodowały obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, w związku z wykorzystaniem nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego twierdzenia Wnioskodawcy, że działania nieodpłatne, o których mowa we wniosku, służą zachęceniu widzów do częstego odwiedzania teatru i uczestnictwa w spektaklach, wpłyną bezpośrednio i pośrednio przez reklamę na frekwencję na odpłatnych spektaklach repertuarowych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto zaznaczyć należy, że w niniejszej interpretacji nie poddawano ocenie kwestii zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy w odniesieniu do nieodpłatnie świadczonych usług w związku z organizacją działań okołoteatralnych i kontekstowych takich jak np. spotkania z wybitnymi naukowcami.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.