Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.968.2016.2.KB
z 20 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2016 r.), uzupełnionym 17 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób prawnych w zakresie sposobu ustalania dochodów Wspólnoty Mieszkaniowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania dochodów Wspólnoty Mieszkaniowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.968.2016.1.KB, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 17 stycznia 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa funkcjonuje na podstawie przepisów z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Wspólnotę tworzą:

1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (jednostka sektora finansów publicznych) powierzchnia w nieruchomości wspólnej wynosi 320,40 m², a udział w nieruchomości wspólnej wynosi 35%.
2. Gmina X (jednostka samorządu terytorialnego) powierzchnia użytkowa wynosi 600,03 m², a udział w nieruchomości wspólnej 65%.
   
   

Gmina na podstawie umowy:

1. nieodpłatnie użycza lokale (pow. 331,50 m²) na prowadzenie działalności dla:
1. Ośrodka Pomocy Społecznej (pow. 174,80 m²),
   
2. Związku Kombatantów i Inwalidów Wojennych (pow. 37,00 m²),
   
3. Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy (pow. 119,80 m²);
2. wynajmuje lokale (pow. 77,94 m²) na prowadzenie działalności dla:
1. Gabinetu Weterynaryjnego (pow. 46,14 m²),
   
2. Pracowni Techniki Dentystycznej (pow. 31,80 m²),
3. pozostałe 3 lokale o powierzchni 139,79 m² są w chwili obecnej nieużytkowane,
4. pozostałą powierzchnię 50,80 m² stanowią pomieszczenia socjalne oraz pomieszczenia komunikacyjne (korytarz).
   
   

Członkowie Wspólnoty uczestniczą w kosztach związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Każdy członek wspólnoty jest właścicielem i posiada udział w nieruchomości wspólnej. Zaliczki naliczane są od całej powierzchni nieruchomości tj. dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych 320,40 m², dla Gminy 600,03 m².

Wspólnota uzyskuje przychody z:

1. wpłat właścicieli służące pokryciu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej wnoszone zgodnie z podjętą uchwałą,
2. wpłat właścicieli na fundusz remontowy wnoszony w wysokości ustalonej uchwałą wspólnoty.
   
   

Wspólnota ponosi koszty na:

1. utrzymanie nieruchomości wspólnej tj. wynagrodzenie zarządcy, koszty usług bankowych, koszty utrzymania czystości posesji, odśnieżanie, koszenie, koszty okresowych przeglądów, koszty ubezpieczeń nieruchomości, koszty drobnych napraw i awarii,
2. koszty remontów części wspólnych sfinansowane z funduszu remontowego.
   
   

Budynek Wspólnoty jest budynkiem niemieszkalnym, ponieważ znajdujące się w nim lokale nie są wykorzystywane do celów mieszkalnych. Definicja budynku niemieszkalnego wynika z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Wspólnota Mieszkaniowa zaliczki wpłacane przez właścicieli na utrzymanie części wspólnych nieruchomości oraz zaliczki na fundusz remontowy oraz sfinansowane z nich koszty traktuje jako przychody i koszty nie związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Wspólnota Mieszkaniowa traktuje wpłacone (otrzymane) zaliczki od właścicieli lokali jako przychody zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast, wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę Mieszkaniową, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop, w dacie poniesienia. Za datę poniesienia kosztu uznaje się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury.

Wspólnota nalicza i odprowadza podatek od dochodu uzyskanego z wpłaconych zaliczek od właścicieli lokali pomniejszonych o koszty uzyskania przychodu. Nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatek dochodowy znacznie obciąża Wspólnotę Mieszkaniową. Gdyby Wspólnota mogła skorzystać ze zwolnienia wynikającego art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogłaby przeznaczyć większe środki na utrzymanie stanu technicznego nieruchomości. 

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wszystkie zaliczki na utrzymanie części nieruchomości wspólnej oraz fundusz remontowy wpłacany przez właścicieli lokali będących członkami Wspólnoty Mieszkaniowej, podlegają zwolnieniu o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy Wspólnota postępuje prawidłowo obliczając dochód: zalicza do przychodów w dacie otrzymania wpłacone zaliczki od właścicieli, natomiast poniesione wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia?
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód powstały wskutek gospodarowania lokalami, którymi właścicielami są Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Gmina X nie jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wszystkie wpłaty dokonywane przez właścicieli lokali nie są środkami związanymi z gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są m.in. wspólnoty mieszkaniowe prowadzące działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej, uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Przez zasoby mieszkaniowe należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Do zasobów tych należą strychy, klatki schodowe, windy czy garaże. Związane z tego rodzaju lokalami, pomieszczeniami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zasoby mieszkaniowe, o których mowa w powołanym przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie obejmuje innych lokali wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej. Lokale te nie mają charakteru lokali mieszkalnych, wszelkie dochody z tego tytułu nie mogą być kwalifikowane jako dochody pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, źródłem ich pochodzenia nie są bowiem zasoby mieszkaniowe. W związku z tym, dochody uzyskane z zaliczek wpłaconych przez właścicieli Wspólnoty Mieszkaniowej tj. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Gminę X na utrzymanie części wspólnych nieruchomości oraz z tytułu funduszu remontowego należy zaliczyć do dochodów nieosiągniętych z gospodarki mieszkaniowej, które bez względu na cel jaki zostaną przekazane podlegać będą opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 1 updop.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób wyliczenia dochodu jest prawidłowy. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem Wspólnoty jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Zgodnie z art. 12 ust. 1 updp, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Oznacza to, że uzyskiwane przez wspólnotę przychody należy ujmować do wyliczenia dochodu jako wartości otrzymane, a nie należne.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W przypadku Wspólnoty są to wszystkie wydatki poniesione na utrzymanie nieruchomości wspólnej oraz koszty remontu części wspólnych sfinansowane z funduszu remontowego. Za datę poniesienia kosztu uznaje się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady powstawania i funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1892, dalej: „uowl”). Zgodnie z art. 6 uowl, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. W myśl art. 3 ust. 2-3 uowl, nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Stosownie do art. 13 ust. 1 uowl, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 uowl).

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne w tym również różnice kursowe. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Powyższy przepis oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek wspólnoty, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią co do zasady przychód w rozumieniu ustawy o CIT. Natomiast, wszelkie koszty ponoszone przez wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem, z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał z powyższego zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że powołana ustawa o CIT, nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci,
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).
   
   

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Związane z wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zarządza nieruchomością wspólną, która tworzy wspólnotę mieszkaniową ogółu właścicieli lokali. Zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali przeznaczone są na utrzymanie części wspólnych nieruchomości oraz zaliczki na fundusz remontowy oraz sfinansowane z nich koszty traktuje jako przychody i koszty nie związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi.

Odnosząc, zatem przedstawiony wyżej stan prawny do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że wymienione lokale tworzące Wspólnotę nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej kategorii zasobów mieszkaniowych. Wykładnia literalna pojęcia „zasoby mieszkaniowe” jednoznacznie wskazuje, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą i konieczną cechą pozwalającą uznać, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tym samym ww. pojęcie zasobów mieszkaniowych nie może być rozciągane na budynek wspólnoty, gdyż jest budynkiem niemieszkalnym, znajdujące się w nim lokale nie są wykorzystywane do celów mieszkalnych. Istotą jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że kwoty wpłacane przez właścicieli nie pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i nie spełniają one warunku wymaganego przy zastosowaniu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, w którym jednoznacznie postanowiono, że dochody mogą być zwolnione z opodatkowania gdy są uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym niespełniona jest jedna z dwóch kumulatywnych przesłanek zwolnienia, co w konsekwencji powoduje, że ww. dochody bez względu na cel na jaki zostaną przekazane, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Należy zaznaczyć, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Odnosząc się do punktu oznaczonego we wniosku nr 2 wskazać należy, że wszelkie wpłaty uiszczane przez członków Wspólnoty, stanowią dla Wspólnoty przychód w dacie ich otrzymania zgodnie z cytowanym powyżej art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Natomiast, ponoszone przez Wspólnotę, wszelkie koszty mające związek z uzyskanym przychodem, są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Oprócz rozstrzygnięcia czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów istotna pod względem podatkowym pozostaje jeszcze kwestia, w jakim momencie podatnik może zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskania przychodów. Uregulowania w tym zakresie zawarto w przepisach art. 15 ust. 4, 4a-4h ustawy o CIT. Analiza tych przepisów prowadzi do wniosku, że moment potrącalności kosztów podatkowych jest ściśle związany z tym, jaki charakter mają ponoszone przez podatnika wydatki, a dokładniej, czy można je zaliczyć do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem (art. 15 ust. 4, 4b-4c ustawy o CIT), czy do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W konsekwencji nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, stanowi dochód Wspólnoty.

Reasumując, Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dochód powstały wskutek gospodarowania lokalami, których właścicielami są Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Gmina X nie jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT oraz czy Wnioskodawca prawidłowo oblicza dochód: zaliczając do przychodów w dacie otrzymania wpłacone zaliczki od właścicieli na utrzymanie części nieruchomości wspólnej oraz na fundusz remontowy, natomiast poniesione wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa

(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.