Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.550.2016.1.KK
z 19 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej, ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności oraz określenia stawki podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej, ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności oraz określenia stawki podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

…. małżonkowie … są wpisanymi w księdze wieczystej właścicielami nieruchomości rolnej o obszarze 4,97 ha (cztery hektary dziewięć tysięcy siedemset metrów kwadratowych), położonej w miejscowości …, w gminie …., oznaczonej jako działka nr 94 (dziewięćdziesiąt cztery). Nieruchomość ta objęta jest ustawową wspólnością majątkową małżeńską. Nieruchomość tę nabyli na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 30 stycznia 2008 i umowy przeniesienia własności z dnia 29 lutego 2008 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od nabycia przedmiotowej nieruchomości. W momencie nabycia nieruchomość weszła w skład majątku małżeńskiego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą. W ewidencji gruntów nieruchomość oznaczona jest jako grunty orne (symbole RIVa, RIVb i RV), ma zapewniony dostęp do drogi publicznej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka przeznaczona jest w części pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (symbol 12.50.P), a w części - pod ulicę dojazdową (symbol 12.51.KD D).

Dzierżawcą części tej nieruchomości o obszarze 18.000 m2 (osiemnaście tysięcy metrów kwadratowych) jest spółka …. Spółka Jawna (dalej zwana jako Spółka Jawna) na podstawie umowy dzierżawy z dnia 20 lipca 2015 roku. Nieruchomości te stanowiły i stanowią majątek prywatny współwłaścicieli. Wnioskodawca jest jednym ze wspólników Spółki Jawnej. Na nieruchomości tej jej dzierżawca - Spółka Jawna wybudowała na podstawie pozwolenia na budowę wydanego przez Starostę … część hali magazynowej o powierzchni 9.200 m2 (dziewięć tysięcy dwieście metrów kwadratowych), przy czym pozwolenie na budowę dotyczyło rozbudowy hali magazynowej wraz z układem drogowym, instalacjami zewnętrznymi elektrycznymi, wodnymi, kanalizacyjnymi, sanitarnymi, zbiornikiem na wodę przeciwpożarowym, dwoma szczelnymi zbiornikami na nieczystości, instalacją zewnętrzną gazową, zbiornikami na gaz.

Stosownie do decyzji wydanej 17 czerwca 2016 roku przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Spółka Jawna uzyskała pozwolenie na użytkowanie hali magazynowej wraz z pozostałymi instalacjami i urządzeniami. Rozbudowa hali magazynowej wraz z urządzeniami stanowią nakład Spółki Jawnej na przedmiotową nieruchomość. Całość nakładów została sfinansowana ze środków Spółki Jawnej i nakłady te nie zostały zwrócone Spółce przez wydzierżawiającego. Wydatki poniesione na ulepszenie nieruchomości, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości.

Wnioskodawca planuje wnieść wkład niepieniężny (aport) w postaci zabudowanej częścią hali magazynowej nieruchomości o obszarze 4,97 ha do Spółki Jawnej. Na powyższą czynność Pani …. wyrazi zgodę. Aport nieruchomości nastąpi bez rozwiązywania umowy dzierżawy. W momencie przeniesienia własności umowy dzierżawy wygasną z mocy prawa wskutek zejścia się w jednej osobie uprawnień wydzierżawiającego i dzierżawcy (confusio), a tym samym strony umowy nie będą zobowiązane do rozliczenia poniesionych nakładów.

Przedmiot wkładu do Spółki Jawnej nie będzie organizacyjnie, funkcjonalnie lub finansowo wyodrębniony, w szczególności nie będzie stanowił oddziału samobilansującego. W ramach zespołu przenoszonych składników majątkowych nie będą przenoszone żadne umowy o pracę ani umowy zlecenia. W szczególności nie będzie przenoszony zakład pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy. Przenoszone składniki majątkowe będą stanowić jedynie część majątku Wnioskodawcy. Wartość wnoszonej aportem nieruchomości określona zostanie w uchwale aportowej i wskazana w umowie osobowej spółki handlowej w wysokości wartości nieruchomości z aktu notarialnego nabycia działki. Wartość działki nie będzie uwzględniała nakładów poniesionych przez Spółkę Jawną na budowę i rozbudowę budynków oraz innych urządzeń posadowionych na gruncie. Czynność wniesienia wkładu służyć będzie wyposażeniu Spółki Jawnej w majątek potrzebny do prowadzenia jej działalności gospodarczej. Na skutek wniesienia aportu nie ulegnie zmianie procentowy udział Wnioskodawcy w zyskach i stratach Spółki Jawnej.

W wyniku zwiększenia majątku Spółki Jawnej ulegnie jednak zwiększeniu wartość udziału kapitałowego wspólnika. Przez udział kapitałowy Wnioskodawca rozumie wartość bilansową udziału danego wspólnika w spółce. Udział kapitałowy oznacza określoną wartość księgową wyrażoną w pieniądzu i zapisaną na koncie wspólnika w księgach handlowych (tak m.in. A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 50 Kodeksu spółek handlowych Komentarz aktualizowany do art. 1-300 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U.00.94.1037), LEX/el. 2014). Udział kapitałowy związany jest ze sferą określonych uprawnień i obowiązków wspólników, m.in. stanowi wysokość podstawy do naliczania odsetek (art. 53 w związku z art. 103 KSH), determinuje przeznaczenie zysku spółki, w przypadku uszczuplenia udziału kapitałowego w rezultacie poniesienia przez spółkę straty (art. 52 § 2 w związku z art. 103 KSH).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy czynność wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki osobowej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
  2. Jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem VAT tej czynności?
  3. Jaka jest stawka podatku VAT dla tej czynności?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W zakresie pytania Nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy czynność wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki Osobowej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej zwana jako ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Na mocy art. 15 ust. 2 Ustawy VAT: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Oznacza to, iż dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wtedy, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Okoliczność, czy dany podmiot nabył nieruchomość jako zarejestrowany jako podatnik dla celów VAT jest kwestią wtórną. Formalny status dostawcy jako podatnika zarejestrowanego dla potrzeb VAT, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem dostawa towarów (tutaj zabudowanych gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i na podstawie umowy dzierżawy wydzierżawiał Spółce Jawnej część nieruchomości będącą przedmiotem aportu. Ww. problem był wielokrotnie podejmowany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sprawy C 180/10 i C-181/10). Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji dostawy nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W konsekwencji powyższego, dostawę nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wskazana powyżej kwestia była rozpatrywana również przez sąd krajowy. NSA w wyroku z 27 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 774/13), wskazał na kryteria, jakie należy wziąć pod uwagę przy określaniu, czy dostawa nieruchomości jest związana z działalnością gospodarczą, czy z zarządem majątkiem prywatnym. Przede wszystkim, stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga oceny, każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W ocenie Wnioskodawcy wniesienie aportem nieruchomości z zamiarem przeznaczenia jej na rozwój działalności gospodarczej Spółki Jawnej, a następnie wykorzystywanie nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki Jawnej przesądza o tym, że planowana czynność wniesienia aportem do Spółki Jawnej zabudowanej nieruchomości gruntowej zostanie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT. Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał nieruchomości gruntowej do swoich prywatnych celów - wręcz odwrotnie - jak wykazano powyżej, część nieruchomości była wydzierżawiana Spółce Jawnej dla celów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Odnosząc się zaś do kwestii odpłatności za wniesiony aport to zdaniem Wnioskodawcy na gruncie przepisów Ustawy VAT, odpłatnością będzie uzyskana przez dostawcę korzyść każdego rodzaju. Choć w zamian za wniesienie zabudowanej nieruchomości gruntowej do Spółki Jawnej Wnioskodawca nie otrzyma typowego wynagrodzenia pieniężnego, nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Zgodnie z art. 50 § 1 KSH udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. W wyniku dokonania aportu do spółki osobowej, wspólnik nabywa lub zwiększa udział kapitałowy w tej spółce, a więc udział w jej majątku. Udział kapitałowy oznacza określoną wartość księgową wyrażoną w pieniądzu i zapisaną na koncie wspólnika w księgach handlowych (A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 50 Kodeksu spółek handlowych Komentarz aktualizowany do art. 1 -300 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych). Udział kapitałowy związany jest ze sferą określonych uprawnień i obowiązków wspólników, m.in. stanowi wysokość podstawy do naliczania odsetek (art. 53 w związku z art. 103 KSH), determinuje przeznaczenie zysku spółki, w przypadku uszczuplenia udziału kapitałowego w rezultacie poniesienia przez spółkę straty (art. 52 § 2 w związku z art. 103 KSH). W orzecznictwie podkreśla się, iż o czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami; wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu oraz związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym powyższe przesłanki zostaną spełnione, gdyż wniesienie przez Wnioskodawcę do Spółki Jawnej w drodze aportu zabudowanej nieruchomości skutkować będzie podwyższeniem udziału kapitałowego w Spółce (które zgodnie z art. 50 ust. 1 KSH podwyższone zostaną o wartość wniesionego wkładu). W konsekwencji, transakcja ta będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1) Ustawy VAT pomimo, że przysługujący Wnioskodawcy procentowy udział w zyskach i stratach Spółki Jawnej pozostanie bez zmian.

Odnosząc się do ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki Jawnej Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawę opodatkowania stanowi wartość udziału kapitałowego o który zwiększy majątek Spółki Jawnej na skutek wniesienia aportu. Wartość wnoszonej aportem nieruchomości określona zostanie w uchwale aportowej i wskazana w umowie osobowej spółki handlowej. Jeżeli więc w uchwale aportowej i umowie Spółki Jawnej wspólnicy ustalą wartość przedmiotu aportu w wysokości ceny nabycia nieruchomości z aktu notarialnego nabycia działki to tą wartość należy przyjąć za podstawę opodatkowania VAT. Żaden przepis nie obliguje wspólników aby za podstawę opodatkowania VAT przyjąć aktualną wartość rynkową nieruchomości. Wartość działki nie będzie uwzględniała nakładów poniesionych przez Spółkę Jawną na budowę i rozbudowę budynków oraz innych urządzeń posadowionych na gruncie.

Jak wskazywał NSA w postanowieniu z dnia 31 marca 2014 r. sygn. I FPS 6/13 w obecnie obowiązującej ustawie VAT „zrezygnowano z przepisów odwołujących się do uwzględnienia w podstawie opodatkowania wartości rynkowej (takie zastrzeżenie dotyczyło dostaw, gdy należność była określona w naturze — art. 29 ust. 3, a także gdy cena świadczenia nie została określono - art. 29 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług), gdyż takie odwołanie nie wpisu i się w cel dyrektywy 2006/112/WE. Po zmianie przepisów - w takich przypadkach zastosowanie znajdzie zasada ogólna - podstawa opodatkowania określona będzie w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Należy wskazać, że z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej w skrócie TSUE) wynika, że zapłata musi być wyrażona w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma podatnik otrzymać), a nie wartość oszacowania według obiektywnych kryteriów (por. wyroki TSUE w sprawie C-33/93 czy C-154/80).”

W świetle powyższych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy, podstawy opodatkowania VAT nie będzie stanowiła wartość rynkowa przedmiotu wkładu, lecz otrzymana zapłata, to jest wartość otrzymanego udziału kapitałowego, o który zwiększy majątek Spółki Jawnej na skutek wniesienia aportu. Stanowisko Wnioskodawcy, iż znajduje pośrednie potwierdzeń m.in.:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. IBPP1/443-822/14/AZb, zgodnie z którą „jeżeli zapłatą na rzecz Wnioskodawcy tytułem opisanej we wniosku transakcji będzie wyłącznie Udział Spółkowy, to uwzględniając przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego rozliczenia, wartość Udziału Spółkowego będzie stanowiła kwotę brutto, którą należy pomniejszyć o kwotę podatku VAT.”
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 23 maja 2015 r. sygn. IBPP1/443-141/14/AW, zgodnie z którą „w przedmiotowej sytuacji podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do osobowej spółki prawa handlowego w postaci Nieruchomości będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca ma otrzymać z tytułu aportu od nabywcy. Podstawą opodatkowania dostawy Nieruchomości w ramach aportu będzie więc wyrażona w pieniądzu i ustalona przez strony w umowie wartość praw i obowiązków stanowiąca zapłatę za wniesioną nieruchomość.”

Podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki osobowej będzie wartość udziału kapitałowego, o który zwiększy się majątek Spółki Jawnej na skutek wniesienia aportu, pomniejszony o kwotę podatku VAT. Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania powinien ustalić ją w oparciu o wartość otrzymanego udziału w Spółce Jawnej pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT.

Zasadę rozliczenia transakcji aportu składników majątkowych do Spółki Jawnej prezentuje poniższa przykładowa kalkulacja:

  • cena nabycia przez Wnioskodawcę niezabudowanej działki gruntu wynosi 100 jednostek (dalej jako: j.). Wartość nie będzie uwzględniać wartości nakładów poniesionych na nieruchomości posadowionych na działce gruntu;
  • w związku z faktem, iż transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) będzie opodatkowana podatkiem VAT, tak ustalona wartość zostanie powiększona o podatek VAT;
  • tak ustalona wartość równa 123j. będzie stanowić podstawę ustalenia udziału kapitałowego o który zwiększy się majątek Spółki Jawnej;
  • podstawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowić będzie zapłatę jaką Wnioskodawca otrzyma od Spółki Jawnej w zamian za wkład niepieniężny (aport), a więc udział kapitałowy o wartości równej 123j. pomniejszonej o wartość podatku VAT (23j). Oznacza to, że podstawa opodatkowania wynosić będzie 100j.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wniesienie aportem zabudowanej działki gruntu podlega opodatkowaniu VAT według 23% VAT. Na gruncie prawa cywilnego budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane stanowią część składową gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, wraz z przeniesieniem własności gruntów na spółkę przejdzie prawo własności budynków przez nią wzniesionych. Jednak Spółka Jawna dysponowała budynkami, które zostały z jej środków wzniesione na dzierżawionym gruncie, jak właściciel. Pomimo, że Spółce nie przysługiwało prawo własności nieruchomości gruntu wraz z wzniesionymi na nim budynkami, to należy przyjąć, że ekonomiczne władanie rzeczą (budynkiem) należało do Spółki z chwilą wybudowania budynków. Nierozłączność gruntu i budynku na bazie prawa cywilnego nie oznacza, że w odniesieniu do ustawy o podatku od towarów i usług dostawę zabudowanego gruntu należy traktować jako jednorodną dostawę gruntu z budynkiem. W orzeczeniu C-291/92 (FinanzAmt Ülzen v. Dieter Ambrecht), ETS uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu.

Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. W tym orzeczeniu widać, że na gruncie podatku od towarów i usług nie można wprost przekładać czynności cywilnoprawnej na przedmiot dostawy towarów. Na gruncie podatku VAT przedmiotem dostawy będzie grunt przeznaczony pod zabudowę. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka przeznaczona jest w części pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (symbol 12.50.P), a w części - pod ulicę dojazdową (symbol 12.51.KD-D). Z tego powodu zastosowania nie znajdzie zwolnienie z podatku VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9, art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. I pkt 10a VAT. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 stycznia 2013 r. (sygn. akt I FSK 310/12), w którym stwierdził, że „nie można uznać, że przedmiotem dostawy, o której mowa w art. 7 ust. l u.p.t.u. będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości tego budynku. Zatem zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a nie znajdzie zastosowania. Przedmiotem dostawy będzie grant, który podlega opodatkowaniu według stawki 23%.”

Podobne stanowisko zajął WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 21 marca 2013 r. (sygn. I SA/Po 1034/12) gdzie czytamy „Jeżeli przedmiotem dostawy nie będą wybudowane przez dzierżawcę budynki, lecz grunt przeznaczony pod zabudowę, to wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Nie można uznać, że przedmiotem dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości tego budynku. Zbywany grunt podlega opodatkowaniu według stawki 23%, ponieważ jest on przeznaczony pod zabudowę.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego.

Ad. 1

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca planuje wnieść nieruchomość aportem do Spółki osobowej (jawnej), w której Wnioskodawca jest Wspólnikiem. Na nieruchomości będącej przedmiotem aportu znajduje się część budynku w postaci hali magazynowej, którą wybudowała Spółka Jawna. Ponadto z treści wniosku wynika, że dzierżawcą części tej nieruchomości jest Spółka Jawna na podstawie umowy dzierżawy.

Mając na uwadze opis sprawy, wniesienie aportem nieruchomości z zamiarem przeznaczenia jej na rozwój działalności gospodarczej Spółki Jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, a następnie wykorzystywanie nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki Jawnej przesądza o tym, że planowana czynność wniesienia aportem do Spółki Jawnej nieruchomości zostanie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Ponadto z okoliczności sprawy nie wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do swoich prywatnych celów, a wręcz przeciwnie część nieruchomości była wydzierżawiana Spółce Jawnej dla celów prowadzonej przez tę Spółkę działalności gospodarczej.

Zatem dostawa (aport) przedmiotowej nieruchomości nie może być uznana za mieszczącą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym i stanowi czynność, w odniesieniu do której Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

  • istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
  • wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
  • związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Wobec powyższego wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Jeśli więc w niniejszej sprawie przedmiotem aportu będzie nieruchomość, wówczas nie ulega wątpliwości, że czynność wniesienia tej nieruchomości w drodze wkładu niepieniężnego do innego podmiotu (Spółki Jawnej) będzie mieścić się w definicji dostawy towaru sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w takim przypadku dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do Spółki Jawnej w postaci nieruchomości, będzie spełniać definicję odpłatnej dostawy towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym czynność ta będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ad.2

W odniesieniu do kwestii ustalenia podstawy opodatkowania dla planowanej transakcji należy wskazać, że stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

  1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
  2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią tego przepisu – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

  1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
  2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
  3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci nieruchomości do Spółki Jawnej w zamian za zwiększenie udziału kapitałowego będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 tej ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od Spółki Jawnej z tytułu dokonania przedmiotowego aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Wnioskodawca winien zatem określić podstawę opodatkowania w oparciu o kwotę równą sumie wartości nominalnej objętych udziałów, pomniejszonych o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

Ad. 3

W odniesieniu do kwestii stawki podatku VAT z tytułu czynności wniesienia aportem nieruchomości wskazać należy, iż na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W myśl art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016., poz. 380 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego, wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit („własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”).

Zgodnie z brzmieniem art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzecz dzierżawioną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z art. 3531 Kodeksu cywilnego.

Jak wynika z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Do dzierżawy – stosownie do brzmienia art. 694 Kodeksu cywilnego - stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

W myśl art. 676 Kodeksu, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Na podstawie art. 705 Kodeksu, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

W konsekwencji powyższego dostawa nieruchomości w zakresie dotyczącym części budynku wzniesionego przez dzierżawcę (Spółkę Jawną) nie będzie spełniała definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem Wnioskodawca nie przeniesie na Spółkę Jawną prawa do rozporządzania tą częścią budynku jak właściciel. Prawo to jest bowiem po stronie podmiotu, który ten grunt zabudował. A zatem przedmiotem dostawy będzie tylko grunt.

Przy czym, przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie można uznać za teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ grunt ten jest zabudowany częścią hali magazynowej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro na nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem aportu znajduje się część budynku, to nie ma podstaw do przyjęcia, że dokonując wniesienia aportem tego gruntu dokonuje się dostawy gruntu niezabudowanego. Tym samym w rozpatrywanej sprawie wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki osobowej w postaci gruntu o nr 94 nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Czynność wniesienia aportem ww. gruntu do Spółki nie będzie korzystała również ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotowy grunt jest przedmiotem dzierżawy. Zatem stwierdzić należy, iż ww. grunt nie jest wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem pod towarów i usług.

Wobec powyższego czynność wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci tego gruntu do Spółki Jawnej winna być opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj