Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.680.2016.2.ISZ
z 15 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 15 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

1. ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,
2. odpowiedzialności płatnika z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 2 i 3) - jest prawidłowe,
3. obowiązku przechowywania przez płatnika dokumentacji związanej z poborem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 4) - jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, odpowiedzialności płatnika z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych oraz w zakresie obowiązku przechowywania przez płatnika dokumentacji związanej z poborem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: OP lub Spółka) jest podmiotem zajmującym się magazynowaniem oraz przeładunkiem paliw silnikowych, OP prowadzi swoją działalność poprzez sieć baz paliw, stanowiących składy podatkowe, w których magazynowane są usługowo wyroby akcyzowe należące do podmiotów trzecich.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, wprowadzająca tzw. „pakiet paliwowy”. Zawiera ona szereg zmian mających na celu ograniczenie szarej strefy w obrocie paliwami silnikowymi.

Podstawowym rozwiązaniem przewidzianym przez tę ustawę w zakresie podatku VAT jest efektywne uiszczanie podatku VAT w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym paliw silnikowych. Zgodnie z dodanym do ustawy o podatku od towarów i usług art. 17a, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych jest m.in. podmiot prowadzący skład podatkowy nabywający paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym. OP jako podmiot prowadzący skład podatkowy i nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy akcyzowej będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania takich nabyć.

W tym celu dla obliczenia kwoty należnego podatku, w przypadku zastosowania zasady ogólnej określonej w art. 30a ust. 1 ust. 2 ustawy o podatku VAT, Spółka będzie musiała uzyskać od kontrahenta szczegółowe informacje, takie jak w szczególności o cenie sprzedaży wskazanej na fakturze, o kosztach transportu, ubezpieczenia lub innych prowizjach. Co do możliwości stosowania tej metody Spółka złożyła pytanie w odrębnym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Niezależnie natomiast od tego czy dla obliczenia podatku stosowana będzie zasada ogólna albo uproszczona określona w art. 30 ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT, OP będzie musiała uzyskać od swojego kontrahenta środki pieniężne w celu uiszczenia wpłaty na podatek VAT. Dopiero w takiej sytuacji OP będzie w stanie pobrane środki przekazać na rachunek właściwej izby celnej - obecnie Izby Celnej .

Spółka rozważa, jakie działania będzie musiała podjąć jeżeli nie uzyska od swojego kontrahenta informacji niezbędnych do ustalenia podstawy opodatkowania VAT, uzyska informacje błędne bądź nie uzyska środków pieniężnych na wpłatę podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT obliczonego według zasad określonych w art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o podatku VAT, jeżeli nie otrzyma od kontrahenta informacji pozwalających ustalić wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2?
2. Czy OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT będzie ponosiła odpowiedzialności za obliczony, pobrany i wpłacony w nieprawidłowej wysokości podatek VAT, jeżeli otrzyma od kontrahenta nieprawidłowe informacje na skutek których ustali wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 w nieprawidłowej wysokości?
3. Czy OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT w sytuacji, gdy nie otrzyma od kontrahenta środków pieniężnych na wpłatę tego podatku?
4. Czy w sytuacji, gdy jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT, OP będzie ustalała podstawę opodatkowania VAT z zastosowaniem art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 to czy będzie miała obowiązek uzyskania od podatnika tego podatku oryginałów lub notarialnie poświadczonych kopii wszystkich dokumentów umożliwiających jej ustalenie podstawy opodatkowania VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT obliczonego według zasad określonych w art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o podatku VAT jeżeli nie otrzyma od kontrahenta informacji pozwalających ustalić wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT nie będzie ponosiła odpowiedzialności za pobrany w nieprawidłowej wysokości podatek VAT, jeżeli otrzyma od kontrahenta nieprawidłowe informacje na skutek których ustali wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 w nieprawidłowej wysokości.

Ad. 3

Zdaniem Spółki, OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT nie będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT w sytuacji, gdy nie otrzyma od kontrahenta środków pieniężnych na wpłatę tego podatku.

Ad. 4

Zdaniem Spółki, w sytuacji gdy jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT, OP będzie ustalała podstawę opodatkowania VAT z zastosowaniem art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 to ma obowiązek uzyskania od podatnika tego podatku oryginałów lub notarialnie poświadczonych kopii wszystkich dokumentów umożliwiających jej ustalenie podstawy opodatkowania VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Ad. 1, Ad. 2, Ad. 3.

(i)

Zgodnie z art. 30a ust. 1: „Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust 1, 6, 7, 10 i 11”. Natomiast, art. 30a ust. 2 ustawy o podatku VAT wskazuje, że: „Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.”

Jak więc wynika z powyższego, w przypadku stosowania art. 30a ust. 1 ustawy o VAT do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT należy zastosować odpowiednio regulacje wskazane w art. 29 ust. 1, 6, 7, 10 i 11 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że regulacje wskazane w art. 29 ust. 1, 6, 7, 10 i 11 ustawy o VAT odnoszą się do konkretnych informacji, które są niezbędne w celu ustalenia podstawy opodatkowania VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Przykładowo, należy posiadać informację o kosztach dodatkowych, takich jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia.

OP jako podmiot prowadzący skład podatkowy na terenie Polski zajmuje się przyjmowaniem do swojego składu podatkowego i magazynowaniem paliw silnikowych przemieszczonych z innych państw Unii Europejskiej w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. OP dokonuje więc nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych w rozumieniu regulacji o podatku akcyzowym. Jednakże Spółka w żadnym zakresie nie uczestniczy w transakcji handlowej związanej z nabyciem wewnątrzwspólnotowym paliw w rozumieniu regulacji o podatku VAT. Podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów (w tym przypadku paliw silnikowych) jest kontrahent OP, który jest podatnikiem VAT z tego tytułu. OP jest wyłącznie płatnikiem VAT zgodnie z art. 17a ustawy o VAT.

Powyższe powoduje, że Spółka nie posiada we własnym zakresie dokumentów źródłowych dotyczących transakcji nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Wszystkie dokumenty i informacje, które umożliwiłyby OP ustalenie podstawy opodatkowania VAT zgodnie z art. 30a ust. 1 albo art. 30a ust. 2 ustawy o podatku VAT Spółka musi uzyskać od swojego kontrahenta.

Należy przy tym zauważyć, że ustawodawca w ustawie o podatku VAT, jak również w ustawie wprowadzającej „pakiet paliwowy” nie przewidział żadnych mechanizmów prawnych umożliwiających Spółce wyegzekwowanie od kontrahenta niezbędnych dokumentów i informacji.

Brak jest również w ww. ustawach mechanizmów umożliwiających wyegzekwowanie od podatnika środków pieniężnych na uiszczenie podatku VAT. OP pragnie zauważyć, że instytucja płatnika podatku jest w systemie prawa podatkowego wykorzystywana zwykle w tych przypadkach, gdy płatnik dysponuje środkami pieniężnymi podatnika i może dokonać, po obliczeniu wysokości podatku, dokonać jego poboru i wpłacenia na rachunek właściwego organu podatkowego.

Taka sytuacja występuje m.in. na gruncie podatku VAT w przypadku organów egzekucji administracyjnej i komorników sądowych. Zgodnie bowiem z art. 18 ustawy o podatku VAT organy egzekucyjne określone w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. W tym przypadku komornik dysponuje środkami pieniężnymi i może pobrać należny podatek bez zgody podatnika (w tym przypadku dłużnika). Komornik jest więc w stanie wywiązać się ze swoich obowiązków bez konieczności współpracy z podatnikiem.

Podobna sytuacja występuje np. w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., tj. z dnia 17 stycznia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: ustawa o PIT), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Jak więc wynika z tych regulacji, w tym przypadku płatnicy również mogą z łatwością dokonać poboru podatku, gdyż dysponują środkami pieniężnymi podatników.

Jednakże, regulacje wprowadzone do ustawy o podatku VAT, w tym art. 17a ustawy o podatku VAT, nakładają na płatników obowiązek poboru VAT pomimo, że płatnicy nie mają dostępu do środków finansowych podatnika VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, jak również nie mają mechanizmów prawnych umożliwiających wyegzekwowanie tych środków finansowych kontrahenta bez jego zgody.

Tym samym OP, aby zrealizować obowiązek nałożony poprzez art. 17a ustawy o podatku VAT jest uzależniona od woli swojego kontrahenta będącego podatnikiem VAT. Podatnik VAT powinien Spółce dostarczyć zarówno wszystkie informacje i dokumenty niezbędne do ustalenia podstawy opodatkowania VAT (jeżeli ustalenie podstawy opodatkowania VAT następuje zgodnie z art. 30a ust. 1 bądź art. 30a ust. 2 ustawy o podatku VAT) oraz przede wszystkim środki pieniężne na uiszczenie zaliczki na podatek VAT.

Podsumowując więc, pobór podatku VAT zgodnie z art. 17a przez OP jako płatnika VAT może nastąpić wyłącznie poprzez przekazanie środków pieniężnych Spółce przez podatnika, a następnie ich wpłacie przez OP na rachunek izby celnej właściwej dla wpłat podatku akcyzowego. Natomiast OP, jako płatnik podatku VAT nie jest zobowiązana do uiszczania podatku VAT z własnych środków pieniężnych (jeżeli by tak bowiem było, to OP byłaby podatnikiem podatku VAT, a nie kontrahent OP dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych).

(ii)

Przedstawiona powyżej wykładnia art. 17a ustawy o podatku VAT i zakres obowiązków OP jako płatnika podatku od towarów i usług znajduje potwierdzenie również w regulacjach Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej: „Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwych terminie organowi podatkowemu”.

Z powyższego wynika, że płatnik jest zobowiązany do obliczenia i pobrania podatku od podatnika, a dopiero w następnej kolejności do wpłaty na rachunek właściwego organu podatkowego. Jednakże w świetle ustawy o podatku VAT i zawartego w tej ustawie mechanizmu poboru podatku VAT od paliw silnikowych, OP jako płatnik musi współdziałać z podatnikiem w celu obliczenia i pobrania podatku VAT w prawidłowej wysokości.

W tym miejscu należy przytoczyć art. 30 Ordynacji podatkowej:

„ § 1. Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

§ 2. Inkasent który nie wykonał obowiązków określonych w art. 9, odpowiada za podatek pobrany a niewpłacony.

§ 3. Płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w§ 1 lub 2 całym swoim majątkiem.

§ 4. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

§ 5. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.”

Jak więc wynika z powyższego, jeżeli podatnik, dostarczy OP nieprawidłowe informacje skutkujące uiszczeniem podatku VAT w nieprawidłowej wysokości bądź nie przekaże środków pieniężnych na wpłatę podatku VAT w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych, to należy uznać, że nieuiszczenie podatku VAT przez OP jako płatnika nastąpiło z winy podatnika. W przypadku natomiast gdy podatnik nie dostarczy OP informacji umożliwiających ustalenie podstawy opodatkowania VAT według zasad ogólnych określonych w art. 30a ust. 1 bądź art. 30a ust. 2 ustawy o podatku VAT to będzie ona zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku zgodnie z podstawą opodatkowania VAT określoną według art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o podatku VAT.

(iii)

Powyższe znajduje potwierdzenie również w stanowisku Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2011 r., o sygn. IPPB4/415-72/11-2/SP. Dyrektor wskazał: „Reasumując, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy Bank podejmie decyzję o sposobie opodatkowania lub decyzję o zwolnieniu z opodatkowania danego świadczenia emerytalno-rentowego pochodzącego z zagranicy na podstawie pisemnego oświadczenia podatnika dotyczącego miejsca rezydencji podatkowej, wówczas Bank nie poniesie odpowiedzialności płatnika wynikającą z przepisów Ordynacji podatkowej, w przypadku gdy oświadczenie, o którym mowa powyżej będzie zawierało nieprawdę, bądź stan faktyczny zawarty w oświadczeniu ulegnie zmianie, a Bank nie zostanie o tym poinformowany.”

Jak wynika z powyższego, Minister Finansów uznał, że jeżeli podatnik złoży nieprawdziwe oświadczenie płatnikowi podatku, wtedy płatnik nie odpowiada za niepobrany podatek.

(iv)

W konsekwencji, należy przyjąć, że:

• art. 17a ustawy o podatku VAT nie będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT w sytuacji, gdy nie otrzyma od kontrahenta informacji pozwalających ustalić wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2, lecz będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku w wysokości określonej przy zastosowaniu podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o podatku VAT i wpłacenia jej na rachunek organu podatkowego.
  

• OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT nie będzie ponosiła odpowiedzialności za pobrany w nieprawidłowej wysokości podatek VAT, jeżeli otrzyma od kontrahenta nieprawidłowe informacje na skutek których ustali wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 w nieprawidłowej wysokości.
  

• OP jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT nie będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT w sytuacji, gdy nie otrzyma od kontrahenta środków pieniężnych na wpłatę tego podatku.
  
  
  

Ad. 4

Zdaniem OP, w sytuacji gdy jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT, OP będzie ustalała podstawę opodatkowania VAT z zastosowaniem art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 to ma obowiązek uzyskania od podatnika tego podatku oryginałów lub notarialnie poświadczonych kopii wszystkich dokumentów umożliwiających jej ustalenie podstawy opodatkowania VAT.

W ocenie OP, wyłącznie oryginały dokumentów bądź notarialnie poświadczone kopie tych dokumentów będą miały wystarczającą moc dowodową do uwiarygodnienia wszystkich elementów umożliwiających ustalenie podstawy opodatkowania VAT. Zdaniem OP, aby zrealizować nałożony na Spółkę obowiązek wskazany w art. 17a ustawy o podatku VAT, OP nie może się opierać na kopiach dokumentów z których wynika podstawa opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 30a ust. 1 ustawy – do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 tego przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zgodnie z ust. 10 ww. przepisu, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru (art. 29 ust. 11 ustawy).

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1052) i są ukierunkowane na uszczelnienie poboru podatku VAT w zakresie obrotu paliwami z zagranicą.

I tak, od dnia 1 sierpnia 2016 r. obowiązuje art. 17a ustawy o VAT, zgodnie z którym płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 sierpnia art. 30a ust. 2a ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast w myśl ust. 2b tego przepisu, ceny paliw silnikowych, o których mowa w ust. 2a, udostępnia się, na okresy dwutygodniowe, ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego ten okres, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
   
   

Stosownie do ust. 5b tego przepisu, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika (art. 103 ust. 5c ustawy).

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy o VAT, organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że jest podmiotem zajmującym się magazynowaniem oraz przeładunkiem paliw silnikowych. OP prowadzi swoją działalność poprzez sieć baz paliw, stanowiących składy podatkowe, w których magazynowane są usługowo wyroby akcyzowe należące do podmiotów trzecich. OP jako podmiot prowadzący skład podatkowy i nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy akcyzowej będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania takich nabyć wewnątrzwspólnotowych.

Odnosząc się do zagadnienia obliczania podstawy opodatkowania VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych po dniu 1 sierpnia 2016 r., należy wskazać, że dla określenia podstawy opodatkowania z tytułu WNT paliw silnikowych zastosowanie znajduje, co do zasady, przepis art. 30a ust. 1 ustawy o VAT.

Podmioty obowiązane do obliczania i wpłacania podatku z tytułu WNT paliw silnikowych, co do zasady, określają podstawę opodatkowania na zasadach ogólnych przewidzianych dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w art. 30a ust. 1 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania jest zatem wszystko, co stanowi zapłatę, którą dostawca otrzymał lub ma otrzymać oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku VAT, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się natomiast kwot rabatów, opustów czy obniżek cen.

Niemniej jednak z uwagi na możliwe trudności z określeniem wszystkich elementów wchodzących w skład podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy paliw, a jednocześnie konieczność obliczenia i wpłacenia podatku na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy, ustawodawca przewidział w art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o VAT szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania z tytułu WNT paliw silnikowych, który ma charakter fakultatywny. Ustawodawca nie nadał bowiem normie prawnej wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o VAT charakteru obligatoryjnego.

Zastosowanie tej uproszczonej metody oznacza, że w celu określenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 lub 2 ustawy, przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane cyklicznie (na okresy dwutygodniowe) w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie Ministerstwa Finansów, dalej jako „BIP MF”: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/dzialalnosc/ceny-paliw-dla-potrzeb-vat. Ceny te udostępnia się ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego okres dwutygodniowy. W tej szczególnej sytuacji, w podstawie opodatkowania nie uwzględnia się pozostałych elementów, które zostałyby wliczone do podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych, w tym wskazanych w art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT podatków, opłat i innych należności o podobnym charakterze, a więc również podatku akcyzowego czy opłaty paliwowej.

Metoda ustalania podstawy opodatkowania określona w art. 30a ust. 2a ustawy stanowi alternatywną (opcjonalną) metodę do metody podstawowej, która została określona w art. 30a ust. 1 ustawy. Przy tym uproszczona podstawa opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do obliczenia i wpłacenia kwot należnych podatku VAT z tytułu WNT paliw silnikowych na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy. Natomiast ostatecznego rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (paliw) - przez podatnika w odpowiedniej w jego przypadku deklaracji dla podatku od towarów i usług - dokonuje się w oparciu o wyliczenie podstawy opodatkowania zgodnie z zasadami ogólnymi, czyli z uwzględnieniem faktycznych elementów transakcji, takich jak kwota zapłaty, koszty dodatkowe, czy podatki (inne niż podatek VAT) i opłaty.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach Wnioskodawca wskazał, że jako podmiot prowadzący skład podatkowy i nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy akcyzowej będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania takich nabyć wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym, w przedstawionych we wniosku okolicznościach po dniu 1 sierpnia 2016 roku, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy, Spółka w sytuacji, gdy nie otrzyma od kontrahenta informacji pozwalających ustalić wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2, będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT obliczonego według zasad określonych w art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o podatku VAT, tj. z zastosowaniem cen paliw silnikowych opublikowanych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych za okres w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych.

Podkreślenia wymaga, że przepis art. 30a ust. 2a ustawy o VAT ma charakter fakultatywny, natomiast okoliczność, że Spółka w tym konkretnym przypadku będzie zobowiązana do jego zastosowania wynika wyłącznie z faktu, że nie dysponuje ona odpowiednią dokumentacją i w konsekwencji nie ma możliwości prawidłowej realizacji obowiązków płatnika podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych według zasad ogólnych wyrażonych w art. 30a ust. 1 albo 2 ustawy o VAT.

Przepis art. 30 Ordynacji podatkowej reguluje odpowiedzialność płatników z tytułu niewykonania obowiązków ciążących na płatnikach określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 30 § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony całym swoim majątkiem.

Odpowiedzialność płatnika z tytułu obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu, wyłączona jest na podstawie art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Wobec tego należy stwierdzić, że płatnik nie ponosi odpowiedzialności podatkowej, jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika.

Wobec tego, w sytuacji gdy Wnioskodawca jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy VAT, otrzyma od kontrahenta nieprawidłowe informacje na skutek których ustali wysokość podstawy opodatkowania VAT dla celów poboru tego podatku zgodnie z art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 w nieprawidłowej wysokości, wówczas jego odpowiedzialność za obliczony, pobrany i wpłacony w nieprawidłowej wysokości podatek VAT, zostanie wyłączona.

Podobnie, odpowiedzialność Wnioskodawcy za niewpłacony podatek VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, zostanie wyłączona na podstawie art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, w sytuacji, gdy Wnioskodawca jako płatnik podatku podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, na podstawie art. 17a ustawy VAT, nie otrzyma od kontrahenta środków pieniężnych na wpłatę tego podatku.

Końcowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 32 § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej, płatnicy i inkasenci obowiązani są przechowywać dokumenty związane z poborem lub inkasem podatków do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania płatnika lub inkasenta. Po upływie okresu, o którym mowa w § 1, płatnicy i inkasenci obowiązani są przekazać podatnikom dokumenty związane z poborem lub inkasem podatku; dokumenty podlegają zniszczeniu, jeżeli przekazanie ich podatnikowi jest niemożliwe.

Tym samym płatnik (Wnioskodawca) jest zobowiązany do przechowywania, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania płatnika, dokumentacji związanej z poborem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy w związku z art. 17a ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Stosownie do art. 180 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania; przepis art. 196 § 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 194a § 4 tej ustawy, jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, organ podatkowy zażąda od strony, składającej odpis dokumentu, o którym mowa w § 2, przedłożenia oryginału tego dokumentu.

Wobec tego, w sytuacji, gdy Wnioskodawca jako płatnik podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy o podatku VAT, będzie ustalał podstawę opodatkowania VAT z zastosowaniem art. 30a ust. 1 lub art. 30a ust. 2 to Wnioskodawca będzie miał obowiązek uzyskania od podatnika tego podatku oryginałów lub notarialnie poświadczonych kopii wszystkich dokumentów umożliwiających jej ustalenie podstawy opodatkowania VAT.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.