Zasady opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje również wyłączenia z opodatkowania w formie ryczałtu, o czym stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub części przychody ze świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy, tj. „Wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług”.

W załączniku tym wymieniono w poz. 34 cały dział 73 – Usługi reklamowe, usługi badania rynku i opinii publicznej.

Usługi reklamowe ujęte zostały w sekcji M rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmującej usługi profesjonalne, naukowe i techniczne pod symbolem 73 i obejmuje; usługi reklamowe świadczone przez agencje reklamowe, kompleksowe usługi reklamowe, marketing bezpośredni i reklamę bezpośrednią, projektowanie reklam i rozwijanie idei reklamowych, pozostałe usługi reklamowe.

Sekcja ta (w zakresie usług reklamowych) nie obejmuje:

1. usług związanych z produkcją promocyjnych lub reklamowych filmów i nagrań wideo, sklasyfikowanych w 59.11.12.0,
2. usług projektowania księgowych systemów informatycznych, sklasyfikowanych w 62.01.1,
3. usług projektowania księgowych systemów informatycznych, sklasyfikowanych w 62.01.1,
4. usług projektowania księgowych systemów informatycznych, sklasyfikowanych w 62.01.1,

Jak wskazano powyżej, usługi reklamowe wykazane zostały w załącznika nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zatem, świadczenie usług w zakresie usług reklamowych, skutkuje wyłączeniem od opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług montowania reklam, bilbordów, oznakowaniu budynków, wykonywaniu drobnych prac remontowych i budowlanych oraz robót wysokościowych metodą alpinistyczną. Działalność ta mieści pod symbolem PWiU:

1. 43.99.90.0 - Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych,
2. 43.39.19.0 - Roboty związane z wykonywaniem wykończeniowych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych,
3. 33.19.10.0 - Usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu i wyposażenia,

Przenosząc zaprezentowany stan faktyczny na grunt przedstawionych uprzednio przepisów podatkowych należy zwrócić uwagę, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego przyjąć należy, że Wnioskodawca nie wytwarza reklam, gdyż pod pojęciem „wytworzyć” rozumie się „zrobić, wyprodukować coś”, „wywołać coś, np. jakiś stan lub jakąś atmosferę” http://sjp.pwn.pl/slownik/2541169/wytworzyć.

Wnioskodawca wykonuje jedynie usługi polegające na montowaniu (składaniu elementów w zespoły konstrukcyjne) wytworzonych już reklam, billboardów, oznakowania budynków biurowców. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawca wykonuje usługi reklamowe o których mowa powyżej, wobec czego wykonywanie tych usług nie powoduje wyłączenia możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b) ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5% z zastrzeżeniem pkt 1, 2, 4 i 5 oraz załącznika nr 2 do ustawy.

W art. 4 ust. 1 pkt 1) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne pojęcie „działalności usługowej” zdefiniowane zostało jako pozarolnicza działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, każdą usługę należy zaliczyć do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu, pod którym został zakwalifikowany wykonujący usługę podmiot gospodarczy w Krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej.

Wyjaśnić jednak należy, że odpowiedzialność za prawidłowe sklasyfikowanie wykonywanych czynności ponosi podatnik świadczący tę usługę, bowiem Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług. Kwestii tej nie regulują bowiem przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W tym zakresie właściwymi są Urzędy Statystyczne.

Urząd Statystyczny nadaje numer identyfikacyjny na podstawie wniosku podatnika, w którym to wniosku zawarte są informacje dotyczące zakresu i charakteru planowanej działalności gospodarczej. Informacje te wskazuje sam podatnik.

Wskazać należy, że zgodnie z treścią rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wymienione przez Wnioskodawcę usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu i wyposażenia o symbolu PKWiU 33.19.10.0 sklasyfikowane zostały w sekcji C produkty przetwórstwa przemysłowego, dziale 33 usługi naprawy, konserwacji i instalowania maszyn i urządzeń. Przychody z tytułu wykonywania tego typu usług, należy opodatkować według stawki właściwej dla przychodów z działalności usługowej, wskazanej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne tj. według 8,5% stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Ponadto, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że przedmiotem prowadzonej działalności ma być świadczenie usług budowlanych polegających na montowaniu (składaniu elementów w zespoły konstrukcyjne) wytworzonych już reklam, billboardów, oznakowania budynków biurowców. Wnioskodawca wskazał, że działalność wykonywana przez niego mieści się m.in. pod symbolem PWiU: 43.99.90.0 - Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych, 43.39.19.0 – Roboty związane z wykonywaniem wykończeniowych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych oraz 33.19.10.0 - Usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu i wyposażenia.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytego w ww. przepisie pojęcia roboty budowlane. Dlatego zasadne jest powołanie się na przepis art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118). Zgodnie z powołanym przepisem przez:

1. roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego,
2. obiekt budowlany - należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. budowlę - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), obiekty budowlane i roboty budowlane sklasyfikowane zostały w sekcji F.

Sekcja ta obejmuje następujące działy wg. PKWiU:

1. PKWiU Dział 41 – budynki i roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków,
2. PKWiU Dział 42 - budowle i roboty ogólnobudowlane związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej,
3. PKWiU Dział 42 - budowle i roboty ogólnobudowlane związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej,

Sekcja F - obiekty budowlane i roboty budowlane - wskazuje, iż obejmuje ona:

1. budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
2. roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, które polegają na budowie (tzn. wznoszeniu obiektu budowlanego w określonym miejscu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego),
3. prace polegające na przebudowie, remoncie, rozbiórce lub montażu obiektu budowlanego, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym.

Podkreślić również należy, że usługi sklasyfikowane wg klasyfikacji PKWiU z 2008 roku pod symbolem 43.99.90.0 - Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych, 43.39.19.0 – Roboty związane z wykonywaniem wykończeniowych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych oraz 33.19.10.0 - Usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu i wyposażenia nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie załącznika Nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zanalizowane przepisy prawa stwierdzić należy, że, jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi montowania reklam zaliczane są do robót związanych z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych o symbolu PKWiU 43.99.90.0 – to należy przychody z tego tytułu opodatkować według 5,5% stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z cyt. powyżej art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy. Jeżeli natomiast usługi świadczone będą w zakresie innym niż usługi budowalne, wówczas należy je opodatkować 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do cyt. art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości określenia symbolu PKWiU świadczonych usług, ponieważ zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy prawa podatkowego, a jak już wskazywano, przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Należy również zauważyć, że przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Tutejszy organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.