Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-162/15-2/MT
z 17 kwietnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 28 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Od dnia 02.06.2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest webcam model (modeling przez Internet). Są to usługi oparte o pomysłowość, przygotowanie przedstawienia o bardzo zróżnicowanym charakterze, eksponowanie swoich walorów fizycznych, organizowanie specjalnych pokazów, zachęcenie klienta do przeprowadzenia rozmowy z osobą wybraną spośród szeregu osób świadczących usługi jako webcam model na danym portalu Internetowym. Każdy pokaz jest opłacany przez klienta i wiąże się bezpośrednio z przychodem Wnioskodawczyni (jest to bezpośrednie źródło przychodu z działalności gospodarczej). Klient uiszcza opłatę na rzecz portalu internetowego, który z kolei częścią przychodów dzieli się z osobą świadczącą usługi jako webcam model (w tym konkretnym przypadku z Wnioskodawczynią).


Pokazy mają bardzo różny charakter, w zależności od życzenia klienta. Dostosowanie pokazu do każdego z klientów wiąże się z poniesieniem wydatków na określone rzeczy, np. pokaz malowania paznokci wymaga zakupu lakieru do paznokci, często o z góry określonym przez oglądającego kolorze, pokaz balsamowania ciała wymaga zakupu balsamu/emulsji do ciała, w przypadku pokazów polegających na przebieraniu się Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zakupienia konkretnych elementów garderoby, np. pończochy, buty, gotowe stroje np. pielęgniarki, pokojówki itp. Dostosowanie pokazu do oczekiwań klienta zwiększa szansę na dłuższy i co za tym idzie lepiej płatny pokaz.


W związku z powyższym podstawowymi narzędziami pracy przy pokazach są oczywiście różnorakie stroje kupowane w tym celu, bielizna, pończochy, dodatki - pasy do pończoch, buty, pozostałe akcesoria. Dodatkowo niezbędne są specyficzne kosmetyki, żele myjące po pokazach, środki dezynfekujące, a także standardowe kosmetyki do makijażu, min. podkłady, cienie, tusze, kredki.


Wymienione powyżej rzeczy, które są niezbędne do prowadzenia działalności, Wnioskodawczyni jest zobowiązana zakupić samodzielnie. Wnioskodawczyni finansuje te wydatki z przychodu, który uzyskuje dzięki modelingowi. Wnioskodawczyni nie ma odgórnie zapewnionych żadnych artykułów do prowadzenia działalności.

Jednocześnie każda z zakupionych rzeczy jest wykorzystywana jedynie do pracy, nie w celach prywatnych. Wnioskodawczyni jest w stanie samodzielnie określić, który z wydatków (np. kosmetyki kolorowe itp.) wykorzysta do celów pokazu z uwagi fakt, że zakupuje je w chwili, gdy przygotowuje się do konkretnej prezentacji. Np. klient wymaga aby Wnioskodawczyni podczas sesji wysmarowała ciało kremem ze złotym brokatem albo pomalowała paznokcie kolorem zielonym i tą czynność powtórzyła wielokrotnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy ponoszone wydatki na zakup akcesoriów do przeprowadzania pokazów mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wpłyną na zmniejszenie podstawy opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni opisany powyżej stan faktyczny świadczy o bezpośrednim powiązaniu wydatków, które Wnioskodawczyni ponosi w związku z prowadzeniem działalności z przychodami, które uzyskuje. W związku z tym zasadne jest zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ w tej sytuacji jest mowa o związku przyczynowo-skutkowym między przychodem a kosztem.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.


Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.


Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 02.06.2014 r. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest webcam model (modeling przez Internet). Są to usługi oparte o pomysłowość, przygotowanie przedstawienia o bardzo zróżnicowanym charakterze, eksponowanie swoich walorów fizycznych, organizowanie specjalnych pokazów, zachęcenie klienta do przeprowadzenia rozmowy z osobą wybraną spośród szeregu osób świadczących usługi jako webcam model na danym portalu Internetowym. Każdy pokaz jest opłacany przez klienta i wiąże się bezpośrednio z przychodem Wnioskodawczyni (jest to bezpośrednie źródło przychodu z działalności gospodarczej). Pokazy mają bardzo różny charakter, w zależności od życzenia klienta. Dostosowanie pokazu do każdego z klientów wiąże się z poniesieniem wydatków na określone rzeczy, np. pokaz malowania paznokci wymaga zakupu lakieru do paznokci, często o z góry określonym przez oglądającego kolorze, pokaz balsamowania ciała wymaga zakupu balsamu/emulsji do ciała, w przypadku pokazów polegających na przebieraniu się Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zakupienia konkretnych elementów garderoby, np. pończochy, buty, gotowe stroje np. pielęgniarki, pokojówki itp. Dostosowanie pokazu do oczekiwań klienta zwiększa szansę na dłuższy i co za tym idzie lepiej płatny pokaz. Wymienione powyżej rzeczy, które są niezbędne do prowadzenia działalności, Wnioskodawczyni jest zobowiązana zakupić samodzielnie. Wnioskodawczyni finansuje te wydatki z przychodu, który uzyskuje dzięki modelingowi. Wnioskodawczyni nie ma odgórnie zapewnionych żadnych artykułów do prowadzenia działalności. Jednocześnie każda z zakupionych rzeczy jest wykorzystywana jedynie do pracy, nie w celach prywatnych. Wnioskodawczyni jest w stanie samodzielnie określić, który z wydatków (np. kosmetyki kolorowe itp.) wykorzysta do celów pokazu z uwagi fakt, że zakupuje je w chwili, gdy przygotowuje się do konkretnej prezentacji.


Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.


Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.


Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 u.p.d.o.f. nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.


Pogląd przeciwny zgodnie, z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p,d.o.f.) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Zasadność przypisania poniesionych przez Wnioskodawczynię wydatków na zakup akcesoriów do przeprowadzania pokazów do kosztów uzyskania przychodów należy, zatem analizować w kontekście ogólnej zasady rozpoznawania kosztów podatkowych ujętej w dyspozycji art. 22 u.p.d.o.f.


Przyjmując zatem za Wnioskodawczynią, że akcesoria te są wykorzystywane tylko do wykonywania działalności gospodarczej, nie w celach prywatnych należy przyjąć, że wydatki poniesione na ich nabycie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj