Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-352/15-2/RR
z 20 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 22 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży nieruchomościjest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 22 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży nieruchomości.


We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od roku 1999, obecnie opodatkowaną podatkiem liniowym i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Z żoną umowy majątkowej małżeńskiej nie zawierali. Są oni w posiadaniu czterech nieruchomości, które zamierzają sprzedać.


Pierwsza nieruchomość, wymieniona poniżej w pkt 1, jest w majątku trwałym firmy Wnioskodawcy. Nieruchomości wymienione w pkt 2 i 4 są własnością prywatną Wnioskodawcy, natomiast nieruchomość wymieniona w pkt 3 stanowi współwłasność z żoną. Zakupy nieruchomości zostały dokonywane z majątku osobistego:

  1. W sierpniu 2008 roku Wnioskodawca zakupił pierwszą nieruchomość o powierzchni 0,3 ha od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, zabudowaną budynkiem drewnianym o powierzchni 19 m. kw. o funkcji „inne niemieszkalne”. Wg planu zagospodarowania przestrzennego miasta działka położona jest na terenach nieuciążliwych usług z dopuszczoną budową jednorodzinną do adaptacji. Umowa sprzedaży podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 7 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. nr 86 poz. 959 z 2000 r.). Nabycie nieruchomości związane było z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, co zostało odnotowane w umowie sprzedaży.
  2. Drugą nieruchomość o powierzchni 0,1 ha, sąsiadującą z pierwszą, Wnioskodawca zakupił w lipcu 2012 roku również od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania pod nieuciążliwe usługi z dopuszczoną zabudową jednorodzinną do adaptacji oraz z dopuszczeniem części terenów na cele mieszkaniowe dla właścicieli zakładów-obiektów. Nieruchomość niezabudowana została zakupiona w celu poprawy warunków zagospodarowania sąsiedniej działki (tj. ww. będącej już własnością Wnioskodawcy) i utworzenia jednej nieruchomości budowlanej. Dostęp do drogi publicznej został zapewniony przez działkę jego własności wcześniej nabytą. Umowa sprzedaży podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. nr 86 poz. 959 z 2000 r.).
  3. Trzecią nieruchomość o powierzchni 0,1 ha Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną we wrześniu 2012 roku. Jest to nieruchomość sąsiadująca z ww. działką, wyszczególnioną w pkt 2. Nieruchomość zabudowana drewnianym budynkiem mieszkalnym, 2-izbowym, wykazanym w akcie notarialnym, iż jest bez żadnej wartości z przeznaczeniem do rozbiórki. Wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka przeznaczona jest pod nieuciążliwe usługi z dopuszczoną zabudową jednorodzinną do adaptacji oraz dopuszczeniem części terenów na cele mieszkaniowe dla właścicieli zakładów-obiektów. Nabycie dokonano do majątku wspólnego, objętego obowiązującą Wnioskodawcę i jego żonę wspólnością ustawową majątkową małżeńską. Sprzedająca oświadczyła, że z tytułu zawarcia tejże umowy, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) i nie dokonuje jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani czynność ta nie jest dokonywana z zamiarem częstotliwym lub ciągłym. Umowa sprzedaży podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. nr 101 poz. 649 z 2010 r.).
  4. Kolejną czwartą nieruchomość Wnioskodawca nabył we wrześniu 2013 roku od dwóch osób prywatnych. Sąsiaduje ona ze wszystkimi ww. działkami i ma dostęp do drogi publicznej. Nieruchomość ta ma powierzchnię 0,2 ha i jest zabudowana budynkiem drewnianym o powierzchni 32 m. kw. o funkcji mieszkalne „m” i budynkiem drewniany o powierzchni zabudowy 54 m. kw. o funkcji mieszkalne „m”, z opisem w akcie notarialnym o przeznaczeniu ich do rozbiórki. Wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka przeznaczona jest w przeważającej części pod nieuciążliwe usługi z dopuszczoną zabudową jednorodzinną do adaptacji oraz z dopuszczeniem części terenów na cele mieszkaniowe dla właścicieli zakładów-obiektów oraz częściowo pod poszerzenie ulicy. Sprzedający oświadczyli, że nie prowadzą działalności gospodarczej i wobec powyższego sprzedaż niniejszej nieruchomości nie jest dokonywana w ramach samodzielnej działalności gospodarczej oraz z tytułu zawartej umowy cywilnoprawnej nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Umowa sprzedaży podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zakupu działek Wnioskodawca dokonywał z zamiarem scalenia w jedną i prowadzenia na nich działalności gospodarczej. Wszystkie ww. nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał na potrzeby prowadzenia swojej działalności tj. składował materiały, maszyny i urządzenia. Zamieszczał ogłoszenia, na wynajem, sprzedaż całej ww. nieruchomości.

Znajdujące się na nich budynki nie mają wartości dla Wnioskodawcy, ani dla kupującego, z tego względu do dnia sprzedaży ulegną rozbiórce.

Wnioskodawca ma zamiar dokonać jednorazowej czynności sprzedaży nabytych przez niego i wspólnie z jego żoną nieruchomości osobie prawnej - polskiej spółce akcyjnej, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ze spółką Wnioskodawca ma obecnie zwarte notarialnie dwie umowy przedwstępne warunkowe na sprzedaż nieruchomości. Warunkiem sprzedaży jest uzyskanie przez spółkę pozwolenia na budowę obiektu handlowego. Notariusz przygotował dwie umowy przedwstępne ze względu na różne rodzaje podatków: dla trzech nieruchomości wykazanych w pkt 1, 2, 4 z podatkiem od towarów i usług, a dla jednej wykazanej w pkt 3 z podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie z art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, złożono zgodne oświadczenia stron transakcji, jako czynni podatnicy VAT, iż rezygnujemy ze wszystkich zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 10 ww. artykułu i wybieramy opodatkowanie podatkiem VAT dostawy nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone nr 1 w złożonym wniosku):


Czy sprzedaż wszystkich ww. nieruchomości zakwalifikować do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności?


Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu, iż wszystkie nieruchomości służyły Wnioskodawcy do celów prowadzenia działalności i Strona zamieszczała ogłoszenia sprzedaży wszystkich nieruchomości razem, Zainteresowany zakwalifikuje w swojej działalności gospodarczej sprzedaż wszystkich wymienionych nieruchomości, która będzie podlegała podatkowi od towarów i usług w wysokości 23%.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).


Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.


Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347.1 ze zm. dalej: Dyrektywa) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada cztery nieruchomości, które zamierza sprzedać. Zakupu działek Wnioskodawca dokonywał z zamiarem scalenia w jedną i prowadzenia na nich działalności gospodarczej. Wszystkie ww. nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał na potrzeby prowadzenia swojej działalności tj. składował materiały, maszyny i urządzenia. Wnioskodawca ma zamiar dokonać jednorazowej czynności sprzedaży nabytych przez niego i wspólnie z jego żoną nieruchomości.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług jest ustalenie czy sprzedaż wszystkich ww. nieruchomości zakwalifikować do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednak wynika ono z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dlatego też zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć również należy, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W rozpatrywanej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej Nieruchomości do potrzeb osobistych. A wręcz przeciwnie - jak sam wskazał Wnioskodawca zakupu działek dokonywał z zamiarem scalenia w jedną i prowadzenia na nich działalności gospodarczej. Ponadto wszystkie ww. nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał na potrzeby prowadzenia swojej działalności tj. składował materiały, maszyny i urządzenia. Ponadto Strona zamieszczała ogłoszenia, na wynajem, sprzedaż całej ww. nieruchomości. Tym samym nie można uznać, że ww. nieruchomości, stanowią majątek prywatny służący celom osobistym Strony.

Dlatego też w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do zbycia wszystkich omawianych nieruchomości występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy w odniesieniu do sprzedaży wszystkich nieruchomości. Należy zatem stwierdzić, że dostawa wszystkich ww. nieruchomości, o których mowa we wniosku będzie dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji sprzedaż wszystkich ww. nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.


Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.


W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.


Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – o treści obowiązującej od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Oznacza to, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do wszystkich wymienionych działek istnieją plany zagospodarowania przestrzennego z których wynika, że grunty te przeznaczone są pod zabudowę. Znajdujące się na działkach budynki nie mają wartości dla Wnioskodawcy, ani dla kupującego, z tego względu do dnia sprzedaży ulegną rozbiórce.

Na podstawie powyższych okoliczności sprawy uznać należy, że w omawianej sprawie ekonomicznie dojdzie do sprzedaży przez Wnioskodawcę gruntów niezabudowanych, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę.

Tym samym dostawa ww. działek niezabudowanych oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny przeznaczone pod zabudowę, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, tj. 23%.

W konsekwencji sprzedaż wszystkich ww. nieruchomości o których mowa we wniosku będzie dokonywana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która to dostawa będzie opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Niniejszą interpretację wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja dotyczy zatem wyłącznie praw i obowiązków Wnioskodawcy, nie zaś jego małżonki. Z tych też względów zaznacza się, że wydana interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały dla niej zastosowania.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj