Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-576/15/RS
z 28 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 3 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury uzyskiwanej z Bułgarii - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury uzyskiwanej z Bułgarii.


We wniosku tym został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest Bułgarem, ale od około 10 lat ma także obywatelstwo polskie. Mieszka na stałe w Polsce, od 17 lat w K., żona jest Polką.

Wnioskodawca w Bułgarii przepracował około 20 lat, za który to staż ma przyznaną częściową emeryturę w ramach obowiązującego w Bułgarii systemu ubezpieczeń socjalnych. Pierwszy przekaz pieniężny (za okres od 18 września 2014 r. do 31 marca 2015 r.) Wnioskodawca dostał pod koniec marca 2015 r. za pośrednictwem banku w Polsce. Wysokość tej emerytury wynosi 257 lewa bułgarskich (około 130 euro) miesięcznie, już po opodatkowaniu w Bułgarii. Przekaz był prawie za pół roku, zatem wynosił 860 euro. Bank kierując się ogólnie obowiązującymi przepisami podatkowymi w Polsce pobrał od tej kwoty 162 euro podatku.

Wnioskodawca otrzymuje także emeryturę polską (z ZUS) w wysokości 942 zł netto miesięcznie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie był pracownikiem państwowym, w rozumieniu art. 19 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w Bułgarii zawsze był pracownikiem najemnym (pracownikiem budowlanym, przewodnikiem turystycznym).


Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi oraz przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytania:


  1. Czy Wnioskodawca powinien płacić podatek od bułgarskiej emerytury socjalnej?
  2. Czy zasadnie pobrano i czy nadal będą pobierane zaliczki na podatek dochodowy?


Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 18 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podatek jest nienależny i nie powinien być pobrany. Według Wnioskodawcy, mając na uwadze treść art. 18 oraz art. 24 umowy zawartej pomiędzy Polską a Bułgarią o unikaniu podwójnego opodatkowania w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bank w Polsce nie powinien pobierać podatku od bułgarskiej emerytury socjalnej Wnioskodawcy, a to co pobrał – powinno zostać zwrócone.

Według Wnioskodawcy, w przyszłości podatek od bułgarskiej emerytury nie powinien być pobierany.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:


  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.


Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem stosownych postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Bułgarem, ale od około 10 lat ma także obywatelstwo polskie. Mieszka na stałe w Polsce, od 17 lat w K., żona jest Polką.

Wnioskodawca w Bułgarii przepracował około 20 lat, za który to staż ma przyznaną częściową emeryturę w ramach obowiązującego w Bułgarii systemu ubezpieczeń socjalnych. Pierwszy przekaz pieniężny (za okres od 18 września 2014 r. do 31 marca 2015 r.) Wnioskodawca dostał pod koniec marca 2015 r. za pośrednictwem banku w Polsce. Wysokość tej emerytury wynosi 257 lewa bułgarskich (około 130 euro) miesięcznie, już po opodatkowaniu w Bułgarii. Przekaz był prawie za pół roku, zatem wynosił 860 euro. Bank kierując się ogólnie obowiązującymi przepisami podatkowymi w Polsce pobrał od tej kwoty 162 euro podatku.

Wnioskodawca otrzymuje także emeryturę polską (z ZUS) w wysokości 942 zł netto miesięcznie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie był pracownikiem państwowym, w rozumieniu art. 19 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w Bułgarii zawsze był pracownikiem najemnym (pracownikiem budowlanym, przewodnikiem turystycznym).

W myśl art. 18 ust. 1 umowy z dnia 11 kwietnia 1994 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 137, poz. 679) z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie natomiast do art. 18 ust. 2 polsko – bułgarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z uwzględnieniem postanowień ustępu 1, emerytury i inne świadczenia, wypłacane w ramach systemu ubezpieczeń socjalnych Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jakakolwiek emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba fizyczna jest obywatelem tego Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania (art. 19 ust. 2 umowy).

Mając na uwadze powyższe, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę mającego miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu emerytury wypłacanej z bułgarskiego systemu ubezpieczeń socjalnych, stosownie do art. 18 ust. 2 polsko – bułgarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podlegają opodatkowaniu jedynie w Bułgarii a zatem bank jako płatnik nie był obowiązany do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od ww. świadczenia wypłacanego Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent, pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Stosownie do art. 35 ust. 3 ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Jeżeli zatem np. z takiej umowy wynika, że dana emerytura (renta) nie powinna być w Polsce opodatkowana, płatnik zaliczek na podatek nie pobierze.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu pobranego już podatku, należy wskazać, że zgodnie z art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Z kolei na mocy art. 76c ww. ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji.

Biorąc powyższe po uwagę należy stwierdzić, że w celu odzyskania kwoty podatku pobranej przez bank nienależnie, Wnioskodawca winien złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty, o którym mowa w art. 75 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj