Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-198/15/BJ
z 10 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla dostawy urządzeń i elementów składowych instalacji biogazowni wraz z ich montażem i próbnym uruchomieniem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 24 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla dostawy urządzeń i elementów składowych instalacji biogazowni wraz z ich montażem i próbnym uruchomieniem


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca w dniu 12 grudnia 2013 r. podpisał umowę realizacji biogazowni z firmą XXX. Umowa zakłada dostawę przez kontrahenta urządzeń i elementów składowych instalacji biogazowni wraz z ich montażem i próbnym uruchomieniem. Zgodnie z § 4 ww. umowy, kontrahent zobowiązany jest między innymi do: wykonania szczegółowej dokumentacji technicznej niezbędnej do realizacji umowy, realizacji dostaw urządzeń oraz ich montażu, nadzoru nad rozruchem instalacji, szkolenia personelu Wnioskodawcy oraz przekazania instalacji Wnioskodawcy po dokonaniu rozruchu i osiągnięciu projektowanej mocy urządzeń. Zgodnie z umową kontrahent oświadczył, iż posiada wiedzę i doświadczenie niezbędne do realizacji powyższej umowy. Montaż instalacji biogazowni jest procesem skomplikowanym, od jego przeprowadzenia zależy osiągnięcie projektowanej mocy/wydajności biogazowni. O stopniu skomplikowania montażu świadczy także fakt, iż trwa on co najmniej cztery miesiące. Sposób montażu instalacji stanowi własność intelektualną i know-how kontrahenta, który zobowiązał się przekazać Wnioskodawcy całą własność intelektualna i know-how wykonawcy oraz udzielić mu licencji na użytkowanie takiej własności intelektualnej i know-how z ograniczeniem do wyłącznego celu budowy i eksploatacji instalacji znajdującej się w miejscu instalacji. Z tytułu wykonania powyższej umowy Wnioskodawca jest zobowiązany do wpłacania na rzecz kontrahenta wynagrodzenia w postaci zaliczek na poczet realizacji umowy. W dniu 28 listopada 2014 r. w oparciu o fakturę przedpłaty: X z 26 listopada 2014 r. Wnioskodawca wpłacił zaliczkę w kwocie X zł na rzecz kontrahenta, na poczet budowy biogazowni (dostawa towaru z montażem). W miesiącu listopadzie 2014 r. powstał zatem obowiązek podatkowy od uiszczonej zaliczki, do której opodatkowania na zasadzie „odwrotnego obciążenia” zobowiązany jest Wnioskodawca. Od kwoty X zł został naliczony podatek należny i podatek naliczony w stawce 23% w kwocie X zł i wykazany w deklaracji VAT- 7 za miesiąc listopad 2014 r. W deklaracji VAT-7 za miesiąc listopad 2014 r. kwota ta z jednej strony stanowi podatek należny za miesiąc listopad 2014 r. i jest w ten sposób wykazana, a z drugiej strony stanowi podatek naliczony do odliczenia w miesiącu listopadzie 2014 r. W oparciu o objaśnienia do deklaracji VAT-7 transakcja dotycząca rozliczenia podatku należnego została wykazana przez Wnioskodawcę w pozycjach: 31 i 32 deklaracji - „przypadki o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5,7 i 8 ustawy”. Kolejne zaliczki zostały wypłacone: w kwocie X zł w miesiącu styczniu 2015 r. i w kwocie X zł w miesiącu marcu 2015 r. W oparciu o przedstawione powyżej zasady Wnioskodawca zamierza realizować dalsze płatności z tytułu wykonania umowy w postaci zaliczek w kolejnych miesiącach.

Kontrahent zagraniczny w austriackim odpowiedniku polskiej Informacji Podsumowującej wykazał tę transakcję jako wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług. Nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Na fakturze użył odnośnie sprzedawcy i nabywcy numerów VAT UE pod jakim są zarejestrowani w swoich państwach, tj.: odpowiednio dla sprzedawcy z Austrii XXXX z przedrostkiem AT i nabywcy w Polsce (Wnioskodawcy) z przedrostkiem PL oraz oznaczył fakturę słowami: „odwrotne obciążenie”. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wezwał wnioskodawcę do złożenia korekty deklaracji VAT-7, w której jego zdaniem przedmiotem opodatkowania w zaistniałym zdarzeniu jest import usług.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  • Czy podatek od towarów i usług od transakcji, polegającej na dostawie urządzeń i elementów składowych instalacji biogazowni wraz z ich montażem i próbnym uruchomieniem od kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, zarejestrowanego dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju należy rozliczyć według zasad właściwych dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 17 ust. 1 pkt 3), importu usług (art. 17 ust. 1 pkt 4), czy też dostawy towarów z montażem (art. 17 ust. 1 pkt 5)?
  • W jakich pozycjach deklaracji VAT-7 należy wykazać rozliczenie wyżej wymienionej transakcji „dostawy towarów z montażem”?


Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane powyżej faktury zaliczkowe dotyczą transakcji „dostawy towarów z montażem” od zagranicznego kontrahenta unijnego niezarejestrowanego dla celów VAT w Polsce. Do rozliczenia podatku VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT zobowiązany jest nabywca, którym w tym przypadku jest Wnioskodawca. Miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest Polska, a obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 a ust. 8. Na zasadzie wyjątku, zakup towaru wymagającego montażu został wykluczony z wewnątrzwspólnotowego nabycia. Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. Nie uznaje się za instalacje lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. W kwestii instalacji i montażu, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2013 r., nr: IPPP3/443-539/12/13-5/S/SM. W uzasadnieniu Dyrektor IS wyjaśnił, iż zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego”, montażem jest składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, natomiast instalacja to montowanie „gdzieś” urządzeń technicznych. Dyrektor IS podkreślił jednocześnie, że do instalacji lub montażu w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Przez „proste czynności” - zdaniem organu podatkowego - należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. W związku z tym, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru. Montaż urządzeń biogazowni, który zostanie przeprowadzony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy na działce zajętej pod budowę biogazowni, wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności. Spełnia więc przesłanki do uznania jej za dostawę towaru z montażem.

W opinii Wnioskodawcy, powyższe stanowisko podziela Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2010 r., nr: IPPP1-443-1097/09-2/JB.


Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji przedmiotem opodatkowania nie jest ani import usług ani też wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Przemieszczenia towarów na terytorium Polski z innego państwa UE nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

  • towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego,
  • miejscem dostawy towarów (miejscem, gdzie są instalowane lub montowane) jest terytorium Polski
  • towary są przemieszczane przez podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz. Powyższe wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.


Od 1 stycznia 2014 r. przepisy dotyczące powstania obowiązku podatkowego nie regulują odrębnie powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca oprócz szczególnych przypadków wymienionych w przepisach art. 19a ust. 5-7 ustawy o VAT, których nie dotyczą transakcji będącej przedmiotem niniejszego wyjaśnienia. Nabywca dostawy z montażem, której dotyczy faktura AP- XXXXX rozpoznaje obowiązek podatkowy na zasadach ogólnych tj. z chwilą dokonania dostawy towarów (art. 19a ust. 1) lub jeśli przed tym momentem otrzymano całość lub część zapłaty z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej części (art. 19a ust. 8). Natomiast samo wystawienie faktury zaliczkowej przed otrzymaniem zaliczki oraz faktury ostatecznej przed zakończeniem dostawy z montażem, nie rodzi skutków w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego u nabywcy.

Przyjmując, zatem że montaż urządzeń biogazowni nie należy do prostych czynności, lecz jest procesem niezwykle skomplikowanym, wymagającym posiadania wiedzy, doświadczenia i know-how po stronie podmiotu odpowiedzialnego za montaż, Wnioskodawca uważa, że powinien rozliczyć nabycie towarów wraz z montażem. Obowiązek podatkowy w takim przypadku powstanie z chwilą dokonania dostawy towarów, a jeśli przed tym terminem uiszczona zostanie całość lub część zapłaty, wówczas obowiązek ten powstanie z chwilą uiszczenia należności (art. 19a ust. 1 i 8 ustawy). Zatem czynność tę należałoby rozliczyć w każdym miesiącu, w którym Wnioskodawca dokonał wpłaty zaliczki, czyli w miesiącu listopadzie 2014 r. oraz styczniu i marcu 2015 r. w odniesieniu do uiszczonych już przez Wnioskodawcę części należności.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli kontrahent - dostawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności, to opodatkowania dostawy z montażem dokonuje nabywca w ramach „odwrotnego obciążenia”. Na mocy bowiem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. „Odwrotne obciążenie” to mechanizm rozliczania VAT polegający na tym, że dla wybranych grup towarów lub usług odpowiedzialność za podatek VAT z danej transakcji sprzedaży przechodzi ze sprzedawcy na nabywcę. „Odwrotne obciążenie” dotyczy również art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług czyli dostawy z montażem dla której podatnikiem jest nabywca. Wnioskodawca zwraca uwagę, że Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej regulująca unijne ustawodawstwo nakazuje zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 226 (11 a) aby na tego typu transakcjach pojawił się dopisek odwrotne obciążenie (z ang. reverse charge). Również polskie przepisy regulują umieszczanie na fakturach sformułowania „odwrotne obciążenie” stanowi to art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

W opinii Wnioskodawcy, konsekwencją uznania transakcji dostawy towarów wraz z ich montażem i ewentualnie także próbnym uruchomieniem za dostawę towarów z montażem, dla której podatnikiem jest nabywca jest brak obowiązku wykazania transakcji w informacji podsumowującej. Dostawę taką wykazuje się także w innych rubrykach deklaracji VAT-7, a mianowicie rozliczenie transakcji z tytułu podatku należnego w rubrykach nr 31 i 32 deklaracji, które dotyczą tego typu dostaw. Ustawodawca nie wskazał bowiem innej pozycji deklaracji w której dostawa towarów z montażem od kontrahenta podatku od wartości dodanej z innego kraju unijnego miała zostać wykazana. Ponadto z objaśnień do deklaracji VAT-7 wynika, iż pozycje 31 i 32 dotyczą przypadków o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5, 7 i 8 ustawy.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:


  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Ustawodawca uznał, że mogą zaistnieć sytuacje, w których poza dokonaniem dostawy towarów, dostawca zobowiązuje się również zainstalować/zamontować dostarczany towar, przy użyciu środków własnych, lub przy wykorzystaniu zasobów innego podmiotu. Ponadto, ustawodawca uznał, że w takich sytuacjach świadczeniem nadającym charakter wszystkim podjętym przez dostawcę czynnościom jest właśnie dostawa towarów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „montaż lub instalacja”, niemniej jednak zastrzega ona, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Przez „proste czynności”, należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. A contrario, za montaż lub instalację w rozumieniu art. 22 ustawy należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od kontrahenta zagranicznego - podatnika nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium Polski, zakupi towar w postaci kompletnej instalacji biogazowni wraz z jej montażem i rozruchem na terenie Polski. Instalacja, montaż i rozruch wykonywane będą bezpośrednio przez kontrahenta (lub pod jego nadzorem). Czynności wykonywane w celu zainstalowania/zamontowania towarów wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności – jak wskazał Wnioskodawca – czynności tych nie można zaliczyć do „prostych czynności.” Z tytułu wykonania zawartej pomiędzy kontrahentem a Wnioskodawca umowy wynika, że Wnioskodawca został zobowiązany do wpłacania na rzecz kontrahenta wynagrodzenia w postaci zaliczek na poczet realizacji umowy.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że głównym świadczeniem w tym przypadku będzie dostawa towaru, a wszelkie pozostałe czynności wykonywane przez kontrahenta są z nią powiązane. Dostarczona technologia – jak wskazał Wnioskodawca - jest tak zawansowana technicznie, że prawidłowe działanie urządzeń biogazowni uzależnione jest od instalacji i nadzoru prowadzonego przez specjalistów kontrahenta.

Tak więc w przedmiotowej sprawie, transakcja stanowić będzie jedno niepodzielne świadczenie złożone: dostawa biogazowni wraz z montażem (instalacją).

Natomiast przy określeniu miejsca dostawy (opodatkowania) zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, czyli dostawa ta ma miejsce w kraju. Równocześnie transakcja ta nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ani importu usług.

W tym miejscu należy stwierdzić, że co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.


Jednakże, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:


  1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
  2. nabywcą jest:


    1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
    2. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,


  3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.


W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane wyżej przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski. Wynika z nich, że dla uznania nabywcy za podatnika, zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia w Polsce, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu przedmiotowej transakcji.

Jak wskazał Wnioskodawca (polski podatnik), będzie nabywał towar – biogazownię wraz z jej montażem na terytorium kraju od kontrahenta zagranicznego, który jest podatnikiem nieposiadającym siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania w Polsce, nie jest też zarejestrowanym w kraju podatnikiem podatku VAT.

Zatem, odpowiadając na wątpliwości Wnioskodawcy objęte pytaniem nr 1, w świetle przedstawionych okoliczności sprawy oraz powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że opisana we wniosku dostawa biogazowni wraz z montażem jest/będzie opodatkowana na terytorium Polski, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, a zobowiązanym do jej rozliczenia jest Wnioskodawca, jako nabywca towarów, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, w ramach tzw. instytucji odwrotnego obciążenia polegającej na przerzuceniu ze sprzedawcy na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji.

W związku z powyższa transakcją – dostawą biogazowni wraz z montażem Wnioskodawca powziął również wątpliwość co do prawidłowego ujęcia tej transakcji w deklaracji VAT-7.

Należy wskazać, iż stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. ww. artykuł otrzymał brzmienie: podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, 130c i art. 133.

Zgodnie z delegacją zawartą w ust. 14 tego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Wskazana delegacja została zrealizowana poprzez wydanie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394), które z dniem 1 lipca br. zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2015, poz. 914).

Jak stanowi § 1 pkt 1 rozporządzenia, określa się wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Należy nadmienić, że nowe wzory deklaracji, oparte na wzorach obowiązujących do 30 czerwca br. mają na celu z jednej strony, umożliwić podatnikom bardziej precyzyjne rozliczenie dostawy towarów i świadczenia usług, dla których podatnikiem jest nabywca, z drugiej strony, mają zapewnić organom podatkowym większą skuteczność kontroli stosowania mechanizmu „reverse chargé” – „odwrotnego obciążenia.”

Zatem zgodnie z Objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług, stanowiącymi załącznik nr 4 do ww. rozporządzenia z dnia 18 czerwca 2015 r w Części C. Rozliczenie Podatku Należnego stosownie do pkt 15 – poz. 32 i 33 w deklaracji VAT-7(15) wypełnia nabywca będący podatnikiem z tytułu nabycia towarów, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W deklaracji VAT-7(14) (obowiązującej do 31 czerwca br.) odpowiednio rubrykę 31 i 32.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca postępował prawidłowo wykazując w deklaracji VAT-7(14), w rubryce 31 i 32 dostawę towaru - biogazowni wraz z montażem.

Zaznacza, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku, tj. zapytania. Inne kwestie poruszone w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj